Update van mij: ik blijf worstelen met mezelf. Ik schrijf hierboven vooral over lichamelijke klachten maar ik worstel meer en meer mijn mental health. Dus ik heb inmiddels de huisarts gesproken en een verwijzing gekregen naar een ggz-hulpverlener. Hoe ik mij nu voel wil ik ombuigen van donderwolken naar een kans voor persoonlijke groei en positiviteit. Zodat dit kindje in een liefdevolle omgeving geboren kan worden en ik gelukkig kan zijn voor mezelf en mijn gezin.
Knap van je dat je deze keuze hebt gemaakt.. Als ik jullie verhalen lees ga ik nog bijna twijfelen, haha grapje! Succes lievemeiden
Bedank meiden. Ik zeg dat ook altijd tegen anderen, dat het echt alleen maar goed is om hulp te zoeken. Nu maar eens mijn eigen advies opgevolgd
Ik vond de 2e ook veel zwaarder... bij de 1e kon ik nog eens gaan rusten of als ik geen zin had om te koken of te eten dan deed ik dat niet of op een later moment... met een 3 jarige was dat allemaal toch wat lastiger.
Hier ook hetzelfde, inmiddels 3e zwangerschap. Tot 16 weken kotsmisselijk geweest en daarna kwamen de bekken weer opspelen.. inmiddels kan ik amper een blokje om met mijn zoontje en de hond want dan kan ik de hele avond niet meer opstaan. Daarnaast al heel erg veel last van vocht in mijn voeten en benen, dus zit ook heel veel met de benen omhoog. Ik merk ook dat mijn buik groter wordt en ik moeilijk meer kan bukken en idd sokken/schoenen aan kan doen etc. Qua kilo’s heb ik nog niet op de weegschaal gestaan, veel te bang om me daar ook nog druk om te moeten gaan maken.. Kortom ik voel me een oude oma in mijn (bijna) 29 jarige lijf..
Vervelend Ik heb ook snel pijn aan mijn buik, dan moet ik gaan liggen om er vanaf te komen. En door suffe dingen, even staan koken, naar de supermarkt lopen op peutertempo, knuffelen met een wiebelkont..