Demi zal ontzettend trots op je zijn. Je zult haar nooit vergeten, je zult haar nooit vervangen. Je hebt haar voor altijd bij je in je hart en er zullen niet veel dagen voorbij gaan zonder dat je eventjes aan haar denkt. Probeer zo veel mogelijk te genieten. Straks heb je een mooi kindje in je armen en is je bolle buikje weer weg en dan denk je 'had ik nou maar meer genoten'. Dikke knuf! Hier nog een beetje sipjes... denk gewoon het feit dat ik niet zwanger ben, dat is gewoon k*t. Ik was het en toen ging het gigantisch fout. Toen werd ik het weer, ging het weer niet goed. En nu ga je gewoon twijfelen. Word ik weer zwanger en zo ja... zou het dan eindelijk goed gaan??
Beetjemama, je hebt eigenlijk ook helemaal gelijk! Ik moet straks inderdaad van mijn buikje gaan genieten, de tijd gaat al veel te snel en dit is ook mijn laatste zwangerschap. Snap je teleurstelling ook wel, toch een domper als je weer ongesteld wordt. De volgende keer blijft het goed gaan en dan krijg je na 40 weken zwangerschap een mooi en gezond kindje! We moeten toch blijven hopen en vertrouwen hebben dat het goed gaat komen. Hoop voor je dat snel weer zwanger mag zijn
Ook vanuit hier voor alle zwangeren gefeliciteerd. Jeetje antwoord wat heftig weer om plat te moeten, maar je doet het uiteindelijk wel voor een goed doel. En voor je hond word ook wel een oplossing gevonden, wij hebben 4 katten en dat ik in het ziekenhuis terecht kwam van onze eerste dochter stonden ineens een paar kennissen voor ons klaar waarvan ik het niet verwacht had zij hebben ons hele huishouden overgenomen die tijd dat we weg waren en ze hebben voor onze katten gezorgd. Bij mijn 2e zwangerschap mocht ik niet werken maar deed in huis wel wat dingen maar ook dat moest ik al snel laten, toen heeft mijn man alles moeten doen maar hij werkte ook nog, hij vond het wel heel zwaar maar deed het allemaal. Dus ik ben er van overtuigd dat het bij jou ook wel goed komt. En anders heeft de kraamhulp wat meer werk hi hi hi.
@ Antwoord; volgens mij heb ik dat berichtje van jou helemaal gemist! Wat ontzettend &*^%$^ dat je misschien weer plat moet! Maar lieverd, hond of niet, huishouden of niet, als ze zeggen volledig plat, ga alsjeblieft volledig plat! Er zijn vast mensen die je willen helpen. Maar je gaat het jezelf nooit vergeven als er iets fout gaat, omdat je niet volledig plat gegaan bent, terwijl je dit wel moest doen van de artsen. Heel veel succes!!
Zie ineens dit topic, wat fijn dat die er is.. En zie dat al veel mama's opnieuw zwanger zijn, wat een mooi nieuws! Allemaal gefeliciteerd! Hoop echt voor allemaal dat dit een goede zwangerschap gaat worden en allemaal een gezond en vooral ook levend kindje krijgen. Ik hoor hier eigenlijk niet thuis in dit termijn maar heb ook eind december mijn kindje verloren. Ik was bijna 40 weken zwanger, en het hartje was ineens gestopt van ons meisje. Waarschijnlijk door een knoop in de navelstreng. Vind het eigenlijk wel prettig om hier ook mee te kletsen. Ook al was ik langer zwanger dan jullie. Wij wisten al snel dat we gelijk voor een volgend kindje wilde gaan, niet aan de pil gegaan. Helaas duurde het erg lang voor ik weer ongesteld werd, vorige week op 1 april eindelijk ongesteld. En zo hee het was nog heftig ook, ben nog nooit zo erg ongi geweest. Leek net of ik weer bevallen was, moest ook t kraamverband er weer bijhalen hihi.. Nu op naar een nieuwe ronde! Ga wel ovu testen gebruiken om te kijken hoe m'n cyclus nu gaat verlopen. Hopelijk vinden jullie t goed als ik hier ook mee lees en reageer.
Tuurlijk Twixxy, welkom. Heftig zeg, een kindje verliezen terwijl je er al helemaal klaar voor bent. Ik zie dat je nog een dochter hebt. Ik heb ook 2 dochters waarvan er één niet bij ons is. Ik ben blij dat ik al een kindje heb, want die heeft mij er echt doorgesleept. Ik moest opstaan, doorgaan, en heb veel afleiding aan haar. Onze andere dochter is eind november geboren en gestorven. Fijn dat je cyclus er weer is. Ik had voor mij een normale ongesteldheid. Wij hebben ook meteen een ovutest gebruikt. En ongelofelijk in één keer raak. Nooit verwacht, maar erg fijn. Morgen heb ik een termijnecho, hopelijk is het goed (10 weken).
He allelmaal, Ik vind dit een mooi topic. Wij hebben onze dochter met 24w + 2d verloren. As 1 mei zou ze eigenlijk geboren worden. Dit wordt nog een moeilijke dag. Wij zijn eigenlijk zo snel mogelijk weer begonnen met "klussen" En dan heb je hoop.. want de verhalen die ik altijd kreeg te horen was dat je als je bevallen bent zo hoog vruchtbaar bent dat je zo wr zwanger bent. Nou inmiddels ben ik dus vandaag weer ongesteld geworden (3e keer) En als je de verhalen van jullie dus hoord kan het dus nog wel even duren. At ik niet begrijp is waar t aan ligt? Ja ik ben een rare wil altijd alles tot in de puntjes precies weten waarom en hoe haha.
Meiden, mijn vorige account is verwijderd (BN) zet die naam nu hier niet neer... maar denk dat jullie dan wel weten wie ik ben Ik ben vanmiddag bij de maatschappelijk werkster nog geweest en ook over mijn nieuwe zwangerschap gehad. Ook dat ik me nu schuldig voel enzo, ze adviseerde om een brief of kaartje aan mijn dochter te schrijven, benieuwd of het helpt @ Twixxy, wat vreselijk zeg! Op die termijn verwacht je dat toch helemaal niet meer dat er dan nog wat gebeurd. Hoe gaat het nu met je? @ Lovekid, helaas ook welkom in dit topic. Ik geloof eigenlijk niet zo in dat extra vruchtbaar na een zwangerschap. Waarom zou je dan extra vruchtbaar zijn, dat vraag ik me dan weer af... Ik hoop dat je snel weer zwanger mag zijn. Hoelang heb je er de vorige keer over gedaan? Ik zou 4 mei uitgerekend zijn, waren we dus ongeveer tegelijk zwanger. Mijn dochter is geboren met 23+3 weken zwangerschap
@lovekid: Ik was 19 mei uitgerekend, en sam* is ook begin januari geboren. Bij mij is het wel echt zo dat ik na een zwangerschap meer vruchtbaar is, MAAR dat is omdat ik PCOS heb. Ze weten niet precies hoe het komt, maar de ervaring is dat na een zwangerschap je lijf weer even weet hoe het moet, maar ook dat dit effect weer verdwijnt. Dat is een van de redenen waarom wij er wel meteen weer voor zijn gegaan. (En gelukkig met resultaat). Voor mijn eerste zwangerschap zijn de medische malle molen in gegaan, en ik ben heel blij dat dit nu niet nodig was...de zwangerschap zelf is al medisch genoeg door alle controles... @twixxy: Ook (helaas) welkom hier. Wat mij betreft klets je lekker mee. @Joy: Je bent moeilijk te vergeten hoor En wat betreft schuldgevoel: ik denk dat schrijven inderdaad wel helpt. Ik had zelf al vrij veel op papier gezet, en mijn man heeft vervolgens de opdracht gekregen om dat dagboekverhaal van de zwangerschap te lezen en bij alle gebeurtenissen zijn gevoelens op te schrijven. Dit heeft hem echt geholpen de boel op een rijtje te zetten. En wat betreft alle gevoelens: je mag ze voelen, maar probeer daarnaast ook te genieten. Het wondertje in je buik verdient dit ook!
@ Twixxy; welkom, helaas. En ander termijn maakt voor mij niet uit. Je hoort hier even goed als ons, helaas voor jou! Wat rot dat het zo lang geduurd heeft voordat je weer ongi werd zeg, wat een onzekerheid en lang wachten..pff, dat moet geen pretje geweest zijn! Hopelijk heb je met de ovu testen wat meer inzicht. Succes! @ Riki; ik kan me heel goed voorstellen dat je dochtertje je er doorheen sleept. Ik vind het ook heel zwaar dat wij verder geen kindje hebben. Al die papa en mama gevoelens... en de enige op wie je het af kan kuren zijn de hondjes haha. Ben er gewoon zóóóó klaar voor! Hoe is je echo gegaan? Spannend zeker of niet? Ik hoop dat het een pracht echo was! @ Lovekid; welkom. Precies 1 dagje eerder bevallen (in termijn) dan mij. Ik was 24 + 3. Heeft ze niet meer geleefd? De uitgerekende datum vond ik echt super zwaar. Heb echt enorm veel gehuild en voelde me gewoon diep ^%$#. @ Joyo; ik weet wie je bent. Briefje aan je kleintje is misschien wel een goed idee ja. Kan je misschien een beetje van je afschrijven en alles 'uitleggen' aan je meisje. Voor jou ook bijna de uitgerekende datum.. Ik probeer er aan te denken dames, maar vergeef me als ik het vergeet! @ Hier; het gaat hier een beetje op en af merk ik. Soms heel erg verdrietig en dan weer optimistisch.... Huil weer vaker als ik ga slapen. Maar goed, komt wel weer. Ik hoop gewoon weer zwanger te worden, ik voelde me stukken beter toen!
Echo van vandaag was goed Ons kindje was heerlijk aan het bewegen, leuk om te zien. Voel me steeds een btje meer zwanger. Probeer er meer van te genieten. Buikje groeit al en we zijn mensen aan het vertellen over de zwangerschap. @BeetjeMama Lekker wandelen met je hondjes en extra knuffelen. Ik vind het knap van je om de moed weer te vinden en verder te gaan. Moedergevoelens zet je niet zomaar aan de kant. Ups en downs horen er nog wel een lange tijd bij denk ik. Herken ik wel hoor. Ben natuurlijk ook nog veel bezig met mijn kleine meisje. Ik mis haar zoooo! Ik hoop dat het snel lukt voor jullie. En natuurlijk voor alle dames hier die graag weer zwanger willen worden!
@ LoPi, ja ik hoop dat het ook voor mij werkt. Al begint het gevoel al wel een beetje te veranderen maar dat kan ook maar tijdelijk zijn natuurlijk. Dit kindje verdient inderdaad ook de 'aandacht'. @ Beetjemama, ons zoontje heeft ons er ook een beetje doorheen gesleept. Hij is toch iedere dag vrolijk en heeft nu net zo'n leeftijd dat je veel om hem moet lachen. Al neemt dat niet weg dat ik het liefste ook in bed was blijven liggen, maar mijn zoontje dwingt mij om eruit te gaan, het ritme op te pakken en dat is toch wel heel fijn. Ik zou niet weten hoe ik hier uit zou komen als ik nog geen kindje had. Lijkt me eigenlijk nog heftiger. Dus wil je even een knuf geven en ik hoop dat jullie wens ook heel snel in vervulling mag gaan. En hoe dubbel het zwanger zijn dan ook zal voelen, het geeft toch weer een lichtpuntje in de toekomst. @ Riki, wat fijn dat de echo goed was. Leuk dat je het al mensen aan het vertellen bent. Hoe reageren ze?
@twixxy Welkom helaas en iedereen is hier welkom. Hier gaat deze ronde hoogst waarschijnlijk ook weer niet lukken we zijn allemaal ziek geweest hier en waarschijnlijk tijdens de koorts mijn eisprong gehad en als je ziek bent ga je ook niet klussen dus moet weer wachten tot de volgende ronde helaas. Heb rond mijn eisprong elke keer hevige pijn aan de linker kant en dat baart mij toch wel een beetje zorgen, ik word morgen door mijn huisarts gebeld wanneer ik naar het ziekenhuis moet voor een inwendige echo want hij vertrouwd het ook niet. Ik hoop niet dat er iets mis is en dat wij nog voor een wondertje kunnen gaan. Ik maak mij er best wel zorgen om.
@ Cinderella, ik heb ook altijd pijn met de eisprong. Hoe dichter ik bij de 'sprong' kom hoe pijnlijker het wordt en dan loop ik er ook echt krom van. Soort menstruatie buikpijn krijg ik, terwijl ik voor een menstruatie nergens last van heb, gek toch.
@ Riki; super dat het zo'n mooie echo was!! Heerlijk toch?! En bedankt... wij hopen ook dat het snel lukt! En natuurlijk mis ja haar... dat blijft toch. Al krijg je nog 12 kinderen, dat kleine meisje blijf je altijd missen. @ Joyo; ja het lijkt me echt fijn als je kindje je 'verplicht' om door te gaan en om toch nog van het moederschap laten genieten eigenlijk.. Maar goed, het is niet anders. We gaan gewoon naar dat lichtpuntje toeleven! @ Cinderella; dat klinkt in mijn oren niet heel raar eerlijk gezegd, dus ik zou me niet te druk maken! Maar een echo is nooit verkeerd, ben je tenminste weer gerust gesteld! Succes. @ Joyo; ja ik heb ook wel eens zo'n pijn gehad rond de eisprong, dat ik met een kruik op mijn buik op de bank bleef zitten en er niet meer af wilde komen! @ Hier; nog steeds in mn dipje. Gister avond weer veel gehuild, vriendlief heeft me lekker geknuffeld en me getroost. Merk wel echt dat ik niet lekker in mijn vel zit. Wordt heel snel boos op de honden (die pup kan je ook echt het bloed onder je nagels uithalen... volhouder eerste klas, dus 100 x nee = nog steeds 'echt niet?'). En mijn vriend krijgt ook iedere keer op zijn kop om niks. Maar goed, hoop dat dat maar eventjes is!
Ik kan nog steeds niet geloven dat ik nog steeds zwanger ben. Om de dag doe ik een zwangerschapstest, en ik ben iedere keer weer verbaasd en opgelucht als die positief is. Als ik naar het toilet ga kijk ik nog steeds iedere keer of ik niet toch ongesteld ben geworden. Die eerste echo de 23ste vind ik zo spannend! Ik ben heel erg benieuwd of alles goed is, en hoe ver ik dan ben. Toch merk ik dat ik me er steeds een beetje meer op durf te verheugen. Ik heb de therapeute, huisarts en sport-instructrice toch alvast op de hoogte gebracht. Ik was er erg trots op dat ik het gewoon uit durfde te spreken! Ook zwijmel ik alweer regelmatig weg bij de aanblik van al die leuke babyspulletjes. De hulp die ik heb gezocht past perfect bij me. Hoewel ik in mijn hoofd prima met het verlies van Vlinder om kon gaan had ik erg veel moeite met mijn gevoelens en emoties. Die klopten gewoon niet met mijn verstand. Ik was dan ook sceptisch over het zoeken van hulp. Erover praten was fijn, maar ik had geen hulp nodig om de dingen in mijn hoofd op orde te krijgen. Na een paar sessies merk ik dat de vorm van hulp die ik nu heb, perfect doet waar ik behoefte aan heb. Ik leer mijn gevoelens en emoties herkennen en begrijpen. Ze krijgen een plekje in mijn lichaam en staan nu in een lijn met mijn verstand. Tijdens de laatste sessie, zijn we al bezig geweest met het nieuwe leventje in mijn buik. Ik heb het al een plekje in mijn hart kunnen geven, en dat voelt erg geruststellend. Het kleintje zit daar veilig, ik kan het nu al beschermen en er goed voor zorgen. Ook leer ik omgaan met de angst, die er gewoon mag zijn. Ik begrijp die angst, weet waar hij in mijn lichaam zit en hoe ik ermee om kan gaan. Erover vertellen is lastig, want ik besef dat het voor sommige mensen raar zal klinken. Maar misschien herkennen jullie er toch iets in.. Sorry dat dit zo'n lang bericht is geworden en alleen over mezelf gaat. Ik volg jullie verhalen allemaal, en leef enorm met jullie mee. maar ik heb wat moeite met reageren. Ik had enorm de behoefte dit even met jullie te delen, dus heb de moed toch maar verzameld... Een dikke knuffel voor jullie allemaal!
@cinderella Ben je vandaag geweest voor een echo? Hoe is het gegaan? Ik hoop dat er niks verontrustends is gevonden. @beetjemama Jonge honden zijn lekker onrustig en druk. Kost veel energie. Maar ook lekkere afleiding. En je vriend snapt echt wel dat het even iets minder gaat en je hem als uitlaatklep gebruikt. Als je wilt kletsen, mag dat hier altijd! Ik wou dat ik je een beetje kon helpen om je op te beuren @verox Dit forum is er niet voor niks. Schrijf lekker van je af, dat kan opluchten. En wij begrijpen wat het is. Wat goed van je dat je hulp hebt gezocht. Ik snap jouw verhaal wel hoor. Verstand en emotie zijn twee verschillende dingen. Als ik een chipsdag heb, dan accepteer ik het maar en dan denk ik morgen/overmorgen kan ik meer aan. Niet druk om maken, ik mag verdrietig zijn. Werkt bij mij goed. Weer zwanger zijn is moeilijk te bevatten. Eerst zien dan geloven. Als je een echo hebt gehad, dan krijg je er weer voorzichtig een goed gevoel bij. Angst blijft ook, bij mij tenminste. Maar beetje bij beetje durf je het te geloven en blijer te zijn.
Ik heb die pijn nooit gehad voor mijn zwangerschappen, het lijkt wel alsof iemand een mes in mijn buik steekt dat lijkt mij toch niet echt normaal en ook dat het maar aan 1 kant zit vind ik ook vreemd je hebt 2 eierstokken maar heb de pijn alleen maar aan mijn linker kant en dat elke maand weer