@antwoord dat commanderen gaat je wel lukken hoor is mij ook gelukt met mijn zwangerschap ik ben buiten op een stoel gaan zitten en maar zeggen dit moet naar zolder dat moet naar de keuken dat moet naar de slaapkamer enz. in het begin voelde ik mij erg ongemakkelijk maar begon het later erg leuk te vinden. Ik hoop zo dat het allemaal goed gaat komen
Lieve antwoord, heb je iemand waarmee je professioneel kunt praten over deze twijfel en onzekerheid? Ik vind het verschrikkelijk te horen dat je zo gedeprimeerd bent... Natuurlijk hoort de angst erbij, maar als je er niet meer mee kunt omgaan door de stress eromheen dan is het toch verstandig om hulp te zoeken. Wel heerlijk dat jullie eindelijk kunnen verhuizen. Al vraag ik me af of je niet beter van huis kunt blijven tijdens de verhuizing, sls je denkt dat je niet braaf kunt blijven liggen en commanderen. Overigens hoef je je daar niet voor te schamen hoor! Noem het delegeren, en je kunt er trots op zijn wanneer dit goed lukt! Dikke knuffel!
Hallo dames, Bij ons is het nu bijna 3 jaar geleden dat wij onze prinses Anne-Sophie* hebben verloren. 14 mei 2010 braken (na weken van heftig bloedverlies) mijn vliezen, Sophie* is op 15 mei geboren en woog 495 gram. Ze was perfect, korte donkere haartjes, 10 vingers en 10 teentjes, maar de placenta had losgelaten. Na de geboorte van Sophie* heb ik nog 2 miskramen gehad, waarna er uitgebreid onderzoek volgde. Ik schijn het Syndroom van Leiden factor 8 te hebben. Dit Syndroom zorgt ervoor dat je bloed dik en klonterig is waardoor de placenta zich niet goed kan ontwikkelen en hechten. Afgelopen december zijn we dan eindelijk met behulp van dagelijkse bloedverdunner injecties voor de 2e x papa en mama geworden. We hebben een prachtige 2e zoon gekregen De zwangerschap was ondanks de medicijnen ergggggggg angstig en bij alles dat ik voelde raakte ik in paniek. Na de 24 weken grens kon ik iedere week iets meer genieten. @Vertrouwen: Gefeliciteerd met je zwangerschap. Probeer ervan te genieten.
gisteren terug gekomen vanuit zwitserland. heerlijke week gehad (ook wel moeilijk, aangezien het 1 mei een jaar geleden was dat ik mijn mk had), lekker mijn verjaardag gevierd (zaterdag 35 geworden) en vandaag beste kadootje gehad: een goede uitslag van de combinatietest!!! kans op trisomie 13 is van 1:165 (nav leeftijd en voorgeschiedenis) is naar 1:3302 gegaan (nav nekplooi en bloed). Helemaal fijn dus! wel bijgelezen, maar nog even geen puf om te reageren... in ieder geval een knuffel voor iedereen die dat nodig heeft!
@Lopi nog Gefeliciteerd met je verjaardag! En inderdaad een geweldig cadeautje! Wat een goed nieuws! Ik heb vandaag de eerste proluton-injectie gehad. Dat viel me best tegen. De hele dag een pijnlijk been gehad. Goed te verdragen, maar prettig is anders. Volgende week donderdag (de 16e) zal de cerclage geplaatst worden. Ik ben dan 15+3wk zwanger. Liefst plaatsen ze hem met 12-14wk, maar helaas hadden ze niet eerder tijd. De 20 weken echo krijg ik al met 18+4wk, dus dat is een meevaller.
@Verox, voor de proluton spuiten kun je vragen of ze hem in je bil spier kunnen zetten, of althans bovenin je bil daar loopt een spier, ik had op die plek het minste last van die prikken en bij mij wisselde ze het ook af de ene week de ene bil en de andere week de andere.
@Cinderella, bedankt voor de tip! Dat ga ik zeker proberen. Ik had juist voor het been gekozen adhv een andere tip, maar ik moet gewoon proberen wat voor mij de beste plek is.
Verox: Jakkes zeg, ik vind prikken zo vreselijk. Waarom moet je die hebben? Zal een super spannende dag voor je worden volgende week. Morgen heb ik mijn eerste (eigenlijk tweede) echo. Mijn eerste echo was bij 4 weken en 4 dagen omdat de gynaecoloog dat wilde. Was toen nog niet veel te zien dan verdikt baarmoederslijmvlies en een zwangerschapsring. Ben echt zo benieuwd! Volgens mijn laatste menstruatie zou ik vandaag 7 weken zwanger zijn, maar ik denk zelf wat ik op mijn banner heb staan. Ben me toch een partij misselijk, bleugh! Maar heel herkenbaar van de zwangerschap van mijn zoontje. Dat heb ik nooit gevoeld bij mijn eerste zwangerschap, dus ik heb het gevoel dat het wel goed zit en niet dat ik weer een missed abortion heb. Irriteren jullie je ook aan zwangeren die zo overenthousiast zijn? Ik bedoel dan zwangeren in je omgeving zoals vrienden of familieleden? Ik weet dat het probleem bij mij ligt en denk ook dat het een soort van jaloezie is omdat ik geen onbezorgde zwangerschap meer zal hebben. Of dat zwangeren zeggen 'Dan (de uitgerekende maand) ben ik zeker mama!' Of ligt dit ook aan mij en hebben jullie nergens last van? In mijn vorige zwangerschap was ik natuurlijk ook zo. Maar door het verlies van mijn zoontje is deze zwangerschap echt heel anders. Ik voel me er dan ook vrij nuchter onder. Ik bekijk het echt per dag zeg maar. Ik durf niet meer ver vooruit te kijken en ver vooruit is bijvoorbeeld al juni. Herkennen jullie je daar ook in? Voel me af en toe best een zeur hoor. Maar ik weet dat lotgenootjes elkaar (meestal) wel begrijpen. Daarom ben ik benieuwd naar hoe jullie het ervaren. Voor degene die me nog gefeliciteerd hebben; BEDANKT!
Hey vertrouwen! Heel erg herkenbaar die irritatie over naieve gelukkige zwangere vrouwen. Daarnaast ook irritatie over overpositieve familieleden en vrienden. Die totaal geen gevaar of risico's voor deze zwangerschap lijken te erkennen. Ik krijg dan enorm het gevoel dat ik niet serieus genomen word. Die Proluton-injecties krijg ik om de baarmoederspieren te ontspannen (rustig te houden/activiteit te onderdrukken) en de baarmoederhals te versterken. Veel plezier met de echo morgen!
Bij familieleden merk ik het nog niet, maar dat kan natuurlijk nog komen. Ben nog maar zo pril zwanger. Fijn dat ik dus niet de enige ben in de irritaties. Bedankt voor het plezier wensen bij de echo. Ik ga er in ieder geval vanuit dat het plezier zal zijn. Oh oké, nu begrijp ik de injecties. Hoe vaak krijg je die dan?
Die proluton-injecties krijg ik 1x per week. Ik heb de medicatie vanuit het ziekenhuis alvast meegekregen tot week 33. Ik kan dus gewoon bij huisarts, verloskundige of gynaecoloog vragen om te prikken. De huisarts zit hier op een paar minuutjes van huis, dus het is gemakkelijk om wekelijks even bij de assistente langs te gaan.
Ik ben even een tijdje afwezig geweest.. Ik ga niet op alles reageren, geen tijd helaas. Ik heb wel even bijgelezen. Tot snel!
Vandaag mijn eerste échte echo gehad. Alles was goed en een mooi kloppend hartje gezien én gehoord! De gynaecoloog kon Kleintje niet zo goed opmeten maar was ongeveer 4,4mm. Mijn berekening zal ongeveer wel kloppen omdat ik vorig jaar bij mijn zoontje een echo bij 6 weken en 1 dag heb gehad en toen was hij 0,41cm, dus een stukje kleiner. Helaas heb ik nog niet echt een gevoel bij dit kindje. Is dat herkenbaar? En wanneer komt dat gevoel een beetje?
Wat gaaf die goede echo! tussen de 6 en de 7 weken is je ukkie inderdaad ongeveer 5mm, dus dat klinkt allemaal goed! Dat gevoel herken ik niet, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik bij de eerste echo al zoveel verder was... het was al een echt mensje en ik was al over de risico-termijn van vroege miskramen heen... het begon dus al meteen enorm te leven bij mij. Misschien dat dat bij jou ook rond die termijn begint, het is heerlijk als die eerste mijlpaal van 12 weken er op zit.
Even kort wat van me laten horen..... Lees wel mee maar geen puf ok te reageren. Sorry! Wil er eigenlijk allemaal niet te veel mee bezig zijn. Hier niet zwanger, van de week negatieve test en vandaag weer. Maar ook nog niet ongesteld, hopelijk komt dat snel zodat we weer verder kunnen. Nu zeker een 2014 baby. En scheelt de leeftijd met m'n oudste dochter zoveel, 4 jaar.. Hele stomme reden maar ja wilde dat eigenlijk niet. Ach het komt ook allemaal wel goed! En dan deze dag, Moederdag.. Voor ons allemaal zo'n gekke dag! Gelukkig word ik flink verwend door m'n oudste dochter en manlief. Maar m'n baby meisje* mis ik vandaag weer des te meer! Dikke knuffels voor alle lieve mama's hier!
@Twixxy. Erg balen niet ongesteld. Ik hoop dat het snel komt of dat je toch zwanger bent. Ik snap wel wat je zegt, leeftijdsverschil. Je hebt een beeld voor ogen en dat gaat niet door. Mijn oudste is 3 en als deze kleine geboren wordt zal mijn dochter ook bijna 4 zijn. Helaas gaat het leven soms zo. Sterkte vandaag. Mag die maar snel voorbij zijn.
@Twixxy en Riki Ik vind een leeftijdsverschil van 4 jaar prachtig! Ik scheel 4 jaar met mijn oudere broer en 4 jaar met mijn jonger zusje en heb dat altijd heel prettig gevonden. Maar natuurlijk is dat een magere troost wanneer je daar andere gedachten over had. Lieve Knuffels voor alle mama's hier voor Moederdag...
@ Twixxy; ik begrijp het wel hoor. Ook al klinkt het niet zo heel belangrijk, je hebt je dingen toch op een bepaalde manier voorgesteld en zo had je ze graag. Als dat dan niet uitkomt allemaal dan baal je daar gewoon van. 4 jaar leeftijdsverschil is wel weer makkelijk, gezien de oudste dan naar school gaat en je meer tijd alleen met de kleine hebt. Makkelijker aandacht verdelen. Maar goed, dat is misschien helemaal niet wat je nu wilt horen. @ Moederdag; ik baalde wel heel erg vandaag moet ik zeggen. Vind het een verdrietige dag. Werd door mijn moeder ontvangen en toen hebben we elkaar maar even stevig omhelst, terwijl we gezellig samen jankten. Mn paps en broer nog even in tranen gekregen en daarna alsnog een gezellige middag ervan gemaakt. Van mijn vriend een hele lieve kaart gekregen (dat zijn arme open staan voor me, als ik het moeilijk heb enzo, heel lief). En een cadeaubon van de Etos om iets lekkers voor mezelf uit te zoeken. Van mijn ouders een tegoedbon om een lekker broodje gezond ergens te gaan eten. En van mijn broer (en zijn vriend) een heel mooi plantje. Vond het wel heel lief dat iedereen aan me gedacht had. Ook van hieruit een knuf naar alle mama's vandaag! Hoe hebben jullie het gehad?
Afgelopen Vrijdag was mijn NOD. Ik kon echt niet wachten en deed Woensdag al een test; negatief. Mijn ongesteldheid bleef echter uit en dus deed ik gisteren weer een test, maar opnieuw negatief. Ben inmiddels ongesteld geworden. Jammer! Maar op naar de volgende ronde. Ik zag heel erg op tegen moederdag maar vond het uiteindelijk wel meevallen. Heb wel slechte momenten gehad maar wat mij heel erg hielp is dat veel mensen mij een fijne moederdag hebben gewenst. Die erkenning is heel fijn. Mijn vriend heeft ontbijt voor me gemaakt en mijn moeder kwam 's middags nog langs met een bos rozen en een kaartje.
Moederdag: Voor mij was het gisteren ook mijn eerste moederdag. Heb er niet heel veel bij stil gestaan en was dan ook niet verdrietiger dan anders, gelukkig. Wel vond ik het heel erg fijn dat ik van een paar vriendinnen berichtjes kreeg met 'Een dikke knuffel op je eerste moederdag' en van mijn ouders kreeg ik een mooie bos bloemen met een lief kaartje. Dat deed me zeker goed, die erkenning. Van mijn overleden zoontje een lieve kaart met lieve tekst en een luchtje gekregen.