Niet meer werken....voel me raar.

Hoi,

sommigen van jullie zullen wel weten dat ik al een tijdje aan het rommelen ben met werk en ziektewet.
Vandaag heb ik de laatste gesprekken gehad op mijn werk met de bedrijfsarts en mijn leidinggevende.
Waar het op neer komt is dat ik tot na mijn verlof niet meer hoef te werken.
Het is klaar.
Hoef ook niet meer op gesprek te komen. De knoop is doorgehakt.
Natuurlijk ben ik opgelucht. Geen stressvolle gesprekken meer. En het belangrijkste is dat er al ruim 3 maanden van mijn zwangerschap aan mij voorbij zijn gegaan en nu kan ik dus optimaal gaan genieten van de laatste 3.

Toch voelt het raar, en ben ik emo.
Had het me 24 weken geleden allemaal heel anders voorgesteld. En ik hou van het werk waarvoor ik in opleiding was.
Het is gewoon dubbel. Aan de ene kant kan ik me optimaal voorbereiden op het nieuwe leven dat gaat beginnen, aan de andere kant neem ik nu dus echt al afscheid van het oude leven waarin werkte en studeerde.........(ik ga na mijn verlof namelijk ander werk zoeken ivm dat ik mijn huidige baan niet minder dan 32 uur kan/mag werken, en daarnaast dus nog naar school moet).

Ik hoop niet dat ik overkomen alsof het nu 'weer niet goed' is, want een betere uitkomst had ik niet kunnen krijgen.
Het doet gewoon toch een beetje pijn om het achter me te laten, ook al weet ik dat ik er ooit wel weer in verder ga.
Ik sta ook nog steeds achter mijn keuze en kijk erg uit naar de komst van ons kindje, dat we een echt gezin gaan vormen, iets wat ik zelf niet echt gehad heb (maar dat is weer een heel ander verhaal.... ).

Nou dat wilde ik even kwijt. Bedankt voor het lezen.
Ga nu proberen aan het idee te wennen dat ik echt niet meer hoef.......