Ik heb eerder dit jaar een MK gehad en nu ben ik zwanger maar die twijfels, en angst hoe ga je er mee om? ik maak mijzelf zo nog eens gek. Ik laat mijzelf niet toe om naar baby spulletjes te gaan kijken of een naam te gaan verzinnen etc. ik durf niet te genieten. Ik had in week 5 last van wat bruinverlies maar dat is nu over, maar elke wc gang durf ik bijn niet naar het wc papiertje te kijken. Terwijl er niks mis is. Ik voel me veel possitiever dan bij de vorige zwangerschap, maar waarom lukt het mij niet om te genieten. Vk heeft aangeraden om geen vroege echo te laten maken omdat hun ervaring is dat week 6 en 8 een risico week is en dat de klap van een mk harder aan komt als iemand het hartje heeft horen kloppen. het mag wel maar ze raden het wel af.
Poeh meid.. vind het moeilijk je hier een antwoord op te geven. Kan me heel goed voorstellen hoe je je voelt , heb zelf 26 sept een miskraam gehad. Ik hou me vast aan het feit dat meer zwangerschappen goed gaan dan fout. En daarnaast nog waarom druk maken als het fout gaat kan je er helaas niks aan doen, probeer vertrouwen te hebben in je lichaam. En als je geruster bent met wel een echo dan gewoon doen. Ik mag ivm de miskraam met een volgende zwangerschap met 8 weken komen, stress is tijdens de zwangerschap ook niet best. Meid ik hoop dat je wat aan mijn woorden hebt. Heel veel liefs sancho
Beste Tientje Ik volg het forum nu een tijdje zo van langs de zijlijn, maar wilde toch heel graag reageren op jouw bericht. Ik weet precies hoe je je voelt. In april een miskraam gehad en nu net weer zwanger (vijf-zes weken) na het " langste half jaar van mijn leven". Zo voelde het, want zo graag wilde ik weer zwanger worden. Maar nu het zover is, kan ik er niet van genieten, zo bang ben ik dat het weer mis is. Om wat positiever te worden kijk ik juist wel naar kinderspullen, en heb zelfs al wat gekocht, maar wel met in mijn achterhoofd: het zal toch niet weer mis gaan nu? Mijn man probeert me op te beuren met het idee dat de kans groter is dat het goed gaat, dan dat het weer mis is. Maar juist omdat ik me zo anders voel dan bij mijn vorige 2 zwangerschappen heb ik twijfels. Ik ben minder misselijk en voel mijn borsten minder, maar ben wel moe en hoofdpijn zoals bij de vorige zwangerschappen. Dus dan denk ik soms: o jee, is het misschien al mis, want ik voel " minder". Heb jij dat ook? De vk had me gezegd dat ik bij een volgende zwangerschap eerder een echo kon laten maken, maar toen ik daar vandaag over belde hield de receptioniste dat af. Dat kon niet eerder, want dan zie je nog niets. Nu kon ik bij mijn dochtertje bij de echo van 9 weken alles prima zien...dus nu heb ik vandaag geregeld dat ik bij een vk die ook "pretechos" (echobureau) maakt toch met 8 weken terecht kan. Ik weet niet hoe jij erin staat, maar ik heb zelf zoiets van: ik wil zo snel mogelijk weten of het uberhaupt leeft. Dat ik dan nog in de gevarenzone zit weet ik, maar voor mij zou het toch een soort van eerste geruststelling zijn. Omdat deze echoman zelf vk is en bij mijn eerste zwangerschap heel kundig de echo maakte en hij door de regionale vk's aangeraden wordt, heb ik gewoon vertrouwen erin dat hij de juiste dingen ziet op de echo....nu nog 3 weken wachten...en dan de echo...ik vind het echt doodeng, omdat ik gewoon niet weet hoe ik ga reageren als het weer mis mocht zijn. Maar ja, daar kun je je ook nie techt op voorbereiden denk ik. groeten kaa
Hoi Kaa Het is moeilijke he om naar je eigen lichaam te luisteren. ik heb als ik 8 weken en 6 dagen ben een afspraak bij de vk en ze gaat dan ook een echo maken. Mijn borsten doen net zo zeer als bij de vorige zwangerschap en ik ben ook net zo moe als de vorige keer. Door ook andere verhalen te lezen merk ik dat ik niet de enige ben en dat het ook heel vaak wel goed gaat. en daar probeer ik me aan vast te klampen.
Ik heb dan wel geen MK gehad, dit is mijn eerste zwangersschap, maar ook ik ben ook wel nerveus en hou alles nauwlettend in de gaten. Alles is verdacht. Heb allerlei krampjes in de buik bijvoorbeeld. Wel doen mijn borsten zeer en ben ik bij vlagen misselijk. Dus zo lang dat zo is, zal het wel goed gaan neem ik aan, maar toch... En in jou geval kan ik me helemaal voorstellen dat je je zorgen maakt, je hebt het immers al meegemaakt dat het mis ging. liefs Linda
Lieve meiden! Probeer vertrouwen te hebben in jullie lichaam en jullie babytjes! Probeer zeer zeker alle positieve dingen te *zien* Komt heus goed meiden!
hoi hoi Ja Tientje, heel moeilijk om naar je lijf te luisteren en het te vertrouwen. Het gaat vaker goed dan niet en daar hou ik me dan ook aan vast. Ik zou het leuk vinden te horen hoe je echo straks is verlopen. Mijn eerste echo zal op 12 december zijn. En voor Linda, heel normaal dat je twijfelt soms. Ik vind het wel leuk dat je dat vertelt omdat ik aan de andere kant merk dat zoveel vrouwen er niet eens bij stil staan da thet fout kan gaan en dat vind ik zo apart. Een goeie vriendin van me had bij mij meegemaakt dat het mis ging maar toen het een paar maanden later bij haar misging zei ze me: ja, het was jou gebeurd en ik leefde erg met je mee, maar op de een of andere manier zijn het dingen die " anderen" overkomen....en toen het haar overkwam merkte ze pas de impact ervan echt. Maar goed dat is logisch op zich. via die vriendin kwam ik trouwens ook bij deze site terecht en het is wel fijn om van anderen te merken dat zij ook met vragen en twijfels etc zitten en hoe jullie ermee omgaan. Maar nogmaals: het gaat vaker goed dan niet..dusssss...het komt vast allemaal goed (zei zij ook tegen zichzelf ) groetjes kaa
Hoi Kaa, ik heb precies hetzelfde gehad en wilde het gewoon eerst zien alvoor ik het wilde geloven en erover kon gaan nadenken. Je moet jezelf daarin de tijd geven en niet nu al wíllen genieten als dat nog niet gaat. Geloof me, als je ziet dat die kruimel het goed maakt en als je later ook beweging voelt dan zul je merken dat dit gevoel verdwijnt en je echt kunt gaan genieten van alles wat er in je buik gebeurd. Je hebt dan nog een groot aantal maanden óm te gaan genieten . Ik had ook het idee dat deze zwangerschap anders voelde dan de twee hiervoor die in een miskraam eindigden, alsof mijn lijf nu snapte wat de bedoeling was. Voor nu heel veel sterkte. Groetjes Arielle
Het blijft moeilijk die eerste 12 weken. Ik heb in september mijn eerste mk bij 6 weken zwangerschap gehad. Om de één of andere reden had ik heel de tijd al een gevoel dat er iets niet goed zat. Toch kwam het hard aan. Begin deze maand heb ik mijn tweede mk gehad bij 8 weken zwangerschap. Wat voelde die zwangerschap goed en wat was ik blij toen er een kloppend hartje te zien was. De dag erna ging het fout. Het bleek zelfs een tweeling te zijn. De wens is zo groot dat we er gelijk weer voor gegaan zijn. Dit in de zin van "we zien wel en gaan er niet echt mee bezig". Wanneer mn NOD zou zijn weet ik dan ook niet. We zien wel... Maar moeilijk...blijft het!
Hoi Kaa, Dank voor je reactie. Mijn vriendin is onlangs bevallen en was de hele zwangerschap nerveus. Daar begreep ik toen niets van...nu wel. Elk steekje in je buik is verdacht, terwijl je overal leest dat een soort van menstruatiepijn heel normaal is de eerste weken. Laten we allemaal afspreken er niet al te veel bij stil te staan zodat we toch kunnen genieten en ons daarnaast wel beseffen dat het een enorm wonder is wat we meemaken. liefs Linda