@ BeetjeMama; ik kan begrijpen dat je het niet durft, ik heb hem nu al een paar keer gekeken ik vind het heerlijk om lekker even mijn tranen te laten lopen het lucht voor mij heel erg op. De echo in het VU was op zich goed, de kleine groeit goed en het hartje klopt sterk, en dan komt de maar, ik moet aankomende maandag weer terug komen want ze konden het termijn niet helemaal goed vaststellen dat vind ik nog niet zo erg maar ze hebben een groot vermoeden dat mijn kleine niet het enige is wat er in mijn baarmoeder zit maar ook een grote bloedprop. Dus ook deze keer begint het ook al weer niet normaal, ik vraag mij nu steeds af waar ik dit aan verdien. Voor de rest voel ik mij nu iets beter ik heb nu gelukkig niet elke dag meer buikpijn.
Beste mama°s van allemaal mooi vlindertjes. Ben nieuw hier en wil ook graag met jullie delen dat ik vorig jaar oktober onze Luna heb verloren. Zelf was ik 30 weken en zei nog maar kwa groei 23,24 weken, je wereld stort in, ons eerste kindje dood in mijn buik. Zondag kwamen wij er achter door pijnlijke steken in mijn buik. Maandag ben ik vroeg ingeleid en dinsdag morgen is ze dood geboren. Ben goed behandelt en geholpen in het Belgie°s ziekenhuis te Antwerpen, omdat ik sinds Juli vorig jaar daar samen woon met mijn Vlaamse partner. Nu ben ik weer in verwachting van een dochter, de angst word steeds groter. Ben 17 weken, de 12 weken uit zitten ok, maar kwa gevoel maakt dat allemaal niet meer uit, de angst dat het elk moment mis kan gaan is er, al probeer je die te verdringen. Echt genieten gaat moeilijk, elk pijntje schrik je, je probeert zo voorzichtig te zijn. Maar meer dan je best kun je niet doen tot de 25ste week, want dan is het kindje levensvatbaar buiten de baarmoeder. Vanaf dan zal ik meer controle krijgen en echo°s. Slik nu bloedverdunners voor de zekerheid, omdat er tussen de placenta en de baarmoeder bij Luna klonters in de bloedvaten waren gevonden, verder geen afwijkingen. Daardoor groeide zei niet en kreeg ze niet genoeg zuurstof. Ik rook niet, drink niet en probeer zo gezond mogelijk te eten, maar de stress is soms onvermijdelijk Wij hebben wel Luna laten cremeren, en is ze altijd bij ons. Nu krijgt zei een zusje. Wens iedereen heel veel sterkte en kracht en zal voor alle Engeltjes een kaarsje branden <3
Wat ontzettend **** inderdaad dat je al in ronde 8 zit zonder een zwangerschap en ook nog eens twee miskramen verder. Ik werd in ronde 7 zwanger en dat vond ik al te lang duren na twee keer eerder veel sneller zwanger te zijn geraakt. Het is gewoon extra moeilijk als je een kindje verloren bent, daardoor zijn je gevoelens nog intenser geworden. Elke dag is er weer één te veel dat je niet zwanger bent. Ik begrijp goed hoe je je moet voelen. Ik hoop dan ook voor jullie dat het deze ronde raak mag zijn én dat dit ook een voldragen zwangerschap is! De angst om een miskraam zal je blijven houden, maar de volgende keer moet het gewoon goed komen! Ik duim voor je! En wat leuk dat je gaat trouwen! In ieder geval iets leuks om naar uit te kijken en wie weet met een kindje in wording in je buik!
Lieve antwoord, Wat ben jij en sterke vrouw zeg! Je doet het echt super! Het is echt ondragelijk wat jullie meemaken en weet dan ook niet veel te zeggen. Woorden schieten te kort voor dit gemis! Hopelijk kunnen jullie in de toekomst pleegkinderen krijgen. Maar voor nu, neem je tijd en doe de dingen die je een goed gevoel geven! Denk goed om jezelf! En als je wilt praten wij zijn hier voor je! Dikke knuffel voor jou!
Wat fijn dat je kindje het zo goed doet! Mooi hé?! Maar wat ontzettend vervelend dat ze een bloedprop in je baarmoeder gezien hebben. Waarom moet dit nu juist gebeuren bij iemand die al een kindje verloren is. Echt oneerlijk! Wat gaan ze nu doen? Heel veel sterkte!
Nog gefeliciteerd maar ook gecondoleerd met jullie Luna. En gefeliciteerd met je nieuwe zwangerschap! Je hebt helemaal gelijk over de eerste twaalf weken. Toch gaf me dat toch ook wel weer een fijn gevoel. En inderdaad het kan altijd nog mis gaan. Die angst zullen we blijven meedragen bij elke nieuwe zwangerschap. Ook ik slik bloedverdunners omdat ze een bloedpropje in de placenta hadden gevonden, al was dat bij mijn zoontje niet de doodsoorzaak. Ze hebben nooit een reden gevonden, maar dit kan wel meegespeeld hebben. Ik slik het dus uit voorzorg. Ik denk dat nu jij de bloedverdunners slikt de kans wel heel klein is dat er weer zo'n groei-achterstand kan optreden. Probeer realistisch te blijven en positief, hoe moeilijk dat soms ook is! Jij ook veel kracht gewenst! We helpen elkaar de zwangerschap door!
Wat fijn dat je wat afleiding hebt gehad met je neefje en nichtje! Kan me voorstellen dat je ze enorm mist nu ze er niet meer zijn. Ik begrijp maar al te goed dat je het niet nog een 3e keer aandurft.... ik denk dat ik helemaal gek zou worden! Ik vind het zó enorm erg voor jullie. Niemand zou het hoeven meemaken, laat staan 2 keer! Is een draagmoeder niets voor jullie? Ik weet niet hoe je zus daar eventueel tegen over staat bijvoorbeeld. Dan zou je volgens mij zelfs nog eventueel jouw eitje en je mans zaad kunnen 'gebruiken'. Pleegkinderen / adoptiekinderen kunnen ook wel hele lieve ouders gebruiken, dus dat is een hele mooie optie ook. Ik hoop dat jullie wat hebben aan het gesprek in het ZH en dat er nog een mooie toekomst op jullie staat te wachten, met wat voor 'n kindje(s) dan ook!
@Vertrouwen; Ik weet niet wat ze gaan doen, ik denk niet dat ze veel kunnen doen behalve het heel goed in de gaten houden, en afwachten wat er gaat gebeuren en ik hoop eigenlijk dat het lekker blijft zitten want of je nou 1 kindje van een tweeling verliest en dan 11 weken later de 2e met 24 weken krijgt of dat je een bloedprop hebt die je verliest er komt toch iets uit en daardoor kunnen er bacterieen in mijn baarmoeder komen van mij en dat vind ik geen fijn gevoel (dat was de reden waardoor bij Melissa de vliezen vroegtijdig braken).
Hey Meiden, ben ik weer... en jahh het gaat redelijk mijn man werkt weer hele dagen die vind daar zijn afleiding wat dat te gaat verwerken wij het allebei op een hele andere manier... @beetjemama ik denk niet dat een draagmoeder een optie is voor ons.. ik zelf persoonlijk vind dat helemaal niks.. maar pleegkinderen zou ik niet erg vinden... die zou ik met alle liefde op willen vangen we hebben nu ook al gesprekken erover gehad en het is zeker een optie voor ons.. we moeten dan wel een traject in.. en we weten ook niet hoelang het gaat duren... maar aan de andere kant hoeft het voor mij niet persee een baby te zijn... ik zou ook rustig tieners op willen vangen en dat scheelt natuurlijk al wel... en ook voor crisis situatie's staan wij open... we hebben het namelijk al besproken voordat ik van Maartje Marije zwanger raakte dat heeft namelijk ook lang geduurd... toen hadden wij al zoiets van dat willen we probleem kinderen opvangen (althans kinderen die het thuis op de een of andere manier niet goed hebben) dus jahh we zien wel we hebben nu allerlei papieren in huis aankomend weekend nog eens goed over praten met mijn man en dan hakken we de knoop door... vind het wel spannend allemaal... @ Vertrouwen ik voel me absoluut niet sterk heb vaak genoeg nog huilbuien en zwakke momenten maar ik kan gewoon niet stil in een hoekje zitten hoe dan ook ik moet door al is dat heeeeel erg moeilijk.. ik heb het liever mega druk als dat ik niks te doen heb...
Pfff... De emoties beginnen toe te slaan. Ben weer banger en emotioneler aan het worden. Denk steeds vaker aan Vlinder. Ik ben nu al heel ver in de zwangerschap en de gevoelens en zwangerschapsklachten die daarbij horen zijn nieuw voor me. Dat maakt me vaak bang en onzeker. Probeer mezelf gerust te stellen dat het waarschijnlijk de invloed van zwangerschapshormonen is. Mensen om me heen zeggen voortdurend dat ik er zo ontspannen uitzie, en dat het duidelijk is dat ik meer van deze zwangerschap geniet. Meestal bevestig ik dat, ik geniet inderdaad meer van deze zwangerschap. Maar voor mijn gevoel is dat slechts schijn. Er is namelijk ook veel meer angst, verdriet en onzekerheid in deze zwangerschap. Het is echt een zwangerschap met uitersten. Gelukkig verloopt alles voorspoedig, en is de angst niet overheersend. Ik wil ook niet klagen en zeg zo min mogelijk negatiefs. Maar het is regelmatig behoorlijk frustrerend dat mijn omgeving de indruk krijgt dat ik op een grote roze wolk zit. @Serasvari; Welkom hier. De angst en onzekerheid is heel herkenbaar. De emoties onvoorspelbaar. Zou alles goed zijn zodra we een kindje in onze armen hebben of zal ik dan juist in een diepe depressie terechtkomen? Ik hoop dat je hier op het forum wat van je af kunt schrijven en troost en steun vind in de herkenning. @cinderella1978; Wat een schrik weer! Weten ze al wat meer? Is het inderdaad een bloedprop? En wat kunnen ze daaraan doen? @Beetjemama; Wat denk ik veel aan jullie, en gun ik het jullie verschrikkelijk. Hoe oneerlijk dat het enige wat we kunnen doen afwachten en hopen is. Maar ik ben ervan overtuigd dat jullie geduld word beloond. Hoe gaat het met het plannen van de bruiloft? Moeten jullie nog veel regelen? @Antwoord; jullie komen inderdaad over als enorm sterk en dapper mensen, al begrijp ik dat dat voor je gevoel vaak anders is. Wat mooi dat jullie nou bezig zijn met pleegzorg. Ook daarvoor moet je sterk in je schoenen staan.
Antwoord: Ik herken daar mezelf ook wel in als mensen zeiden dat ik sterk was. De buitenwereld ziet dat maar jij voelt het heel anders en zal jezelf eerder als zwak bestempelen. Toch kom je ondanks dat je niet zo voelt wel sterk over! Wat mooi dat je dat traject waarschijnlijk gaat starten en het je niet uitmaakt of er een baby bij jullie komt of een tiener. Erg knap! We zullen het hier vast van je vernemen als er meer bekend is. Succes en heel veel sterkte! Verox: De buitenwereld ziet dat je geniet van deze zwangerschap en die beseffen niet dat er ook veel meer angst en onzekerheden mee gepaard gaan als je al zo ver in de zwangerschap zit. Zij denken dat je op een roze wolk zweeft, maar lotgenoten weten wel dat naast het genieten er ook een grote schaduw boven hangt die soms om de hoek komt kijken. Ik ben ook niet verder in mijn zwangerschap gekomen dan 23 weken, dus voor mij zal er ook een wereld open gaan omtrent wat te voelen etc. Dat brengt vast angst en onzekerheid met zich mee. Het is gewoon een proces waar we even doorheen moeten bikkelen. We komen er wel! Sterkte! Allemaal: Gisteren mijn mooiste verjaardagscadeau gekregen in de vorm van een goede 20 weken echo! (Ik was gisteren namelijk jarig). Onze zoon ziet er zover ze nu kunnen zien gezond uit en alles zit erop, eraan en op de juiste plek! Nu weet ik dat dat nog steeds niet zoveel zegt want dat had ik bij mijn vorige zoontje ook en toch overleed hij plotseling in mijn buik. Nooit een reden gevonden. Toch heb ik nog steeds vertrouwen in deze zwangerschap dat het tot een goed einde komt. Maar ik kijk ook uit om voorbij mijn mijlpaal van 23 weken te komen. Nog 3 weekjes. Vandaag precies op de helft van de zwangerschap, 20 weken zwanger dus. Ik geniet intens van elk schopje en beweging van dat kleine mannetje in mijn buik.
@Verox We lopen helemaal gelijk en ik herken wat je neertikt. Ik ervaar het ook als heel moeilijk. Omdat ik zo lang heb gewacht om zwanger te worden van de eerste en die zwangerschap zo moeizaam verliep heb ik me heel erg aan haar gehecht. Het verdriet was ook zo alles omvattend. Ons dochtertje is al langer iedere dag in mijn hoofd dan mijn nieuwe zwangerschap. Soms voel ik me schuldig ten op zichte van dit kindje. Heb ik niet teveel stress, wat voor gevolgen heeft dat voor hem, ik moet relaxen en op het moment dat ik dat forceer lukt het al helemaal niet... Ik probeer iedere dag te nemen voor wat het is. Mensen die denken dat we alleen maar op een roze wolk zitten hebben het inderdaad fout. Niet omdat we niet willen, maar omdat we niet meer onbevangen zijn. We hebben angst, een reële angst. Het is immers al eens gebeurd. En dat wil niet zeggen dat we niet gelukkig zijn met het kindje in onze buiken. We hebben misschien alleen wat moeite om te accepteren dat we ons nu echt mogen hechten aan een kindje dat echt bij ons blijft..?? @Beetjemama, ik ben ook benieuwd naar hoe de bruiloft vordert. Lijkt me super leuk om alles te regelen. Ook al snap ik je gevoel van leegte, Nora zou het fantastisch gevonden hebben om te zien dat jullie ervoor hebben gekozen om naar elkaar toe te groeien en niet van elkaar zijn verwijderd. Een kind wil zijn ouders bij elkaar zien. Ze is trots op jullie denk ik! @Antwoord, dapper dat je zo actief wilt blijven. Maar gun jezelf ook het verdriet! Ik denk dat jullie een prachtig opvang gezin kunnen worden, maar neem alles even stap voor stap. Het verliezen van twee dochtertjes is het ergste wat iemand kan overkomen. Neem je tijd, neem wat je nodig hebt. Luister naar jezelf. @serasvari, welkom bij de vlinders. Een tuin waar je welkom bent maar eigenlijk niet wil zijn. Hopelijk vind je er veel steun. @Cinderella, ik duim voor je!
@antwoord; Zeker ben je sterk we zijn allemaal sterk hier want we moeten door voor anderen ook al kunnen we een andere uitweg vinden we blijven toch doorgaan. Blijf met elkaar praten of met praat met iemand die je goed kent en blijf dat doen ook al worden ze helemaal gek van je, je mag nu lekker egoistisch zijn. @Vertrouwen; wat een mooi verjaardagscadeau, heerlijk is dat als de 20 weken echo goed is, geniet ervan. @Hier; morgen een spannende dag ik hoop dat alles goed is en dat alle uitslagen en de echo goed verlopen, ben best wel zenuwachtig.
Wat omschrijf je dit mooi, helder, en zó waar.... Zo is het ook gewoon bij mij. Heel erg blij met de zwangerschpa van nu, maar genieten... Dat is nog zo moeilijk..
@Hier; de echo was goed er was geen bloedprop meer te zien hij is waarschijnlijk opgelost dat was een hele opluchting. Maar nu het volgende, wie heeft er ooit wel eens over gehoord dat op dit termijn de darmpjes nog buiten het lichaam liggen, ik heb hier nog nooit van gehoord, ik moet 3 september terug komen om te laten kijken of ze dan in het lichaampje zitten. Volgens de gene die de echo maakte was dit heel normaal maar ik heb hier nog nooit iets over gehoord misschien 1 van jullie?
@Cinderella, wat goed dat de bloedprop verdwenen is! Maar wat een verontrustend verhaal over de darmpjes?! Daar heb ik ook nog nooit van gehoord en zou er ook erg van schrikken. Heb je inmiddels al meer informatie gekregen? Hier alweer 28 weken. Moeilijk te beseffen dat we alweer zo ver gekomen zijn. Gisteren en vandaag ben ik weer erg gedeprimeerd en huilerig. Voel me onzeker en bang over alles en durf niets te ondernemen. Zelfs boodschappen doen is teveel op zo'n dag. Ik zeg meestal dat dat door de Proluton-injectie op maandag komt, daar word ik altijd wat lusteloos van. Soms maar een dag en soms een hele week. Ik denk dat ik maar weer eens een dagje in bed kruip.
@Cinderella; wat een fijn nieuws over de bloedprop! Over darmpjes buiten het lijfje heb ik wel eens iets gehoord. Dit heet volgens mij gastroschisis. Maar voor meer info moet je uitgaan van hetgeen jou op dat moment verteld wordt, niet wat de rest tegen je zegt. Vertrouw op je arts. Als die aangeeft dat het niet abnormaal is, dan is dat het ook nog niet. @verox, Jammer meis dat je in het koppie niet wat rustiger bent geworden. Ik probeer het advies van een goede vriendin op te volgen. Probeer te genieten, treuren kan nog lang genoeg als het nodig blijkt te zijn. En daar heeft ze een punt. Het is moeilijk maar probeer het alsjeblieft!!!
@ Antwoord; jullie moeten doen wat voor jullie goed voelt! Als het voor jullie goed voelt om pleegkinderen op te nemen, dan moeten jullie dat vooral doen! Ik hoop dat jullie een gelukkige toekomst tegenmoet gaan met kinderen die jullie alle liefde kunnen geven! @ Verox; al die emoties zijn niet raar he... wel fijn dat je toch heel erg van de zwangerschap geniet! 28 weken alweer... wat gaat de tijd snel zeg. Het plannen van de bruiloft gaat wel goed. Meeste is wel geregeld. De kleine dingetjes moeten nog... maar dat komt wel goed! @ Vertrouwen; 20 weken alweer. Wat fijn dat je een mooie echo gehad hebt! Heerlijk is dat. @ Lun; ik kan me ook niet voorstellen dat iemand die zoiets heeft meegemaakt, daarna een 'normale' zwangerschap heeft. Iedereen zal angst hebben, iedereen zal moeite met dingen hebben. En voor de rest zal iedereen er toch ook echt van genieten. Maar het zal allemaal met pieken en dalen gaan lijkt me zo! Bruiloft regelen is ook wel leuk haha. Als ik me nu bedenk dat we over 8 weken getrouwd zullen zijn, voelt dat heel raar haha! Maar wel heel mooi. Naar 10 jaar samen zijn en na alles wat we hebben meegemaakt, is dat toch een mooi moment! Nora zal zeker trots op ons zijn! @ Cinderella; nog nooit van gehoord eerlijk gezegd. Maar ze zullen het daar beter weten! Ik hoop dat je snel goed nieuws krijgt dat de darmpjes gewoon zitten waar ze horen te zitten. Kan me voorstellen dat dat heel erg spannend is! En wat fijn dat er geen bloedprop meer zit!
ook ik wil wel trouwen maar manlief wil daar genoeg geld voor hebben, en dat hebben we nog niet dus ik moet toch nog wachten @Verox; Nee nog steeds geen informatie ik word er gek van. Voel jij je al weer iets beter? Ik kan me voorstellen dat je je zo voelt daar ben je niet de enige in. Ik had bij mijn vorige zwangerschap ook last van die spuiten, pijn en obstipatie en dagenlang een dikke bult.