Lieve Kaatje, Welkom in dit topic! Ook ik heb jouw verhaal gelezen en geloof ook op gereageerd. Zo niet, dan doe ik dat nu nog even. Gefeliciteerd maar helaas ook gecondoleerd met jullie dochter Emma! Prachtige naam trouwens! Je zegt dat we sterk zijn, maar zo voelen we ons niet altijd hoor. Maar wij zijn natuurlijk ook al een tijdje verder en dat heeft ook veel tijd gekost. Jij behoort vast en zeker ook bij de sterke vrouwen! Meestal zie je dat zelf niet maar je omgeving wel. Ja de onzekerheid en angst zal je blijven houden in je zwangerschap, helaas dat is iets waar wij allemaal mee moeten dealen en dat is niet altijd even makkelijk. Zeker niet als de omgeving je angsten niet begrijpen en maar steeds zeggen 'Je moet wel genieten'. Maar meis, dat komt wel. Neem nu maar eerst je rust en luister goed naar je gevoel! Ze zeggen dat een zwangerschap pas komt als lichaam en geest weer in harmonie zijn, dus je kan er altijd gelijk voor gaan. Doe wat goed voelt. Volg je gevoel. En je kan hier altijd komen kletsen! Heel veel sterkte!
@vertrouwen dank voor je mooie woorden! Er moet me ook gelijk even iets van het hart... Ik voel me momenteel erg rot en heel schuldig Ik voel heel sterk dat ik gewoon graag een kindje wil dat wel bij ons mag en kan zijn... Niet dat ik vanavond al begin hoor, maar toch de wens is er en ik weet dat die er ook mag zijn! Maar ik voel me zo schuldig tegenover Emma* ik wil haar gewoon nooit vergeten en ook niet zomaar aan haar voorbij gaan, en door deze wens uit te spreken voelt het alsof ik dit wel doe.... Pfff wat is dit rot zeg!! Herkennen jullie dit?
Hoi Karin, Voel je welkom, ook al is dit geen plek waar je welkom geheten wilt worden. Het is fijn dat het er is. Ik heb er ook veel aan gehad. Ik heb je in jou eigen topic al gefeliciteerd en sterkte gewenst. Hopelijk kun je ook hier je verhaal en vragen nog kwijt. @Verox; Jeetje meisje, het doet me verdriet te lezen dat je het echt heel zwaar hebt de laatste weken. De tip om hierover te gaan praten vind ik niet verkeerd. Weet ook dat je bij mij terecht kunt via PB mocht je daar behoefte aan hebben. Bij mij verloopt het allemaal redelijk, ook al merk ik soms wel stress aan mijn lichaam. Blijkbaar moet het toch een kant op. Wij hebben pas geleden de eerste 'verjaardag' van onze dochter gevierd. We hebben ervoor gekozen om het te vieren omdat dit beter voelde als te rouwen. We hebben taart gegeten en een wandeling gemaakt. Deze dagen zijn zwaar. Wij weten dat we een jongen verwachten nu. Het maakt het voor mij misschien wat makkelijker omdat ik hem niet met onze dochter kan vergelijken. Maar toch; een kindje is een kindje. Soms zie ik al wel op tegen de bevalling. Vooral voor flashbacks ben ik bang. Ik probeer ze geen controle te laten krijgen over hoe ik mij voel, maar het is weldegelijk lastig. Mijn vriend is vooral heel praktisch bezig. Hij is ook geen prater. Hij heeft bijvoorbeeld voor de zekerheid al een tas klaargemaakt voor het ziekenhuis. Dat is zijn manier denk ik.
@Kaatje; Ook ik was heel erg bang om dingen te vergeten. Dat werd zelfs zo erg dat ik ging opschrijven wat ik had gegeten etc. Uiteindelijk heb ik een dagboek geschreven. Uiteindelijk werd het steeds minder vaak dat ik hierin ging schrijven. Vergeten zal je haar niet. Ze is jou, ze leeft voort in jou. In jullie omgeving zal dit misschien anders zijn. Maar er is voor jou dochter niemand belangrijker dan haar ouders en die vergeten haar nooit.
Dankjewel voor je lieve woorden! Het is idd nog vroeg en stond net met haar spulletjes en brak weer even. Morgen komt onze nieuwe bank die we hadden gekocht zodat we voor de box ruimte konden maken... Het is niet zinloos dat de bank nog komt maar datgene waar we het voor deden is ons wel afgenomen. Daarnaast heb ik nog een hele mooie en lieve dochter die dacht geen grote zus meer te zijn, we hebben het dr nu duidelijk dat ze dat altijd zal zijn! Mijn schoonvader gaf aan alsnog de box te willen schilderen en ik denk dat ik dat wel gewoon laat doen, is hij bezig en is de box al klaar voor een 3de kindje. Aan de ene kant wel spijt dat de kinderwagen is afgezegd maar me vriend zei al we hebben nu wat meer tijd om te sparen enz. We hebben Heaven idd ook aangegeven bij de gemeente en willen haar vereeuwigen met een tattoo. Probeer de rust te pakken en over een week of volgende week weer naar school te gaan, eerst even langs de psych en overleggen wat de beste optie is voor mij. Nog meer rust tijd of verder gaan met wat ik deed. Deze psych heeft ook ervaring met deze situaties. Je heb gelijk, ieder kindje is uniek dat merk ik ook aan mijn dochter en ik besef me nu alleen maar meer hoe gezegend ik met deze kleine meid die al 4 jaar niet van mij afwijkt. Alles gaat goed komen en we hopen snel een zusje of broertje voor onze grote kleine meid te krijgen
Het klinkt misschien wat "vreemd" zo hier in deze situatie, maar wat zijn moeders toch fijn om te hebben!!! Mijn eigen moeder staat me heel erg bij in deze rottijd... ik kan alles tegen haar zeggen en haar altijd bellen... zo ook vanmorgen toen ze met deze wijze woorden van kracht kwam: Als je je rot voelt bedenk dat ook de trots en kracht die je over Emma voelde en van haar kreeg, en doe dan iets terug voor haar! "doorgaan" ook al lukt dat nu nog niet, dat komt heus wel, maar ga door voor haar!!! jullie begrijpen: ik schoot vol! Maar wat heeft ze gelijk... Ik ga voor de toekomst proberen mijn kracht uit Emma te halen!!!
@Lun: Maak je over mij maar geen zorgen hoor. Natuurlijk heb ik het af en toe moeilijk, maar over het algemeen lukt het me aardig mijn hoofd helder en positief te houden. Ik denk de laatste tijd veel aan Vlinder en het zwanger zijn word zwaarder. Maar ik ben heel trots bezig met de babykamer. Eigenlijk doe ik dat helemaal alleen, en hoewel dat af en toe zwaar valt ben ik er ook erg trots op dat ik dit zo kan en mag doen. Ik herken veel van de twijfels en onzekerheden van de nieuwe dames. @Kaatje; Dat heeft je moeder mooi gesproken. Hoewel ik het nog niet helemaal begrijp, geloof ik dat ons kindje er niet voor niets was. Wij zijn inmiddels zwanger van een volgend dochtertje en uitgeteld vlak na de geboorte- en overlijdensdatum van Vlinder. Er is een angst dat dit kindje juist op die datum geboren zal worden, maar tegelijkertijd zou dat ook geweldig mooi zijn.
lijkt me inderdaad erg moeilijk, maar toch ook mooi dat jullie dochtertje rond of op de datum van Vlinder's geboorte- en overlijdensdatum ter wereld komt... Zo heeft ze haar zus altijd dichtbij... Klinkt misschien raar, maar het feit dat jij alweer zover bent in een nieuwe zwangerschap geeft me een stukje hoop en kracht! Ik hoop ook dat wij dit geluk nogmaals en nog meer mogen gaan ervaren met een kindje wat wel bij ons kan zijn...
Hoi lieve mama's! Ik zie dat er (helaas) nieuwe mama's bij zijn gekomen, wat erg dat jullie dit ook mee moeten maken. Gefeliciteerd met jullie prachtige kindjes maar ook gecondoleerd. Het is zwaar om je kindje te verliezen. Ik herken al jullie gevoelens zo goed, wel erg mooi om dat te lezen, die herkenning. Ik ben ondertussen 16 weken zwanger en wat is het spannend. We weten het geslacht nog niet, hopelijk volgende week. Wil zo graag weten wat er mijn buik groeit. Ik denk dat ik dan pas een beetje echt kan gaan genieten. De controles heb ik bij de gyn, elke 2 weken en dat is onwijs fijn. Ook elke keer een echo. Blijf goed praten met je partner, al is dat soms erg moeilijk als je alle twee je eigen verdriet hebt. Hier zijn we alleen maar sterker samen geworden. En niks is gek met je gevoelens, en uit ervaring weet ik dat je de ene dag zo denkt en de andere dag kan dat weer anders zijn. Zwangere mama's; een hele dikke knuffel! De meeste zijn al een eind op weg, spannend!!!
Hallo Dames, Ik ben op 2 juni dit jaar bevallen van men 2de dochter, Vlinder*. Na haar geboorte en het verlies had ik nooit gedacht om nog blij te kunnen zijn met een volgende zwangerschap. We zijn 3 maand verder en heb nu heugelijk nieuws! Wij verwachten ons 3de kindje Loop nu wel sinds de test pos is heel nerveus rond. Telkens ik naar toilet ga ga ik met een bang hart. Had gisteren steken in men buik en heb deze nacht bijna geen oog toe gedaan. Maar toch ben ik blij, een broertje of zusje voor Emelie en Vlinder* Proficiat aan al wie zwanger is en goeie moed aan al wie het moeilijk heeft of twijfelt xx Mama van Emelie en Vlinder*
Gefeliciteerd!! Kan me heel goed voorstellen dat je nerveus bent hoor... Laat je goed begeleiden en als je twijfels hebt: bellen!! Dan krijg je vast een echo etc om je gerust te stellen...
Dag lieve mama's. Ik heb te lang niet gelezen hier om uitgebreid op iedereen te reageren. Dus ik doe het even kort! @ Nieuwe mama's; helaas welkom hier... Het blijft me verdriet doen als ik zie hoe veel mama's dit hebben moeten meemaken... Maar hopelijk kan iedereen hier een beetje steun vinden. @ Zwangere mama's; voor iedereen een dikke knuffel, het is niet niks, zo'n zwangerschap met al die zorgen en twijfels. Hopelijk genieten jullie gewoon zo veel als dat in jullie macht ligt! Fijn om te zien dat zoveel al weer best ver zijn en het gewoon allemaal goed gaat! @ hier; na een gigantische lange cyclus nu weer een kans. Hopelijk dit keer niet zo'n lange cyclus! Nog steeds aan het balen dat we nog niet zwanger zijn. Van de andere kant ook wel fijn om nog met een platte buik te kunnen gaan trouwen Over 3 weken is het zo ver! Dan hebben we met het hele gezin, ook onze lieve Nora, dezelfde achternaam. Toch een heel fijn gevoel! Ik heb een kaart binnen gekregen om op het ziekenhuis alle overleden kindjes te herdenken. Dan komen allemaal papa's en mama's en naasten bijeen enz. Ik twijfel zó erg om te gaan. Van de ene kant lijkt het me misschien weer een stap in de goede richting, een stukje verwerking. Van de andere kant begin ik al te janken bij het idee hoe zwaar dat zal zijn en daarnaast is onze bruiloft 2 dagen later... Ook voor de bruiloft ben ik bang dat Nora genoemd gaat worden (en terecht overigens) en dat ik dan emotioneel word ofzo. Ik wil niet gaan janken die dag! En ik vind het zo vreselijk dat ze er niet bij is......
@BeetjeMama: ik vond de trouwdag heel bijzonder. En weet je, het maakt niet uit dat je een verdrietig moment op de dag hebt. Nora hoort erbij en ook goed dat je op zo'n bijzondere dag aan haar denkt. Niemand zal het gek vinden hoor dat je hier verdrietig om bent. Het liefst hadden jullie het ook anders gezien. Toen wij gingen trouwen hebben wij ook een kaars aangestoken voor degene wie we missen. Misschien een idee. Ik geloof wel dat Nora erbij is, ook al zie je haar niet. Wat betreft herdenken overleden kindjes. Lastig. Praat er samen over en doe wat jullie denken wat goed is/voelt. Ik wens je een super mooie dag toe met veel liefde en warmte om jullie heen. Ook veel plezier nog met de laatste voorbereidingen.
Bedankt voor je lieve woorden! Ja dat samen erover praten is lastig, want mijn vriend is dus iemand die absoluut niet samen met anderen zo'n dingen wilt doen (behalve dan met mij ofzo... maar niet met vreemden). Dus hij wilt eigenlijk niet gaan. De enige reden dat hij zou gaan is als ik dat wil dat hij dat doet. En ik weet niet wat ik wil. Ik wil wel... maar ik wil ook weer niet. Maar als ik niet ga voel ik me schuldig dat ik niet ga....
Dag Kaat, Ook al heb ik in jouw schoenen gestaan, ik blijf het zo moeilijk vinden om de juiste woorden te vinden. Bedankt voor je lieve reactie. Bright Blessings xx
@Twixxy; Wat fijn te horen dat alles zo voorspoedig verloopt en je zo goed onder controle staat bij de gynaecoloog. Die 20 weken echo zal echt weer een mijlpaal zijn! @mamavanvlinder; Gefeliciteerd met de nieuwe zwangerschap! Wij hebben in November onze dochter Vlinder* verloren, en ook wij waren redelijk snel weer zwanger. Hoe ver ben je nu? In het begin was ik echt testverslaafd! Ik kon het maar niet geloven en deed om dag een zwangerschapstest, die bevestiging had ik echt nodig! Dat staren naar het toiletpapier heb ik nooit meer los kunnen laten. Maar de angst is niet overheersend, en op mijn eigen manier geniet ik enorm van dit kindje in mijn buik. @beetjemama; Wat bijzonder dat het ziekenhuis zo'n bijeenkomst organiseert. Maar ik denk niet dat ik er zelf behoefte aan zou hebben. Heb je al besloten of je erbij aanwezig wilt zijn? Het dubbele gevoel wat betreft je bruiloft kan ik me goed voorstellen. Misschien kun je zelf juist aandacht besteden aan de geboorte van Nora om de spanning te breken? Vraag iedereen om een bepaalde kleur lintje op te spelden ter nagedachtenis aan Nora, en de bruiloft verder vooral feestelijk te houden. Zo is Nora er toch een beetje bij zonder dat het zwaar beladen word. En wat betreft het praten met je partner... heel herkenbaar. Ook mijn partner wil absoluut geen hulp van buitenaf. Er over praten doet hij zelden en als ik erover praat maak ik hem verdrietig, waardoor ik me schuldig voel. Het blijft een moeilijke situatie, maar vooralsnog redden we ons op onze eigen manier wel. Heel veel plezier met de voorbereidingen van jullie bruiloft, kun je er iets over vertellen? Onze bruiloft laat nog een halfjaartje op zich wachten, maar ik leef graag met jullie mee!
Vinden jullie het goed dat ik hier gezellig mee kom kletsen? De meeste van jullie kennen mijn verhaal volgens mij wel... Zo niet, dan roep maar Op een of andere manier, nu ik steeds verder kom in mijn zwangerschap... slaat pas echt de angst toe. Herkent iemand dat? Terwijl het eigenlijk nergens op slaat, want ik ben niet zover in de zwangerschap een kindje verloren.
@BeetjeMama; Ik heb er heel veel aan gehad de herdenking, ik vond het ook moeilijk om te gaan maar het helpt je inderdaad weer met de verwerking. En ja het mag zwaar zijn en je mag veel huilen dat hoort er allemaal bij maar ik ben heel blij dat ik ben gegaan wij hebben daar een kaarsje voor Melissa aan mogen steken en dat vond ik heel bijzonder. En misschien helpt het je juist om rustiger te zijn op je bruiloft en ik geloof dat Nora bij je is, misschien niet echt maar wel in je hart en ik weet zeker dat ze die dag ook aanwezig is als engeltje op jullie schouders.
@JoyofLiving; Welkom en gefeliciteerd! Ook ik was verbaasd dat de angst zo groot werd, zo laat in de zwangerschap. Misschien ook een beetje naief van me om te denken dat de angst na de kritieke termijn zou verdwijnen. Achteraf ook wel logisch dat de angst alleen maar groter word. Tot die kritieke periode houd je er stiekem rekening mee dat het elk moment mis kan gaan. Pas daarna durf je de hoop pas een beetje toe te laten, maar met die hoop neemt ook de angst toe. We weten zo goed wat we kunnen verliezen, en datgene word iedere dag wezenlijker en belangrijker voor ons. De angst is geen moment weggeweest. Maar ik heb het redelijk op de achtergrond kunnen houden door de hoop en het vertrouwen te omarmen. Ik ben al vroeg spulletjes gaan komen en ben me volop bewust van dit kindje en deze zwangerschap. Volgens mijn omgeving straal ik deze zwangerschap, en is het te zien dat ik veel meer van deze zwangerschap geniet. Dat is pijnlijk om te horen, want hoewel ik me veel meer bewust ben van deze zwangerschap en er inderdaad meer van geniet, is er ook veel meer angst en onzekerheid. Dat ziet de omgeving blijkbaar niet. Die denkt dat ik op een grote roze wolk leef, want alles verloopt heerlijk voorspoedig. Daarnaast doen ze met zo'n opmerking mijn vorige zwangerschap enorm te kort.