Dag allemaal, Nooit gedacht weer terug te komen op dit forum maar daar ben ik dan weer. Vandaag positief getest na 5 dagen overtijd en ben nog steeds in shock. Mijn emoties vliegen de hele dag al alle kanten op. We hebben 2 kindjes en de jongste is net uit de luiers. Het is een heel dubbel gevoel en moet het allemaal nog verwerken. Een derde zat totaal niet in onze 'planning' maar surprise!
Bedankt voor de reacties. Ik moet zeggen dat het me toch wel zwaarder gevallen is dan ik dacht. Ik ben al de hele avond een emotionele wrak. En dan voel ik me ook weer schuldig want het is weer niet zo dat het niet gewenst is. Pffffff, ik moet er echt aan wennen en hoop dat ik het ook snel accepteer.
Hoi hier precies hetzelfde in diepe schok sinds afgelopen maandag. dacht dat ik niet ongesteld werd vanwege allerlei medicatie die ik heb gekregen de afgelopen tijd. Nadat ik voor de zekerheid toch maar een test heb gedaan 2 dikke strepen. 's avonds aan vriendlief verteld en tot woensdag avond heeft hij werkelijk geen woord uit kunnen brengen we hebben gezamelijk nog geen kindjes maar hij wel 3 uit eerdere relatie en ik 1 dus totaal met deze kruimel erbij wordt 5. Voel me ergens diep van binnen wel heel erg vereerd. en gelukkig. Hopen dat alles goed gaat en blijft gaan.
Herkenbaar, vorige zwangerschap zwanger geworden met hormonen. Kindje van 11 maanden.. 1 keer maar dan ook echt 1 keer onvoorzichtig. ZWANGER. We hadden gezegt dat we in Januari er voor wouden gaan, nu dus 4 maanden eerder. Niet gepland maar wel zeer gewenst. Omgeving ook ff in shock. Week ervoor nog gezegt van ah januari ofzo beginnen en we zien wel..
Dag dames, Nu 5 dagen geleden dat ik positief heb getest maar het lukt me niet om het te accepteren. Ik vindt het zo moeilijk en heb het zelfs met mijn huisarts gehad over een overtijdbehandeling waar ik me achteraf voor doodschaam want dat wil ik helemaal niet . Ik ben er erg emotioneel onder en voel me totaal niet zwanger en merk ook dat ik me ervoor afsluit. Ik heb er verder ook met niemand over gepraat behalve mijn huisarts. Misschien zitten jullie niet op zo'n berichtje te wachten maar ik moest het even van me afschrijven.
Ik herken je verhaal en leef met je mee, wil je even een hart onder de riem steken. Ik ben nu 3 maanden zwanger en voelde me ongeveer net zo, denk. Al 2 kinderen,lag niet meer in de planning en nog honderden redenen waarom ik het niet zag zitten. Niks om je voor te schamen! Ik heb ook hele gesprekken met Fiom gehad en dacht aan afbreken. Toch kon ik dit niet over mijn hart verkrijgen en besloot het kindje te houden. Ik was erg depressief voelde me opgesloten in de situatie. Heb hulp gezocht en therapie gehad en nu gaat het stukken beter. Hormonen zijn ook gewoon heftig hè! Wens je sterkte!
Het enige wat ik wil zeggen is dat ik je heel veel sterkte wens. Ik heb hier geen ervaring mee maar het lijkt me indd heel erg moeilijk. Praten is in dit geval denk ik wel heel belangrijk je moet het zeker niet voor je houden. Dikke knuffel en hoop dat je er met je gevoel uit komt 😘
Bedankt voor de lieve reacties. Ik heb vanmorgen met trillende stem de eerste afspraak bij de verloskundige dan toch gemaakt. Ik snap gewoon niet waarom het me zo zwaar valt. Ik begon al meteen te snikken bij het maken van de afspraak. Heb ook aangegeven dat onverwacht is en ik er het best moeilijk mee heb. Ik kon op zn vroegst 1 november terecht. Ik hoop dat dit gevoel snel voorbij gaat.
denk het vast wel, het is ook niet niets! er komt een nieuw gezinslid bij, dat is een flinke schok als je het totaal niet verwacht. zou mezelf ook schrikken. wil het ook echt bij 2 laten, maarja als het komt ,dan komt het, denk ik maar.... Accepteren lukt misschien makkelijker als je de kleine gezien hebt/voelt. praat erover met zijn 2en, probeer je voor te stellen hoe het zal zijn met zijn allen. probeer ook praktische dingen te bespreken, slaapplaats, vervoer e.d. zodat je dat misschien ook wat rust kan geven. heel veel sterkte en toch gefeliciteerd. voel je niet schuldig hoor, is heel begrijpelijk. geef het allemaal de tijd
Meid, ga praten met een psycholoog om van je schuldgevoel af te komen. Het is al heftig dat je onverwacht zwanger bent geworden en dan krijg je al die hormonen er ook nog eens gratis bij. Dat is niet niks hoor! Je zal zien dat je in het tweede trimester het wat beter kan overzien, maar tot die tijd niet gaan zitten afwachten hoor...
Geef jezelf de tijd om alles een plekje te geven! Je gevoelens mogen er zijn en heel begrijpelijk dat die alle kanten opvliegen. Praat er eens met iemand over waar je jezelf kan zijn. Zij kunnen je steunen hoe je je ook voelt! Dikke knuffel. En ik zeg: gefeliciteerd! Het komt echt goed!
het valt me op dat iedereen reageert met dat het straks misschien wel beter voelt etc. het lijkt alsof ervan uit gegaan wordt dat ze het wil houden, maar misschien overweegt ts wel om het kindje niet te houden? ik denk dat je gewoon even rustig moet overwegen hoe je je hierbij voelt. het lijkt mij ook best moeilijk om ongepland zwanger te worden. geef jezelf de tijd en inderdaad hulp zoeken zoals je gedaan hebt dan merk je vanzelf wst goed voelt
Allereerst heel veel sterkte! Als het zo onverwacht zijn kan dat echt een klap zijn. Je wereld staat op z'n kop. Goed dat je zowel de HA als de VK gebeld hebt. Ik kan je niet vertellen dat dit overgaat, wil ik ook niet. Wel lijkt het me misschien goed om erover te praten. Nu draag je deze 'last' alleen en bovenop al die hormonen lijkt me dat zo ontzettend zwaar. Heel veel sterkte met het verwerken hiervan. Volg ten alle tijden je gevoel!