Ouders vertellen, planning of pas echt zwanger?

Spannend he, beginnen na te denken over een kindje?

Ik herken min vriend wel in jouw verhaal, de mijne wilde wel dat ik stopte met de pil, maar wilde pas over een half jaar ongeveer dat ik zwanger zou raken en zei de hele tijd dat ik veel sneller zwanger zou zijn! En inderdaad, de 2e ronde zwanger. Helaas wel een miskraam geworden, maar hij had dus wel gelijk.

Wij hebben het onze ouders wel verteld, ook dat ze er niets steeds om moeten vragen, maar dat we vanzelf wel vertellen als het zo ver is!

Succes met dromen over al het moois wat hopelijk komen gaat en besluiten wat je (jullie) gaan doen!

 

ik heb het mijn moeder wel verteld hoor. Ik vertel veel aan mijn moeder. En elke maand de vraag vind ik van mijn moeder niet erg...

 

Ik heb het alleen aan mijn zusje verteld. Helaas heb ik een miskraam gehad en was mijn moeder afgelopen weekend bij ons toen ik kromlag van de buikpijn dus die weet nu ook dat we voor een 2e bezig zijn. Ik weet nu al dat ze vaker 'belangstellend' gaat bellen vanaf nu en daar heb ik helemaaaaaaal geen zin in...

 

Mijn vriend en ik hebben besloten dat we het nog even voor onszelf houden. Zodra ik zwanger ben vertel ik het aan m'n moeder en pas bij 12 weken aan de rest.
Ik denk dat het heel persoonlijk is voor iedereen. Ik heb een hele goede band met m'n moeder maar dit is even voor onszelf.

 

Ik heb een hele goede band met mijn moeder en als er iets is merkt ze het vaak wel zonder dat ik iets zeg. Ik heb echter niet verteld dat we een kinderwens hebben, maar eigenlijk denk ik dat ze het wel weet. Mijn moeder is zo fijn om ook geen vragen te stellen, ze weet dat als ik iets te vertellen heb ze het wel hoort.
We zijn nu een jaar bezig en wellicht er iets "mis" is of het lukt lang niet ik het dan wel vertel

 

Ik heb het ook aan mijn familie verteld (vader, moeder, broers). En ze vragen er echt niet elke maand naar (gelukkig!). Wel voel ik zelf de druk oplopen..... zijn nu een half jaartje bezig ongeveer. Het zou nou toch fijn zijn als ik kan vertellen dat ik zwanger ben. Zelf denk ik nu toch wel af en toe..... had het beter nog niet kunnen vertellen. Zij weten allemaal precies hoelang we al bezig zijn...... en dat vind ik er niet prettig aan. Maargoed, iedereen is anders he?!!

Laat je weten wat je gaat doen? Liefs, Vivian

 

Nee wij hebben het pas verteld toen het "zover" was en ook pas na de drie maanden. NIet omdat we geen goede band hebben hoor, maar we wonen op anderhalf uur van elkaar, dus zien elkaar niet dagelijks.... dan is het ook makkelijker "zwijgen".

Mn stiefje en ik wisten wel van elkaar dat we "bezig" waren, maar dat komt door meelezen hier op ZP.
En van mn zusje wist ik het ook, maar dat had meer met medische zaken te maken.

 

Ik heb het wel verteld, vond het fijn om af en toe even samen met haar erover te kunnen praten. Ze is gelukkig niet iemand die constant vraagt hoe het ermee staat

 

Wij hebben het pas verteld toen het zover was (week of 6).
Ik wist dat mijn ouders sowieso niet enthousiast zouden zijn (en ik bleek gelijk te hebben) en mijn schoonouders zijn wel types om dan vragen te gaan stellen of dubieuze blikken op mijn buik te gaan werpen of zo. Daar had ik geen zin in.
Mijn (goede) vriendinnen waren beter op de hoogte, in de zin dat ze wisten dat we er wel voor wilden gaan, maar echt in detail ben ik ook nooit getreden tot het zover was.

 

pas vertellen als het zover is. dat geeft je zelf ook wat meer rust. anders krijg je toch iedere maand weer van die blikken. drinkt ze nog een wijntje, etc.
bij ons was het enthousiasme heel groot toen wij het na een week of 7 aan ouders vertelden. das veel leuker dan ze van tevoren al in te lichten

 

Hey Evie,

Je mag mij ook altijd aanmelden op msn hoor ik kan nogsteeds uren over baby dingen praten en wij gaan voor een tweede.
Maaruh wat betrefd mijn moeder.
Die had ik niet echt verteld dat we op dat moment aan het klussen waren. Ik had gewoon gezegt dat we binnekort wel graag een kindje zouden krijgen, dus iets minder info maar toch net genoeg om over babies te beginnen.
En ik kreeg daardoor ookniet de vraag 'ben je al zwanger?' etc..
Als je een hele goede band hebt met je moeder (heb ik niet echt), kan je het natuurlijk best gewoon zeggen en dan laten weten dat ze niet elke keer moet vragen of je nou al zwanger bent ofniet.
En het verassings gevoel blijft er echt wel!

 

Moeilijk is dat he? Ik ben 31 december gestopt met de pil en al vanaf die tijd wil ik niks liever dan het aan mijn moeder en zusje vertellen. Ik wil graag mijn verhaal kwijt en vragen hoe het was toen mijn moeder zwanger probeerde te worden/was. Tot nu toe is het me gelukt om mijn mond te houden, maar ik weet zeker als mijn moeder een directe vraag stelt of op een slecht moment dat ik het haar vertel. Zij weet bijna alles van me en ik vind het gek om iets voor haar 'geheim' te houden. Ik weet ook zeker dat als ik zwanger mag worden, ik dat niet geheim kan houden voor haar!

Aan de andere kant is het ook wel weer heel speciaal om dit alleen met mijn vriend te delen. Je hebt toch samen een geheimpje waar niemand iets vanaf weet!

 

Wij hebben het niet verteld! Toen overleed onze dochter en wist dus iedereen dat we het weer gingen proberen! Mijn schoonouders gingen expres osseworst halen enzo, omdat we zeiden het dit keer geheim te houden tot 12 weken! Heb het dus maar meteen verteld toen t zover was! Toen weer t zelfde verhaal, weer mis, weer vragende blikken, gevis!

Als we er weer echt voor gaan, zeggen we niets tot 12 weken!

 

Hier weet mijn moeder het.. Ze zal er echt niet elke maand naar vragen, eigenlijk begint ze er zelf helemaal niet over omdat ze geen vervelende vragen wilt stellen. We hebben het er wel eens over, en dat zijn altijd wel fijne gesprekken.
Mijn schoonouders (waar ik een heel goede band mee heb) weten het niet, en laten we het pas weten als het raak is. Het is wel grappig om af en toe eens grapjes er over te maken, misschien denken ze ook wel een beetje dat we er mee bezig zijn

 

Ik heb het wel aan mijn moeder verteld, ik heb een heel goede band met haar en we kunnen alles bespreken met elkaar! Ik heb haar paar maanden van te voren verteld wanneer we wilden stoppen met de pil en vondt het heel fijn hoe ze reageerde, ze heeft nooit iets uit zich zelf gevraagd en praatte er alleen over als ik er zelf over begon!

Succes meid met een keuze maken!

 

Ik heb het wel meteen aan mijn moeder verteld toen we er voor gingen. Gewoon, omdat ik het fijn vond om er met nog iemand over te kunnen praten, behalve mijn man. En omdat mijn moeder en ik behoorlijk close zijn. Ik denk ook dat ze het niet eens leuk zou vinden, als we het pas zouden vertellen als het zover is!

En nu het wat langer duurt, en we ook in het ziekenhuis bezig zijn, hebben we het ook aan mijn vader en schoonouders verteld. Het voelde op een of andere manier gek om dat niet te doen. Omdat het hele baby-project nu toch al naar buiten de slaapkamer is verhuisd ofzo, ik weet het niet precies.

Broers en schoonzusjes weten overigens nog van niets. Hoewel we hebben afgesproken tegen hen wel eerlijk te zijn als ze er naar vragen.

 

Hi Evi,

wat een herkenbaar verhaal! Ik twijfel ook enorm of ik wil vertellen aan mijn mam dat we binnenkort voor een kindje gaan. En daarnaast is mijn man wel zover dat we er voor willen gaan maar hij vind het eng en hij weet nog niet wanneer hij er 'klaar voor is. Erover praten is lastig want ik wil hem niet pushen, maar in voor mij is het ook zo dat ik al tig stappen verder ben en op alle onzekerheden van hem al een antwoord heb!

Ik ben er vooral mee bezig of ikhet aan mijn mam wil vertellen. Vooral om het met haar te kunnen delen, ze is mn mam, ik weet dat ze het nooit aan iemand door zou vertellen als ik het vroeg, en ze ook niet elke maand zou vragen of het al raak is.. ze lijkt de ideale persoon..!
Daarnaast heeft ze begin december een eerste kleinkind gehad van haar schoondochter en dat valt heer erg tegen. vooral omdat mijn schoonzus erg moeilijk doet met bezoek en mijn mam het gevoel heeft geen band met haar kleinkind te kunnen opbouwen. mensen vragen haar hoe het is om voor het eerst oma te zijn, en ze zegt dat het super is, maar in haar hart is ze erg verdrietig om de afstand die ze voelt. Ze heeft tegen mijn zus(zij heeft geen relatie) gezegd dat ze dacht dat alles anders zou zijn als ik een kindje zou krijgen. Dus ik zou haar zo graag blij maken door haar te vertellen dat het er aan komt als alles goed mag gaan. Maar wat nou als we niet zwanger kunnen worden? Of mn man nog wil wachten? Ik wil haar niet nog meer verdriet doen!
Zo moeilijk! zolang ik nog twijfel hou ik maar mn mond...

Heeft jouw vriend je aangegeven wanneer hij denkt er klaar voor te zijn? Bijv. binnen een aantal maanden, of binnen een jaar?

 

Wat een verschillende reacties he? Je kent je moeder zelf het beste.. de een vind het fijn om het te vertellen en de ander niet... ik zou t persoonlijk niet leuk vinden als mijn moeder t wist en t lukt niet meer spontaan... mijn moeder kan overigens haar mond nooit houden en dan weet ik dat t bij mn zus terecht komt die zelf graag kinderen wilt maar haar financiele situatie laat het niet toe. Ze willen beide dat ik wacht, in ieder geval zodat mij zus eerder is.. Nu laat onze situatie t ook niet toe, maar zou t wel zo zijn dan zouden wij er gewoon voor gaan en niets zeggen.
ik heb dan ook geen goede band met mijn moeder, mijn zus daarin tegen wel.

Maar zoals ik al zei, iedereen is anders. Ga eens bij jezelf na of je het prettig zou vinden dat je moeder het weet en het lukt niet spontaan? Zou je moeder erg meeleven en geen vervelende vragen stellen of zou ze het juist niet snappen? Het is natuurlijk leuk als je een goede band met je moeder hebt, ze t weet en t lukt snel.. maar je weet het niet, je kunt denken het lukt snel maar dat hoeft natuurlijk niet en dan lijkt mij t niet prettig elke keer de vraag te krijgen: en??? Is t al zover??? Heb je al getest???
Tja, ik weet niet hoe t is een sterke band met je moedr te hebben.. misschien zou het ook wel fijn zijn als ze je kan steunen in moeilijke tijden.
Stel jezelf deze vragen en je hebt je antwoord.. succes...