Hey meiden, Pfff moet even van me af schrijven want ik zit er behoorlijk doorheen. Wij zitten nu in ronde 11 voor ons eerste wondertje en hebben op kerstavond te horen gekregen dat het zaad van vriendlief niet zo goed is. Nu hebben we met de HA afgesproken dat we nog tot maart/april zelf proberen en dat hij ons daarna eventueel doorverwijst naar het ziekenhuis. Hier hebben we voor gekozen om de uitslag even te laten bezinken, en te wennen aan het idee. Maar nu zit ik er echt even doorheen, ik ben bang, boos, verdrietig en alles bij elkaar. Ook ben ik blij, blij dat we duidelijkheid hebben en blij dat mijn vriend zo lief voor me is! Maar wat doe je dan als je er zo doorheen zit..?? Ik weet dat er meiden zijn die ook al langer bezig zijn, dus misschien hebben jullie tips??
Sorry meid, ik kan je niet helpen. Maar geef de moed nooit op Ik heb regelmatig van die periodes dat ik het niet meer zie zitten en bang ben en teleurgesteld. Het enige wat bij mij een beetje helpt is van me afschrijven en uithuilen, ook iets leuks voor jezelf of samen doen helpt me een beetje. In gedachten gaat er bij mij geen dag voorbij dat ik er niet mee bezig ben. Het is allemaal niet makkelijk he meis....ik weet er alles van
Als eerste RESPECT voor jullie, ronde 45 en ***.. ik kan me voorstellen dat je het moeilijk hebt. Toen wij besloten om ervoor te gaan dacht ik bij mezelf, het zal wel even duren omdat 8 jaar de pil heb geslikt. Maar je denkt: we zijn allebei jong & gezond wat kan er nou mis gaan? En dan zo'n uitslag, daar ben je nooit op voorbereid, ik vond het echt een klap. Ik weet het allemaal niet zo goed een plaatsje te geven, en ben er ook elke dag mee bezig. Gelukkig volgende week lekker samen een weekendje weg! Daar kijk ik echt naar uit. Bedankt voor je reactie!
Hey meis, aub hou de moed erin. Bijn ons kwam ook de klap na een anderhalf jaar bezig te zijn bleek dat de zaad van mijn man voor 85% dood was en de rest was matig dus niet super bij ons werd er gezegd spontane zwangerschap zit er niet in. Wij stonden in januari gepland voor IUI behandeling met hormoon spuitjes en we waren aan het voorbereiden voor januari. uiteindelijk december toch getest en toch spontaan zwanger!!! ik hoop dat deze bericht je een beetje moed geeft sterkte
hey meis, Ik begrijp je helemaal. Denk maar zo gezien je geen keus hebt(je kan het moeilijk dwingen)kun je er beter maar het beste van maken. Het is eenmaal niet anders, en gelukkig zijn er veel hulpmiddelen in het ziekenhuis. Ze kunnen tegenwoordig zoveel! Geniet van de dingen die je wel hebt en droom over de dingen die er nog niet zijn maar wel kunnen komen. Liefs, griekie
Heee Ik ken je gevoel het is verschrikkelijk, en iedereen om je heen wordt maar zwanger!!! Ik heb ook van die dagen maar probeer hoop te houden en inderdaad het ziekenhuis kan erg veel.... heb zelf vandaag onse eerste afspraak gehad in het ziekenhuis en het is allemaal heel erg spannend maar probeer de moed te houden..... wens jullie heel veel succes liefs
Ik kan je geen tips geven( was bij mijn dochter in ronde 2 zwanger en zit nu in ronde 2 voor de 2e) Maar ik wil wel even zeggen dat ik heel veel respect heb voor jullie meiden waarbij het niet vanzelfsprekend is om snel zwanger te mogen zijn. Heb echt respect voor jullie dat jullie de moed niet verliezen en wil jullie dan ook heel veel succes en sterkte wensen.. Ik duim voor jullie!!
Mijn tip is: houd de moed erin. Er zijn tegenwoordig zoveel mogelijkheden in de MMM, als het enige obstakel is dat het zaad 'niet zo goed' is, dan is er echt een heel goede kans dat je met een beetje hulp zwanger kan worden. Praat er samen over, het zal voor je vriend ook best zwaar zijn misschien. En bovenal, blijf genieten van elkaar en probeer niet te krampachtig ermee om te gaan. Heel veel succes en sterkte.
Hoi, Ik kan je niet helpen maar hoop dat ik je met mijn verhaal toch een beetje hoop kan geven. Na een jaar zijn wij naar de huis arts gegaan en al snel bleek dat we alleen via ICSI zwanger konden worden. Na de eerste poging was ik gelukkig zwanger. Ik wens je heel veel hoop en moed toe. En vecht er voor!
Hey meiden, Ontzettend bedankt voor al jullie lieve reacties! Ik werk zelf in de zorg (ben doktersassistente) dus ik weet gelukkig dat er heel veel mogelijk is. Ik heb na het eten even lekker een potje gejankt bij vriendlief op schoot, soms moet het gewoon echt eruit. Nu ik weet hoe het is om langer bezig te moeten zijn voor een wondertje heb ik nog meer respect en begrip voor andere meiden in deze situatie. We mogen trots zijn op elkaar Nogmaals bedankt voor alle lieve woorden! xxx
het komt vast allemaal goed, en word je niet spontaan zwanger dan wel op een andere manier.. laat je lekker verwennen, en idd veel schrijven praten erover dat helpt bij sommige.. heel veel succes ,.
lieve Nikske, Een hele dikke knuffel voor jou! Ik lees hier met je mee, heb direct na de kerst zelfde bericht gekregen...ben beetje van de ergste schok bekomen maar voel me eerlijk gezegd behoorlijk kut. idd zoals jij zegt allerlei emoties door elkaar heen; verdrietig, leeg, boos..etc. Heb veel steun aan het forum en directe fami,lie. Mijn moeder en schoonmoeder een nog en paar directe familieleden weten het. Ik lees me suf op internet etc. etc. Had niet gedacht 2010 zo in te gaan, jij denk ik ook niet. Wij gaan komende maand naar het ziekenhuis voor een intake bij de fa... Wens je alle geluk meid, dat onze dromen uit mogen komen. heel veel liefs Helena
niske@ meid ik begrijp je heel goed huilen mag hoor is juist heel goed het moet er soms uit fijn dat je er ook goed met elkaar over kan praten en je het even niet ziet zitten is normaal meid ik kan je niet zeggen wat je kan doen om het beter te laten voelen zoals je weet als goed is ben ik al 11 jaar bezig we hebben samen in een topic geschreven ik dacht altijd kinderloos te blijven maar nu sins de vleesboom er uit zou en er nu uit is heb ik veel meer hoop gekregen en zie het allemaal pocitiever maar zal ik je wat vertellen 31 dec riep ik om 24 uur rot 2009 weg er mee en begon toen spontaan te huilen en dacht aan alles wat er toen is gebeut en mijn oma kwam in mijn gedachten en die gaf me weer wat moed om door te gaan oma is vorig jaar overleden hele dikke knuffel meid
Marnat, ik kan me jouw verhaal inderdaad nog herinneren, en nu ik het weer opnieuw lees kan ik weer alleen maar bewondering voor jullie opbrengen hoe jullie er na 11jaar mee omgaan. Natuurlijk heb je rot momenten, die heb ik zelfs al na 11 maanden, maar ik vind het ontzettend knap dat je positief blijft denken. Ontzettend veel respect heb ik daarvoor en dat meen ik serieus! Ik was gister even alle positiviteit verloren, maar die in mijn hart weet ik dat het ooit goed zal komen. Ik hoop dat jullie ontzettend snel een positieve test in handen mogen hebben! Houd me op de hoogte als dat lukt?
nikske@ ik hou je op de hoogte komt goed als er op den duur iemand heel hard giert op het forum dan ben ik dat