Hoi allemaal, Ik wil even graag mijn ei kwijt. Mijn hormonen slaan op hol! Ik wil zo ontzettend graag een tweede kindje! Uiteraard is iedereen om mij heen zwanger, zijn bezig zwanger te worden of hebben net een kleintje. Wij zijn al gezegend met een heerlijk slim meisje van 2,5! Nu ben ik zelf nog jong, 25, maar mijn vriend is 11 jaar ouder. Hij is net begonnen aan een studie van 2 jaar. Hij wil graag een tweede alleen niet nu.... Ik moet eerlijk zeggen dat ik momenteel alles behalve lekker in mijn vel zit. Komt dit door mijn kinderwens? Ik weet het niet. We hebben een druk leven dat klopt! Ik werk twee dagen in de week mijn vriend full time + dus die studie, 1 dag in de week naar school en 12 uur thuis studie. Maar ohhh ik wil zooo graag een tweede hummeltje 😍 Zijn er mensen die dit herkennen? Hoe zijn jullie ermee om gegaan? Ik hoor het graag!
Wat vervelend voor je. Gelukkig ken ik het niet, maar zou hier niet gelukkig van worden. Toch ben ik bang dat je zijn mening moet respecteren. Of misschien een goed gesprek, want weet hij wel hoe je er naar verlangd? Ik weet dat mannen veel laconieker denken, en niet beseffen hoe groot de wens kan zijn. Sterkte meis
Ik heb het met de eerste. Wil graag aan kinderen beginnen, maar mijn vriend waarschijnlijk nog niet. Ik ga er binnenkort goed naar vragen hoe hij erin staat en wat zijn keuze ook is, ik zal die moeten accepteren. Leuk is het niet, wanneer je zo graag wilt en iedereen om je heen zwanger lijkt te zijn. Ik heb er ook best last van, zeker wanneer we weg zijn met vrienden die allemaal kids hebben. Je kunt hem ook niet dwingen maar je kunt hem denk ik wel aangeven dat je graag wilt weten hoe lang hij ongeveer nog wilt wachten. Zodat het misschien wat rust geeft voor jou
Helemaal met je eens Spectre. Want dan weet je waar je naartoe kan leven. Dat word misschien iets dragelijker voor je
We hebben het er ook al wel over gehad. Dan zegt hij na zijn studie.... 2018 misschien.... dat duurt voor mij eigenlijk echt te lang. Heb ik ook gezegd maar kreeg ik weinig op terug. Het is erg frustrerend. Wil hem ook niet te erg pushen want wil het liefst dat we het allebei willen.... pfff moeilijk hoor. En de hormonen maken het ook niet makkelijk. Niet meer zo'n last van gehad sinds mijn zwangerschap. En nee ik ben nu niet zwanger haha 😉
Poehhh ik snap dat je 2018 veeeeel te lang vind duren. Is er een reden waarom hij dan wil? Is de studie dan afgerond, wat is het. Ik snap dat je je rot voelt.
Zijn studie duurt inderdaad tot 2017. Dan kan er tussen de volgende twee jaar een pauze van twee jaar tussen zitten. Ik snap dat hij overal bij wilt zijn en ook veel tijd kunnen besteden aan een volgend hummeltje. En daar ben ik ook erg blij mee. Buiten dat wil ik ook erg graag weer naar school en dit wil ik gaan doen als beide kinderen op de basisschool zouden zitten. Dus met dit uitstellen van hem duurt het voor mij ook weer langer voor ik mezelf verder kan ontwikkelen. Ik heb het wachten er absoluut voor over hoor. Maar nu wordt het omdat hij eerder naar school wou voor mij ook weer uitgesteld.... Het is gewoon erg lastig en vind het soms oneerlijk dat hij die niet wilt doorslaggevend moet zijn... al is dat wel logischer natuurlijk. Blijft moeilijk
Maar wanneer je nog 3 jaar moet wachten, is je kleine 5,5 jaar oud. Als het direct lukt. In principe begin je dan weer helemaal overnieuw. Vind hij dat een idee? Misschien dat je het daar op gooien kunt? (erg ben ik)
Ooit (12 jaar geleden) heb ik een pittige opleiding gedaan toen mijn dochter amper 3 maand oud was. En dit was echt te doen. En wat mist je vriend/man dan?
Hier moest ik ook aan denken. Zelf zou ik daar niet op zitten te wachten. Voor mij was dat bij de 2e zelfs een soort grens. Als t niet zou lukken en mn dochter zou al naar de basisschool gaan dan hoefde t voor mij niet zo nodig meer. Al kiezen anderen daar weer bewust voor. Ik heb gelukkig niet lang hoeven wachten