Hoi, Ik heb nu 10 jaar een paniekstoornis en we willen nu graag een kindje. We zijn al druk bezig, wie weet is het inmiddels raak. Gezien deze beslissing gaat er nu natuurlijk van alles door me heen. Vind het super spannend en dood eng. Ben natuurlijk bang voor de paniekaanvallen en durf ook bijna niet te gaan testen einde van de week. Denk namelijk echt dat ik dan even helemaal van slag ben. Wie heeft er ervaring met paniekaanvallen en zwangerschap?
Ik Ik heb nu zo'n 6-7 jaar een paniekstoornis Tijdens de eerste zwangerschap geen last van gehad Klachten namen na de zw.schap wel toe Ben nu zwanger van ons 2e kindje
Ik. Paniekaanvallen reageren bij mij erg op hormonen. Dus tijdens zwangerschap maar ook tijdens eisprong en menstruatie. Bij Levi zijn zwangerschap is het vooral op gaan spelen ( raar als je nagaat dat ik de 3 jaar daarvoor hormoonbehandelingen heb gehad zonder aanvallen... ) maar toen was het zelfs zo erg dat ik niet eens meer boodschappen durfde te doen. Na de zwangerschap zakte het gelukkig weer af en heb ik er ook niets meer mee gedaan>Tot ik zwanger werd van Milou.Kreeg een paniekaanval in de auto en wist gelijk. ik ben zwanger. En idd. Ben toen wel hulp gaan zoeken.Eerst via de HA bij een tweedelijns? hulpverlener.Vond hier helaas niet wat ik zocht.toen via de ha bij de ggz beland. Eerste sessies was ik helemaal op aan het eind. Maar op den duur ging ik met een steeds beter gevoel weg daar. Zeg niet dat ze nu weg zijn,maar ik kan ze iig onder de knie houden als ik er een heb. Ipv weg te vluchten uit een situatie krijg ik het nu goed onder controle.
Hier nog één. Bij mij is het meer een gegeneraliseerde angststoornis geworden, echte paniekaanvallen heb ik niet echt meer. Ik heb de eerste 18 weken van mijn zwangerschap weinig last gehad, was juist relaxter en vrolijker, maar de laatste paar dagen hakt het er wel weer een beetje in, derealisatie en angst voor irreële dingen. Maar ik probeer me maar voor te houden dat het tijdelijk is en ik weet dat voeding een trigger is en daar heb ik me niet zo goed aan gehouden, dus ik heb weer iets om aan te werken. Ik wilde mijn droom niet opzij zetten voor die stomme angst en ben tot nu toe meer gelukkig dan angstig, maar je moet altijd voor jezelf beslissen of je er echt klaar voor bent. Wij hebben het ongeveer 3 jaar uitgesteld.
Dag dames Fijn dat jullie allemaal zo snel reageren! Wij mogen donderdag testen, maar vind het heel eng.. Ik moet zondag 5 km hardlopen voor een meidenloop en ben bang dat ik (als ik het weet) last van mijn aanvallen ga hebben. Vind het een enorme verandering.. Hoe voelde jullie je toen je er achter kwam dat je zwanger was de eerste keer?
Bij Levi was ik dolgelukkig en kon het ook echt niet geloven ( hebben er drie jaar over gedaan ). Je kan prima hardlopen hoor als je zo pril zwanger bent. zorgen dat je goed eet en drinkt en naar je lichaam luisteren.
het is niet de paniek voor het hardlopen, dat lukt wel... Denk dat ik in paniek raak als ik zie dat ik zwanger ben (al wil ik het super graag!!) en dat ik dan een paar dagen van mijn pad ben terwijl ik een wedstrijd moet lopen..
Ik was heel blij! Had de eerste paar weken wel af en toe een hyperventilatie aanval,maar ik denk dat alle moeders de eerste keer niks weten van het moederschap en dat je t over je heen moet laten komen makkelijk gezegd he,haha!
inderdaad makkelijk gezegd, maar ontspanning is wel het enige dat helpt Laten gebeuren... Was jij toen ook aan het werk toen je aanvallen kreeg?
Was na twee aanvallen zo van de kaart dat ik thuis ben komen te zitten, drie maanden, toen weer langzaam beginnen, op ander werk. Achteraf denk ik dat het bij mij een hormoonkwestie was want het begon allemaal een maand nadat ik met de pil was gestopt :S Heb 100 dingen geprobeerd, psycholoog, Homeopathie, Reiki. heeft allemaal wel een beetje geholpen, maar het meeste baat had ik bij mijn voedingspatroon aanpassen volgens het Hormoonbalans dieet. Maar het belangrijkste is dat je weer vertrouwen in jezelf krijgt. daar ben ik nu nog steeds mee bezig en zal ook wel een zwak punt blijven. Werk jij nog?
De pil is niet echt een prettig ding.. Ik ben jaren geleden gestopt en merkte toen wat het allemaal tegenhield. Ik was veel vlakker toen ik hem slikte, veel meer onaanraakbaar. Ik moest ook even afkicken daarvan Ik heb cognitieve gedragstherapie gehad een aantal keren. De laatste keer was het beste. Ligt ook erg aan je therapeut. Ik kreeg tegelijkertijd een psychiater de laatste keer en hij was echt fantastisch! Toen klom ik ineens zo snel naar boven. Leven stabiel ingericht, super relatie, veel rust. Vrienden die energie geven ipv kosten.. veel beter zo. Ik werk inderdaad als officemanager bij communicatiebureau. Volgende week alweer 7 jaar. De eerste 3 jaar was op en af, maar toen ik mijn vriend ontmoette ging ik enorm vooruit en werd ik stabiel. Ik heb het ook met bepaalde voedingsdingen. Drop, salmiak etc. dan krijg ik meteen aanvallen. Waar reageer jij heftig op?
Nah, zal het aan de beroepsgroep liggen haha! Ik werk als communicatieadviseur Ik heb ook tegen m'n vriend gezegd, dat ik no way weer de pil ga slikken straks. Rotzooi... ben sowieso niet van de medicijnen hoor. Van ellende ging ik na een maand aan de Paroxetine, nou ik dacht echt dat ik ging flippen. Kreeg nog veel meer last en na zes weken was dat nog niet minder, heb ik ze per direct in de prullenbak gedeponeerd. Zal best dat het voor andere mensen werkt, maar volgens mij kan mijn lichaam niks met chemische middelen. Ik merk het vooral als ik teveel cola en koffie op heb, dan ben ik echt een paar dagen van slag. En geraffineerde suikers werken bij mij niet.
Haha echt! Grappig! Moet het wel zijn Ik slik al 10 jaar Efexor, dat werkt heel goed. Heb ook Oxazepam voor als het echt niet goed gaat, maar die heb ik meer als Placebo altijd bij me. Ik ben in 2010 overgestapt naar een merkloze variant van Venlafaxine (middel in Efexor) want de ziektekostenverzekeraar wilde het merk niet meer vergoeden. Daar reageerde ik dus totaal niet op en binnen 3 weken was ik helemaal terug bij af, kon niets meer. Heet half jaar geduurd voor ik weer echte dagen kon werken en 2 jaar voor ik weer helemaal was waar ik daarvoor was. Beetje jammer van de tijd.. echt de hel. Ben daarna meteen weer op Efexor gezet en heb nu medische noodzaak. Mijn lichaam is ook extreem gevoelig en reageert overal sterk op, dus of wel of helemaal niet. Ik heb het ook bij caffeine.. dat drink ik nu al 2 jaar helemaal niet meer, heerlijk! Als ik nu een keer caffeine binnen krijg flip ik meteen. Heb je therapie gevolgd? Heb je al lang paniekklachten?
@nieltje ja bij cognitieve gedragstherapie, maar dat deed niet echt wat voor mij al was het wel lekker om 1 x in de week even van je af te praten. En ik heb toen die cd's van Geert Verschaeve bestelt, die vond ik wel nuttig, omdat je daarmee ook aan jezelf werkt. Ik kreeg in 2010 voor het eerst last van paniekaanvallen. Nu is het vooral nog de angst voor de angst en derealisatie zeg maar en ik krijg soms ineens weer een periode gedachten die ik ook kreeg bij de opbouw van die AD. Daar baal ik eigenlijk het meeste van. Misschien dat ik ooit nog een keer EMDR wil proberen, mocht dat blijven, maar lijkt me tijdens zwangerschap niet zo slim Maar goed, ik functioneer en kan steeds meer lachen dus ik denk dat dit een proces is dat heel lang duurt voor het slijt. Negatieve conditionering krijg je er niet zo makkelijk uit.
Wat goed, ik heb die cd's ook.. nog niet helemaal doorgewerkt.. Ik heb ook alleen nog angst voor de angst. Alles is onder controle. Daarom ook nu tijd voor een kindje <3 Wij hebben het ook uitgesteld de laatste jaren, omdat ik eerst stabiel wilde zijn en ik merkte dat de angst ook erg in de weg zat. Kon niet goed bepalen of ik geen kinderen wilde door de angst of omdat ik ze gewoon niet wilde. Nu weet ik dat het de angst was. Weet je ook waarom je paniekaanvallen hebt gekregen? Een EMDR staat voor een nare ervaring toch? trauma? Ik had een burnout in 2004, kon letterlijk niets meer. Twee jaar thuis gezeten. Hele dagen in mijn stoel voor me uit zitten staren, was helemaal op. En het zit in de familie.. dus ook een moeder en 2 nichtjes met paniek. Heb jij Geert V helemaal doorgewerkt? En houd je je nog steeds aan het hormoondieet?
"fijn"om hier te lezen dat ik dus niet de enige ben. Ook ik heb last van angst en paniekaanvallen, wilde dolgraag zwanger worden, maar oh die angst. Straks is het zover en heb ik alleen maar paniekaanvallen. Ik ben in behandeling geweest en het is op zich niet meer zo erg als geweest is, maar toch nog vaak aanwezig. Maar ik wil mijn kinderwens er ook niet voor opgeven. Ik ben er nu net achter gekomen dat ik zwanger ben. Gelijk dacht ik; ojee nu komt de paniek weer. Heb veel last van angst voor de angst. Hoop echt dat het goed gaat de komende maanden en ik het een beetje los kan laten. Het is voor mij al heel fijn te lezen dat er lotgenoten zijn, en dat sowieso iedere zwangere met of zonder paniek, angsten heeft. Wie weet kunnen we op die manier elkaar helpen. Sterkte en succes voor iedereen!
Nieltje, ik vind je reacties trouwens erg herkenbaar. Dat je bijvoorbeeld druk maakt of je dan wel kunt hardlopen omdat je er van uit gaat dat je helemaal van je padje bent. Ben benieuwd hoe de test vandaag ging?
Hoi Katrientje, Ach meid, er zijn nog veel meer lotgenoten, echt waar! Je bent dus nooit alleen.. Heb je nu veel last van paniek nu je weet dat je zwanger bent? Vertel.. wat is je achtergrond? Ik heb dinsdag een test gedaan, negatief. Maar belangrijkste was dat ik dus niet in paniek raakte tijdens de test en het daarna zelfs jammer vond. Woensdagochtend nog een test gedaan en ook negatief.. ik kon de tweede keer niet wachten om te testen, de spanning was er vanaf. Nu op naar de volgende maand.. Hoor graag je verhaal!!
@Geert heb hem tot week 14 beluisterd. Die laatste twee er een beetje doorheen gejast, maar heb ze op mijn telefoon staan voor als het écht nodig is, maar heb ze al een jaar niet geluisterd @Dieet Nee, heb het een beetje laten varen tijdens het eerste trimester van de zwangerschap. Daar betaal ik nu een beetje de prijs voor, maar als ik maar bezig blijf valt het allemaal wel mee. Ik ga het na dit weekend weer goed oppakken, want ik ben er ook een stuk fitter door als ik me er wel aan houdt, maar de gedachte aan havermout staat me nog even niet aan @Katrien Het is heel goed dat je je niet laat leiden door je angst! Goed van je! En gewoon dingen blijven doen die je eng vindt, je zal zien, misschien niet na een dag, week of maand, maar na verloop van tijd denk je ineens: Hé, ik was hier zo bang voor en eigenlijk heb ik er al een tijdje geen last van gehad!