Alsof je die beslissing zomaar even voor je kunt uitschuiven.. De crisis duurt al 5 jaar, hoelang moet je dan nog wachten? Tot we in de overgang komen en dan is het "pech gehad"? Ik raakte zwanger van de oudste en een maand later brak de crisis uit. We konden opeens geen hypotheek meer krijgen (en we móesten ons huurhuis uit, werd gesloopt en geen andere huurwoning te vinden) ik hoorde net dat ik een nieuwe baan had, man had net een nieuwe baan.. Tja..wat moet je dan? Dat soort opmerkingen komen meestal van mensen die anderen napraten zonder zelf erover na te denken is mijn ervaring.
Kinderen krijgen is toch goed voor de economie? Voor kinderen willen mensen graag verhuizen naar een groter huis. Een nieuwe grotere auto. De baby uitzet is ook niet gratis en aan luiers ben je zo een fortuin kwijt. Om de crisis te bestrijden moet geld juist rollen, dus juist heel verstandig om nu zwanger te zijn.
Mijn vriend heeft vorige week z'n baan opgezegd omdat hij voor zich zelf begint Oh oh, ik zie de ogen al rollen als wij straks gaan vertellen dat er ook een 3e op komst is. En weet je wat...we hebben ook nog het huis te koop staan... Tja, we nemen veel hooi op ons vork maar als we gaan wachten op "het moment"... Je leeft maar 1 keer en wij willen niet steeds allerlei dingen van andere mensen/omstandigheden af laten hangen. Het zijn ook geen onbezonnen acties, er is heel goed over nagedacht en hebben wel het een en ander achter de hand maar we willen wel graag ons leven, leven
Toen wij erachter kwamen dat ik zwanger was wist ik al dat ik mijn baan zou verliezen en ml was in België aan het zoeken naar werk. Ik woon zelfs nog bij m'n ouders. We zijn (morgen!) pas een jaar samen maar we zijn er de afgelopen maanden keihard voor gegaan. Ml heeft werk, we hebben alles zelf gekocht en hebben beide geen schulden. Tsja ik woon nog even bij mn ouders in, maar na de bevalling gaan we op zoek naar iets voor ons 3en. We moeten ervoor werken maar we kunnen onszelf en de kleine perfect onderhouden, zowel nu als straks. Je kunt je overal wel zorgen om maken en je alles ontzeggen in tijden van crisis maar dan kun je niets meer.
Alvast gefeliciteerd 4 jaar geleden toen onze zoon werd geboren gingen we net de crisis in. Maar met 2 vaste banen en een huis die je niet hoeft te verkopen merk je daar niet zoveel van. En een beetje uitkijken met je uitgaven kan sowieso geen kwaad. Ik maak me ook geen zorgen als de 2e er straks bij is, maar door de opmerking begon ik er over na te denken.
Mijn man heeft geen vast contract en ik heb een parttime baan, we wonen in een huurhuis (dat willen we overigens ook graag zo houden, hoewel we graag wat groter zouden wonen). De situatie is niet zo dat we ons elke luxe kunnen permitteren, maar eerlijk gezegd zijn wij daar ook niet op ingesteld. Je leeft ook gewoon naar wat je hebt. Ik weet zeker dat ons kindje niks tekort zal komen, want we hebben voldoende inkomen om alle noodzakelijke dingen te kopen en af en toe wat extra. We hebben een spaarpotje voor noodgevallen, en zullen vaker een beroep doen op bijv marktplaats, iets wat ik dan ook weer heel erg leuk vind. Geen luxe dus, en in principe zijn wij zo'n gezin dat wel door de crisis 'getroffen' is, maar omdat we bijvoorbeeld geen koopwoning hebben kan daar ook niks misgaan. Onze situatie is daardoor redelijk stabiel. Het voelt voor ons ook echt net alsof we iets tekort komen, al moeten we wel degelijk op de centjes letten. Ook wij kregen te horen dat het onverstandig zou zijn om nu aan kinderen te beginnen, mensen die zich afvroegen of het wel goed zou komen, maar het is maar net wat je denkt nodig te hebben. En je weet nooit hoe dingen gaan lopen, ik wilde in ieder geval niet wachten op het 'ideale moment'. Wat is ideaal? En wanneer weet je dat dat komt?
als ik het zo lees staan jullie er ongeacht de crisis best stabiel voor financieel gezien, zoveel mensen die het 'slechter' hebben wat dat betreft. Je kan ook wel blijven wachten op het perfecte moment maar misschien komt het wel nooit. Die man gewoon lekker laten kletsen en genieten van de zwangerschap, het belangrijkste voor de kleine zijn ouders die van hem of haar houden en de rest komt wel goed