Ik vroeg me af hoe jullie ervaren als het zwanger worden niet lukt (na een jaar ofzo) Zeker hoe de "omgeving" (mensen die het weten) er op reageren. Bij mij is dat niet echt heel erg positief en iedereen blijft maar zeuren dat ik er teveel over denk enz. enz. Ik put bijvoorbeel echt veel kracht uit mijn grootste hobby: mijn hond. Mijn moeder vind dit maar niks, ze vind dat ik mijn hond zie als een kind en dat ik dat niet moet doen (voor de duidelijkheid: mijn hond is een hond en blijft een hond maar het is voor ons heel speciaal als ze b.v. slaagt voor een examen of leert zwemmen ofzo) Soms kan ik er zo boos over worden hoe ze dan tegen me praat, lekker makkelijk als je weet dat ze zelf zonder enige moeite zwanger is geworden van 3 kinderen. Zowiso heb je gewoon helemaal niks aan: Je moet er niet zoveel aandacht aan besteden. Daar kan je toch gewoon niks mee? Goed.. ik moest het gewoon even kwijt en ik ben benieuwd hoe jullie omgeving er mee om gaat.
Jeetje meid, wat vervelend! Het is niet fijn om dat soort opmerkingen te krijgen. Gelukkig heb ik dat niet, dus ik kan je wat dat betreft geen advies geven. Wij zijn al 7 jaar bezig en zitten in de MMM. Er zijn niet veel mensen die dat weten, enkel mijn ouders en mijn zussen, wat mensen op kantoor (waaronder mijn baas), en mijn vriendin. Mijn moeder weet wel ongeveer wanneer ik afspraken heb en zal dan ook bellen om te vragen hoe het was, idem met mijn zussen, maar that's it. Nu moet ik wel zeggen dat ik er doorgaans geen ruchtbaarheid aan geef en vertel ik alleen het hoognodige. Overigens heb ik ook een hond en die echt mijn frutsel ... Alleen mijn vriendin heeft eens gemeld dat misschien een vakantie ... want de buurvrouw ... etc. Je kent het wel. Toen heb ik toch wel een kleine discussie met haar gehad .. achteraf denk ik dan ach ... ze bedoelt het goed. Ik heb eerder moeite soms met (over-)meelevende reacties. Hoe goed bedoeld ook, maar ik kan me enorm irriteren aan mensen die herhaald melden hoe erg ze het wel niet vinden en mij dan met een meewarig gezicht aan zitten te kijken. Nog erger vind ik het als men mij uitsluit van zaken die met kinderen te maken hebben, omdat met aanneemt dat ik daar niet mee om zou kunnen gaan Ik denk niet dat er een magische manier is om mee om te gaan. Ik hou maar in mijn achterhoofd dat dergelijke mensen het vaak echt niet slecht bedoelen, maar meer dergelijke opmerkingen maken omdat ze ook niet weten wat ze moeten zeggen ...
Hoi Hoi, Ik hoop dat je je kunt richten op andere dingen. Mijn man en ik zijn 4,5 jaar bezig geweest om zwanger te worden. Zijn ook heel lang in het zh bezig geweest. 6 iui gehad, 2 keer ivf. 3 miskramen in totaal. Toen heb ik gezecht ik stop er een tijd mee ben er klaar mee. En zo binnen een maand spontaan zwanger. Zet hem op en ik hoop voor je dat je snel zwanger mag worden. Liefs Riv,
Toen ik mijn moeder vertelde dat we het gingen proberen, voor een kleine. Zei ze gelijk; Nouja, je weet het nooit misschien kan je welniet eens zwanger raken. En ook zat ze erop te hameren dat ze nooit kleertjes had gekocht voor ze 3 maanden was. Soort van anti telleurstelling woorden ofzo. (nog ff extra toegevoegd) Als ik sokjes nu wil kopen omdat ik ze gewoon lief vind en daarvan geniet dan doe ik dat gewoon. Liever dat ik nu geniet van het idee, dan dat ik er ooit achter kom dat ik niet zwanger kan raken en dan nooit van het idee genote hebben! Zo ben ik dan wel en ik heb dan ook een gruwelijke hekel aan negatieve mensen die onzinnig commentaar geven, of het nou me moeder is ofniet..:x Al met al heel gezellig dus (nietdus), vanaf dat moment besloot ik haar er gewoon lekker buiten te laten. En ik vertel het haar ook pas na 3 maanden mocht ik zwanger raken, haar eigen schuld. Aan zulke mensen hun commentaar heb je toch niks. Vaak kan je dat ook vantevoren wel inschatten van iemand. Je kan er beter met een gezellige positieve vriendin over praten of lekker op zwangerschaps pagina. Ik zou proberen dat onderwerp met haar te vermijden dan kan ze ookniet meer dingen zeggen waar je niks aan hebt en die je tegenstaan. Dat je zoveel met je hond bezig bent is juist leuk en goed als afleiding en gewoon ff lekker met iets anders bezig zijn. Al met al zoek ik zelf lekker veel afleiding, en hou inmiddels veel voor mezelf of chat erover. Liefs!
Wat vervelend dat je weinig begrip krijgt. Mijn familie en schoonfamilie hadden er gelukkig wel begrip voor. Ik moest aan de hormonen en had geregelt onderzoeken. Zowel mijn moeder als schoonmoeder zijn wel mee geweest naar die onderzoeken. Er is eigenlijk nooit vervelend over gesproken Probeer het naast je neer te leggen. En als jij steun vind bij je lieve hond dan is dat toch prima. Wij hebben dat destijds ook gehad met onze hond. Het is toch een heerlijke uitlaatklep om naar een teleurstelling lekker met je hond te knuffelen of te wandelen.
ik begrijp je de mensen die het bij mij weten zijn zelf snel zwanger geworden of willen geen kinderen. Mijn ouders en schoonouders weten het niet. Maar volgens mij vermoed iedereen om ons heen wel iets. Het ergste vind ik een vriendin van me die het weet was binnen 3 maanden zwanger. Maar ze snapt niet dat ik het zo graag wil! Omdat alles bij haar volgens plan ging. En ik maar niet zwanger wordt! Bah.... gewoon niet naar luisteren mensen met commentaar waren of zelf snel zwanger of willen geen kinderen. Jah zo kan ik ook commentaar leveren grrr
Wij hebben het onze ouders en broers verteld toen we een jaar 'bezig' waren en onze eerste zwangerschap eindigde in een vmk. Ook mijn collega's wisten het toen. Voor die tijd wist alleen mijn beste vriendin dat we 'bezig waren'. Na de 1e zwangerschap heeft het nog een half jaar geduurd voor ik weer zwanger was. In dat half jaar hebben wij het er met onze ouders niet zo heel veel erover gehad. Ik vond het niet erg dat zij het wisten, hoewel ik het gevoel had dat er bijv. wat beter werd opgelet wat ik at of dronk. Maar misschien was dat alleen mijn idee. Ik vond het prettig dat ze er in ieder geval niet steeds naar vroegen of met tips ofzo kwamen. Collega's informeerden nog wel eens hoe het nu ging (m.a.w. "Ben je al zwanger?") Dat vond ik soms wel vervelend. Vooral als er net drie op een dag waren die het vroegen, terwijl ik bijvoorbeeld net ongesteld was geworden ofzo. Maar ja: dat kunnen die mensen natuurlijk niet weten. Hoewel ik het eigenlijk netter vind om er gewoon niet naar te vragen. (Tenzij iemand echt een hele goede vriendin van je is.)