Zoals sommige wellicht weten mochten wij in Nov. 2006 zwemmers inleveren omdat ik toch eigenlijk dacht dat er iets niet helemaal goed zat. Dit ook omdat hij iets met zijn nieren had maar nog in onderzoek. Uitslag was niet echt om vrolijk van te worden. 28 mlj. concentratie levende laag - antistoffen aangetroffen Uit dat oogpunt en omdat die 24uurs check van zijn nieren niet goed was afspraak gemaakt met de uroloog die in samenspraak met de internist div. onderzoeken zou doen. In Januari 1x urine en zwemmers ingeleverd. 2e x zwemmers op kweek (onderz. op bact. en inf.) Emg/flow onderzoek 3e x urine en zwemmers ingeleverd In de tussentijd afspraak gemaakt met gyn op dezelfde dag als we die hadden bij de uro voor de uitslagen. Van gyn formulieren meegekregen om bloed af te laten tappen en deze te laten controleren op weet ik veel wat voor hormonen en of ik een of andere geslachtsziekte heb gehad(schijnt normaal te zijn) en over nu een week nog een keer terug na de eisprong dan weer bloed laten prikken en over 2 wkn de uitslag daarvan van gyn. Uitslagen van uro Urine uitslagen betreft zijn nieren dit keer allemaal negatief dus op onverklaarbare wijze is dat helemaal weg. Nov 28 mlj. weinig levende(weet niet eens hoeveel) en antistoffen. 1e x 13 mlj. antist. niet bekend teveel vloeistof erbij kweek goed geen bacteriën etc. Laatste x 20 mlj. maar vergeten te vragen hoe het met de zaadcellen zelf zit of deze weer een lage concentratie levende heeft en of antistoffen? Dat hoor ik morgen want ik heb een terugbel afspraak met de uro waarin ik dat kan vragen (kan niet door de assistente worden gezegd ) Gelukkig is de gyn mij ook al aan het onderzoeken op bepaalde "standaard"? dingen want anders had de gyn ons niet door kunnen verwijzen naar fertility wat hij nu gedaan heeft, schijnt dat de richtlijnen daarvoor veranderd zijn en je pas door wordt gestuurd als je als vrouw zijnde ook op bepaalde dingen bent onderzocht. Dus nu afwachten op de brief vanuit utrecht dat we op afspraak mogen komen en dan horen we vanzelf wel hoe en wat verder. Ik ben in ieder geval wel al over mijn eigen grens heengegaan moet ik bekennen want ik had al die tijd zoiets van als het niet lukt "dan zal het ons wel niet meer gegund zijn" maar nu het zo ver is toch maar wel even horen of we toch niet op een "andere"manier zwanger kunnen worden nou meiden in ieder geval allemaal heel veel succes gewenst liefs smoekie
Hé smoekie, ik heb ivf gestemd omdat we daar nu mee bezig zijn. Ik heb in het begin geroepen dat ik geen hormonen wilde spuiten. Toen dat met de iui toch er aan zat te komen heb ik besloten om het wel te doen. Maar ik wilde geen ivf. Kijk waar ik ben. Ik heb mijn grenzen steeds verlegd omdat de wens erg groot is Mijn man heeft altijd aangegeven dat als ik niet meer wilde spuiten dat hij zich daar bij neer zou leggen. Hij vindt het best wel moelijk dat ik alles moet ondergaan. Moet zeggen dat ik er tot nu geen spijt van heb. Het heeft onze relatie en band met elkaar alleen maar sterker door gemaakt. Veel liefs Lydia
Ik heb ook ivf gestemd. Ik moet nog beginnen aan de IUI's maar heb mijn grenzen alweer verlegd. ik riep eerst dat ik dat niet wilde, maar goed.. nu we in de MM zijn denk ik toch dat ik wel zo ver zou gaan. liefs natas
dat heb ik nu dus ook, voor mij is "nu" de grens IUI maar ik weet niet hoe ik straks reageer als het niet mocht lukken... IVF sta ik in principe nog niet zo heel fel tegenover om dat niet te doen omdat het met ivf toch nog zo gelegen is dat de sterkste zaadcel het eitje bevrucht....maar of dat voor ons weggelegd is dat we zo ver gaan weet ik natuurlijk nog niet... wel weet ik 100% zeker dat ik niet door zou gaan voor isci maar dat is puur gevoelsmatig dat ik niet wil rommelen met moedertje natuur en dat komt weer omdat wij al 2 gezonde kids hebben en ze met dat zelf een zaadcel pakken en inprikken bij het eitje....en ik heb zoiets van het "hoort" bij elkaar of niet snappen jullie het nog? In ieder geval de stappen zijn genomen nu geduldig de brief afwachten (die ik liever gisteren dan vandaag in de bus heb ) en horen wat ze daadwerkelijk van plan zijn.... succes meiden
Ik snap je wel Smoekie. Wij zouden daar wel voor gaan mocht bijken dat ivf niet mogelijk was. Maar dat komt misschien ook omdat we nog geen kinderen hebben. En als jij en je man samen achter dit besluit staan is het denk ik goed. Succes met alles Veel liefs Lydia
dat is het ook voornamelijk, ik heb dan zoiets van (misschien heel raar hoor weet het ook ff niet anders uit te leggen) tis de goden verzoeken snap je....we hebben al 2 gezonde kinderen en het zou waarschijnlijk heel anders zijn als we er geen zouden hebben.... succes in ieder geval, liefs smoekie
heb het wel geprobeerd om die erbij te krijgen elmo maar op een of andere manier lukte het gewoon niet heb 3x geprobeerd door op toevoegen het erbij te zetten maar nee en daarna kon ik niks meer veranderen? maar goed misschien dat natas of iemand anders dat nog kan veranderen?
Nou ICSI dus! ICSI of geen kinderen...heb je dan keus? Tuurlijk hou je de keus zelf, zou menig ander zeggen, maar wij voelen dat anders. We zijn heel jong en vinden "bewust" kiezen om kinderloos te blijven (lees niet te behandelen) GEEN optie. Lastig uitleggen, denk dat mensen die voor dezelfde keus hebben gestaan het wel begrijpen. Elmo
Smoekie, we hadden het er al over in 'mijn' draadje.....ik heb werkelijk geen idee hoever ik wil gaan. Ik denk dat ik eerst maar eens afwacht welke opties er voor mij (bijna 40) zijn weg gelegd.....
Hoi Smoekie, Ik heb IVF gekozen. Op mijn 22e wist ik al dat ik niet zonder hulp zwanger kon worden. Toen was er al PCO bij mij vastgesteld. Toen heb ik gezegd, IUI wil ik wel doen, IVF niet. Bij mijn eerste zwangerschap was het de 3e IUI-behandeling raak. Nu bij de tweede, heb ik ook gezegd, alleen IUI, geen IVF. Maar gaandeweg verleg je je grenzen (ik tenminste wel). 6x IUI mislukt, dus nu met de IVF begonnen. We hebben wel gezegd, we doen maar één behandeling. Maar ja, wie weet hoe ik er over denk als blijkt dat deze poging mislukt is. Ik denk dat je het beter stapje voor stapje kunt bekijken en dan een beslissing nemen. En zolang je het samen met je man eens bent, dan is het altijd goed. Ik wil je heel veel succes wensen met de eventuele behandeling. Groetjes, Jaycey
thanks natas... ja je gaat toch je grenzen verleggen op het moment het zich voordoet, wel ben ik er van mezelf overtuigd dat isci voor ons niet ter sprake gaat komen mede door wat ik al eerder zei omdat wij 2 gezonde kids hebben en je het lot niet moet tarten (niet bijgelovig oid maar zo voelt het ergens gewoon)... wil in ieder geval iedereen heel veel succes wensen en ongeacht de keuze die je maakt dat het maar heel snel eindelijk raak mag zijn... liefs smoekie
Moeilijk hè, om te bedenken hoe ver je wilt gaan? Toen bleek dat mijn lief volstrekt onbeweeglijk zaad had (we weten nog niet waarom dat zo is, alleen dát het zo is) zei hij gelijk: "Nou, kies maar een leuke donor uit." Terwijl ik er nog helemaal niet aan toe was om aan zoiets te denken. Op dit moment denk ik voor mezelf dat ik wel accoord zou gaan met een eenmalige ingreep om de kansen te verbeteren (bijvoorbeeld een operatie, een medicijnkuur, of wat dan ook) maar niet met een langdurig ingrijpen met onzekere uitkomst (bijvoorbeeld hormoonkuren voor IVF of ICSI). Ik denk eerlijk gezegd dat mijn lief ook ongeveer die grens heeft, maar hij is er nog niet aan toe daar een beslissing over te nemen (de definitieve uitslag kregen we maandag, dus het is nog erg vers). Wat ik wel weet is dat mijn lief geen problemen zou hebben met kunstmatige inseminatie van een bekende of anonieme donor, omdat hij heel graag samen met mij een zwangerschap mee zou maken. Bij mij ziet alles er gezond uit, dus dat lijkt ook een reële optie, en waarschijnlijk een stuk minder ingrijpend dan IVF of ICSI, omdat we dat gewoon in mijn eigen cyclus kunnen doen. Geen kinderen is vooralsnog geen optie. Maar ja, wie weet hoezeer die grens nog verlegd kan worden... Belle, wenst alle vrouwen die voor deze onmogelijke keuze staan heel, heel veel wijsheid en kracht toe.
ook wij hebben met die keuzes te maken... voor ons is waarschijnlijk icsi de enige optie om zwanger te worden van mijn man....dat is op dit moment niet mogelijk maar we gaan er wel alles aan doen om ervoor te zorgen dat het een optie wordt! We zitten volop in de onderzoeken en daar concentreren we ons op! Mocht het geen optie worden dan hoop ik dat mijn man net als bij jou belle achter de donor optie wil gaan staan. Om dat nu te zeggen is voor hem op dit moment te vers en te pijnlijk! Even een ander vraagje belle zouden jullie liever voor bekende of anonieme donor willen gaan? liefs nina
Ik vind het onwijs moeilijk om te bepalen tot hoe ver ik zal gaan..... Op dit moment weet ik nog niet in welke behandeling ik terecht ga komen en of er übethaupt wel een behandeling is. Tot die tijd wil ik eigenlijk die moeilijke keuze nog niet maken, stel het liever nog even uit want misschein pakt het allemaal wel goed uit (postitief blijven denken..). Ik heb dan ook niet gestemd. Ook ik heb al wel nagedacht over een donor. Dan wel een onbekende. Bij iemand die ik ken, zal ik altijd het gevoel houden dat het zijn kind is en niet van mijn man. Lijkt mij erg confronterend. Mijn lief vind de keuze voor een donor nog te moeilijk, die wil nu liever adopteren. Dus daar zijn wij nog niet uit, maar dat hoeft gelukkig ook nog niet. Hopelijk hoeft het niet zo ver te komen. Allemaal veel sterkte. Loes