@spannend03, heftig zeg!! Ik hoop voor je dat het niks ernstigs is. Hou je ons op de hoogte? @sd6 wat moet dat soms heftig zijn zeg en ook gigantisch frustrerend en oneerlijk. Hoe hou me het vol en hoe hou je de moed erin?
woow wat een drukte ineens haha. @Spannend03 ik had in het andere topic natuurlijk al gereageerd.. hopelijk gaat het nu een beetje beter met je
Jeetje wat schrikken zeg!! Hoop dat het niks ernstigs is! En inderdaad, klussen voor de vruchtbare dagen is goed Zo zijn wij aan onze numero uno gekomen @ lynnetjee, m'n zoontje krijgt tandjes op het moment dus veel huilen, veel troosten, veel dragen, uiteindelijk buiten gaan wandelen en dat gaf wel wat troost. Maar eigenlijk bijna de hele dag met hem bezig geweest haha Hier begint het toch wel te kriebelen.. Heb nu volgens mij mijn eisprong! Wilde eigenlijk nog een maand wachten maar heb nu zoiets van: Kan eigenlijk net zo goed nu beginnen! We zullen zien hoe mn mannetje erover denkt haha Jullie een leuke dag gehad? Pijnklachten en zolang medicijnen is heftig zeg!! Dat je nu afgebouwd hebt, is dat omdat de pijn minder werd? Of ben je nu gewoon pijn aan het lijden om zwanger te kunnen worden? In dat geval hoop ik echt dat zwanger zijn verlichting brengt! Bij sommige ziekten en pijnklachten zorgt zwangerschap voor vermindering van de pijn..
Hoe vroeg de miskraam ook was, het blijft een groot gemis. Ik weet precies wat je bedoelt, heb het zelf ook twee keer gehad. Naar mijn ervaring wordt vaak niet begrepen door de omgeving hoeveel impact zoiets heeft. Je was wel zwanger en dan voel je je echt even mama.
*knuff* Het lijkt me echt erg om al zo lang bezig te zijn. Maar ik kan me het gevoel nog goed herinneren. De eerste mk was echt een hel. Ik was zwanger, en dacht er niet eens over na dat het mis kon gaan. En toen met 11 weken de eerste echo.. klopte het hartje niet.. was gestopt bij 8,5 week ergens. Een hele slopende tijd, 2 curretages en een heleboel verdriet. Iedereen in je omgeving zwanger Pff. Het voelt zooo oneerlijk allemaal. De 2e mk van vorig jaar was ook 'niet leuk' natuurlijk. Maar dat was meteen na 4,5 week. Ik voelde nog amper iets van de zwangerschap. Pas de weken erna kwam de klap. Maar toch minder heftig dan de eerste keer. Misschien voelt het anders omdat ik al een kind heb. Verder WELKOM ALLE NIEUWE MEIDEN! Inderdaad druk zeg! Gezellig! En waarom ik jong kinderen wilde? Omdat mijn moeder is overleden aan die rotziekte toen ik 10 was. Mijn moeder was een 'wat oudere' moeder. En ik wil gewoon dat mijn kinderen helemaal zelfstandig zijn mocht mij hetzelfde overkomen (ja die gedachte krijg ik helaas niet uit mijn hoofd ) Ik woon sinds mijn 16e op kamers, op mijn 17e leerde ik mijn vriend kennen. We zijn inmiddels alweer ruim 8 jaar samen. Toen we voor de eerste gingen zaten we allebei nog op school (wel samen een eigen huurwoning). Ik haalde mijn diploma en ging direct door met de volgende opleiding. Mijn vriend was overdag thuis om voor de kleine te zorgen.
Gisteren trouwens weer extreme krampen gehad Ik dacht even dat ik ongesteld ging worden. Steken bij mijn rechter eierstok. En vandaag helemaal niks.. Wel erg moe, maar dat heb ik wel vaker. @ Spannend03 Een digitale knuffel voor jou!
@Noushka spannend wanneer is jou nod ? @Giamama Dikke knuf, het is en blijft idd een groot gemis hier vandaag mega trots ! mijn dochter heeft vandaag voor het eerst op het potje geplast !
@ Jmay Gefeliciteerd! Knap hoor zo vroeg. Die van mij vertikte het. Wilde nooit op een potje. Met ruim 3 jaar binnen 2 dagen opeens helemaal zindelijk. Bij een cyclus van 28 dagen is mijn nod 12 maart. Maar kan dus ook pas een week later zijn ivm de rare cyclussen laatste maanden. Wat ik overigens niet hoop, want hebben al 3 dagen niet geklust..
Dank jullie wel allemaal! Het is inderdaad allemaal heel heftig geweest maar ergens is het ook wel beter. Mijn toenmalige vriend zat echt niet op een kind te wachten en was ook enorm boos omdat hij ervan overtuigd was dat ik het expres gedaan had. We hebben heel wat onderzoeken gehad en 11 maart heeft mijn vriend alleen nog een lichamelijk onderzoek. Eind maart horen we wat ze willen gaan doen, waarschijnlijk iui. Mijn vriend is als kind geopereerd geweest aan zijn niet-ingedaalde ballen waardoor hij minder zaadcellen produceert dan normaal. Verder niets gevonden, ook de hsg zag er volgens de gyn goed uit maar daar hoor ik eind maart de definitieve uitslag van dus allemaal even afwachten. De moed is bij ons (vooral bij mij) wel een beetje gezakt. Mijn vriend blijft er redelijk nuchter onder. Ook heb ik weleens met tranen gezeten toen ik weer eens ongesteld werd nadat ik ervan overtuigd was dat het echt raak was maar ik probeer me er nu wat minder mee bezig te zijn en probeer me meer bezig te houden met andere dingen, en probeer ook mijn gedachten opzij te zetten als het weer bij me naar boven komt. Maar we geven zeker niet op en gelukkig is het ook niet heel vervelend om te blijven proberen Ik zit dus ook een beetje in hetzelfde schuitje als Gaiamama, maar dan net even een ander verhaal. Kangerootje, die pijnlijke borsten na de ongesteldheid komt me wel bekend voor. Bij mij verschilt het ook steeds wanneer ik er last van heb. Zal wel een hormoon kwestie zijn haha Wat heftig Noushka, ik snap wel waarom je vroeg aan kinderen wilt beginnen, de angst dat je je eigen kinderen zo jong achter moet laten is vreselijk. Koester de herinneringen die je aan haar hebt en ze is misschien uit het zicht maar niet uit je hart. Knuffje voor jou meis!
Jammer genoeg kan ik ook zelfs nu de pijn minder is niet klussen.. Aangezien ik niet of er nog echo's gemaakt moeten worden haha! Pijn neemt gelukkig goed af. Nu hopen dat ik mijn vruchtbare dagen niet gemist heb
@ SD6 Dankje meid dat is zeker waar. Ook een knuffel voor jou! Het is niet leuk om elke maand teleurgesteld te worden. Maar geef de moed niet op.
Jeetje, zulke jonge meiden allemaal en dan toch zo veel heftige verhalen. Pittig om te lezen hoor, al moet ik zeggen dat het me ergens ook wel een beetje bang maakt. Ik had altijd zo gehoopt jong moeder te worden, maar je weet natuurlijk nooit hoe lang het gaat duren. Wat ik me afvraag, zijn er ook meiden die er over na hebben gedacht om een kindje te adopteren als het niet zou lukken? En nog een vraagje, wat voor werk hebben jullie en hoe doen jullie het/gaan jullie het doen met kinderen? Is 1 van jullie thuis? Gaan de kindjes naar de opvang of een gastouder? Etc.
Hee Elizabeth, Ik vind het ook super heftig, al die verhalen te lezen!!! Wauw... En dan zijn we inderdaad allemaal nog maar zo jong. Ik heb nog niet nagedacht over adoptie ofzo, ik zou dan denk ik eerder voor pleegzorg kiezen. Maar nog niet bewust over nagedacht, ik wil gewoon een eigen kindje... Ego he............ Mijn man en ik werken allebei onregelmatig, en ik wil graag 2 diensten in de week werken (Werk in de gehandicaptenzorg), weekend bijvoorbeeld eentje en doordeweeks 1 of 2. Heb nu een 80-100 procent contract voor vast. Mijn vriendin woont hier dichtbij en wil wel oppassen verder hoop ik dat we het zo kunnen plannen dat mijn man thuis is als ik moet werken. Wil liever niet wegbrengen, naar een creche ofzo.. Mijn kindje, wil er zoveel mogelijk zelf voor zorgen! En jij?
Spannend 03 ---> Hoe is het? En voor alle meiden die een miskraam hebben meegemaakt... Een kaarsje en een knipoog
@kangerootje ik werk zelf in de kinderopvang en het idee dat ik mijn eigen kindje naar de creche of oppas zou moeten brengen om vervolgens op de kinderen van iemand anders te passen staat me ontzettend tegen. Ik weet zelf dus nog niet zeker hoe wij het gaan doen. Ik ben op dit moment nog wel bezig met een studie gewichtsconsulent, dus ik hoop daar een parttime baan in te kunnen vinden als ik klaar ben. Mijn verloofde werkt gewoon fulltime, dus hij zorgt voor het grootste gedeelte van ons inkomen. Gelukkig heb ik wel veel schoonfamilie die allemaal in de gelegenheid zijn om op te passen dus waarschijnlijk hoeft ons kindje niet naar de creche. Ik blijf dit toch wel iets lastigs vinden hoor, het lijkt me zo moeilijk om mijn kindje bij iemand anders (ook al is het familie) achter te laten.
@ elisabeth Als ik het geld had, had ik zeker geadopteerd. Of ik nou al eigen kinderen had of niet, had mij niet uit gemaakt. Mijn hart breekt als ik erover nadenk hoeveel kinderen op straat opgroeien. Helaas kost het wel belachelijk veel geld om een leven te redden . Financieel gezien ben ik een 'alleenstaande moeder'. Mij vriend en ik hebben ruim een jaar geleden besloten om apart te gaan wonen na 6 jaar samen te hebben gewoond. Kunnen niet met en niet zonder elkaar. Hebben beide een pittig karakter en dat botst regelmatig. En we wilden niet dat onze zoon zou opgroeien tussen dat geruzie. Op deze manier gaat het gelukkig heel goed. We zijn eigenlijk elke dag samen, behalve als het even niet botert . Maar financieel is het natuurlijk wel een stuk zwaarder. Ik werk gemiddeld 11 uur in de week bij een vaste werkgever. En dan nog zo'n 20 uur als freelancer. Ik heb zelf gespaard voor mijn toekomstige zwangerschapsverlof. Maar met een beetje geluk kom ik in aanmerking voor een zwangerschapsuitkering. Daarna zal het kindje overdag 4 halve dagen naar de opvang moeten ben ik bang.
@NElisabeth ik zou dan heel graag een kindje adopteren wat in het land waar hij/zij geboren is geen kans maakt. wel pas nadat alles geprobeerd is maar op dit momkrijgen en mijn vriend er heel stellig in om te zeggen dat hij dat niet wilt, kan ik me ergens ook wel iets bij voorstellen, zijn moeder komt uit Indonesië en bij mn vriend zou je ook zeggen dat die een hele is ipv een halve en hij merkt toch wel dat er vaak anders met hem om word gegaan op plekken waar mensen hem niet kunnen, maar hij is echt de beste man die ik ken, niemand die zo lief is, hij doet alles voor me enja pluspunt het valt hem nu ook op als ik gepoetst heb en dan bedankt die me daarvoor ! HAHAHA!! (hij werkt namelijk 40u en ik 32 zodat ik het huishouden doe want dat kan die gewoon niet) als we zwanger worden blijven we waarschijnlijk werken wat we nu ook doen en dit omdat als ik onder de 32u ga werken ik ipv 8u diensten dan 4, 5, 6u diensten ga krijgen en hierdoor meer san 4 dagen in de week op het werk ben. ik werk nu in een rooster van di, woe en do, za, zo werken en de week erna di, do, vrij. mijn moeder wilt oppassen dus dat is wel fijn en de ouders van vl willen 1 dag in de week alleen zijn moeder word vaak plots heftig ziek maar dan zorgt mijn moeder dat ze de kleine snel kan halen, ze wonen maar 5minuten van elkaar vandaan @spannend fijn dat de pijn minder is! hoe is het gegaan in het ziekenhuis? @Jmay wat goed dat de kleine al op het potje wilt! mijn neefje is word in sep 4 en die wilt pas ainds 2maanden erop!
Ik heb twijfel of ik het volgende wel moet plaatsen (lijk wel gek!) Maar moet het even delen. Ze zijn hier vanochtend bezig geweest met de rioolbuizen vervangen, dus mocht niet naar de wc. Heb maar in een bekertje geplast aangezien ik erg nodig moest. En je raad het al.. het bekertje keek me zooo vragend aan dus kon het niet laten om er even een test in te dippen. En... nu denk ik toch echt iets te zien (1 week voor nod ) Ik zal even kijken of ik de foto vanaf mijn telefoon hier kan plaatsen.
Zien jullie de foto? Edit: ja dus haha. Iets van een lijntje? Niet helemaal in het midden, maar beetje naar links. Ik zie het vooral als ik van een afstandje kijk. Maar misschien zie ik wel spoken.