Hallo dames, Ik heb wat advies nodig. Ik ben nu 15 weken zwanger en heb al flinke bekkenklachten en de fysio is er niet erg positief over. Ik moet er rekening mee houden dat het erger gaat worden en ik moet nu al mijn leven anders inrichten. Niet teveel tillen en lichamelijke belasting, weinig traplopen en staan e.d. Ik vind het heel lastig, zeker aangezien ik nog ongeveer 25 weken zwangerschap heb te gaan. Ik heb een zoon van 1,5 en die kan ik niet uitleggen waar mamma last van heeft. Hij wil soms graag opgetild worden en stoeien enz en dat zijn dingen die ik niet moet doen. Ml vangt veel dingen op, maar ik wil zelf ook graah dingen met hem doen. Waar ligt de balans? Hoe gaan jullie hiermee om? Wat doen jullie wel en wat niet? Liefs
Heel herkenbaar maar ik heb goed nieuws voor je, ik heb het onder controle gekregen! Ja, ik heb mijn leven moeten aanpassen: - mijn dreumes (nu 21 maanden) heeft leren traplopen - ik ben moeten stoppen met dragen in de draagdoek - een dagje shoppen is er niet meer bij - Booschappen worden thuisbezorgd of door manlief gedaan. Als ik echt zelf moet gaan dan zonder kind, kar laten staan op een handige plek en niet langs elke rij meenemen. - oefeningen van de fysio trouw doen - kort even liggen als de pijn te erg wordt - een dag met minder pijn niet gebruiken om dan maar meer te doen - schoonmaakster aangenomen, man stofzuigt tussendoor - wel blijven bewegen / sporten maar erg goed uitkijken welke oefeningen je wel of niet mag doen. Ik doe een speciale workout voor zwangeren met extra aandacht voor bekkenklachten. Nordic walken is ook perfect heb ik gemerkt, de stokken zorgen ervoor dat je rechtop loopt en niet gaat wiebelen / waggelen. - Ik til mijn zoontje wel regelmatig maar dan zorg ik dat ik zelf stabiel sta en niet ga hangen. Als alternatief kroelen we wat vaker in bed of stoeien even op de grond, dat kan ik prima aan! Ik heb nog tig andere kleine dingetjes maar het zijn juist die kleine dingetjes die bij mij het verschil maken. De balans vinden heeft bij mij ook even geduurd maar je hebt geen andere keuze. Ik zou dolgraag nog een keer naar de dierentuin gaan maar dat zit er denk ik niet in voorlopig.
Oh fijn om dit te lezen. Geeft de burger moed. Ik merk dat ik nog bezig ben met een innerlijke strijd tussen lijf en hoofd. Langzaam komt er wel iets van acceptatie en probeer ik mijn leventje aan te passen, maar dat zal nog wel even duren. Ondanks dat ik nu wat rustiger aan doe, merk ik dat het snel minder wordt. Van minder belasting krijg ik sneller pijn. Het blijft nog zoeken. Zijn er nog andere ervaringen?
Ik lees even mee.. Bij de eerste ook al heel vroeg bi gehad en soms nog steeds 'rest-pijn'. Nu dus opnieuw zwanger maar verwacht nu toch ook wel weer bi te krijgen..
De osteopaat heeft mij er voor 100% af gekregen. Ik had ook veel pijn. Nu al 4 weken helemaal pijnvrij
Hier hetzelfde. Had erg veel pijn en kon niet tot nauwelijks meer iets. Behalve voor de dreumes zorgen.. Ben bij een bekkenspecialist geweest en sindsdien voel ik me weer goed en vind ik het niet erg als de baby nog even blijft zitten. Hopelijk blijf ik me zo goed voelen! Ik zou dus zeggen ga ergens heen ik heb er zelf te lang mee gewacht.
Ik ben idd al ergens, maar ze geeft me weinig hoop. Het zal niet over gaan, misschien iets minder worden, maar ws erger. Fijn dat jullie zo goed geholpen zijn! Ik hoop dat het voor mij ook zo gaat helpen.
Lieflief, wat vervelend zeg! ik heb er helaas ook nu al last van. Mijn bekkenfysio zegt hetzelfde als de jouwe.. Wat ik vooral op het hart gedrukt krijg, doe je oefeningen, neem paar keer per dag 20 min platte rust en zit niet te lang aan een stuk. Hopelijk helpt het!
hier ook en twee kleuters rondlopen. De tips van Saartje zijn wel goed. Verder goed naar je lichaam luisteren. Ik merk dat als ik al pijn heb en dan toch nog even doorga, ik ook direct harde buiken krijg. Dus zeker op tijd op de rem gaan staan
Ik heb hier ook last van. Mijn kleintje is 15maanden, mar eerlijk gezegd hou ik er niet veel rekening mee. Als het iets is om met haar te doen dan probeer ik echt al mijn kracht bijeen te rapen en het toch te doen. Zoals bv een kinderwagen in/uit auto tillen. Of haar op schoot nemen. Of met haar spelen. Ik weet het niet, maar als k het niet doe, voel ik me echt schuldig. Dus jaah we zien wel. Mar de nu de laatste weken wordt de pijn echt onverdraaglijk en merk ik wel dat ik wat luier wordt en niet meer snel met haar buiten kom...
Ik heb in mijn 2e zwangerschap een klein matrasje in de woonkamer gelegd. Regelmatig lag ik dan daar plat op mijn rug en krioelde mijn dreumes om mij heen. Zorgde ervoor dat ik eigenlijk niet naar boven hoefde (mijn dreumes kon niet traplopen, maar was wel al 15 kg...), dus luiers, reservekleertjes, lotiondoekjes, hydrofiele luiers, had alles beneden liggen. Ik heb na mijn 3e zwangerschap hele goede oefeningen gekregen, oefenprogramma van Cecile Rost, die me heel goed geholpen hebben. Met ook echt oefeningen tegen de pijn, die had ik graag bij mijn eerste/tweede zwangerschap al gehad, maar de fysio's die ik toen bezocht hadden daar geen weet van... (of het bestond toen nog niet, dat kan ook, tenslotte is mijn eerste zwangerschap al weer bijna 10 jaar geleden ).
Ik ben nu 2 weekjes verder en het verslechterd. Ik heb sneller en meer pijn en ik weet even niet wat ik met mezelf aan moet. Met even een flink potje gejankt van de pijn. Ik heb nu een bekkenband en die geeft wat steun, maar kan geen pijn voorkomen. Ik zie de toekomst wat somber in qua werk. Ik ben bang dat ik binnenkort in de ziektewet zit. Morgen weer fysio. Ik ben benieuwd wat ze ervan zegt. Ik denk dat ik hier af en toe kom om even te spuien. Ik moet het even kwijt en ik wil mijn omgeving er niet te veel mee lastig vallen. Alhoewel iedereen heel lief is. Maar toch. Bedankt voor jullie luisterende oren (of lezende ogen 😉
Hier ook al weer bekken klachten en een dreumes die nog niet eens loopt. Ik heb idd ook alles om te verschonen beneden liggen. 's morgens neemt mijn man hem mee naar beneden en 's avonds weer naar boven, dus hoef ik hem verder alleen met zijn slaapje overdag de trap op en af te tillen. Ik denk erover om hem overdag in een camping bedje beneden te laten slapen, maar ik heb daar niet echt een geschikte ruimte voor en hij is best wel gevoelig voor geluiden, dus dan slaapt hij niet goed. Verder probeer ik te zitten terwijl ik hem optil, maar dat kan alleen als hij naast me staat (gelukkig staat hij sinds kort, dat scheelt al enorm met uit bed/box halen ). De fysio van mijn zoontje geeft aan dat hij nog lang niet stabiel genoeg is om zelf de trap op en af te gaan (ze wilde dit zittend op zijn billen proberen aan te leren ), maar dat gaat dus niet lukken tijdens de zwangerschap. Dus we zitten echt vast aan het tillen bij de trap. Verder probeer ik alles zoveel mogelijk te verdelen. En in de middag probeer ik op bed te gaan liggen als mijn zoontje slaapt en mn dochter op school zit. Tijdens mijn vorige zwangerschap liep ik op het einde met krukken, of zat ik in een rolstoel. Ik hoop dat het deze keer niet zo ver komt, maar ik hou er wel rekening mee.
Ik heb vandaag te horen gekregen dat ik nog wat tandjes minder moet doen, anders kan het zijn dat ik straks niet meer kan lopen Daar schrok ik toch wel behoorlijk van. Ik denk dat ik eerst maar halve dagen ga werken, zodat ik dan 's middags kan liggen.
Oh Lieflief! Wat enorm balen! Ik ken het.. vanaf 14 weken ook al onder behandeling. Mijn zoontje is nu 16 maanden en ze snappen er inderdaad helemaal niks van en als ze je aankijken met die mooie oogjes en die lieve armpjes de lucht in gaan.. ja sorry hoor maar dan til ik hem toch echt lekker op. Er zijn gewoon bepaalde dingen die we waarschijnlijk tijdens de hele zwangerschap niet kunnen gaan laten. Wel heb ik erg moeten inleveren op andere dingen en vooral mn trots soms nogal diep moeten wegstoppen. Nu dus 30 weken en het lijkt redelijk stabiel. De pijn is snachts in bed en bij staan/lopen het ergst natuurlijk maar wel onder controle zo goed als. Het viel me vooral op hoeveel dingen je eigenlijk niet beseft dat je doet maar wel een verschil uit kunnen maken als je ze niet doet. Vooral binnen het huishouden. Heb je dit al een beetje uitbesteedt?
We hebben een poetshulp, zij doet 1x per week de badkamer, wc, keuken, zuigt en dweilt. Dus de basis is dan gedaan. Ml pakt de andere dingen nu op. Ik doe eigenlijk alleen koken, af en toe de vaatwasser en wat speelhoed. Sommige dingen blijven wel liggen, maar dat vind ik niet zo erg. Ik merk dat ik het ook erg naar vind voor ml. Volledig werken en dan thuis voor zl zorgen en nog een stuk huishouden. Ik mag van hem ook niet meer doen, dan watik nu doe. Voor zl zorgen als hij er niet is.
nadat het 2 weken wat beter ging is het sinds vorige week weer slechter. Gisteren zelfs een moment gehad dat ik niet op mijn linkerbeen kon staan en de pijn wordt steeds erger. Om zl meer uitdaging te bieden en voor mij wat meer rust te creëren ben ik bezig met kinderopvang. Dit was een lastige beslissing, maar voor ons beiden de beste oplossing. Zl heeft meer (fysieke) uitdaging nodig dan ik hem momenteel kan geven en moet meer geprikkeld worden. Daarom gaat hij, naast de 2 dagen opa's en oma's ook 1 of 2 ochtenden naar de kdv. Hopelijk kan ik het dan goed volhouden om voor hem te zorgen. Ik vind het zo moeilijk toe te geven dat het niet goed meer lukt. Ik merk dat ik het vooral lastig vind omdat ik het hem niet uit kan leggen. Ik weet nu al dat hij het kdv geweldig gaat vinden, zit vooral in mijn hoofd. Nu vooral hopen dat ik de pijn weer onder controle krijg. Ik weet niet goed wat ik nog meer moet en kan doen om voor mijn lijf te zorgen. Ik ben echt angstig dat ik in een rolstoel beland of met krukken verder moet. Daar kan ik echt wakker van liggen. Hoe om te gaan met deze angst? Geen idee. Hehe, dat ben ik weer ff kwijt, al met al weer een heel verhaal.
Oh meid ik heb het zo met je te doen. Mijn eerste zwangerschap was ook drama met 10-20 weken. Las weinig goede verhalen en belande idd in een rolstoel als we langer dan 15 min ergens wilde lopen. Heb toen ook veel gehuild. Maar toen ik volledig gestopt was met werken, heb ik hem niet meer nodig gehad. Mijn werk gaf achteraf gezien te veel belastig. Werkte maar 3x 2 uur zittend om de dag. Heb toen bij mijn eerste zwangerschap al veel oeveningen en fysio gehad. Omdat het bij een tweede zwangerschap vaak erger is (zeggen ze, merk er weinig van) zijn we vroeg begonnen met ZL leren traplopen. Ik hou wel zijn handje vast, maar hoef hem niet meer te tillen. Hij kan nu zelf in zijn kinderzitje. Vond dat de eerste dagen dood eng omdat hij niet stil kon zitten. Maar nu gaat het na een weekje al super goed. Goed dat jullie schoonmaak hebben en dat je kindje naar de opvang kan. Onze zoon mag over 2 maanden naar de PSZ. Lijkt me heerlijk, ook voor hem zodat hij er even uit is en wat uitdaging heeft. We hebben sinds 2 weken ook een tweede auto erbij, deed eerst alles lopend of op de fiets, dat gaat nu niet meer. En ben sinds vorige week weer met fysio begonnen. Houd ook goed in mijn hoofd dat het nu nog niet zulk lekker weer buiten is. Dat zorgt soms ook voor somebere stemmingen, maar in de lente kunnen we lekker de tuin in. Zonlicht doet een hoop met je gemoedsrust. Mijn fysio vertelde het bij mijn vorige zwangerschap al: het is als een emmer: als hij eenmaal overloopt hebt je veel last, maar als je ervoor zorgt dat je rust en actieviteit afwisseld gaat het beter en kun je meer dan je denkt. Maar kon toen ook rustig 3 dagen niets meer en daarna weer 'opstarten'. Wat ik niet heb gelezen: had je dit ook bij je eerste zwangerschap? Bij mij is het nu veel minder erg dan bij mijn eerste zwangerschap. Ik weet wat het is en hoe ik moet doseren. Ook hebben we ons er mentaal op voor kunnen bereiden, we wisten dat het niet vlekkeloos zou gaan dit keer. Maar die rolstoel blijf ik uit!! Dat is ons doel dit keer. En optijd hulp zoeken, maar dat heb je al gedaan. Wat ik ook heel fijn vond om te weten: na de bevalling is het meestal meteen verdwenen!! Een hele belangrijke!! Geeft hoop dat er een einde aan de pijn komt. Ga je naar een gespecialiseerde bekkenfysio? Met alleen mensendieck kwam ik niet van de pijn af. Sterkte komende tijd!! Jullie komen er echt doorheen! 😘 sorry voor mijn lange verhaal. Hopelijk heb je er ieys aan. 😊
Dank je. Ik heb bij de vorige zwangerschap geen klachten van mijn bekken gehad. Dus dit was nieuw voor me. Ik ben er achter dat de zorg voor zl en mijn werk de zwaarste belasring zijn. Verder doe/kan ik niet zoveel. Werk is nu voor mij aangepast en werk nog maar 2 ochtenden. Verder laten we zl nu ook zoveel mogelijk zelf doen. Traplopen, stoel in, op tafel klimmen voor verschonen (wat hij wel leuk vindt, want dat mocht eerst niet). Ik merk dat ik een drempel over moet om om hulp te vragen, maar heb nu m.i. geen keus meer. Wil ik deels voor zl kunnen blijven zorgen zal ik wel moeten. Gelukkig hebben we een fijn netwerk om ons heen, die willen helpen, ik moet het alleen aangeven... aandachtspuntje.