Hoe onverwacht kan het leven zijn. Mijn vriend en ik zijn dikke ander half jaar samen. Ik heb uit een eerder huwelijk een mooie dochter van nu 9. Ik wilde altijd een groot gezin, maar mijn ex vond het na 1 wel genoeg. In mijn familie zit vroege overgang. En tja als je die rond je 35 - 40 kunt gaan verwachten, neemt de kans op een klein wondertje steeds verder af. Mijn vriend wist dit. Dit was echter niet het enige. Mijn vriend komt lastig klaar. Dus hoe groot kan de kans zijn. Maar onze instelling was gewoon "we zullen het wel zien". Ok we hebben in mijn vruchtbare periode geklust, en zo waar kwam mijn vriend in me klaar. Maar toch, hoe groot is de kans ?!? Echter vorige week kreeg ik, last van mijn borsten, ik was met vlagen misselijk, heb een paar keer gespuugd, ik was ineens moe (gapend op de bank om 21 u). Dus vrijdags urine opgevangen en s middags met een early test getest. Er kwam zo waar een licht streepje tevoorschijn. Ik was blij, maar durfde het nog niet goed te geloven. Dus nieuwe tests gekocht (van clearblue early). Op zaterdagochtend samen met mijn Vriend getest. En ja een plusje !!! Duidelijk !!! Ik heb gehuild van blijdschap. Mijn grote wens komt toch nog uit. We hebben gisteren beide ouders het goede nieuws verteld. En beiden ouders waren de zo blij. Mijn ouders omdat ze weten hoe graag ik dit wil, en zijn ouders omdat hij enig kind is en ze dachten nooit echt opa en oma te worden. Om de een of andere reden durf ik het nog niet helemaal te geloven. Maar de symptoompjes en de test liegen niet. Morgen zou mijn nod zijn. En die zal wel weg blijven. Maar toch is er die "angst" dat de test liegt en ik morgen gewoon ongesteld wordt. Maar ik probeer daar zo min mogelijk aan te denken. En vooral te genieten van dit kleine dupke, ons kleine wondertje.
Dank jullie Ja Ik weet dat ik het ben. Maar het is zo onwerkelijk, gezien mijn situatie. Had het gewoon nooit meer verwacht.