verschillende adviezen valt bij wel mee, maar vk-praktijk en ziekenhuis wisselen ook netjes elke week gegegevns met elkaar uit. en ik vind het juist wel fijn dat er nog wat mensen (4 vk op de praktijk) meekijken. bij het ziekenhuis merk ik dat je zelf ook goed moet opletten, dat zijn ook maar mensen die veel patienten zien, en dus niet altijd consequent zijn. ik ben erg blij dat als ik ergens mee zit ik gewoon laagdrempelig kan bellen en inderdaad ook de praktische kant. de vk heeft een hele checklist die ze met je doorneemt, de gyn zegt hier helemaal niets over. vk zei dat dat ook 1 vd redenen van het gewijzigde beleid was hier in deventer. (vb van meedenken bij het ziekenhuis: ik heb zelf om de standaard-bloedonderzoeken moeten vragen die je rond week 10-12 hoort te krijgen)
Ik heb ook een goed gevoel bij beide, de gynaecoloog en verloskundige. De gyn. plannen maken over echo's en de verloskundige voor de andere zaken: kraamzorg, bloedprikken, checklijsten (heeft de gyn. niet gedaan), en hartje luisteren. Verloskundige is laagdrempelig en praktisch voor mij (eigen woonplaats).
Fijn om te horen dat jullie zo'n goede ervaring hebben met de combinatie. De Verloskundigenpraktijk belde me gisteren ook heel lief op om te vragen hoe het met me ging. Ze zeiden ook dat ik altijd een extra afspraak bij hun mocht maken maar vind het toch wat moeilijk. Loop tegen wat probleempjes aan, die ik eigenlijk niet belangrijk genoeg vind om te bespreken. Of eigenlijk vind ik dat het dingen zijn waar ik me niet druk over mag maken. Ik mag niet klagen van mezelf, heb geen reden om ongerust te zijn dus moet ik het van mezelf maar gewoon laten gaan zoals het gaat. Hebben jullie ook van die rare gewetenskwesties?
Als je het fijn vind om een keer extra te gaan, gewoon doen. Je bent geen aansteller, je bent niet lastig, je bent gewoon een goede moeder.
Eens met Beetjemama! je bent gewoon een goede moeder! En als je bij de verloskundige bent, dan komen er vanzelf meer dingen die je wilt bespreken of ze heeft de juiste vragen voor je. @Iedereen; wij hebben wat meer rust. De gynaecoloog heeft nog een extra echo gemaakt om het geslacht nogmaals te kunnen zien. We weten nu zeker hij een jongen is. Geen onzekerheid meer over het vergelijken enzo. Hele opluchting....... Terwijl het eigenlijk niet nodig is en onzin. Maar ben blij dat we nu kunnen gaan hechten.
Wat fijn zeg dat het een jongetje is als je voorkeur daar naar uit ging. Nu kan je inderdaad gaan hechten! Heel begrijpelijk hoor! Ik durf me nu ook nog niet te hechten aan dit kindje en daar voel ik me ook wel wat schuldig over want dit kindje heeft daar ook gewoon recht op.
@Verox. Met een verloskundige praten vind ik persoonlijk fijn. Heb meer het idee dat er ruimte is om te praten. Komt misschien ook wel dat ik hier voor de derde keer kom. Doen wat je wilt, ook kleine dingen mag je bespreken. We beleven een zwangerschap nu echt anders! @Lun. Een jongetje, heel fijn. Gisteren heb ik het hartje even gehoord. en morgen een echo 16+2. Ben ook wel benieuwd naar het geslacht. Een jongen zou voor mij denk ik ook minder confronterend zijn. Hopelijk is het te zien.
@Lun; Wat leuk, een zoon!!! @Rikigf; Veel plezier morgen! Ik ben met de echo deze week vergeten te vragen of ze naar de sexe willen kijken. Ben wel heeeel benieuwd! Iets anders waar ik de laatste tijd over pieker... Ik zit momenteel in de WW. En ben verplicht aan het solliciteren, maar wil ik straks eigenlijk nog wel aan het werk? Ik heb altijd zeker geweten dat ik fulltime bleef werken als ik kinderen had. Ik vond mijn werk geweldig leuk en wilde het absoluut niet kwijtraken. Misschien zou ik in eerste instantie 1 dag minder gaan werken. Mijn partner 1 dag thuiswerken en mijn schoonmoeder 1 dag oppassen. Dan hoefden we nog maar twee dagen opvang te betalen, en zou er financieel niet veel van mijn loon overblijven, maar dat was het me zeker waard! Nu mijn werk niet te combineren bleek met kinderen of zwangerschap, weet ik eigenlijk niet wat ik met mijn toekomst wil. Ik heb buiten de baan die ik had, geen opleiding of ervaring in andere beroepen. Ik vind het moeilijk om geschikte vacatures te vinden, en zie geen carrière meer voor me. Ik kijk er niet meer naar uit om te gaan werken. Ik zal ongetwijfeld veel minder gaan verdienen als in mijn vorige baan. Ik vraag me dus sterk af of het wel verstandig is om na mijn zwangerschap weer te gaan werken. Eigenlijk zie ik het wel zitten om full-time moeder te worden. Financieel zou het volgens mij weinig verschil maken... Maar wat denken anderen daarvan? Kan dat zomaar? Stom dilemma waar ik helemaal niet mee bezig wil zijn...
Ik zit hier over heel iets anders te piekeren dit heeft niets met zwangerschap te maken maar met onze dochter. Ik denk dat ik waarschijnlijk gek ben of dat al die k**** artsen gek zijn maar dit kan toch niet goed zijn dat ze zo staat, of ben ik dan toch echt zo'n over bezorgde moeder Ik heb een kind nog nooit zo zien staan en iedereen zegt dat er helemaal niets aan de hand is, gelukkig hebben we een second opinion aangevraagd in het VU en daar moeten we 4 juni heen. Als daar blijkt dat er wel degelijk wat mis is dan ga ik toch echt een formele klacht indienen.
oh ja haar enkels klappen ook vaak dubbel. Ben ik nou echt zelf gek aan het worden, graag jullie mening
Jeetje, ik heb geen idee of dit normaal is als kindjes leren staan... Lijkt wel alsof ze op schaatsen staat. Ik vond het er ook raar uitzien, maar ik kan me ook voorstellen dat haar enkeltjes nog moeten wennen aan het staan. Een veulentje staat ook niet meteen recht op haar pootjes. Misschien eens vragen in het gezondheidstopic?
@Iedereen, dankjulliewel! Voor mij zo fijn dat het kindje een ander geslacht heeft. Nu mag alles hopelijk heel anders zijn en goed gaan. Vandaag voor het eerst wat kleertjes gekocht. Nu met dikke tranen op de bank natuurlijk.. @Cinderella; Ik lijk ook te zien dat ze iets meer scheef staan dan normaal. (Maar het kan nog zo goed bijtrekken allemaal) Als jou moederhart aangeeft dat het niet klopt, moet je sowieso voor de second opinion gaan. @Verox; Heb je nog een beslissing kunnen nemen over het wel niet verloskundige verhaal? En over werk; als je dubt; kun je altijd nog even wachten. Misschien kun je als het kindje er volgend jaar is, iets van seizoenswerk doen op dagen dat je partner thuis is. Om te kijken hoe het is om weer van huis te zijn. Je moet nu in ieder geval helemaal niets en dat lijkt mij prettig. Het gaan vanzelf kriebelen als het bloed een kant op wil die het niet gaan kan.
@ Cinderella; ik heb geen idee of dat normaal is. Heb het nog niet eerder gezien. Succes met de 2nd opinion. @ Hier; Ongesteld geworden helaas.. op naar de volgende ronde, alweer.
@BeetjeMama balen jou hopen dat het de volgende ronde wel raak is. Hier weet ik het nog niet even afwachten.
Aahh nee beetjemama wat balen!! Hoop zo dat het snel raak is bij jullie.. Sorry kom hier niet meer zo vaak, soms even wat lezen maar wil er echt niet meer zoveel mee bezig zijn. Dus vandaar! Liefs
@Lun; Voorlopig houd ik het maar even bij slechts de gynaecologische controles. Ik probeer me erbij neer te leggen dat die ongerustheid erbij hoort... Heb ook verschrikkelijke last van moodswings. Daar had ik bij Vlinder totaal geen last van. Vreselijk irritant... Mijn buik begint al flink te groeien. Ik kan mijn broeken niet meer dicht. Voor mijn gevoel is mijn buik nu al meer zichtbaar als bij Vlinder op deze termijn. Hoe zit dat bij jou? Ben jij al wezen shoppen voor positiemode? Ik wil er nog niet echt aan toegeven. Red me nog met passtukjes, buikbanden en gewone langere shirtjes. Ik heb wel al twee nieuwe bh's moeten kopen. Maar ik denk dat mijn "klachten" wellicht veroorzaakt worden door de extra hormonen in de Proluton-injecties. Ik gebruik het in ieder geval graag als excuus... @BeetjeMama; een stevige knuffel voor jou. Hoe zit het nu met je cyclus? Is die nog steeds zo lang? Blijft hij wel regelmatig? Hoop dat je niet teveel last hebt van depri gevoelens rond je menstruatie. Hoe is het met de puppy en ben je nog aan het solliciteren? @Twixxy; fijn dat je nog regelmatig even wat van je laat horen. Ik begrijp heel goed dat het forum af en toe frustrerend kan zijn. Ook ik neem af en toe wat afstand om mijn gemoedsrust wat tegemoet te komen.
Hallo mama's! Ik zie dat er een aantal opnieuw zwanger zijn en een aantal nog aan het proberen zijn. Voor de zwangere: van harte gefeliciteerd! Probeer er van te genieten! Voor de nog niet zwangere: Balen! Maar probeer positief te blijven, het komt echt goed! Ik leef met jullie mee. Ik heb al een tijd niks van mij laten horen, maar wel zo af en toe meegelezen, om te kijken hoe het met jullie allemaal gaat. Op de een of andere manier vind ik het best confronterend om zoveel verhalen te lezen over zwanger zijn en zwanger willen worden na het verlies van een kindje, Juist omdat alles zo ontzettend herkenbaar is. Ik heb zo met jullie allemaal meegeleefd, maar ik kon het niet opbrengen om zelf iets te plaatsen. Ik heb echt geprobeerd er allemaal niet zo mee bezig te zijn, maar dat lukte natuurlijk helemaal niet! Ik ben inmiddels, na het verlies van ons zoontje Mels in september, ook weer zwanger! En ook ik vond het veels te lang duren voordat het weer lukte. Bij Mels waren we de eerste poging zwanger en nu heeft het toch 5 maanden geduurd, terwijl je juist verwacht dat je extra vruchtbaar bent na de bevalling. Ik ben ook niet meer echt de jongste en was soms ook gewoon bang dat het helemaal niet meer zou lukken. Gelukkig was dit dus maar doemdenken! Inmiddels zit ik op 8,5 week en heb ik al 3 echo's gehad in het ziekenhuis. Ze nemen mij - en al mijn twijfels - gelukkig heel erg serieus en ze zijn heel lief. Ik heb ook via het ziekenhuis een psycholoog aangewezen gekregen, zodat ze mij door deze zwangerschap zowel mentaal als fysiek erdoor heen gaan helpen en dat voelt goed! Bij 13 weken heb ik een afspraak staan om een cerclage te laten plaatsen. Mij is verteld dat ze dat het liefst via een ruggenprik doen. Ik vind dit enorm spannend! Ik weet dat het nodig is om een kindje te kunnen voldragen, maar ik vind een ruggenprik een eng idee en ik ben bang voor risico's. Al zegt mijn gynaecoloog dat er eigenlijk niet veel risico is als ze het bandje al bij 13 weken plaatsen. Ook ben ik erg onzeker wat er daarna gebeurt. Zal ik maanden op bed moeten liggen? Wat ik er uiteraard voor over heb! Of zal ik gewoon normale dagelijkse activiteiten kunnen doen? @verox ik zag dat jij ook inmiddels een cerclage hebt gekregen en dat je je nu goed voelt, maar dat je de operatie zwaar vond? Ben jij beter als ik op de hoogte van de risico's? En wat is nu jouw verwachting van de rest van de zwangerschap? En hoezo heb jij ook nog eens prikken nodig? Daar heeft mijn gynaecoloog niks over verteld.. En ben je naar een speciaal ziekenhuis geweest, of gewoon in het ziekenhuis bij jou in de buurt? Ik hoop dat je mij van meer info kan voorzien. Vervelend trouwens om te lezen dat het zo raar ging in het ziekenhuis bij jou! En ik vind het ook maar raar dat ze je baarmoedermond niet meten. Ik heb altijd begrepen dat ze dat nu juist goed in de gaten houden.. Een opmerking als "als het niet goed zit kunnen we daar nu toch niks aan doen" daar zou ik echt boos om worden. Nu kunnen ze het in dat geval nog goed zetten, dat gaat niet meer als je veel verder in de zwangerschap bent. Ik ga proberen deze zwangerschap zoveel mogelijk te genieten. wat wel lastig is dat we bij Mels op 13 januari 2013 uitgerekend waren en nu bij dit kindje op 4 januari 2014.. Bijna exact een jaar later.. Dit maakt het wel extra spannend, vooral september gaat denk ik een onwijs moeilijke maand worden. Ik verwacht dat als we september goed zijn doorgekomen, dat ik daarna pas echt opgelucht kan ademhalen. Maar waarschijnlijk (en dat zullen jullie misschien wel herkennen) kunnen we pas echt gaan genieten en opgelucht ademhalen als we een gezond, huilend kindje in onze armen houden. Meiden ik blijf gezellig meelezen en af en toe wat posten en ik wens iedereen heel veel sterkte, geluk, liefde, mooie fijne zwangerschappen én natuurlijk gezonde kindjes! Liefs
@Sunnysiri Gefeliciteerd!!! Wat goed! Heel begrijpelijk dat je wat afstand nam van het forum. Heel herkenbaar. Denk dat dat voor ons allemaal op gezette tijden een verstandige keuze is. Ik vind het prettig om te lezen dat ook bij jou een cerclage word geadviseerd. Ik voelde me zo'n uitzondering hier, kon het maar moeilijk begrijpen. Is er bij jou aanleiding gevonden om baarmoederinsufficientie te vermoeden? Ik wil met alle liefde al je vragen beantwoorden. Ik heb veel antwoorden gevonden in het preventieve cerclage topic. Ik sta gewoon onder behandeling van het ziekenhuis in mijn woonplaats Zwolle. Ik heb net als jij een preventieve cerclage gekregen onder verdoving van een ruggenprik. Van tevoren was mij door iedereen gezegd dat de operatie niets voorsteld, maar dat vond ik erg laconiek. Vooral psychisch vond ik de operatie erg zwaar. De risico's zijn maar klein, maar een van de grootste risico's is dat ze bij het plaatsen van de cerclage de vrucht raken, met een spontane miskraam tot gevolg. Dit is natuurlijk onze grootste nachtmerrie, en maakte de overweging verschrikkelijk moeilijk. Het zetten van de ruggenprik viel mij reuze mee, maar het verlammende effect vond ik erg eng. Achteraf begrijp ik de geruststellende commentaren wel. Alles is goed gegaan, ik had me geen zorgen hoeven maken. Ik ben snel opgeknapt, heb nauwelijks lichamelijke klachten gehad en ben nauwelijks beperkt. De meeste gynaecologen adviseren voorzichtig te zijn met zware lichamelijke inspanningen. Verder niet baden, niet zwemmen en geen gemeenschap. Hoewel mijn gynaecoloog baden wel toestaat, en ook niet streng tegen lichamelijke inspanning is. Ik krijg daarnaast wekelijks Proluton-injecties. Proluton/Progesteron is het hormoon dat je lichaam tijdens de zwangerschap aanmaakt. Het houd de baarmoeder rustig en voorkomt dat ze haar kostganger naar buiten werkt. Extra Proluton/Progesteron heeft dus een kalmerende werking. Het is heel raar dat verschillende ziekenhuizen verschillende protocollen handhaven. Ik hoor verschillende verhalen over de baarmoederhalsmetingen, het ene ziekenhuis doet dit niet omdat het de baarmoeder kan prikkelen en stimuleren en het andere ziekenhuis zegt dat dit onzin is. Bij de een word de cerclage met 34 weken verwijderd en bij een ander pas met 38 weken... En zo zijn er talloze verschillen. Ik probeer er maar op te vertrouwen dat de gynaecologen in mijn ziekenhuis de juiste keuzes maken, maar soms is dat moeilijk. Ook hier liggen belangrijke data angstig dicht bij elkaar. Bij ons is het niet de uitgetelde datum van ons te vroeg geboren dochtertje Vlinder* maar de exacte geboortedatum van 1 november die erg dicht bij de uitgetelde datum van ons Ukkie op 5 november ligt. Misschien zie ik je nog in het preventieve cervlage topic. Liefs Vero