Om die reden ben ik heel erg voor juiste begeleiding. Al dan niet verplicht. Ik had het graag en met twee handen aangepakt. Sommige vrouwen (en dan heb ik het niet over de 'ooo ik krijg stress als ik stop' -types) hebben daadwerkelijk last van een diepliggend probleem. Die zouden daar heel goed mee geholpen kunnen worden en zo ook de baby's. Trouwens: ik denk dat hiermee de onwetende types (zoals ik ooit ook ben geweest) en de "roken is zo slecht niet"-gevallen geholpen kunnen worden. Maar ondanks mijn situatie; het valt NOOIT goed te praten. Hou me ten goede. En hoewel ik een kindje heb zonder luchtwegklachten (even afkloppen) geef ik mezelf bij elk hoestje of kuchje de schuld. Want had hij dat kuchje gehad als .... ? Gelukkig weet ik voor een eventuele volgende zwangerschap nu wel aan welke bellen ik moet trekken. Op eigen initiatief. Dat wel, maar als ik daarmee een ontspannen en rookvrije zwangerschap tegemoed kan gaan... het zij zo!
en wat denk je dat uit huis plaatsen doet met een kind? Als we allemaal kinderen met hechtingsproblemen willen hebben moeten we dat vooral doen.
Ik vind het een belachelijk plan. Ten eerste is het bijna niet te controleren.. En ten tweede ben je als zwangere al een soort van gemeenschappelijk bezit, iedereen heeft wel een mening over wat je doet, hoe je er uit zien. Wat je niet of juist wel zou moeten doen.. Soms slaan de adviezen ook nergens op. Mij geeft dit heel veel stress, terwijl ik niet rook, niet drink etc. Maar de opmerkingen van mag jij dat wel daar kan ik echt niet tegen. En ik ben bang dat dit soort wet mensen een soort van vrijbrief geeft om helemaal los te gaan wat dit betreft .. En de doelgroep die ze eigenlijk willen bereiken trekt zich er volgens mij toch niks van aan.
Roken in je zwangerschap, of zelfs naast een zwangere oid... Ik vind het niet kunnen. Het is allemaal moeilijk te checken. Uit huis plaatsen gaat misschien ver, maar ik vind het wel goed dat er gezocht wordt naar oplossing voor dit probleem. En ja we hebben uitlaatgassen, of stress of er zijn mensen die na de geboorte ook op allerlei manieren zichzelf boven hun kind plaatsen. En als dat nodig is moet daar ook wat aan gedaan worden natuurlijk, maar daar gaat het nu niet over. Dat is appels met peren vergelijken en excuses verzinnen om af te zwakken wat je doet. Maar dat wil niet zeggen dat we dan maar nergens meer over na hoeven te denken. Daarbij is het gewoon bewezen wat voor enorme schade het je ongeboren kindje kan toebrengen. En ja sommige mensen hebben het meer moeilijk dan anderen. Door karakter, ervaringen, of anders. Maar daar heeft je ongeboren kindje geen boodschap aan. Ik vind het eigenlijk nooit een excuus. Je kunt allerlei redenen bedenken waarom je het gedaan hebt, maar het blijven excuses.