Ons zoontje Jesse is 23 december 2009 geboren en door een infectie 30 december 2009 overleden. Jesse kwam 9 weken en twee dagen tevroeg,maar alles ging eigenlijk goed met hem. Maar die infectie kon zijn lichaampje niet aan. Het gemis is zo verschrikkelijk groot. En ons gevoel om eindelijk ouders te zijn is zo groot dat we graag snel weer zwanger willen worden. We willen eerst de gesprekken in het ziekenhuis afwachten deze week,en als we groen licht krijgen willen we er weer voor gaan. Maar heb wel angst moet ik eerlijk zeggen. Wie kent dit gevoel een beetje en kan me een beetje verder helpen of advies geven? Wil heeel graag mama zijn maar ben ook bang. Melanie1
Allereerst mijn oprechte condoleance. Wat is het even soms toch enorm oneerlijk. Mag toch aannemen dat jullie een maatschappelijk werker/psych. is aangeboden verbonden aan het ziekenhuis? Dat zijn echt heel fijne mensen om mee te praten aangezien ze (helaas) veel ervaring hebbben met deze ernstige zaken. Onze dochter heeft er in ieder geval veel baat bij. Zeker is het nu angstig om weer aan een kindje te denken maar het kan natuurlijk nu ook gewoon heel goed gaan. Natuurlijk is het wel belangrijk om te weten waarom jullie kindje zoveel te vroeg geboren is en of je daar weer kans op hebt. Ik hoop dat julie goede berichten krijgen bij de gesprekken en het weer aandurven. Veel sterkte ...
Lieve Melanie, Allereerst gecondoleerd met het verlies van jullie zoontje Jesse... Maar natuurlijk ook gefeliciteerd, je bent mama geworden en dat kan niemand je ooit meer afnemen... Jesse heeft je mama gemaakt! Wat verschrikkelijk dat de vooruitzichten zo goed waren, maar dat zo'n rotinfectie hem teveel werd... Het gevoel weer snel zwanger te willen worden is heeel herkenbaar. Je hebt even mogen proeven aan het mama-zijn, zoiets moois, zoiets fantastisch! Helaas heb je je kindje meteen alweer moeten laten gaan. Daar zit je dan, kersverse mama, zonder kindje... Wij hebben na het verlies van ons kindje een maand of 2, 3 gewacht. We hebben heel intens stilgestaan bij haar komst en het verlies. Ook zijn we samen een weekje naar het strand geweest, dat was heel erg fijn. Toen waren we er allebei weer klaar voor en zijn we heel hard gaan proberen weer zwanger te worden. Dat is gelukkig heel snel gelukt en ik ben nu trotse mama van een engeltje en een bengeltje! Ik zou mn gevoel volgen. tuurlijk is een nieuw kindje geen vervanging voor Jesse, dat weet je zelf (denk ik) maar al te goed. Niemand kan hem vervangen! Maar een nieuw, gezond kindje kan wel weer een lichtpuntje zijn om naar uit te kijken (ondanks de zeker weten spannende zwangerschap) en ook een enorme troost! Mag ik vragen wat er nog uit kan komen tijdens het gesprek met het ziekenhuis? Heel veel sterkte in ieder geval met het enorme verlies en verdriet! Ik hoop dat je heel snel een gezond, levend kindje in je armen mag houden! Liefs Marjolein
Lieve Melanie, Gecondoleerd met het verlies van jullie zoontje Jesse. Het is verschrikkelijke dat dit gebeurd, helaas kan ik er over meepraten. Ons zoontje is afgelopen 30 april geboren en een dag later plotseling overleden! Hij bleek een dubbele longontsteking te hebben, zo kwam naar voren uit de onderzoeken. Wij hebben al snel besloten voor een tweede te gaan, helaas is dit tot op de dag van vandaag nog niet gelukt en zijn we in ronde 8 beland .. Je kunt de onderzoeken van het ziekenhuis afwachten, maar zoals je weet kan het ook lang duren voordat jullie weer zwanger zijn. Je moet ook goed bedenken wat je met de onderzoeken wilt .. stel er komt iets uit, weet je dan zeker dat je geen kinderen meer wilt? Natuurlijk is dat allemaal erg moeilijk, maar toch .. Ik wil jullie veel sterkte wensen en toch hoop ik dat jullie snel weer zwanger mogen zijn, het is tenslotte het mooiste wat er is! Veel geluk. Liefs, een mama van een engeltje*
hee Melanie, Is het gesprek in het ziekenhuis al geweest en zo ja, hoe was het? Hebben jullie antwoorden gekregen op jullie vragen enzo? En heb je het ook al gehad over jullie (nog grotere) kinderwens? Ik hoop dat je met de antwoorden vanuit het ziekenhuis nu weer een klein beetje moed hebt gekregen om uit te kijken naar een volgende zwangerschap.... Groetjes, Evelientje
O meid die angst is zo herkenbaar. Gelukkig was ik in ronde 2 gelijk weer zwanger van onze dochter Marley na de dood van onze zoon Ties*. Ik heb onder controle gestaan van het ziekenhuis, omdat ik zo bang was. Om de 2 weken een groei echo om te kijken hoe het met Mar ging. Tot 30 weken heb een onbezorgde zwangerschap gehad, daarna kwam de angst in me op. (Ties is overleden met 33 weken). Met 39 weken zat ik er helemaal doorheen dat ze me ingeleid hebben. Ik moet zeggen dat we heel goed begeleid zijn door het ziekenhuis en ben ze nog heel erg dankbaar voor alle goede zorgen.