Zwanger worden... tis niet zomaar wat!

Dan moet ik ook ff wat kwijt..

In zekere zin, zit ik ook in een soortgelijke situatie. Gelukkig niet zelf, maar wel via een familie lid van mij.

Hij (wie het is laat ik even in het midden) had (of heeft?, ik krijg er geen hoogte van) een knipperlicht relatie met zijn vriendin, die al een zoontje heeft uit een eerdere relatie (was niet de bedoeling, maar mannetje is inmiddels 3 en is hardstikke lief en zij een goede moeder) en nu hebben ze een "ongelukje" gehad (in mijn mening ben je er toch zelf bij dat je vrijt zonder condoom. Toch?) en is zij inmiddels al 3 maanden zwanger.

Hij zei altijd, toen hij zijn vriendin nog niet had, dat hij nooit kinderen wilde omdat dat alleen maar problemen etc. gaf. Hij werkt(e) zelf in de horeca en is een nachtmens.

Dus toen hij mij laatst op Facebook aansprak, en vroeg hoe het met onze gezinsuitbreiding ging, slikte ik wel even en voelde ik tranen achter mijn ogen branden toen hij vertelde dat hij, die dus nooit kinderen wilde, dat hij nu ineens nog vòòr mij (zij zou begin januari uitgerekend zijn) ouder wordt..

Een niet gepland ongelukje.. en ik wordt weer tante... moet ik nou blij voor hem zijn? Ik weet het nog niet.. (mijn ouders vinden het vast prachtig om nog een keer opa en oma te worden, maar niet op deze manier).

 

Tja.. zij is zwanger en dus uitgerekend in januari (als alles goed gaat) en mijn nicht (2 jaar ouder als ik, waarvan ik dacht dat zij voorlopig ook nog geen kinderen wilde) is zwanger van een tweeling (wanneer zij is uitgerekend weet ik zo niet). Dat zal wel even wrang aanvoelen als ik zelf nog niet zwanger ben, maar dan wel hun kinderen zie..

Mijn nicht gun ik het wel, maar mijn andere familie lid blijft een gevoelig punt. Hij heeft zijn geld niet eens in eigen beheer... En dan krijgt zo iemand een kind.. Sh*t... waar 'ligt' dan de eerlijkheid?

 

Heel herkenbaar. En had je berichtje echt niet beter kunnen verwoorden DaantjevD (en Annick) het steekt zo enorm dat soort mensen te zien. Hier is een kindje zo welkom en we wachten al best wel even, en dan zien dat anderen elkaar alleen maar aan hoeven te kijken en zwanger zijn, terwijl ze of geen centjes hebben, of een knipperlicht relatie en/of geen positief woord over hun partner. Moeilijk! Vind het echt heel moeilijk.
En meer dan eens heb ik daar in mijn uppie best al wel wat tranen om gelaten. Ben blij met je berichtje, weet in elk geval niet dat ik de enige ben.

 

Bolkje, ik vind eigenlijk dat jij hier net zo veilig iets mag zeggen als wij. En tis juist goed om ook eens een 'andere' kant te lezen. Zoals je in mijn vorige berichtje hierboven kan lezen, zie je dat ik mij inderdaad in wat Daantje schrijft herken, en daar ook vaak wel verdriet van hebt. Maar ik zal NOOIT iemand een zwangerschap misgunnen, en de genoemde voorbeelden zal ik misschien wel in mijn verdriet voelen, maar nooit iemand voor de voeten gooien. Want je kan niet in iemands hoofd of hart kijken en je zult nooit weten hoe dat het werkelijk zit. Als jij dit soort dingen voor je voeten hebt gehad vind ik dat heel erg. Want het feit dat je snel zwanger bent geworden zegt niet dat je geen goede moeder bent.

Aan de andere kant moet je ook niet vergeten dat wanneer het wat langer duurt, dat het raakt aan iets heel wezelijks, als vrouw (en laat ik het even bij mezelf houden; ik zelf) wordt na 7 rondes spier witte testen en elke maand een teleurstelling behoorlijk onzeker. Ik kan niet ontkennen dat ik mij langzaam begin af te vragen of alles wel goed is. En wat nou als het nooit zal gaan lukken. Voel me knap waardeloos kan ik je zeggen, en dan denk je soms ook niet helemaal als jezelf. maar zal iemand zeker nooit een zwangerschap misgunnen.
En daarom ook meer dan gemeend; gefeliciteerd met je zwangerschap en probeer er ondanks die onderbuik gevoelens van wat anderen ervan zeggen; te genieten. Het is iets waar ik iedere dag naar verlang en hoop zelf ook te mogen ervaren.

 

Ik vind het fijn om dit soort topics te lezen. Het is idd niet dat je het een ander misgunt, maar je gunt het jezelf ook heel graag. En ja, soms krijg ik jaloerse gevoelens als iemand heel snel zwanger is. Vooral als je zelf nog met lege handen staat. Ik heb wel eens moeten huilen omdat er meiden zijn die ik ken en die in de zelfde periode zijn begonnen met proberen en die inmiddels al bevallen zijn. En ja, dan vraag je jezelf af of je het allemaal wel goed doet en waarom het niet lukt. En dan is het fijn om een topic zoals dit te lezen dat er meer vrouwen zo denken. En heel fijn dat dit forum er is, zo kunnen we toch lief en leed delen met elkaar.

 

Dat is echt wel heftig he? Zeker als het dan nog 'stiekem' is gebeurd.
Zelfmoordpogingen zijn vaak wanhoop-uitingen. Maar dan is het met z'n grote wens wel even extra een klap he. Begrijpelijk. Ik hoop dat je vriendin goede begeleiding krijgt; en hoop ook dat ze eruit komt met haar man; want in the end zijn de kindjes altijd de dupe.. Dus dan maar hopen dat ze er samen uit zullen komen.

*knuffel voor jou*

 

aan de ene kant snap ik het en aan de andere kant vind ik dit altijd altijd een lastig onderwerp...

Zo waren mijn man en ik na 5 maanden al zwanger. net voordat ik dit wist had ik een discussie over mijn gewicht met iemand. Zij vroeg zich af of het niet beter was af te vallen voor 'gezinsuitbreiding' en hoewel ik inderdaad overgewicht heb kwam het bij mij dus ook praktisch 'aanwaaien' na maar 5mnd. Via een vriendinnetje kwam ik erachter dat ze het zelfs oneerlijk vond dat ik zwanger was omdat zij zo gezond was, dagelijks sportte en ik niet. Ik was dolgelukkig en zo blij dat het zo snel was gegaan. Want hoewel zij dit zo makkelijk tegen mij kon zeggen had ze geen idee hoe druk ik me over mijn gewicht heb gemaakt. Hoe bang ik was en nog steeds bang dat het daardoor niet kon/kan...
qua dat heeft ze gesproken voordat ze onze situatie echt begreep. het enige was zij zag was 'weer iemand (zo eentje die te dik is) die meteen zwanger is'
deze zwangerschap is geëindigd in een miskraam en het enige wat ik zo ongeveer 100 keer aan mijn man en aan de gynaecoloog hebt gevraagd: 'ben ik te dik? is het mijn schuld schuld omdat ik niet gezond genoeg ben? Omdat mijn bmi niet binnen de kaders valt?'
bij dit soort meiden kan ik alleen denken: je weet niet hoe lang iemand al bezig is. misschien lijkt het kort omdat ze er bijna niets over zeggen. oordeel niet te snel want je kent niet altijd de hele situatie.

een vriendinnetje van mijn man al 2 jaar bezig en nog steeds niet zwanger. ik dus zo snel. in eerste instantie durfde ik het haar niet te vertellen omdat ik het zo erg voor haar vond dat het ons zo snel gegeven was en haar nog steeds niet. Ik begreep haar volkomen toen ze hier was en moest huilen om haar situatie. ik gun het mijn ergste vijand nog niet om zo lang te moeten vechten voor iets waar je zo enorm naar verlangt. en wie weet, misschien zou zij wel een 100x betere moeder zijn dan ik, ik heb geen idee. Maar zo is het ook niet verdeeld en dat doet begrijpelijk pijn maar het heeft geen zin om het andere te misgunnen want daar doe je alleen jezelf pijn mee.

Ik blijf dit dan zoals je kan lezen een moeilijk topic vinden omdat ik zelf aangekeken ben als iemand die zwanger is geworden terwijl ze het beter anders had kunnen doen. Dat heeft me een het pijn gedaan want ik ben druk bezig geweest met afvallen voordat ik stopte met de pil omdat ik bang was niet zwanger te kunnen worden door mijn gewicht maar dat weet alleen mijn man. Aan de buitenkant doe ik namelijk net of het me niks interesseert en ziet niemand hoe geobsedeerd ik ben door mijn gewicht. mensen oordelen wat dat betreft zo enorm snel
aan de andere kant snap ik het zo goed dat het vreselijk moet zijn om zwangere vrouwen als bosjes op te zien komen als je zelf niets liever wilt. Dat die vrouwen blijven proberen zelfs na jaren daar heb ik echt respect voor!

Tja.... wat nou precies de intentie was van mijn bericht, aangeven dat je soms voorbij de situatie moet kijken om te zien waardoor een zwangere vrouw in een bepaalde situatie zit. niet meteen oordelen want niets is zwart of wit, er is alleen een grijs gebied waardoor mensen bepaalde keuzes maken in hun leven. Een ander kan deze onterecht of ondoordacht vinden maar de persoon in de situatie kan dit heel anders bedoelt hebben. en soms is het kind inderdaad de dupe, maar dat is het helaas vaak en in allerlei situaties

De rest van het verhaal moest ik even van me afschrijven denk ik.. Dit is de eerste post na de miskraam en blijkbaar moest ik wat kwijt ofzo :s sorry dat ik jullie daar mee opscheep!

hopelijk word ook niemand boos of gekwetst door mijn berichtje want dat is absoluut niet de bedoeling!

liefs