Ja ben heel benieuwd.. Mijn vriend heeft al zijn onderzoeken al gehad in augustus en dat was allemaal prima. Van die uitslagen kregen we echt een boost, maar na een tijdje kwam bij mij het besef van: oh maar dan is de kans groter dat er iets met mij is.. Vriend zei altijd (al vanaf voordat we gingen proberen) dat hij dacht dat er iets met zijn vruchtbaarheid zou zijn, gewoon een gevoel van hem. Maar gelukkig is dat niet zo! Dubbel! Aan de ene kant heel fijn, maar aan de andere kant falen dat het (nog) niet gelukt is. Alleen vriend heeft onderzoeken gehad, maar dat is allemaal prima gebleken. Is er bij jullie iets uit de onderzoeken naar voren gekomen? Dat heb ik denk ik even gemist. Hoe heb jij dit toen ervaren?
We zijn allebei goedgekeurd. Enkel mijn onregelmatige cyclus was mogelijk een punt maar we hebben genoeg gemeenschap om dat op te vangen. Ik was eigenlijk heel blij dat ik uiteindelijk de stap naar het ziekenhuis gezet heb. Want het is toch een drempel die je moet overwinnen. (Wil ik wel weten dat er iets niet klopt? Of wil ik bevestiging dat het bij ons niet natuurlijk lukt?). Maar uiteindelijk ben ik blij dat we verder geholpen worden. Het heeft tot nu toe nog niet gewerkt, maar kijk maar naar @Newbie123. Het kan dus wel degelijk. (geduld is een schone deugd??) Ik ga je wel zeggen, als je in die medische molen komt, ga je echt wel doorheen een rollercoaster (zo ervaar ik het toch). Ik hoopte natuurlijk dat ik snel verder geholpen werd en dat ik dus ook snel zwanger zou zijn, maar telkens als mijn cyclus eindigt, ben ik wel super teleurgesteld. Naarmate je er inzit ben ik ook meer aan het twijfelen en wil ik overschakelen naar volgende stappen. (Je wil gewoon zo snel mogelijk resultaat.) Maar langs de andere kant hoop je gewoon dat het elk moment lukt en je niet verder meegezogen wordt in die medische molen. Ik wil je nu niet schrik aanjagen dat is absoluut de bedoeling niet. Want uiteindelijk is het de beste stap die ik gezet heb. Je krijgt meer zekerheid over je situatie en je hebt het gevoel dat je geholpen wordt. Emoties zoals teleurstellingen ga je altijd hebben, ook zonder de medische molen. Ik kan je alleen maar aanraden om de stap te zetten, maar uiteraard hoop ik voor jou dat het op de natuurlijke weg kan.
PERFECT verwoord! Desondanks de vele emoties, bezoekjes aan het ziekenhuis, artsen waar je het niet altijd met eens bent, creëer je een ‘gedeelde’ verantwoordelijkheid. Dat hielp bij mij ook wel. We moest het eindelijk niet meer alleen doen en we stonden er niet alleen voor. Maar het is een hele opgave, maar (los van de goede uitkomst nu) zou ik het zooo opnieuw doen hoor! Als er aan mij gevraagd wordt wat vond je het zwaarste en wil je nog een 2de? Dan zeg ik dat het jaar dat we alleen probeerde zonder hulp het zwaarst was en ik het opnieuw zou doen enkel en alleen als we meteen de mmm in mogen.
Ik hoop dat jullie snel allemaal positieve testen hebben dames ♡ Heftig om jullie verhalen te lezen, en alle emoties daarbij. Jullie zijn sterk, ik heb bewondering voor hoe jullie steeds van hoop tot hoop leven.
Ik ga blij zijn als het morgenvroeg is en ik een nieuwe test kan doen. Begin toch wel wat onzeker te worden. De steekjes die ik heb lijken precies wat hoger te zitten. Heb wat bang voor een buitenbaarmoederlijke zwangerschap aangezien de eisprong toevallig ook langs de ‘vernauwde’ eileider was.
Helaas nog niet. Ik heb niet echt een zicht op hoe en of fertiliteit de opvolging zal doen. Ik weet dat ik maandag opnieuw een bloedname heb staan bij hen. Als het daarbij stopt kan ik op 8 weken terecht bij mijn gynaecoloog.
Deze angst had ik ook. Ik heb zelfs net vóór mijn innestelingsbloeding m’n eistok gevoeld. Uit paniek van t weekend naar de huisartsenpost gegaan en een echo gekregen om bbz uit te sluiten. Ik heb wel gemerkt dat als je eenmaal daar aan denkt, je ook een tunnelvisie krijgt. Al is het wel iets om in de gaten te houden. Hopelijk mag je daardoor misschien wel een echo met 6 weken….
Eens! Ik vond het aan de ene kant prettig om in het ziekenhuis te lopen. Je weet waar je aan toe bent, wanneer je je ovulatie hebt. Je hebt meer controle (op iets waar je uiteindelijke weinig controle op hebt). Het gevoel van er alleen voor staan wordt minder. Al heb ik me ook wel eenzaam gevoelt tijdens het traject. Juist omdat je het gevoel hebt ‘waarom lukt het mij niet op de natuurlijke weg’. De emoties lopen zo door elkaar heen! En als mensen dan zeggen ‘je moet er niet zoveel mee bezig zijn, dan pas lukt het’ zijn zo vervelend!! Hoe kan je er nou NIET mee bezig zijn als je hormonen slikt en 3x per week voor een echo moet komen. Die mensen weten gewoon niet hoe intensief dit is. En ik merk nu, dan heb je een positieve test en dan maak je je alsnog zorgen Ik heb echt nooit gedacht ooit een positieve test te krijgen na 1,5 jaar. Jullie moment komt ook echt ❤️En dat geldt voor alle dames in deze groep!
Dat is ook "gewoon" confronterend. Wil jij liever nog even wachten, of vind je het een lastig keuze? Is het wel iets wat je met je vriend kan bespreken of geeft hij jou vooral de keuze? Weet nog wel uit ervaring dat het je inderdaad kopzorgen kan geven. Hier gaat het, op kwaaltjes (maagzuur, bekkenpijn, vermoeidheid, slecht slapen etc) na, best goed eigenlijk . Het wordt nu wel zwaarder moet ik zeggen, maar dat is logisch. Ben vooral heel blij en dankbaar dat we dit mogen meemaken!!
Ja ik herken het! Ik had de steekjes die ik normaal heb bij het groeien van een follikel. Ik zocht dan ook eens op hoe je het misschien zou herkennen. Dan stond er overduidelijk dat je een verhoogde kans hebt wanneer je een eileider ontsteking heb gehad. Dus ik denk echt dat ik maandag dat even al ga bespreken bij fertiliteit en anders de gynaecoloog bellen. Ik zal me al wat geruster voelen als ik weet dat het op de juiste plaats zit! Maar soms denk ik; stel je niet aan. Want ik voel ook wel trekjes aan mijn liezen.
Het is eigenlijk vooral dat we toen hebben afgesproken tot januari te wachten en dat ik dat ook wel wilde, maar dat ik nu zelf ook steeds ongeduldiger word… ik weet ook niet of ik al kan bellen en dat we dan meteen (of diezelfde maand) terecht kunnen, of dat ik na een telefoontje bijvoorbeeld pas een paar maanden later terecht kan. Ik denk dat ik binnenkort gewoon contact opneem met de gynaecoloog en ga vragen naar de mogelijkheden. Het spookt namelijk allemaal wel erg door mijn hoofd de laatste tijd. Wat fijn dat je je - op de kwaaltjes na - goed voelt! Hopelijk blijft dat allemaal zo en kan je lekker genieten van je zwangerschap
Zwanger worden van eerste kindje - Lijst ♡ Dit is een groepje voor meiden die graag zwanger willen worden van hun eerste kindje. Ben je nieuw en bezig zwanger te worden? Welkom, zet jezelf erbij op de lijst! Ben je nieuw en al zwanger? Gefeliciteerd, je kunt jezelf in dat geval aanmelden bij 1 van de zwangeren clubs. Zo blijft dit vooral een 'zwanger worden club'. De meiden in deze lijst die al zwanger zijn, kletsten al wat langer mee en we blijven elkaar volgen. NOD: Milou94 - 28 jaar - ronde 12 - 12sep Newbie123 - 28 jaar - ronde14 (ronde 4 letrozol) 19 september Lenteisfijn - 32 jaar - ronde 6 - 21 september Misaangelx- 28 jaar - ronde 6 - 23 september Kiwi3191 - 31 jaar - ronde 3 letrozol - 29 september Mieees - 29 jaar - ronde 14/rustmaand na IVF ronde 1 - 2 oktober Kretacorry - 28 jaar - ronde 6 - 5 oktober Minkx - 31 jaar - ronde 11 - 7 oktober Neanay - 26 jaar - ronde 18 - 13 oktober Donna1993 - 29 jaar - ronde 18 - 14 oktober Lieke2022 - 29 jaar - ronde 12 - 19 oktober NOD (nog) onbekend: AZL - 32 jaar - ronde 3 Fay - 24 jaar - ronde 12 AltijdBlijvenDromen - 31 jaar - ronde 1 EMMB - 28 jaar - ronde 4 Bloemkooltje - 28 jaar - ronde 10 (wachtend op miskraam) Zwanger: DZ91 - 30 jaar - UD 18-09-2022 Dutchgirl1991 - 31 jaar - UD 10-12-2022 Puttertje - 28 jaar - UD 28-01-2023? Rubydali87 - 35 jaar - ? Dboer - 27 jaar - 6 april 2023 MissRx - 25 jaar - 9 april 2023 Bella2021 - 26 jaar - 14 april 2023 Michje - 31 jaar - UD 24 april 2023? Chocoladekoekjes - 26 jaar - UD 30 april 2023? Bevallen: Ploop - 28 jaar - 02-07-2022 (UD 15-07-2022) - Zoontje J.M.A. Mena92 - 30 jaar - 20-07-22 (op UD) - zoontje J. Afspraken: Dboer - 7 september - Intake VK MissRx - 7 september extra echo Dboer - 13 september - Termijn echo Bloemkooltje - 19 september - echo en beleid bepalen hoe verder MissRx - 21 september - termijn echo Bella2021 - 22 september - Termijn echo Mieees - 22 september - evalueren IVF 1, bespreken IVF 2 EMMB - 29 september - eerste afspraak gynaecoloog Isa95 - 29 september - afspraak fertiliteit over verdere verloop IVF traject Donna1993 - 3 oktober - gesprek betreft starten IUI Bella2021 - 6 oktober - 13 weken echo Newbie123 - 19 oktober - second opinion Newbie123 - 20 oktober - opstartbespreking IVF Als je jezelf toevoegt of iets aanpast, graag even dubbel checken of je de laatste lijst hebt gepakt en vergeet niet de [ QUOTE] [ /QUOTE] aan het einde weg te halen.
Sorry, ik was even vergeten de lijst te updaten, terwijl ik nu alweer op de helft van ronde 11 ben Volgens mij staat mijn ei klaar om de sprong te wagen.
Testje van vanochtend in vergelijking met dinsdag. vanochtend stond ik ook te kokhalzen boven het honden eten.
Dat ziet er uit als een heel prima oploop! En wen maar vast aan dat kokhalzen haha, dat gaat je vast nog vaker overkomen
Ik zou je gevoel volgen anders ga je blijven wikken en wegen in je hoofd. Als je belt dan weet je ook onmiddellijk of het direct van start kan gaan of dat je nog even moet wachten. Dan kun je nog altijd beslissen (als je direct kan starten) om nog 1 of 2 rondes te wachten en je daarna te laten inplannen.