Jaa!! Nu ik bijna 16 weken ben durf ik het wel aan! En we weten ook al wat het geslacht is! Kan het zaterdag pas vertellen! Maar tot nu toe gaat alles dus erg goed!!
Het gaat wel hier. Erg veel last van de volledige omslag qua hormonen wel, heb al dagen aan een stuk serieuze migraine... Maar mentaal gaat het wel oké. Ik ben het hele zwanger worden-horrorverhaal alleen zó moe aan het worden dat ik me soms afvraag of het 't me allemaal nog wel waard is. Op den duur kan ik nog moeilijk geloven dat het ooit wel eens goed zal gaan, en dat maakt dat ik soms zin heb om de handdoek in de ring te gooien. Maar goed, dat gevoel zal hopelijk ook wel weer voorbijgaan.
Ik herken die gevoelens... alleen is de wens zo sterk dat je er toch steeds weer voor gaat... ik vind het vooral frustrerend dat zoveel mensen er niet eens bij nadenken hoe moeilijk het kan zijn. Die hebben een positieve test en krijgen na 9 maanden een gezonde baby. Hopelijk voel je je snel weer beter!
https://hiskekuilman.nl/overheerst-de-angst-of-het-verlangen/ Ik vind dit wel een hele mooie blog. @SD90 Vervelend van die migraine. Door die rothormonen die dan letterlijk alles in de war gooien, ook je gevoelens en de angst wat als nooit zal lukken zijn dan nog meer aanwezig dan normaal helaas... sterkte lieverd
Wat ontzettend vervelend dat je zo'n last hebt van migraine. Slik je er wat voor? Heel je hormoon huishouding is natuurlijk van slag. En ook "helaas" heeft dat nu tijd nodig. Ik snap je reactie volledig over het opnieuw zwanger raken, of is het mij nog wel gegund?! Ik denk dat je eerst in stabielere wateren moet komen. Denk eerst aan je zelf. Geef je zelf de tijd , vooral voor het verlies. Het is heel makkelijk gezegd van mij , maar bedoel het goed. Geef je zelf de rust en de kalmte. En hopelijk , wie weet ... komt er een prachtig levend kindje aan het einde van deze storm in je armen liggen.
Oh dames even persoonlijk vraagje. Was alles bij jullie ook veel gevoeliger tijdens de seks na een keer bevallen te zijn?
Bij mijn bevalling van m'n dochtertje , voelde het erg strak aan. En deed alles zeer (Totaal ruptuur). Na de bevalling van mijn zoontje had ik het gevoel juist helemaal niks te voelen. Zo zie je maar weer , elke bevalling is anders. P.s. het gevoel is wel weer terug gekomen na een tijd. En de pijn na de eerste bevalling is na een periode ook weg gegaan. Gewoon oefenen.
Door de knip was ik bang dat pijn zou doen en eerste keren was wat minder fijn nu gelukkig wel fijn weer. Heel af en toe dat me wond vervelend doet maar huid is nog wat stug(ja ik moet ook vaker insmeren maarja haha)
Ok, good to now. Wellicht komt het ook wel een beetje doordat ik licht gespannen was toen we voor het eerst weer seks hadden.
@Elletje Logisch ook, wij hebben natuurlijk maanden met condoom moeten doen, en de eerste keer zonder was ook wel beetje stug bij mij en spannend keer daarna beter gelukkig. Ook omdat we nu er weer voor gaan natuurlijk
Al met al zijn wij nu bijna 3 jaar bezig voor een kindje dus we weten dat het snel zou zijn, maar accepteren het ‘risico‘ als ik nu weer met een paar maanden zwanger zou zijn. Mijn man is 43 en heeft ook zoiets van het word nu wel echt tijd als het nog 3 jaar gaat duren weet niet of ik dan nog wil. Dus we gaan in januari ook een adoptie traject starten is de bedoeling.
Misschien een rare vraag, maar wat maakt dat jullie ervoor kiezen om eventueel al een adoptietraject op te starten voor jullie eventuele fertiliteitsbehandelingen proberen? Zien jullie de behandelingen niet zitten of omwille van een andere reden? Ik vraag het omdat ik er zelf al een tijdje tegenaan hik. Ergens wil ik 'het proces' ook in gang zetten, maar blijkbaar doen ze (in belgië toch) moeilijk als je een adoptieprocedure wil starten terwijl je nog met ivf o.i.d. bezig bent. Dus ik twijfel want zie er tegenop om mogelijks daardoor afgewezen te worden...
@Elletje Wat is snel? Wij waren begin maart op vakantie en hadden van als uitslag mee valt gaan we er voor.. toen kwam corona en de uitslag liet lang op zich wel wachten.. alles telefonisch en nog een bmr vaccinatie. En zo ben je een paar maand verder
heb er niks over gelezen of ze er in Nederland moeilijk over doen. Alleen als je zwanger bent moet je het traject pauzeren en dat kan tot 3 jaar Na de eerste betaling. De leeftijd van mijn man telt hier in mee. En hij geeft aan dat als het weer 2 jaar duurt tot ik zwanger ben en het adoptie proces 2 jaar duurt. Tegen die tijd is ie bijna 50 en ziet ie een baby niet meer zitten. Of wij het fertiliteitstraject in kunnen is nog de vraag omdat we kort voordat we dat op zouden starten zwanger raakten en we nu het risico lopen weer een jaar te moeten wachten voor we in aanmerking komen. Was na de eerste zwangerschap ook zo. Toen begonnen ze opnieuw met tellen. Al wil mijn huisarts er wel een telefoontje aan wagen als we zelf geen voet op de grond krijgen in het ziekenhuis.