Ik vind het nog steeds onwerkelijk hoor Ik krijg nu om de twee weken een echo, maar af en toe denk ik nog dat ze gewoon een filmpje afspelen op het echo apparaat. En dat terwijl meneer toch duidelijk aanwezig is (schoppen, bewegen, het laten groeien van mn buik, het weghalen van de energie en nu al 28 weken misselijk). Het blijft toch heel apart dat wij zoiets moois kunnen maken Afgelopen maandagavond lichtelijk geschrokken.. ik ben mijn slijmprop al kwijt geraakt. Ik was alleen zo bek af (weekendje weg geweest) en verder nergens last van, dat ik het zo even gelaten heb. Gister voor de tweede keer de glucosetest gedaan en toch maar even langs de poli. Zoals ik al gedacht had, kan het verder niet veel kwaad, moet alleen niet meer zo druk doen.... Het gaf wel gelijk het gevoel dat we nu toch echt bij de laatste loodjes zijn gekomen. Wel erg spannend
Yes wat fijn hee! Idd, de nub methode toch? Ik denk dat wij wel met 16 weken een geslachtsbepaling gaan doen. Ik geloof nooit dat ik langer kan wachten als ik het antwoord al kan weten haha. Wooow! Ja dat lijkt mij ook! Maar heb je nu ook meer kans dat het eerder komt? Hier: nou zeg, wat is er met mij aan de hand Ik heb sinds vorige week echt enorm gevoelige tepels, en nu nog steeds. Sinds vanochtend een soort drukkend krampend gevoel in mijn baarmoeder. Nu schiet de angst er bij mij in dat het mis kan gaan. Hebben jullie dit ook gehad? Jeetje wat onzeker ben ik in ene
@maria: Die prop zou kunnen dat het eerder komt, maar het zegt uiteindelijk weer helemaal niets.. Dus heb er niks aan Ik snap je onzekerheid.. helaas is er niks over te zeggen. De pijnlijke tepels had ik ook heel snel en de kramp kan betekenen dat je baarmoeder groeit (Dit gebeurd heel snel) Ik had hier ook wel snel last van. Die onzekerheid heeft bij mij tot week 24 geduurd (Dus sterkte alvast ) (Overigens beginnen dan de andere onzekerheden) Je kan helaas niks doen op dit moment, het enige wat je kan doen is positief blijven... Dat werkt het beste Heb je al een afspraak voor de eerste echo?
Hi Nadine, Ben heel benieuwd Maar iig ben je over 2 maanden mama! Ik heb 28 maart de eerste echo. Dan ben ik 7 weken en 5 dagen. Maar dat duurt nog een eeuwigheid lijkt wel Thanks voor de tip iig. Positief blijven. Ik ga m'n best doen
Hahaha jup... en jij over 8 maanden! idd 28 maart lijkt heel ver weg... voor mij is het dan de start van mijn verlof en voor mijn gevoel vliegt het wel.. Het is wel heel frustrerend dat je zo weinig kan doen en ook niet zelf stiekem even kan kijken.. daarom is positiviteit het belangrijkste en goed voor jezelf zorgen Veel succes en ik kijk uit de 28e naar jouw eerste echo foto
Mag ik ook meekletsen in deze club? Ik ben bijna 29wk, spontaan zwanger geworden ondanks Pcos. Eind mei verwachten wij ons eerste kindje
@Lumiere: Tuurlijk! Welkom bij de club! Wat fijn dat je spontaan zwanger bent geworden! Hoe voel je je?
@ Maria Ik had ook tot 7 weken menstruatieachtige-zeurige- buikpijn, bleek achteraf de baarmoeder te zijn die aan het groeien is. Lekker een kruik ertegenaan en het trekt weg! Hopelijk ben je er gauw vanaf!! 28 maart klinkt inderdaad nog ver weg. De tijd tot de eerst echo lijkt eeuwen te duren. Hoop dat de tijd snel voorbij gaat! @ Nadine Wat schrikken van je slijmprop. En inderdaad, de laatste loodjes! Je bent gelukkig 'al' 32 weken, dus stel dat het door zou zetten is het nog geen grote ramp (spreekt een neonatologie verpleegkundige ). Maar beter blijft die kleine uk van jou nog een paar weken zitten! @ Lumiere Natuurlijk mag je meekletsen! Welkom bij de club!
Vandaag weer controle bij de gyn gehad. Uitslag van de tweede glucosetest was ook goed, dus ik kan lekker aan de paaseitjes!!! Mijn buik voelde aan als die van een 35 weken zwangere vrouw De baby is nu de grote van 34+ weken. Dus hij groeit lekker en is steeds beter in proportie (Zijn benen leken de vorige keer wat kort, nu is hij volledig groot) Inleiden doet ze liever niet.. Ben ik opzich ook wel blij mee... Met 38 weken gaat ze wel al kijken of ik ontsluiting heb en dan gaat ze mij misschien strippen...Dat klinkt wel even spannend! Inleiden zitten toch weer meer risico's aan en met strippen niet... Dat zou in het beste geval nog 6 weekjes zijn! Verder hebben we net alle teksten enzo doorgestuurd voor ons geboortekaartje...
Dag lieve meiden, Welkom Lumiere, wat mooi, een spontane zwangerschap! Gefeliciteerd. Ondergingen jullie wel behandelingen? Hoe lang zijn jullie bezig geweest? Is er een verklaring voor dat je toch een eisprong hebt gehad (dieet, gewichtsverlies etc)? Nadine, oops, slijmprop al kwijt! Hoe voelde dat/ zag dat eruit? Fijn dat jullie menneke voorlopig nog even blijft zitten. En hopelijk houdt hij het nog wat langer uit!! In elk geval is hij al ruim levensvatbaar; loopt hij zelfs een stukkie voor op schema. Fjew, prettig idee. Merk dat je er zelf in elk geval redelijk ontspannen onder bent. Hoe gaat het verder met je? Misselijkheid? Overgeven? Broekplassen (haha..)? Je schrijft dat er risico's zitten aan inleiden. Welke zijn dat? Ik hoor vaak van vrouwen die ingeleid zijn dat ze last krijgen van een "weeenstorm" die gepaard gaat met vrijwel ondraaglijke pijn :s. Ik hoop dat bij mij alles natuurlijk zal gaan, met een beetje lachgas . Mariaatje, hoe is het? Al een beetje aan het idee aan het wennen??? Ben echt zo ontzettend blij voor je!! Ik heb je toch van begin af aan "meegemaakt". Klachtjes beginnen al, zo te lezen!!! En de onzekerheid ook (helaas.. en dat blijft wel even...). Hoe moeilijk ook, probeer je niet te veel zorgen te maken; de meeste vrouwen hebben wel krampjes/ buikpijn op het begin. Ik klampte me maar zoveel mogelijk vast aan kansberekeningen. De kans is zooooooveel groter dat het goed gaat dan dat het niet goed gaat. Veel succes met deze eerste weekjes!! LW, hoe is het met jou? Hoe gaat het met de bekkeninstabiliteit? Is het nog uit te houden? Ik weet nu een klein beetje hoe je je voelt.... Ik was afgelopen week in Rome voor een congres. Mijn collega's en ik hadden er nog wat daagjes aan vastgeplakt om de stad te bezichtigen. Na het congres kreeg ik ineens last van mijn linkerbil. En na een dagje sightseeing werd de pijn alleen maar erger. Knellende, klemmende zenuwpijn. Bukken onmogelijk. En soms kon ik gewoon even niet op mijn been staan of zakte ik er doorheen. Opgezocht op internet: typisch geval van bekkeninstabiliteitsklachten. Aaaargh. Maar ik kon natuurlijk onmogelijk echt rust nemen, want ik moest en zou Rome zien!!! OMG, wat een tantaluskwelling. Rechtdoor lopen ging aardig, dus ben wel doorgegaan. Met paracetamol. En vaak tussendoor een cafeetje opgezocht en geprobeerd zo min mogelijk te slenteren/ stil te staan. Ik kon uiteindelijk elke dag redelijk door de pijn heenlopen. 's nachts lag ik dan wel te creperen in mijn bed. Maar gaaf dat het was!! Dat wel!!! Mijn laatste keer Rome was in '99, met de studiereis van het gymnasium; het was zo vet om terug te zijn! En zo bijzonder ook om mijn kleine Henkie mee te nemen!! Inmiddels ben ik alweer 2 daagjes thuis. Goed slapen, weinig lopen, veel bankhangen, vanuit huis werken: de pijn is nu bijna weg/ draaglijk (wel weer de traditionele rugpijn (veel zitten) ervoor terug grrrr). Was wel even schrikken zeg.... Verder ben ik nu 24w+5d. Ik dacht dat de grens van premature baby's redden op 25 weken lag, maar lees echt net dat dat vanaf 2010 24 weken is. Mijn Henkie is dus officieel levensvatbaar, joepieojee! Erg fijn, maar de grootste opluchting zal zondag komen, bij 25 weken, omdat ik dat de hele tijd in mijn hoofd had... Uiteraard streef ik naar 40+ . Ik voel (en zie!) Henkie btw nu wel vaak schoppen, maar nog steeds niet echt hard hoor! Vind het heerlijk die zachte plopjes. Vanaf wanneer dachten jullie "pff, lig eens stil!!" En vanaf wanneer konden jullie voelen/zien hoe de beeb lag? Hebben jullie btw ook weleens dat de beeb naar onder schopt? Als in: tegen je vagina/clitoris? Dat is een heel raaaar (en toch wel een beetje irritant) gevoel!!! Vanaf wanneer zijn jullie eigenlijk begonnen met de babykamer? Ik heb nog helemaal niets gedaan en heb er ook helemaal geen zin in haha. Ben ws. de enige die dat heeft hihi. Dikke kus allemaal!!!
Hey Marytje! Ik had je al gemist de laatste dagen Fijn dat je toch nog veel hebt kunnen zien in Rome, maar klote van de bekken.. gelukkig trekt het nu nog weg en nu maar geen stedentripjes meer doen he De slijmprop kwijt raken voelde ik niks van.. Ik check nog steeds op bloedverlies (nogal panisch na de miskraam en inmiddels is het een gewoonte). We hadden het 2 weken ervoor op de cursus over de slijmprop gehad en het was ineens heel veel slijm.. het kwam het dichtst bij deze afbeelding http://i283.photobucket.com/albums/kk307/jo-jo1982/IMG_5294.jpg (Niet kijken bij ochtendmisselijkheid ) De gyn zei gister ook nog dat het ook opnieuw aangemaakt kan worden, dus niks aan de hand Sinds week 24/25 was ik ook een stuk rustiger... het idee dat elke dag dat ie in mn buik zat steeds een grotere kans op overleven had gaf zoveel rust! En idd met wat deze man nu voorloopt maak ik mij ook niet zo druk als hij nu komt (beter natuurlijk van niet).. Misselijkheid en overgeven is er nog steeds als ik vroeg op moet (Nog 3 weken!!) maar broekplassen heb ik nu redelijk onder controle hahaha.. hoop dat dat heel fijn weg blijft, ook na de bevalling. Overigens heb ik ook last van overgeven als ik zelf gekookt heb.. we gaan dus regelmatig uit eten hihihi.. We hebben het niet echt over de risico's gehad die er zijn met inleiden. Mijn schoonzusje is beide keren ingeleid en heb ik er nooit over gehoord.. Het zal ook wel per gyn verschillen... Ik heb wel zoiets dat er vaak een reden is dat de baby nog even blijft zitten.. met strippen wek je het natuurlijk ook op, maar als de baby dan denk van zoek het maar uit, dan gebeurt het ook niet... Wat ik verder zou kunnen indenken is dat je met inleiden de stof oxytocine ingespoten krijgt, je lichaam maakt dat niet zelf aan, waardoor het misschien ook allemaal moeilijker verloopt? En misschien nog iets met herstel...Maar geen idee eigenlijk... Ik ben er nog steeds niet klaar mee dat hij schopt. Heb er nog steeds geen last van. Hij schopt soms wel hard, maar ik vind het heerlijk Elk teken van leven vind ik mooi... Ik heb inderdaad ook al heel lang dat hij regelmatig op mn stuitje / vagina schopt.. inmiddels weet ik dat het al die tijd zn hoofd is.. hij stuitert nogal graag.. Nu heeft hij regelmatig de hik, waardoor hij en aan de bovenkant en de onderkant stuitert. Ik heb t van de week gefilmd (niet de onderkant, maar het stuiteren ) https://www.youtube.com/watch?v=VdfqlDjR56I&feature
@ Marytje Jeej je uk is levensvatbaar! We gaan inderdaad actief baby's behandelen bij 24 weken. Kijk je naar kleine baby's grote zorg? Dat is bij ons op de afdeling opgenomen. Wat een heerlijk gevoel dat je je baby zo goed kunt voelen! @ Nadine Wat gaaf dat filmpje!! En wat betreft inleiden.. maak je daar nog niet druk om. Ze kunnen het doen dmv een balloncatheter met speciale gel eraan (hormonen), die voor ontsluiting kunnen zorgen. Bij zoveel cm ontsluiting valt die eruit en kan het je bevalling opwekken. Voor de rest kan het idd ook met infuus en oxytocine als je goed inleidbaar bent. Het risico met inleiden is dat je meer kans hebt op een kunstverlossing (o.a. vacuüm). Maar dat hoeft echt niet altijd hoor! Laat het maar over je heen komen, hoe moeilijk dat ook is. Ik kan ook niet wachten om de baby te voelen, maar ik zal nog wel een paar weken moeten wachten. Buik begint nu iets te groeien, zo schattig
Omdat die buikfoto van dat bedrijf wel erg lang op zich laat wachten heb ik er toch even zelf 1 gemaakt. Deze is van 32 weken en 3 dagen.
Sorry dames, even een ego post hoor: Ik kreeg vrijdagavond de schrik van m'n leven. Ik verloor een btje bruine afscheidingachtige sliertjes. De paniek was gelijk enorm. Zaterdagochtend weer getest, en dik positief (lijntje was net zo donker als controlestreep). En verder niks verloren. Maar wat is dat schrikken zeg. Als je tijdens het afvegen wat bruins ziet op je papiertje. Verder geen krampen ofzo. Ik heb het van het weekend 3 keer gehad. Vanochtend niet, maar elke w.c. beurt is echt super stressvol. Ik ben zo bang geworden. Heb vanochtend de assistente gebeld voor de zekerheid en zij stelde mij ook niet gerust. "ja mevrouw het kan een voorteken van een miskraam zijn, maar ook innestelingsbloeding, tis afwachten" Ik merk aan mezelf dat ik enorm veel stress heb hiervan en dat ik het gevoel heb dat het wachten op de miskraam is. Bij elk krampje of steekje dat ik voel bereid ik me voor op het ergste. Ik weet gewoon ff niet meer hoe ik deze weken door moet komen.
Lieve Maria, Het is heel moeilijk. Wat ik je kan mee geven is dat bruin slijm niet erg hoeft te zijn. Bij mijn miskraam was het meteen helder rood...Eerst een streepje en dat nam steeds meer toe Bij mij was mijn hcg ook ontzettend laag (Streepje was bijna niet te zien) Het probleem blijft dat je gewoon helemaal niks kan doen, behalve afwachten. Het is een verschrikkelijke tijd.. met deze zwangerschap heb ik altijd gekeken of ik geen bloed verloor. (Zelfs nu nog) Probeer rustig te blijven, want stress is sowieso niet goed voor je lichaam, hoe moeilijk ook. Ik hoop voor je dat het gewoon innestelling is. En nu wil je het waarschijnlijk nog niet horen, maar als het mis gaat, dan is daar echt een reden voor. Je zou nog kunnen proberen of de echo iets naar voren geplaatst kan worden. Hoe ver ben je als je de echo gedaan wordt? Hele dikke knuffel!!
Wauw, Nadine! Mooie buik!! @Maria: Zolang het inderdaad niet helderrood is en je geen krampen hebt, is het vaak geen reden om je zorgen over te maken. Dat weet je vast zelf allang, maar toch schiet die stress er dan behoorlijk, hè? Hier gisterenavond enorm veel helderrood bloedverlies gehad. Ben me echt rot geschrokken. Man en ik hebben ein-de-lijk weer gevreeen, durfden het heel lang niet. Nu dus wel en dan krijg je dit! Vandaag ook kramp in mijn buik, helaas. Vanmiddag mogen we naar de vk om naar het hartje te luisteren. Hoewel ik weet dat zoiets kan gebeuren na een vrijpartij, ben ik toch behoorlijk overstuur geraakt. Ik heb er echt de wereld voor over om dit kleintje bij me te houden en dus zo ontzettend bang dat het me afgenomen wordt. Ik had inmiddels gehoopt op een roze wolk, maar ik vraag me nu af of die ooit gaat komen!
@Aster: dankjewel! Ik had inderdaad op vakantie (Was toen 11 weken zwanger) ook bloedverlies na een vrijpartij... Was mij toen ook rot geschrokken... (Ook een tijdje geen sex meer gehad) Wel heel fijn dat je gelijk vanmiddag terecht kan! Er zal vermoedelijk niets aan de hand zijn.. Ik duim voor jullie!
Oh, dat stelt me ook weer gerust! Is de angst nog weggegaan bij jou? Kon ik het kindje maar voelen, dat zou het ook al gemakkelijker maken. Dan zou ik weten dat ons mupje gewoon nog alive and kicking is! Maar duurt nog wel ff, placenta aan de voorkant!
Hmm.. de angst is pas na week 24 weg gegaan (Het spijt me om te zeggen, maar dat heeft ook met de eerdere miskraam te maken gehad) Hoewel ik na de volgende keer sex met bloedverlies mij niet meer zo druk maakte.. dus het scheelt wel.. Die placenta aan de voorkant, dat je je kindje minder snel zou voelen is niet altijd waar. Ik begon bij week 16/17 borreltjes te voelen en rond week 20 echt schopjes... Mijn placenta ligt ook aan de voorkant (Inmiddels wel wat naar boven) Die borreltjes voelt een beetje als je spier in je ook die af en toe trilt (Mocht je het gaan voelen) Hopelijk ga je de kleine ook snel voelen. Ook daar kan je je dan weer druk over gaan maken, als je m een dagje niet voelt :S Maar over het algemeen is het allemaal heel leuk hoor hahaha
Mooie buik nadine Enne maria, ik had ook beel bloed verloren An het begin heb toen okk huilend naar het ziekenhuis gebeld en mocht toen gelijk komen voor een echo. Daar was alles goed. Het enige qaar het vandaan kon komen bij mij zeiden ze een wondje bij me baarmoedermond. Het heeft nlg 3 weken beetje gebloed daarna qas het over