Hoi allemaal, Wat fijn om op dit forum veel verhalen te lezen, ik herken de emoties en gedachten die allemaal kunnen spelen. Ik vind het fijn om zelf hier ook mijn verhaal te delen. Ik en mijn vriend hebben nu een jaar een kinderwens. Ik ben een jaar geleden met de pil gestopt en mijn menstruatie is een jaar lang uitgebleven. Er gebeurde echt helemaal niks. Daar bovenop kwam dat er bij mij een burn-out is vastgesteld een half jaar geleden. Dit was vooral werk gerelateerd. Waarschijnlijk hangt het uitblijven van mijn menstruatie daar mee samen. Ik ben nu aardig uit de burn-out gekrabbeld, al blijft het een heel proces. Ik heb wel een jaar achter de rug met constant checken: zou ik zwanger zijn, elk buikpijntje wat ik voelde 'zou ik ongesteld worden', regelmatig testen, want wie weet heeft mijn vriend wel de eerste keer meteen raak geschoten, kleine kans, maar je weet het nooit. Best frustrerend en ik ben al zo'n piekeraar. Mijn vriend is juist super nuchter dus zijn commentaar was steeds: komt wel goed. Na een jaar in overleg met de huisarts besloten dat ze ons ging verwijzen naar een vruchtbaarheidspoli, en warempel; twee dagen later werd ik ongesteld!! Halleluja. Super fijn gevoel dat je lichaam toch zijn werk doet. Ik heb daarom niet doorgezet met de verwijzing naar het ziekenhuis. Dat is inmiddels een maand geleden en ik wacht op mijn volgende menstruatie. Ik blijf het alleen moeilijk vinden, want ergens hoop ik natuurlijk dat ik misschien zwanger ben, maar ergens moet ik al blij zijn als ik gewoon weer een keer ongesteld wordt. Ik merk dat ik er veel te veel mee bezig ben, maar ik weet niet hoe ik het wat meer los moet laten. Herkennen jullie dit? Ik heb nu maar weer een test gedaan (de zoveelste) en helaas niet zwanger. Aan de ene kant begin ik een soort van opnieuw met 'proberen' omdat ik nu hopelijk een daadwerkelijke cyclus krijg, aan de andere kant is er toch al wel een jaar voorbij. Ik denk dat als ik nu weer ongesteld wordt toch maar ga beginnen met een ovulatietest. Wat zouden jullie doen? Liefs
Hee Floortje, wat verschrikkelijk vervelend dat je zo lang in onwetendheid hebt moeten zitten! En wat onwijs fijn dat je nu toch ongesteld bent geworden Het is altijd heel prettig om te weten dat je lichaam 'gewoon' werkt en je er nu echt voor kunt gaan. Dit is mijn persoonlijke mening en voor iedereen werkt het anders maar je wil er graag meer ontspannen mee omgaan en daarvan uit gaan zou ik nog niet met ovutesten oid gaan beginnen.. Je cyclus begint nu na zo'n lange tijd eindelijk weer op gang te komen en vaak heeft dat ook nog eventjes tijd nodig, aan de ene kant snap ik wel dat je zo snel mogelijk wil weten wat er aan de gang is in je lichaam maar ik denk dat als je je lichaam eventjes een maandje of 2/3 (wat voor jou goed voelt) de tijd geeft om jou te laten zien dat het goed z'n best doet het je meer rust kan geven dan als je nu aan de slag gaat met ovutesten waardoor je jezelf alleen maar meer gek kunt maken. Want het feit dat je nu 1x ongesteld bent geworden betekend niet dat je nu ineens spontaan weer een regelmatige cyclus hebt... Ik weet dat het heel moeilijk is om 'los te laten' als je iets zo graag wil, geloof me ik denk dat we er allemaal wel een handje vol van hebben maar ga het niet overdenken of forceren want stress is helemaal slecht voor een cyclus en wordt je alleen maar ongelukkig van. Als je toch wat inzicht wil hebben in je cyclus kun je misschien beginnen met temperaturen?! iedere ochtend je temp meten voor je uit bed stapt en daar een lijstje van bijhouden.. dat is nog niet extreem 'intensief' en zo heb je een overzichtje om mee te beginnen... Ik hoop dat je er wat aan hebt, ik wens je in ieder geval heel erg veel succes en hoop dat je gauw een mooie cyclus en een mooie zwangerschap natuurlijk hebt
Natuurlijk weet ik niet hoe het voor jou werkt, maar ik zou juist wel naar het zh gaan. Als ze onderzocht hebben of alles goed werkt en het antwoord is ja, dan zou ik me denk ik veel relaxter voelen. Maar hangt er vanaf wat bij jou past...
Hoi Floortje, Wat vervelend dat je een burnout hebt gehad maar wat goed dat het nu weer beter gaat. Heb je hier hulp voor gehad? Ik kan me voorstellen dat je er heel gespannen van word en onzeker, lijkt me moeilijk voor je. Ikzelf heb ook lang hele lange cycli gehad maar het hoeft niet persee met stress te maken te hebben. Ik zou een door verwijzing vragen aan je ha. Zo twijfelen en onzeker zijn geeft juist weer meer stress. En het is toch fijn om in "beweging" te zijn! Dan heb je vast weer een stap gezet, en kom je voor je gevoel wat verder. Succes!
Hoi! Ik zou als ik jou was gewoon met die verwijzing naar een specialist gaan. Misschien krijg je dan de bevestiging dat het gewoon goed is en krijg je wat hulp om een wat regelmatigere cyclus te krijgen. Misschien dat het wat onzekerheid weg kan nemen omdat je dan in ieder geval bezig bent met meer kansen creeeren.