Ik had zelf ook echt een brok in mijn keel. Kort voor het ongeluk is mijn eigen vader overleden, en toen al die namen werden opgenoemd en de foto's voorbij kwamen, voelde ik zelf ook weer het verdriet. Het is zo heftig om iemand die je lief is te verliezen. Knap dat ze aan het woord waren, heel emotioneel.
Vreselijk he? En er zijn uit sommige levens gewoon hele gezinnen weggerukt. Eén dierbaar iemand verliezen is al verschrikkelijk verdrietig, laat staan als het om een heel gezin gaat. Niet te bevatten zoiets.
echt niet, weet je wat ik ook had, toen die namen werden opgenoemd, drong de werkelijkheid echt door, zeker toen die foto,s aan het eind kwam, toen brak ik volledig, ben er nog de hele dag verdrietig over geweest
Ja ik was er daarna ook nog een poosje van slag van. Ik vond het ook heel mooi en respectvol dat ze ieders naam opnoemden. Heb in stilte alles zitten beluisteren, alle 298 namen.
Ik hoorde een stukje in de auto tijdens het nieuws en barste meteen in tranen uit... Hormonen doen zijn werk, maar vind het ook gewoon afschuwelijk...
Hier ook gekeken maar ook mede omdat mijn man zijn nicht en haar vriend ook helaas zijn omgekomen tijdens deze ramp Ik vond t erg fijn om te zien dat er zoveel respect is voor de slachtoffers en nabestaande. Helaas had t anders moeten zijn en zal er hoop gemis zijn met de komende feestdagen
Ik heb het op mijn werk kunnen volgen. Sinds gisteren is ook de herdenkingstafel weg heb gelukkig nog op tijd wat in het condoleance register kunnen schrijven. En toch nog een traantje weg kunnen pinken
kennis van mijn vriend zat er ook in met zijn vriendin... erg verdrietig.... kreeg meteen een brok in mijn keel en kon gewoon niet verder kijken. zag daar een meisje die vertelde hoe ze met haar broertje erachter kwam dat haar ouders in het vliegtuig zaten. verschrikkelijk... al die kindjes/gezinnen/ouders/enz enz.... onbegrijpelijk...
ik heb het niet gekeken. bewust niet. 'savonds keek ik Late Night van Humberto Tan; tranen met tuiten. Niagara Falls, zeg maar. Ik trek me dat soort dingen altijd heel erg aan, onbewust leef ik me nét ff te ver in en dan kan ik er echt nog van wakker liggen. Wil niet zeggen dat dan dus maar helemaal niet meeleef natuurlijk, ik doe het waarschijnlijk alleen net even anders dan gemiddeld.
Precies dit! Nog steeds speur ik dagelijks op internet rond naar ontwikkelingen over de ramp. Zoiets trek ik me heel erg aan.