Hallo dames, Aangezien ik geen topic kon vinden hierover, plaats ik het maar hier Ik vroeg mij af of er meer dames zijn wiens man/vriend tijdens de zwangerschap in het buitenland zit (wonen/werken). Mijn vriend woont in Wales/Engeland en is dus niet volledig bij de zwangerschap betrokken tot nu toe. We kennen elkaar nu 14 maanden en de zwangerschap was gepland. Er waren wel plannen voor mij om naar Engeland te verhuizen, maar we hebben toch besloten dat ik hier de echos doe en hier ga bevallen i.v.m. mijn verzekering. Dit haalde de stress weg om zo snel mogelijk te verhuizen en alles daar te regelen. Nu ligt de planning van verhuizen ergens in 2013, als ons kindje er is en als er wat rust is. Mijn vriend is voor alle echos naar Nederland gekomen en volgende week komt hij ook weer een weekje over voor de 20 weken echo. Daarna ga ik even naar hem toe in Engeland en ook nog samen met hem op vakantie. Ook komt hij hierheen voor de bevalling en blijft dan 2 weken. Hoe het daarna moet, moeten we nog even aanzien, want hij heeft gewoon zijn werk. Ik kan tijdens zwangerschapsverlof wel daarheen gaan tot 20 januari ofzoiets. Op zich heb ik er wel vrede mee dat het zo even loopt, hoewel ik mij soms wel alleen voel en tegen hem aan wil kruipen. Ook hij heeft het soms lastig omdat hij voor zijn gevoel nu de zwangerschap mist. We praten wel via Skype, maar dat is toch anders. Zitten er meer dames in een soortgelijke situatie? En hoe ga je daarmee om? Hoe gaat je vriend/man daarmee om? En wat zijn de plannen voor later? Liefs, Lola36
Ik zie dat dit al een wat oudere topic is. Toch wil ik even reageren. Ik ben zelf nu 3 maanden (gepland) zwanger van mijn eerste kindje. Mijn vriend is Amerikaan en we zijn momenteel bezig met een 1 jaar visum (VVR). Ik begrijp dus goed hoe het is om een partner in het buitenland te hebben terwijl je zo ontzettend graag bij elkaar wilt zijn en dit wondertje wilt kunnen delen. Er zijn een hoop dames in een zelfde situatie, al kan ik op dit forum nog niet veel gelijkgestemden vinden moet ik zeggen... Ik hoop dat alles inmiddels goed is verlopen voor jullie.
En om je vragen te beantwoorden: Deels zijn ik en mijn vriend niet anders gewend. We zijn ruim 6 jaar samen en heen en weer reizen (lees: veel alleen de tijd doorbrengen) is waar wij vertrouwd mee zijn geraakt. We weten niet anders. Onze planning was om al binnen twee jaar in de VS te wonen samen, maar daar stak de economische crisis een stokje voor. Een verhaal apart... Skype heeft ook voor ons een zeer belangrijke rol: we doen zo alles samen: afwassen, koken, de was ophangen, kletsen, koffie drinken, etc. Er zijn zeker momenten dat we het even zat zijn om niet bij elkaar te kunnen zijn. Zeker nu ik zwanger ben. Meer dan ooit mis je die arm om je schouder en de dagelijkse kneuterige dingen die 'gewone' stellen vaak voor lief nemen. Ook mijn vriend heeft het er regelmatig moeilijk mee, nu helemaal door de zwangerschap. Hij wil er voor me zijn, voor me koken, lieve dingen doen, aanwezig zijn bij de echo's, maar zolang dat visum niet geregeld is kan hij voorlopig geen kant op. Het geld groeit niet op ons rug en we moeten nu al rekening houden met vliegtickets, visumkosten (niet goedkoop) en zijn verblijf hier. En de baby zelf natuurlijk... De planning is nog altijd dat ik naar de VS zal vertrekken. Desondanks hebben we nu besloten om in NL te bevallen. Mede omdat de gezondheidszorg hier stukken beter geregeld is. Ook betreft verlof. Gelukkig kent mijn werkgever mijn situatie en is prettig flexibel. Dit scheelt in het opnemen van (extra) verlof. De keuze om even hier te blijven geeft mijn familie wat extra tijd met mij, hun aankomend kleinkind en een wat langere tijd samen met mijn vriend. Het zal een intens jaar worden maar ik ben blij dat mijn vriend nu in ieder geval deel zal kunnen uitmaken van het eerste levensjaar van ons kindje.