@taliaa ikzelf heb vorig jaar een AEG electrolux machine gekocht van rond de EUR 500. Meer wil ik nooit aan een wasmachine uitgeven, omdat ik altijd heel veel zand was (man zn werk) en geen een wasmachine tegen zand kan. Ik vind het een fijne machine. Mn zusje heeft een LG waar 7kg was in kan. Deze was uit de consumentengids als beste getest. Er zit een timer en alles op. Ikzelf heb er startuitstel opzitten en kleine wasjes, vlekkenstanden enz enz. En heel zuinig met water. We hadden dit jaar een lagere waterrekening. Het nadeel van al die waterzuinige wasmachines is dat de wasjes wat langer duren. O ja beide wasmachines hebben een A+ energielabel. Ik heb hem bij de bcc gekocht. s'maandags gekocht en s'woensdags al in huis. Ik had gezegd dat ik hem snel nodig had. Enneh op hun internetsite stond ie goedkoper dan in de winkel, maar ik heb toen wel de internetprijs gekregen, plus de gebruikelijk 5procent anwb korting. Yep met je anwb lidmaatschap heb je standaard 5 procent korting. Ik heb destijds niet voor een Miele gekozen omdat ik deze veel te duur vond en die kon ook niet tegen zandwassen. @all hier gaat verder alles zn gangetje. Thijs zit weer in zn laat me niet alleen fase, dus het is s'ochtends weer huilen bij het afscheid nemen op het kdv en sávonds drama met naar bed gaan. Maar ja over 2 weken is dat weer over zullen we maar denken.
Hier ziek, bleh, hoge koorts vannacht wat voel je je dan toch verrot! Hier ook een miele ben er super blij mee, draait bijna dagelijks. Heb 'm inmiddels 6 jaar en nog nooit wat mee gehad. De timer vind ik ook ideaal en ook het wolprogramma. Pooh mijn neefje van okt 2009 zegt nu papa, mama en 'die'.
@ Taliaa: Hier ook een AEG Electrolux (en dan meen ik een type met 5 cijfers, beginnend met '77' ofzo). Heel erg tevreden over, we hebben 'm al een jaar of 6/7 en nog nooit stukken mee gehad! Hier geen nieuws eigenlijk. Heb best veel vertouwen dat het goed zit, dus dat is wel fijn. Vandaag ga ik bellen naar de gyn voor een eerste afspraak. Doe ik dan na de vakantie van volgende week, dus dan ben ik ruim 7 weken. Spannend hoor!
Pooh maar Jens kan misschien weer beter lopen, klimmen, rennen, springen als een kind die veel praat! Jessse is nog best houterig! Rent nog als een klein ventje die net loopt Klimmen is ook nog niet zijn ding! En struikelt nog zeker 2x tijdens een wandeling over zijn eigen voeten
Pooh, leuk met je vriendin het goede nieuws delen! En joh, Jens is helemaal niet laat. Mijn neefje (wordt in april 2) praat in vergelijking met Seth veel minder. Echt nog kreetjes en gekke geluiden. Maar toch gaat het nu ineens snel, echt een sprong met zijn taalgebruik. Dus geen zorgen!! Meisje, fijn dat het zo goed voelt! En spannend straks weer naar de gyn, dan is er vast al een mooi hartje te zien kloppen! Hoe voel je je, nog misselijk? Had ik het al verteld, geloof het niet, maar Seth heeft gister 2 keer geplast op de wc! Hij ging met mij mee, dan wil hij altijd kijken en nu zei hij, Seth ookke plasse? Dus hup, hij op de wc en ja hoor, een dikke plas!! Helemaal trots was ie! En later bij mijn ouders ook nog, maar toen wat druppels alleen, maar het begin is er! Ben trots op mijn ventje!
Wow Makkie, goed joh! Ik weet eigenlijk niet zo goed wat 'normaal' is qua zindelijkheid. Alleen dat ze voor ze naar de basisschool gaan wel echt zindelijk moeten zijn, maar hoe vroeg je daar normaal mee begint?! Knap hoor! Mwah, misselijkheid is met ups en downs. Nu gaat het prima gelukkig!
Meisje, hier nooit zelf aangedrongen ofzo, het schijnt dat ze er vanzelf interesse inkrijgen en dan daarin mee gaan. Geloof ook niet dat er een 'leeftijd' voor is hoor, maar voor de basisschool lijkt het me ook fijn ja! tjee, weer uitgerekend in september, deze maand is wel speciaal bij jullie. Vraag me soms af hoe het toch moet zijn voor jullie, zo heftig en vreselijk verdrietig wat er met Guusje* is gebeurd. Kan met het gewoon niet voorstellen hoe dat moet zijn....
Ja, september lijkt wel een bijzondere maand voor ons te moeten blijven ja. En inderdaad, 't was (en is) echt heel heftig, maar ik kan echt wel zeggen dat ik het heel goed 'verwerkt' heb en het nu alleen nog een litteken is, niet meer een open wond. Je gunt het niemand, ik vond die 2 miskramen al heftig genoeg. Tja, en dan dit, in de 21e week... En dat je dan gewoon moet bevallen enzo, en keuzes moet maken van 'begraven of cremeren', 'familie of geen familie', 'kaartje of geen kaartje' enzo. Da's dan nog eens extra wrang.
Meisje, ja precies hoe Makkie het beschrijft moeilijk te bedenken hoe het voor jullie moet zijn, je probeert je in te leven maar dat is moeilijk. Maar september blijft voor jullie bijzonder. Was er nog iets gevonden waarom Guusje overleden is? Fijn dat het voor je gevoel goed zit en volgende week lekker op vakantie geniet er lekker van. Pooh steekjes maken je zo onzeker he maar je baarmoeder groeit natuurlijk he, moeilijk he je mond houden op naar de afspraak van de vk! Makkie goed van Seth zeg! Tygo ging 1 week super goed met plassen en poepen op de wc maar zijn interesse is weer helemaal weg, ach komt wel weer. Welke maat heeft Kai nu? Sas lastig dat Thijs zo verdrietig is maar zoals je zegt het gaat weer over. Linda beterschap! Vanmorgen weer naar het cb geweest met Isa. Ze weegt nu 5835 gram en is 58,5 cm, gewoon 1000 gram gegroeid in 4 weken. Ze red overdag vaak de voedingen met 4 uur ertussen echt niet en is dan zo onrustig dat we nu mogen proberen te combineren met voeding voor hongerige babys want ja met zo'n gewicht heb je ook wat nodig he. Ze heeft voorkeurshouding en dit begin je ook aan haar hoofdje te zien, dus nu goed opletten en over 2 weken even terugkomen. Verder was alles goed met haar en haar eerste prikjes zitten erin oh zo zielig.
@ Lot: Toen er een echo gemaakt werd, naar aanleiding van de niet te vinden hartslag bij de verloskundige, bleek dat er weinig tot geen vruchtwater in mijn baarmoeder aanwezig was. Dat was bij de 12-weken echo (vanzelfsprekend) niet het geval, en het ligt nu heel erg voor de hand dat ons dochtertje het syndroom van Potter had. Dat houdt in dat er geen niertjes zijn (of niet functionerende nieren). Een babytje houdt zelf het vruchtwater op peil en zuivert het door het in te slikken en uit te plassen. Als er geen niertjes zijn, en er dus niets uitgeplast wordt, kan een kindje dus binnen een hele korte tijd overlijden. De niertjes moeten gaan werken rond de 18 weken dus dit syndroom komt er ook altijd uit rond deze termijn. Toen Guusje geboren was, is later wel obductie uitgevoerd, maar daaruit is niet echt gebleken hoe het zat met de niertjes. De groei kwam wel overeen met de termijn van ongeveer 20 weken, maar ze was blijkbaar wel al een paar dagen overleden waardoor onderzoek heel erg moeilijk was. Maar goed, nog een paar andere dingen plus dan dat verhaal van het vruchtwater maken het wel erg voor de hand liggend dat het dus het syndroom van Potter was.
Meisje, echt vreselijk allemaal, weet eigelijk niet goed hoe ik op je verhaal moet reageren, niets lijkt dan goed. Vind het sowieso heel knap van jullie dat jullie toch weer snel zwanger zijn en dat ook wilde! Hoe was de bevalling dan (als ik vragen mag) heb je echt uren in de weeen gezeten en veel pijn gehad? dat lijkt me dan zo oneerlijk.... hoop dat je snapt wat ik bedoel? Lot, joh zelf poepen op de wc, knap!! komt wel weer, ze moeten er idd interesse in hebben. Kai heeft maat 68, maar gaat snel over op maatje 74 denk ik (lees: maat 74 had Seth nog aan met 18 maanden....) Fijn dat alles verder goed was bij het cb, wel even op dr hoofdje letten dus. En ja, zielig die prikjes he? Hoop dat de voeding voor hongerige baby's dan gaat werken voor Isa. Hier trouwens mijn contract binnen en de oproep voor Seth bij het peuterbureau.
@ Makkie: Tuurlijk mag je dat vragen! Helemaal niet vervelend. Tja, die bevalling... Op zaterdag dus de conclusie dat het kindje overleden was. Toen naar huis gestuurd met pillen om de baarmoedermond week te maken, en de dag erop moest ik om 07.00 uur in het ziekenhuis zijn. Ik kreeg iedere 8 uur (geloof ik) weer van die medicijnen die er dan voor zouden moeten zorgen dat er weeën zouden ontstaan, maar ze mochten die dosering niet verhogen in verband met het risico dat als het heel hard zou gaan, mijn baarmoeder zou kunnen scheuren (door de keizersnee van een jaar daarvoor). Dus... vanaf zondag in het ziekenhuis. Toen op zondagavond hele hevige weeën (als bij een gewone bevalling dus) en toen braken de vliezen. En toen... toen hield alles op. Kindje nog in de buik, maar mijn lijf had overduidelijk het idee dat het 'klaar' was. Dus toen steeds maar wachten wachten en nog eens wachten. Ik mocht zelfs niet meer op de wc gaan plassen omdat de gyn's en het verplegend personeel echt bang waren dat het kindje misschien al wel zo ver ingedaald was dat het bij plassen in de wc terecht zou komen. Moeilijk voor te stellen hoe je je dan voelt, neem dat van me aan. Uiteindelijk is er op dinsdagmiddag voor de zoveelste keer getoucheerd, en toen (en dit klinkt best akelig voor de mensen met een zwakke maag) voelden ze al beentjes hangen. Toen heeft de gyn gezegd dat ik maar eens flink moest persen, en dat deed ik. En toen was na 1 keer persen ons meisje er. Gelukkig, want we waren heel erg bang dat het niet voor woensdag geboren zou zijn en die woensdag was Ties jarig en wilden we toch wel echt persé thuis zijn voor de eerste verjaardag van ons menneke. Dat vond ik misschien nog wel het moeilijkst, dat die termijn steeds dichterbij komt en je niet weet hoe lang je nog moet wachten en je zelfs misschien niet eens op de verjaardag van je zoontje kunt zijn. *snif snif* Ze hebben toen Guusje in een mandje gelegd, en er zijn foto's gemaakt enzo. Helaas moest ik na een paar uur toch nog naar de ok omdat de placenta niet uit zichzelf kwam (en dat is niet heel raar op die termijn omdat die eigenlijk nog helemaal niet klaar is om geboren te worden). Toen ik van de ok af kwam, ben ik gaan douchen, we hebben daarna afscheid genomen en zijn toen naar huis gegaan. Met weekend-tas met kleren, zonder kind. Heel raar en inderaad heel oneerlijk. Anderzijds ontzettend opgelucht dat we op tijd voor ons Tieske zijn verjaardag thuis waren. Die lag in bed toen we dinsdagavond thuis kwamen, en die was dus ook super blij toen we hem woensdag eindelijk weer zelf uit zijn bed konden halen. (beetje lang verhaal geworden...)
achhhh taliaa, lief hoor meid! Mijn tranen zijn al een hele tijd geleden opgedroogd meid, echt waar! Af en toe is het nog eens moeilijk, maar wij staan vooral heel vaak stil bij wat we wél hebben, en niet bij wat we níet hebben. Er brand bijna dagelijks een kaarsje voor ons meisje, de herinnering blijft en die koesteren we! X
Meisje fijn van je uitleg hoop dat je het niet vervelend vind dat we zoveel vragen stellen. Makkie weet dat Tygo met 1 jaar maat 68 aan had maar denk dat Isa dan al verder is die groeit ook zo snel net zoals Kai dus, die 2de kinderen zijn gewoon groter *slik* jeetje meisje wat een verhaal en begin net zoals een gewone bevalling, oh wat erg allemaal. Knap dat je het 'verwerkt' heb en een plekje heb kunnen geven wat een jaar was 2010 voor jullie. Het is dat mijn schoonmoeder hier zit want heb er een brok van in mijn keel. Zo mooi geschreven allemaal. Taliaa hoe is het met jouw? Isaatje is een beetje onrustig, denk toch van de prikken. Ze heeft wel haar eerste schepje friso extra gehad maar lijkt me niet dat 4 scheppen standaard en 1 schep extra binnen 3 kwartier al voor krampen zorgen toch? in haar slaap soms ook een huiltje en alleen bij mij willen liggen zo zielig.
Thanx voor de lieve reacties. En laat duidelijk zijn: Ik vind het helemáál niet vervelend om het te vertellen. Maar het is wel een verhaal waar misschien niet iedereen op zit te wachten, vandaar dat ik er pas over begin als men er naar vraagt. Veel mensen weten toch niet zo goed wat ze er mee aan moeten als ze het horen, vooral als ze er 'in real life' naar vragen.
Meisje ik geloof zeker dat mensen niet weten hoe te reageren, vind het ook moeilijk maar vind het ook fijn te weten. Dus als je je verhaal kwijt wil kan dat hoor.
meisje het is niet voor te stellen wat er in jullie is omgegaan, wat ontzettend naar dat het zoveel dagen heeft moeten duren al is het natuurlijk te verklaren, lag je dan ook op de kraamafdeling? ik weet niet hoe ik het moet zeggen maar ik zoals jullie ermee omgaan, merk je echt dat het zo is dat je nu voor de 3e keer moeder gaat worden. dat vind ik wel heel mooi al zullen velen in de buitenwereld dat niet weten en de septembermaand, soms voelt het kennelijk dat iets zo moet zijn. jullie zijn echt een sterk stel, ook met de gezondheid van je vriend. merk dat ik er emo van wordt dus wilde even aan de anderen vragen hoe zij nu denken aan hun mk? een mk is natuurlijk iets totaal anders maar ik merk bij mij zelf dat ik soms aan de embryootjes moet denken die tijdens de ivf zijn ontstaan en die dus niet zijn teruggeplaatst. dat was in de voorlichting vooraf ook altijd een onderwerp. soms denk ik, wie weet waren die ook uitgegroeid tot een kindje... nou nu iets onbelangrijks maar ik heb dus onwijze keelpijn, denk aan keelontsteking, mijn amandelen zijn echt huge en er zit prut op (gatver) misschien dat ik morgen naar de ha ga want het schijnt een virus of bacterie te kunnen zijn en bij dat laatste kan je natuurlijk antibiotica krijgen. ook zo bijzonder, timo is dus ook ziek, net weer 39,2 denk dat hij nu dat heeft wat evy had, hij lag naast mij in bed, zo verrot ik me dan ook voel, kan dan zo ontroerd worden dat dit ventje naast mij ligt