Na de geboorte van onze dochter Lente een jaar geleden, waren we erg verheugd dat we eind juni begin juli in verwachting waren van ons tweede wondertje. Bij de eerste echo was er een mooi klein spruitje te zien met een kloppend hartje. Al dacht ik zelf al iets verder te zijn, toch heel blij met de echo. de weken daarna was ik eerst erg moe, maar hoe verder de weken gingen, hoe meer energie ik kreeg, ik had toen toch wat twijfels over het verloop van de zwangerschap. gisterochtend met de tweede echo werden mijn twijfels bevestigd, ons wondertje was met 8,5 weken al gestopt met groeien en er was geen hartje meer, een miskraam zou volgen. daarna ging het erg snel, ik wilde graag doorgestuurd worden naar de gyn ipv wachten op een miskraam.die avond nog kon ik worden gecurreteerd en dat heb ik dan ook gedaan. het is me allemaal erg meegevallen en heb geen last van buikpijn, vloeien en heb ook geen last van de narcose gehad. om 23.00 was ik alweer thuis en sliep ik lekker in mijn eigen bed. nu voel ik me een beetje leeg en ben ik verdrietig, van het een op het andere moment ben je niet meer zwanger en valt een stukje toekomst dat we voor ogen hadden weg. Lente wordt nu geen grote zus meer als ze 1,5 jaar is, dat leek ons zo'n mooi leeftijdsverschil. En rond de uitgerekende datum zal het straks ook wel gek zijn.
Heel veel sterkte. Heb je iemand in de nabije omgeving waar je mee kun praten/huilen? Dat heb ik namelijk heerlijk veel gedaan in de eerst 1,5 week en voor mijn gevoel goed bijgeholpen aan het een plekje geven.
hey meis heel veel sterkte. Ik zit nu in het zelfde schuitje. Heb vanmorgen gehoord dat ons kleine wondertje ook niet meer leefd met 9 weken gestopt met groeien. Ik wacht nu totdat het zelf eruit komt en anders volgende week ook een curretage in het zh.
dankjulliewel!! Ik heb gelukkig veel lieve mensen om me heen waar ik bij kan huilen en mijn verdriet bij kwijt kan! nu moet het een plekje krijgen, het idee dat we dit kleintje nooit zullen kennen maakt me verdrietig. wel ben ik heel blij dat we al een mooie dochter hebben, zij zorgt ervoor dat ik mijn gedachten kan verzetten en maakt me aan het lachen. riv, jij ook heel veel sterkte met wat komen gaat, ik kon het niet afwachten, vond het zo moeilijk en onzeker. De curretage zelf is me heel erg meegevallen,lichamelijk gaat alles prima, maar geestelijk vind ik het nu wel heel moeilijk hoor!
Heel veel sterkte toegewenst! Ik weet hoe helaas hoe het is: in het afgelopen jaar 2 missed abortions gehad, elke keer kwamen we er achter bij de echo. We hopen echt dat het ons de volgende keer wel gegeven is, het is ongelofelijk frustrerend en pijnlijk om twee keer zwanger te zijn en nog steeds geen kindje te hebben...Ik hoop dat je steun hebt aan je dochtertje, geniet maar fijn van haar.