Hallo dames, Ik vraag me af of er hier ook dames zijn die rond de 40e levensjaar zijn en zwanger zijn. Ik merk dat ik met specifieke problemen/vragen zit, die je met deze leeftijd gewoon hebt en wil ze graag met andere dames van mijn leeftijd delen. Ben benieuwd. Liefs, Astrid
Allereerst super gefeliciteerd!!! Ik was 39 toen ik zwanger werd van mijn jongste, en 40 toen ze geboren werd. Vraag maar raak, als ik een antwoord heb dan krijg je dat van me
Nou ja, over vruchtwaterpunctie wel of niet. Over de onzekerheid (vanwege hoge leeftijd) de eerste 3 maanden. Ik heb zelf hiervoor 6 (vroegtijdige) miskramen gehad en ben nu erg onzeker. Hoe was dat bij jou? Bedankt voor reacitie. Astrid
hoi, wij hebben het niet gedaan, bij de 1st ook niet we hebben gezegd we zien wel, het is welkom. we vonden het risico te groot om het te laten doen en stel er is wat mis wat ga je dan doen? maar die keus is voor iedereen anders en moet je echt zelf maken. dat je onzeker bent vanwege je eerdere miskramen kan ik me voorstellen maar de 1st 3 mnd heb je er bijna opzitten dus dan zit je aardig veilig maar ja mis kan het altijd gaan al is het niet te hopen. gr
Ja, dat zijn lastige beslissingen. Ik heb zelf voor mijn laatste zwangerschap 2 miskramen gehad dus ik weet een klein beetje waar je over praat en door wat voor onzekere tijden je nu gaat. Ik vond dat zelf ook heel moeilijk, een weekje vanaf een echo was ik wel gerustgesteld maar dan begon het piekeren weer. We leefden echt van mijlpaal naar mijlpaal die zwangerschap, meer nog dan de andere keren (ik heb jaren eerder ook een miskraam gehad dus onbezorgd zwanger was er daarna al nooit meer bij). Eigenlijk wilde ik het liefst een luikje in mijn buik om elke dag even te spieken, of wekelijks een echo ofzo. Wat natuurlijk niet kon. Er zit maar 1 ding op en dat is die enerverende maanden uit te zitten. Je kunt er immers niks aan veranderen, gaat het goed dan gaat het goed, en gaat het mis dan..... nouja dat hoef ik je niet te vertellen Overigens werd de angst iets minder vanaf het moment dat ik mijn dochter regelmatig begon te voelen bewegen, dan heb je immers steeds een tekentje dat het nog goed gaat daarbinnen. (ik heb wat geschud aan die buik... tot vervelens toe voor beebje denk ik ) Wel super dat je nu al 10 weken bent, dat maakt de kans dat het nog misgaat toch weer een stukje kleiner. Maar die eerste maanden (en daarna houdt het niet op overigens) zijn inderdaad hartstikke onzeker, de kans op een miskraam neemt rond de 40 nou eenmaal fors toe. Wat voor ons gold was: we willen wel de combinatietest doen (dus nekplooimeting + bloedtest), en later in de zwangerschap de 20 weken echo (daar loopt trouwens ook een topic over, ik dacht bij Onderzoek en echo's), omdat dat dingen zijn die geen kwaad kunnen voor de baby, en omdat je op die manier toch enigszins bent voorbereid als er iets mis zou zijn met de gezondheid van de baby. Nadeel: die combinatietest is en blijft een kansberekening, het geeft géén zekerheid. (Bij ons kwam er een kans van 1:590 uit, wat gezien mijn leeftijd toen, gunstig was.) Een vruchtwaterpunctie geeft, hoe je het ook wendt of keert, een risico van (uit mijn hoofd, kan er een procentje naast zitten) 1-2% op een miskraam. En dan kun je dus een volkomen gezond kindje verliezen. Dat wilden wij absoluut niet. Voordeel van vwp: je weet het 100% zeker als er sprake is van trisomie 21 (Down) en van nog een paar chromosoomafwijkingen, en aan de hand daarvan kun je beslissingen nemen. Nadeel: risico op miskraam dus. Én: er zijn ontzettend veel dingen die niet op te sporen zijn met echo of vwp, je hebt gewoon NOOIT 100% zekerheid op een kindje waar niets mee mis is. Dat alles deed ons dus besluiten tot wél combitest, géén vwp en wél 20 weken echo. Maar dat zijn overwegingen die ieder voor zich moet maken. Ik zou me eens goed inlezen op de voors en tegens en het ook aankaarten bij je gynaecoloog of verloskundige, die kunnen je ook meer vertellen en folders meegeven. Hopelijk heb je hier iets aan. Sterkte met de beslissingen!
Ik was 37 toen ik zwanger raakte en 38 bij de bevalling. Ik heb alle onderzoeken afgewezen. Bloedonderzoek had bij mij dan geen nut, zei de gyn, omdat het er drie waren. Ik ben van mening als je geen erfelijke aandoeningen bij je draagt, of in de familie zit, waarom dan het risico nemen, vooral als je al zolang op een kindje moest wachten. Ik hoop dat je voor jezelf een goede beslissing kan maken.
Wij hebben die testen niet laten doen. Bij de eerste niet en bij deze ook niet. Je moet heel goed weten, wat je gaat doen, als je een negatieve uitslag krijgt. Wij willen daar geen beslissingen over nemen, vandaar dat we het niet doen. Wel doen we de 20 weken echo, want daar kunnen ze al wel dingen opsporen, die ze eventueel na de bevalling kunnen behandelen.
Hoi, Ik was 37 toen ik onverwacht zwanger raakte, inmiddels 38 en kan nu ieder moment bevallen. Wij hebben bewust wél voor een vwp gekozen, en hebben geen andere methoden geprobeerd om dingen te achterhalen. Wij hadden juist zoiets van niet te veel gedoe en in de stress zitten, maar één test en dan de meest volledige, omdat we echt bepaalde dingen wilden uitsluiten. De vwp was - in tegenstelling tot wat meestal wordt beweerd - wel een behoorlijk pijnlijke ingreep bij mij, ik ging door het plafond. Had te maken met het doorprikken van het buikvlies. Ook wisten we heel goed wat we met een mogelijke afwijkende uitslag wel of niet zouden doen. Het duurde niet lang gelukkig en ik zou het bij een evt volgende zo weer doen. Het heeft me veel rust gegeven omdat de uitslag in alle opzichten goed was en we aan bepaalde dingen niet meer hoefden te twijfelen. Vanaf dat moment ook ontzettend van een nagenoeg ideale zwangerschap genoten, amper kwaaltjes gehad. En een 20 weken echo hebben we ook laten doen, maar toen hadden we de uitslag van de vwp al binnen.
Beste dames, Bedankt voor jullie reacties. Ben even niet op forum geweest. We vertrekken zaterdag voor 16 dagen naar Mexico dus veel was, strijk, etc. Ik merk dat het gewoon een heel persoonlijke keuze is waar je bijna niemand in kan raden. Iedere situatie en gezinssituatie is weer anders. Mijn man en ik hebben dan ook besloten om voor de vwp te gaan. Ik heb de afspraak al staan op 9 september a.s. Spannend dus. @Florentine: Wat naar voor je dat de ingreep zo pijnlijk voor je was. Ja je hoort wisselende geluiden maar toch meestal wel dat het meeviel. Ben je ook een aantal dagen thuis gebleven na de ingreep? En het is ook precies wat ik graag wil, de zekerheid. Geen kansberekening want dan zou ik toch nog altijd onzeker blijven, mij kennende. Ik wens je alvast een voorspoedige bevalling toe. @ Tink: Ik herken zoveel in wat je schrijft, ik kon het zelf geschreven hebben. De twijfel na de miskramen. De euforie na een echo is kort en zo gauw de volgende datum zich aankondigde zak ik in elkaar van angst en twijfel. Voel ik me nog wel genoeg zwanger? Zijn mijn borsten nog genoeg gespannen? etc. Om gek van te worden. Toch hebben we nu gekozen voor de VWP. Er is inderdaad een kans van een half% dat het misgaat. Mi sluit je toch heel veel uit bij een vwp. (bep. ziektebeelden). Uiteraard kan er nog altijd van alles misgaan tijdens de bevalling. Dat klopt. Maar goed, we hebben er heel goed over nagedacht en gaan toch voor de zekerheid. Nogmaals bedankt allemaal voor jullie reacties. Groetjes, Astrid
Spannende dag, die 9e dus. Ik duim voor je dat er een goede uitslag uit komt! En hopelijk valt het mee. Ik heb zelf om andere redenen wel eens een punctie gehad die door de buikwand heen ging en dat is geen fijn gevoel, maar het is te doen. (Een keer werd dat verdoofd en dat was erger, eerlijk gezegd.) Sterkte in elk geval. Hoe was trouwens de echo gisteren? (Zie in je handtekening dat je er eentje had op de 10e ) Ja, deze beslissing kan niemand voor je nemen. Ik denk dat het wel rust geeft om eruit te zijn nu, althans dat was voor ons wel zo. Wat jij schrijft is trouwens ook herkenbaar: dat gék worden van elk lichamelijk signaaltje, of het ontbreken ervan. Wat dat betreft ben ik toch blij dat ons gezin nu compleet is en dat we dat soort spanning niet meer door hoeven... Laat je het resultaat van de punctie nog weten? Groetjes Tink
Dank je wel, Astrid. Ik ben idd thuis gebleven (ben freelancer, kon het zelf bepalen) en heb zeker 2 dagen zoveel mogelijk plat gelegen. Alleen opgestaan om iets te eten of te drinken, voor een douche en toiletbezoek. Verder tijdschriften, boeken en tv onder handbereik gehouden. Lekker losse kleding aan ook, iig niets wat op mijn buik drukte. Had een licht krampachtig gevoel naderhand, maar al met al viel het reuze mee. Ik heb me ca. een week gedeisd gehouden en ook niets getild. Ik zou ook onzeker blijven, en hoewel een vwp natuurlijk niet alles uitsluit, zijn de zaken die er mee bepaald kunnen worden wel de meest zekere van alle testen. Maar het is idd heel persoonlijk waar je voor kiest, in geval van afwijkingen moet je wel goed weten hoe je verder wilt. Sterkte alvast met de punctie. Over het algemeen wordt het als niet pijnlijk ervaren, dus de kans dat dat bij jou ook zo is, is groter dan dat je het net zoals ik zult beleven.
Ik was bij de tweede 37 jaar. Ik heb (twee keer) een hele vervelende zwangerschap gehad met hyperemesis (incl. sondevoeding enz.). De gyn. raadde ons niet aan om een vruchtwaterpunctie te doen i.v.m. de mogelijke gevolgen (miskraam). Zij zei: je heb al zoveel ellende, stel je voor dat het dan ook nog misgaat. En ook dat met v.w.p. niet alle afwijkingen op te sporen zijn. Zij heeft voor ons wel met 12 weken uitgebreid naar de nekplooi gekeken. Ook zei ze dat als je van te voren weet dat je het kindje toch wil houden, ook als is de test niet goed dat je dan heel goed door voor- en tegens tegen elkaar moet afwegen i.v.m. de risico's. Ik ben wel van mening dat je hierin zelf een beslissing moet nemen en dat van elkaar moet accepteren.