Zwanger zijn is in het begin niet leuk. Het wordt (als je geen pech hebt) wel veel leuker, wacht maar....
Mijn eerste zwangerschap was heerlijk! Niets misselijk of wat dan ook, was heel mobiel. Enkel de laatste 2 weken werd het zwaar, maar dit had met de zomerhitte te maken. Bij onze zoon verliep ook alles fantastisch, tot week 15... Helaas toen Ischias, die aanhield tot 3 weken voor de bevalling. Het was mijn laaste zwangerschap en heb het zo vervloekt dat ik niet kon genieten...
Hier ook geen roze wolk. Ik ben erg blij met de groeiende baby in mijn buik maar de zwangerschap kan me gestolen worden. Ik snap er ook niks van als mensen zeggen dat ik er goed uitzie, want ik ben kotsmisselijk en doodmoe. Ik slaap iedere nacht 13 uur. Voor mij is het ook duidelijk dat er geen 2e komt. Ik vind t niet mooi, ik vind t geen wonder, ik vind t loodzwaar en hoop maar vooral dat ik me voor de kerst in ieder geval beter voel.
Ik vind zwanger zijn ook geen bal aan. T is dat je weet waarvoor je het bent, maar het liefst had ik de baby in de boerenkool gevonden! 😂
Herkenbaar hoor! Zit ook te wachten tot het leuke gedeelte begint Bij mijn eerste ging het na 14 weken ongeveer beter, dus daar probeer ik me nu maar aan vast te houden... Een kindje verwachten is leuk, zwanger zijn niet! En mannen die zeggen "we zijn zwanger" moeten ook uit m'n buurt blijven. Haha wat vind ik dat altijd een belachelijke uitspraak!! Zolang die kerels niet boven de pot hangen en om 8 uur s avonds voor Pampus liggen moeten ze hun mond houden (en lief zijn voor hun vrouw 😉
Nu 28 weken zwanger en nog steeds veel moe en 24/7 misselijk! Heel anders dan mijn 2 andere zwangerschappen welke een piece of cake waren. Maar ach zodra de kleine geboren is ben ik al deze ellende weer vergeten!
Ben blij dat ik niet meer zwanger ben Heb twee schatten van kinderen en wil niet zonder hen. Maar zwanger zijn.. Nee. Alleen maar ellende en zorgen.
Hier nu 14 weken en nog steeds erg moe en misselijk. De misselijkheid heeft bij mijn dochter ook 9 maanden aangehouden, dus daar ga ik nu ook wel weer vanuit. De moeheid hoop ik dat ie snel verdwijnt. Tis niet zo dat ik het zwanger zijn niet leuk vind ofzo. Geniet nu al van mijn buikje. Maar soms is het wel zwaar en wil je gewoon ff niks doen.
Je lichaam moet nog zo erg wennen aan de hormonen. Daarbij, 10 weken was mijn TOP. Ik had het niet meer. Wilde alleen maar slapen en niks doen. Vanaf 12 weken ging het steeds beter en nu kan ik bijna alles weer eten, val ik 's avonds niet meer in slaap en heb ik meer puf om dingen te doen. Dus, heb hoop.
Heel erg herkenbaar. Dit is mijn tweede zwangerschap en 8 weken zwanger. Al 4 weken moe, misselijk, buiten adem, kan niet tegen geurtjes (zelf het geur van vers brood staat me tegen), pijnlijke borsten, opgeblazen gevoel. Eerste zwangerschap had ik nergens last van, hooguit een paar dagen misselijk geweest. Ik weet dat geen enkel zwangerschap op elkaar lijkt, maar dat het zo erg kon verschillen had ik niet verwacht
Hier ook, ik werk sinds 16 weken wat minder en vind het een verademing. Was dan wel niet misselijk tot overgeven toe maar zo hondsmoe dat ik er ook hoofdpijn van kreeg. heb eigenlijk pas nu bij 18 weken het gevoel dat ik het leuk ga vinden, zeker nu ik een beetje contact met de mini in mijn buik krijg. Kan echt genieten van de duwtjes/ plopjes.
Zwanger zijn is ook zwaar ik ben tot 21 weken misselijk geweest en ik heb sinds week 8 ischias en mijn bekken zijn niet top meer. Nee zwanger zijn is niet altijd leuk maar vanaf week 12/14 word je wat minder moe. Je lichaam is ook heel hard aan het werk. Straks als je je kleintje gaat voelen dagelijk dan weet je weer waar je het voor doet .. ik geniet wel vanaf dag 1 dat ik weet dat ik zwanger ben. Het is heel bijzonder.
Toen ik je topic las, dacht ik, is het dan ooit leuk? Tijdens het tweede trimester was het eventjes okay, had wat meer energie, niet zo misselijk, maar toen begon de derde trimester, pffff. En dat is alleen maar de fysieke klachten. Emotioneel, zorgen maken, onzekerheid, bleh. Ik doe dit daarom niet nog een keer! Nog maar een paar weken voor mij. Sterkte!
Oh wat ben ik blij om jullie berichten te lezen!! Ik vind van mezelf steeds dat ik niet moet zeuren.. Maar jeetje, t valt me nu al af en toe best zwaar. Ik ben doodmoe, hartstikke misselijk. Eten wat ik allemaal lekker vond vind ik niet lekker meer, alleen nog maar ongezonde dingen en daar voel ik me daarna weer schuldig om. Bij iedere buikkrampen maak ik me zorgen. Oh ja, om over de labiliteit maar niet te spreken!! Haal me allerlei dingen in mijn hoofd die nergens op slaan, gek word ik er van!! Ik hoop dat er maandag een hartje te horen is.. Hopelijk word ik dan wat rustiger
Verschilt echt per vrouw en zwangerschap hoe de beleving is denk ik. Ik vond het tot 24 weken best te doen. Nu heb ik sinds een week pijnlijke buiken, zuur, aanvallen van benauwdheid en hartkloppingen, ik zou de hele dag in bed willen blijven. Maar in mn vorige zwangerschap voelde ik me juist alleen de laatste 3 maanden best okey. Geen pijl op te trekken dus. Maar ja zodra je kleintje op de wereld is dan weet je waar je het allemaal voor gedaan hebt en dan zou je niet anders willen.
Ik heb de hele zwangerschap nog niet anders gehad dan dat ik in bed wou blijven... Zooooo moe! En na 5 blaasontstekingen, bekkenpijn, rugpijn, maagzuuraavallen, misselijkheid en carpaltunnelsyndroom, mag het van mij wel voorbij zijn hoor...
ik heb geen reacties gelezen, maar de eerste drie mdn zijn idd niet leuk. maar het goede nieuws is dat het beter wordt meid. verder geef ik je mee als tip om positief erin te gaan staan, want je moet nog heeeeeeeeeeeeeeeeeel lang
1e Zwangerschap: Top. Niet misselijk geweest en heb tot 25 wkn doorgewerkt ( zorg) Daarna kreeg ik last van mijn heupen. Tot 34 wkn halve dgn gaan werken en kreeg alleen vanaf 38 wkn savonds last van maagzuur...owja en gekneusde ribben van het schoppen. Mocht toen echt niet klagen. Deze zwangerschap: Tot 7 wkn misselijk geweest (niet spugen) veel bandenpijn, nu al last van de heupen en hopelijks kan ik nog wel ff door met werken. En een nierbekkenontsteking gehad, heel moe en volgens manlief soms een heks met twee hoorntjes...Tja hormoontjes. afwachten wat derest van de wkn gaan geven