Dat ik zo hoor dat het na een vroeg geboorte ook goed kan gaan geeft mij weer hoop. De arts waar ik met de nacontrole geweest ben daar heb ik vertrouwen en die gaat een en ander ook vast leggen in mijn dossier. Daarnaast ben ik ook niet iemand die met zich laat sollen en ook wel zelf opzoek gaat naar informatie. jolanda
Heb mij net even een beetje bij gelezen en hoop dat het bij iedereen goed gaat. @Verox; nog gefeliciteerd met jullie dochter, heb je ook een foto van jullie prinsesje dat wij haar ook kunnen bewonderen @Hier, hier gaat het hopelijk nu ook goed komen, ik/we hebben lange tijd in de shit gezeten we zijn er nog niet uit maar het gaat hopelijk goed komen. Onze relatie ging niet helemaal zoals het hoort en toen we daar een beetje uit waren gekomen kwamen we in de financiele shit terecht ook daar gaan we wel weer uit komen maar daar gaat even wat tijd overheen. Toen dachten we alles wel gehad te hebben maar niet dus. 5 nov. moest ik voor controle en had er al een beetje een naar gevoel over ,was toen 22+4 (mijn banner loopt 1 dag voor) en dat was dus terecht mijn bm mond was nog maar 0,9cm en dus veel te kort, ik mocht meteen blijven want ze zouden volgende dag nog een meting doen en dan een bandje plaatsen, volgende dag zat mijn bm mond weer op 3 cm ze snapten er helemaal niets van want normaal gesproken hoort dat niet te gebeuren. Ik mocht weer naar huis maar moest 12 nov. terug komen en mocht niets meer doen in die tussentijd. 12 nov. weer terug en ja hoor weer foute boel nu was mijn bm mond 1,5 cm dat was wel langer maar nog steeds te kort, moest de volgende dag weer terug komen en dan zou er een beslissing genomen worden en 2,5 cm was de grens voor wel wat doen en niets doen, je snapt hem al de volgende dag was hij 2,4 cm en ze konden er niet meer van maken zeiden ze. Er werd dus een bandje geplaatst (ben er heel blij mee hoor) donderdag is het bandje door een professor geplaatst want ze wouden het beste van het beste voor mij om de risico's nog meer te verkleinen. Na het plaatsen melde ze me dat we blij moesten zijn dat het bandje geplaatst was want het had nog ongeveer een week uiterlijk 2 weken geduurd voordat hij geboren zou zijn want mijn bm mond was helemaal week en ze zag de vliezen ook al. Nu sinds gisteren weer thuis en alles is gelukkig rustig. Morgen weer controle om te kijken of het bandje goed zit en of hij mooi op lengte zit en dan maar hopen dat alles rustig blijft tot de 36 weken want dan gaan ze hem weer verwijderen maar er is een kans dat de weeen evengoed op gang gaan komen en dat hopen we eigenlijk niet want het kan zijn dat ze het dan niet meer kunnen remmen, als hij dit jaar in ieder geval nog maar veilig in mijn bm blijft zitten dan zijn wij al helemaal blij. We vragen ons nu echt af waar we dit allemaal aan te danken hebben. Ga nu lekker mijn mandje opzoeken want moet morgen vroeg op en hopen op eens een keer goed nieuws.
Jeetje Cinderella! Wat een schrik weer! Wat goed dat ze nu een bandje hebben geplaatst! Misschien vind je het leuk om mee te kletsen op heg cerclage topic? Daar vind je allemaal meiden die een bandje hebben gekregen en in vergelijkbare omstandigheden zitten. Hebben ze het vanuit het ziekenhuis nog over het toedienen van Proluton/progesteron gehad? Dat word vaak gedaan in combinatie van een cerclage/bandje en helpt de baarmoeder rustig te houden, en vroege harde buiken/weeën te voorkomen.
En hierbij een fotootje van onze dochter E.efiene die op 29 okt na een zwangerschap van 39 weken ter wereld kwam. Het was een spannende zwangerschap, want na dr volledig onverwachte geboorte en het verlies van onze dochter Vlinder* na een zwangerschap van 23 weken werd er geen oorzaak voor de extreme vroeggeboorte gevonden. Er werd uit gegaan van een mogelijke baarmoederinsufficientie, en dus werd er met 14 weken preventief een bandje om de baarmoederhals geplaatst (een cerclage) en preventief wekelijks hormooninjecties (Proluton) toegediend om de baarmoeder rustig te houden en de baarmoederhals te versterken. Iedere twee/drie weken ging ik op controle bij de gyneacoloog in het ziekenhuis, en werd regelmatig de lengte van de baarmoederhals (cervix) gemeten. We gingen er allemaal van uit dat dit meisje te vroeg geboren ging worden, maar iedere controle bleef ze ons verbazen, en de hele zwangerschap verliep voorspoedig! Er waren wat moeilijke momenten, maar uiteindelijk kondigde ze zichzelf aan op exact 39 weken zwangerschap en is ze na een heel snelle en voorspoedige bevalling geboren! Ze doet het goed en we zijn verschrikkelijk trots op haar!
Daar mag je heel erg trots op zijn, wat een knappe dochter! Verox, ik vind het fijn dat je nu nog de tijd neemt om mee te lezen en vragen te beantwoorden. Verhalen van moeders die dit ook hebben moeten meemaken zijn fijn om te lezen, vooral met zo'n goede afloop. Wij hebben toestemming om er weer voor te gaan, maar ik heb nu hele lange cyclussen in tegenstelling tot voor mijn zwangerschap. Eerste was 37 dagen en nu heb ik na 21 dagen nog geen eisprong gehad, dus deze zal ook lang worden. Hebben jullie dat ook gehad na de vroeggeboorte? Eigenlijk was ik volgende week uitgerekend, dus had ik nu nog zwanger moeten zijn... (Tenminste, als ik de 40 weken had gehaald, maar daar ging ik met de tweeling niet vanuit) zou het daarmee te maken hebben? Ik hoop zo dat ik spoedig weer zwanger zal zijn. Ook al zal het allemaal heel zwaar worden, het is nu ook heel zwaar, en dan hebben we tenminste iets heel moois in het vooruitzicht...
Hey Dubbelgeluk, Wat fijn dat jullie nu voor een nieuwe zwangerschap kunnen en durven te gaan. Die uitgetelde datum zal wel weer een dubbel gevoel opleveren. Zelf had ik eigenlijk weinig met die datum. Weet geeneens meer exact wat Vlinders uitgerekende datum was. Zoals je zelf ook al zegt, de kans dat ze exact op die datum geboren zou worden is ook maar klein. Maar haar geboorte en overlijdensdatum zal ik nooit vergeten. Hoe het met mijn cyclus zat na de geboorte van Vlinder kan ik je eigenlijk niet vertellen. Ik was er voor de geboorte nooit bewust mee bezig geweest, dus wist ook niet wat een voor mij normale cyclus was. Na de geboorte van Vlinder was ik er wel erg mee bezig. Hoewel je er rekening mee houd dat een nieuwe zwangerschap lang op zich laat wachten is er toch iedere maand weer een beetje hoop. Hoewel dat teleurstelling met zich meebrengt is die hoop eigenlijk heel erg mooi. Het was voor mij toch een glimpje vertrouwen in de toekomst. En toch kan ik je niet meer vertellen hoe mijn cyclus was. En inderdaad, een nieuwe zwangerschap word zwaar, maar juist door dat bewustzijn heb ik veel meer van deze zwangerschap kunnen genieten. Ik zou me niet teveel zorgen maken over een lange cyclus. Het is natuurlijk jammer omdat je dan minder "kansen" hebt in een jaar, maar ik vind een cyclus van 40 dagen niet extreem lang. Ik hoop dat er snel regelmaat in komt, zodat je wat beter weet waar je asn toe bent... Liefs!
@Verox; wat een prachtige dochter hebben jullie, echt een plaatje. Ik kreeg al proluton ingespoten elke week maar dat is bij deze zwangerschap blijkbaar dus niet genoeg. Ik moet het evengoed blijven gebruiken elke week. En nu dus maar hopen dat het (proluton) zijn werk wel gaat doen. Maar er is wel een kans dat deze jonge man evengoed te vroeg gaat komen omdat ik al zo vroeg in de zwangerschap problemen heb en omdat de boel al helemaal week is en verkort maar we blijven positief en hopen dat we januari gaan halen want dan zitten we aan de veilige kant. Ik zal eens bij dat topic kijken, thanks
Lang niets van me laten horen, maar ik wilde jullie in ieder geval even laten weten dat ik 10 november ben bevallen van Bas. De bevalling was nog best pittig, maar inmiddels maken we het allebei goed, en zijn we met z'n 3-en aan het genieten van de eerste weken! Wat een opluchting dat het allemaal goed is gegaa dit keer.
Hey Meiden, hier ben ik weer na een lange periode, meiden die bevallen zijn van harte gefeliciteerd Philip word binnenkort geopereerd.. helaas hebben al de spanningen ons genekt en zijn mijn man en ik na een aantal jaar uit elkaar de scheiding is inmiddels ook al aangevraagd... nu is het alleen nog een gezeur om Philip zoals het er nu uit ziet mag ik hem bij me houden... wat ik heel erg hoop... jeugdzorg is er nog mee bezig over 2 weken weer een aantal gesprekken het is hier alweer een zware periode het lijkt wel alsof niks mee kan zitten gelukkig kan ik wel van mijn kleine mannetje genieten...
Even een tijdje hier niet geschreven. Erg rustig hier. Verox; wat een pracht meisje! En een erg mooie naam zeg. Lijkt ze veel op haar zusje? Hoe gaat het allemaal met je? Doet jullie meisje het goed, en de verbouwing? Hihi.. Beetjemama; zijn jullie ondertussen al getrouwd? Zo ja, van harte gefeliciteerd. Hopelijk hebben jullie een prachtige dag gehad. Hoe gaat het verder met je? Babylou; hoe gaat het met de zwangerschap. Hopelijk verloopt alles voorspoedig. Cinderella; jeetje wat een schrik allemaal. Hoe gaat het nu? We lopen ongeveer even ver, ik ben nu 27 weken. Lopi; gefeliciteerd met Bas! Wat een super goed nieuws. Heerlijk genieten van jullie ventje nu. Antwoord; nee dat meen je niet. Pff zelfs een scheiding. Wat heftig allemaal, wat maak je veel narigheid mee ! Hopelijk mag Philip bij jou blijven. Gaat het nu weer wat beter met hem? Veel sterkte met alles! Sorry wie ik vergeet.... Hier gaat het wel oke. Er komt een hele moeilijke maand aan en zie overal zo tegen op. Vorig jaar was ik hoogzwanger van ons overleden meisje. En nu ben ik 27 weken zwanger van een nieuw wondertje. Zo dubbel allemaal! Bijna een jaar geleden is ons 2de kindje overleden in m'n buik. Nu gelukkig een erg druk meisje in m'n buik, maar owee als ik ze even niet voel. Gelijk stress en paniek. Zo niet leuk! Gelukkig voel ik ze meestal gelijk weer. Maar wat een trauma heb ik er aan overgehouden zeg. Zou zo blij zijn als het februari is. En een gezond huilend en levend kindje op m'n buik heb. Veel liefs voor allemaal!
Bedankt voor jullie lieve reacties! Heb een flinke griep te pakken dus ik breng m'n dagen vooral slapend door nu. Antwoord; wat ontzettend heftig.. Heel veel sterkte! Verox; wat een prachtig meisje, gefeliciteerd! En de anderen die bevallen zijn ook! Jullie verhalen geven mij zoveel hoop dat het dit keer bij ons ook goed zal gaan. Twixxy; Jeetje, al 27 weken zwanger! Nog een paar maanden en je mag je meisje al ontmoeten. Kan me de stress en paniek als je even niets voelt heel goed voorstellen. Het is ook niet niks om na zo'n immens verlies weer opnieuw zwanger te zijn. Als we de tijd toch konden doorspoelen.. Morgen heb ik de termijnecho en a.s maandag het gesprek met m'n gyn over het plaatsen van de cerclage. Nu het zo dichtbij komt begin ik het wel heel erg spannend te vinden.. Zo bang dat er bij het plaatsen iets mis zal gaan.
@Antwoord; Heftig allemaal en ik hoop dat je Philip bij je mag houden. Hier is alles gelukkig nog rustig, volgende week weer controle en dan maar hopen dat de metingen nog steeds goed zijn. De kleine beweegt goed dus dat zit wel goed gelukkig.
Hoi allemaal. Ik ben nieuw hier en hoop dat ik met jullie mee mag schrijven. Ik ben afgelopen 31 mei met 19,3 weken bevallen van ons zoontje Quincy. Op de dag dat we de 20 weken echo zouden hebben , hebben we hem begraven. De reden dat hij plotseling overleed is helaas niet duidelijk. Ze hebben allerlei onderzoeken gedaan maar er kwam niks uit. Nu zijn mijn man en ik sinds deze maand weer begonnen voor een kindje. Ik merk wel dat er nog veel angst zit. Hoe zijn jullie hier mee omgegaan en hoelang hebben jullie gewacht om weer voor een kindje te gaan ? gr bebi
Hallo, Ik ben nieuw hier en wat fijn dat er een speciaal topic is opgestart. Ik ben afgelopen 12 september bevallen van een jongetje. Hij was 24 weken en 3 dagen oud. Na 4 dagen hebben we afscheid van hem moeten nemen vanwege necrotiserende enterocolitis. Ik heb nooit verwacht natuurlijk zwanger te kunnen raken, omdat er al op jonge leeftijd PCOS bij mij is geconstateerd. Dus mijn zwangerschap was een verrassing. Ik had hiervoor ook nooit een kinderwens toegelaten. Maar nu ik hem heb mogen ervaren als moeder, is een sterke kinderwens in mij ontwaakt. We hebben net ronde 1 achter de rug, helaas zonder succes. Opeens 4 dagen voor mijn NOD ben ik ongi geworden, met hevige krampen, dus wellicht een vroege miskraam, geen idee. We gaan verder met ronde 2. Maar in mijn achterhoofd leeft altijd de vraag of het weer gaat lukken, gaat zich weer een natuurlijk wonder voltrekken of zal een kind nooit weer onderdeel zijn van mijn leven? Geen idee we zullen het zien. Ik ben heel benieuwd hoe het met jullie zal gaan. Gr, IEZ
Tijdje niet hier geweest.. maar alsnog even reageren @ Verox; wat een prachtig meisje!!! En terecht dat jullie trots zijn! @ LoPi; gefeliciteerd met de geboorte van Bas! Jammer dat het een zware bevalling was, maar heerlijk dat jullie nu kunnen genieten van jullie zoontje! @ antwoord; wat verschrikkelijk dat jullie na alle ellende alsnog uit elkaar gaan. Wel begrijpelijk dat het te veel kan zijn... Sterkte hiermee! En ook met Philip! @ Twixxy; wij zijn 7 oktober getrouwd haha. Dus vandaag alweer 2 maanden. Was een prachtige dag! Hebben er echt van genoten! Verder nog geen goed nieuws hier.. nog steeds niet zwanger. Hebben al een verwijzing naar de gyn voor onderzoek ofzo (zijn nu bijna 10 maanden verder na de miskraam) maar we wachten nog even af tot een jaar waarschijnlijk. We proberen er niet te veel mee bezig te zijn en moet zeggen dat dat de laatste tijd best oke lukt! Lekker met z'n tweetjes bezig zijn en met de hondjes en vrienden enzo. Even gewoon genieten van wat we hebben! Kan me voorstellen dat je direct in de stress schiet als je de kleine niet voelt! Nog eventjes...en dan kan je genieten van een mooi en gezond babytje! @ Babylou; beterschap en gefeliciteerd met je zwangerschap!! @ Cinderelle; super dat alles goed gaat! Geniet er lekker van! @ Bebi en Iez; helaas welkom hier. Gecondoleerd met het verlies van jullie kleine wondertjes. Helaas weten we hier allemaal maar al te goed waar jullie doorheen gegaan zijn en nog steeds gaan. En heel veel succes met het opnieuw zwanger worden. Hopelijk gaat nu alles voorspoedig en gaan jullie een mooie toekomst tegenmoet !
@BeetjeMama, dank je wel . @Bebi, jij ook gecondoleerd met je verlies. Zoals je in mijn banner kunt zien, hebben wij niet lang gewacht en ook bij mij speelt zeker een angst voor herhaling, maar ik probeer daar niet aan te denken en toch positief te blijven. Dat ik onder de begeleiding van de gyn ben mocht ik zwanger raken en dat ik dan progesteron toegediend zal krijgen, geven mij enigszins meer rust in mijn hoofd. Maar ja, nu eerst hopen dat ik weer zwanger kan raken.
Ook ik heb al even niets meer van me laten horen en wil ook laten weten dat ik op 7 december ben bevallen van een gezond zoontje. De bevalling was zwaar (een sterrekijker), maar uiteindelijk wel gelukt om op de natuurlijke manier te bevallen ipv een keizersnede. We genieten nu volop van hem maar het is soms ook zo dubbel, want ik zie erg veel van ons meisje terug in hem. Aan de andere kant is dat ook wel weer mooi. Verder doet ie het super goed, een heel tevreden mannetje.
Gefeliciteerd Joyofliving. Zo herkenbaar wat je schrijft, dubbele gevoel. Heb ik nog steeds. Ons meisje is bijna 8 weken oud en lijkt ook op haar overleden zus. Ik vind het genieten zo anders dan bij mijn oudste. Ik geniet wel, maar geen roze wolk...en meer bewust zijn van wat ik ook mis.
@Joyof; Gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoontje!! Hopelijk kan je er zo veel mogelijk van genieten. Naast het gemis....
Lieve allemaal! Ik heb meegelezen met jullie en wilde toch een bericht plaatsen. 2,5 jaar geleden hebben wij onze dochter verloren met 22w6d omdat zij een erfelijke aandoening bleek te hebben die niet met het leven verenigbaar was. Januari van dit jaar hebben partner en ik besloten er weer voor te gaan en na bijna een jaar proberen zijn we nu 6 weken zwanger van een brusje voor onze Vlindermeid. Voor ons is het mega spannend omdat er 25% kans is dat dit kindje ook de aandoening heeft die zijn/haar grote zus ook had. Wij zullen met 11 weken een vlokken test dien (waar ik heeeeel erg tegenop zie) en dan moeten we zo'n 2 weken wachten op de uitslag. Ik had gedacht dat ik alles op me af zou laten komen en het wel zou zien, maar ik merk dat ik zo onzeker ben en echt niet durf te genieten van het wonder dat in mijn buik groeit. Ook kan ik het met niemand echt delen, want je kan het alleen begrijpen als je het zelf hebt meegemaakt en niemand in de omgeving weet het nog. Vandaar dat ik hier een berichtje plaats!