Meiden... Wij zijn de trotse ouders van drie mooie meiden. En nu vragen we ons af...is ons gezin compleet? Hoe ging dat bij jullie? Was dat een gevoel? Zo van: ja...dit is ons gezin het is goed zo? Of heb je echt de beslissing genomen?? Bijv om bepaalde redenen? (Financieel, klein huis, oid) Ben erg benieuwd...want ik vind het zo lastig...
Ik ben er ook benieuwd naar... Ik zei altijd onzin het gevoel mijn gezin is nog niet complet. Ik om schrijf het liever als ik heb nog wel een plekje in mijn hart over..... Mijn man vindt het goed zo. Hij is meer praktisch ingesteld ik meer gevoels matig en dan wil ik er nog wel een paar...... Aan de andere kant als het zo blijft is het ook goed, ik denk zolang je als vrouw vruchtbaar blijft, het gevoel blijft dat er ruimte gnoeg is, mits je het zelf wilt. Uiteraard moet je man het ermee eens zijn..... Beslissingen als deze neem je samen
Voor mij een gevoel! M'n dochter is m'n eerste kindje en we willen over 2 jaar nog een kindje en dan ja het gezin compleet. Zo voelt het goed en zie dat kindje ook echt als laatste kindje.
Hier is het gevoelsmatig dat ik zeg ja ik ben compleet. Voelt echt als af. In het begin was het meer financieel en kreeg ik nog wel is kriebels maar nu is het ook emotioneel klaar. Vooral nu ze bijna naar school gaan allebei ( jongste start na de zomervakantie) zou ik echt niet weer opnieuw willen beginnen. Ik geniet van mijn 2 hummels en het voelt echt compleet. Moet wel zeggen dat dit gevoel echt zo was pas toen de jongste echt de baby tijd was ontgroeid. Tot die tijd wilde ik er nog wel een baby. Heerlijk zon baby, een kindje van ons maar financieel was het toen niet haalbaar. Nu denk ik gelukkig maar Ti's goed zo. Had vorige week een pas geboren baby vast en normaal gingen dan de Eierstokken weer rinkelen. Dit gebeurde nu niet. Weer zon teken waarvan ik denk, heb het nu echt afgesloten.
Gevoelsmatig is mijn gezin nog niet compleet. Maar een derde komt er niet. Redenen: BI en HG bij beide zwangerschappen,het is nu financieel goed te doen, man vind het gezin wel compleet....en zo kan ik nog wel even doorgaan
Ik vind het ook moeilijk.......ben nu uitgeteld van de tweede en deze zwangerschap en alles er omheen valt me zwaar. Ook financieel zou 2 kinderen beter zijn voor ons. Maar toch......heb vroeger altijd gedroomd van een gezin met 3 kinderen dus volledig uitsluiten doe ik het (nog) niet....
Tja...wij weten het ook echt niet. Nummer 1, 2, 3 waren vrij 'vanzelfsprekend'. Nu denken we er meer over na. Is dat dan een 'signaal' dat het zo genoeg is? Of komt dat omdat 3 kids tegenwoordig een beetje het maximum is? En je dus ook over een soort van 'grens' heen stapt? Moeilijk, moeilijk, moeilijk...
Ik denk dat je dan meer bezig bent wat anderen vindnen of het haalbaar is naast je gevoel. Als ik me van anderen wat had aangetrokken dan hadden we een kindje gehad en niet twee, laat staan wat ze nu zouden denken als ik zlefs heb nagedacht/nog steeds nadenk over nog een kindje.... Ik zou zeggen doen wat jullie beiden een goed gevoel geeft.
Hier nog eentje. Ik heb al 4 jaar een wens voor een 4e kindje. Steeds welles nietes spelletje. Heb het vaak naast me neer proberen te leggen, maar het lukt me gewoon echt niet. Mijn wens is zooooo sterk het komt steeds terug. Tuurlijk ben ik blij met me 3 kinderen die ik al heb. Knijp me handen dicht voor ze en ben er enorm dankbaar voor!! Maar ook weet ik dat er nog een plekje over is voor nog een kindje. Het zou zoooooooooo welkom zijn, maar het zal wel niet gebeuren, want voor mijn man voelt het wel klaar! Ik weet niet meer hoe ik er mee om moet gaan, omdat het voor mij niet compleet voelt, en ik er geen kant mee op kan!
wat een luxe `probleem`he....je heb al 3 prachtige meiden en toch kriebelt er ergens nog wat...ik hoop zelf ooit het gevoel te hebben `af`te zijn....wij hebben inmiddels besloten voor een 3e te gaan in de toekomst (jongste is half jaar) na de bevalling zeiden we allebei we wachten even af hoe dit voelt...een dochter en een zoon dat zal toch wel compleet voelen....maar toen ik mijn man vroeg wat te doen met te kleine kleding enz. zei hij: leg maar op zolder neer.....toen besloten toch voor 3 te gaan, hoor ik hem zeggen: das dan echt de max hoor...tenzij het zo gezellig is.....hahaha....ik denk dat het altijd wel blijft kriebelen maar dat je gewoon een keer moet besluiten of dit nu na 1 is of na 8 dat het goed is zo....afscheid nemen van noooooit meer zwanger zijn en nooit meer die babygeluidjes/geurtjes is gewoon zwaar.... ik ken een gezin waar de man na de 3 e zich heeft laten `helpen`en ik weet dat zijn vrouw hier heel veel verdriet van heeft.....en dan kun je nog 3 gezonde kids hebben......en dan kan ik nu wel denken KOM op je hebt 3 kids maar ja dat gevoel he...... succes met beslissen..... leeftijd speelt ook trouwens ook wel een rol vind ik in ons geval als we snel voor een 3e gaan dan kan een 4e ook nog makkellijk qua leeftijd maar wachten we nog 3 jaar vind ik mezelf al weer te oud voor een 4e.....zelf vind ik 35/36 jaar wel echt de max om zwanger te worden.....vind ik he?! ik ben benieuwd wat jullie beslissen, volgens mij nog liefde zat in jullie hart!
Hier beslissing.. Weet eerlijk gezegd ook niet of ik ooit echt het gevoel zou hebben van 'het is genoeg' zeg maar (beetje plat gezegd zo): of mijn kinderwens echt vervuld zou zijn bij bijv een 4e of 5e. Maar praktisch gezien is het gewoon geen optie nog meer kids: huis is nu prima, auto kan ook nog precies, financieel gaat het nu ok etc etc. Met een vierde moeten er kamers gedeeld worden (geen punt, maar nu heeft ieder een eigen plekje)' nieuwe auto komen etc etc. Dus voor ons is het nu eigenlijk verstandelijk gezien klaar en mijn man laat zich dan ook steriliseren.
Tja...idd een beetje een luxeprobleem. Realiseer me maar al te goed dat velen deze 'keuze' niet hebben.
Ik begrijp je heel goed hoor (zie onderschrift ). Ik zou hopen dat het een gevoel was, maar bij ons zal het echt een beslissing zijn. We krijgen nog een vierde kindje, maar we kunnen echt geen vijfde kindje krijgen. In ons hart zal altijd nog plaats zijn, maar in ons huis/auto gewoon niet. Dus moet je wel verstandig zijn en de beslissing nemen. Ik las hiervoor een opmerking die ik heel mooi vond. Dat toen de kinderen de luiers uit waren, na een aantal jaren, het gevoel kwam 'het is goed zo'. Ik hoop dat dit voor mij ook zo zal zijn.
Wij hadden eigenlijk allebei hetzelfde gevoel vlak nadat Julia geboren was: het is klaar! Voordat ik zwanger was zeiden we allebei '2 of 3 kinderen', maar we vinden het echt wel mooi zo.
Wij hebben 1 kind en ons gezin is compleet. Dat is bij een beslissing met zowel gevoel als verstand. Mijn man en ik hebben beiden geen drang naar een tweede, maar daarnaast hebben we ook aardig wat praktische redenen om het niet te willen; mijn gezondheid (energie), financieel, ruimte, de eerste periode met onze zoon die veel zwaarder was dan we hadden verwacht, de vrijheid die we inmiddels weer terughebben die we niet nog een keer willen opgeven en tot slot... We weten zeker dat we nooit nog een keer zo'n ontzettend leuk kind zouden kunnen produceren
Gevoel en verstand. Ik heb geen werk en het is financieel gewoon niet haalbaar. We zijn gezegend met 2 gezonde jongens en het is mooi zo. Man en ik denken er gelukkig allebei precies hetzelfde over.
Hier was het toch een combi van hart en hoofd. Maar ik had ook geen kriebels meer. Toen werd ik ongepland zwanger van de derde. Het is erg wennen.