Ik heb hier helemaal geen ervaring mee, maar ik wil jullie wel heel veel sterkte wensen. En ik hoop dat je/jullie veel steun zullen ontvangen uit de omgeving en hier op het forum.
Met tranen in mijn ogen lees ik jullie verhaal. Wat verschrikkelijk, oneerlijk, verdrietig en onmenselijk om zo'n besluit te moeten nemen. Zelf geen ervaring om je mee te kunnen helpen maar kon ook niet zomaar doorklikken. Heel veel sterkte toegewenst aankomende tijd in ieder geval!
Lieve meid, ik denk aan je. Ik kan totaal niet ervaren wat jij nu doormaakt, maar de kleine in mijn buik is 20 weken.... de echo hebben we gehad en alles is bij ons goed. Wat had ik dat jullie ook gegund. Veel sterkte en kracht toegewenst in deze onwezenlijke tijd.
Meis,hoe staat het ervoor? Weet je al wat meer over wanneer je gaat bevallen? Jeetje wat wil ik je enorm veel sterkte wensen,en onderschat het niet! Ik denk aan je!
Heel veel sterkte, verschrikkelijk! Doen wat voor jullie goed voelt, iedereen heeft toch een mening maar trek je er niks van aan. Ik zou de kaartjes naar de echte naasten sturen, niet naar iedereen. De wikkelcape is een hele goede, de kleertjes zijn dan aan in het mandje en de cape mee als herinnering voor thuis. Snap je gevoel met je kindje thuis laten, weet ook niet of ik dat zou doen. Of op het eigen kamertje zodat je zelf kan kijken wanneer je behoefte hebt. Denk dat het best wel eens heftig kan zijn voor je zoontje om het overleden kindje te zien, dat weet je niet van tevoren. Zoon een mooi kunstwerk laten maken wat hij in het mandje kan leggen als een soort van afscheid? Evt een knuffeltje uit laten zoeken door hem wat in het mandje mag en eenzelfde voor hem? Ik denk maar ff mee.. Elke mening is anders, doen waar JULLIE je goed bij voelen is het allerbelangrijkste. Alle kracht en sterkte toegewenst die je je maar kan indenken!
Dank jullie wel! Vanmorgen zijn we bij de gynaecoloog geweest en op de afdeling verloskunde voor uitleg. Straks moeten we weer daar komen om een pil in te nemen die alles in gang zet. Vrijdagochtend worden we dan opgenomen en word ik ingeleid.. We hebben inmiddels toch een omslagdoek gekocht vanmiddag en 3 knuffeltjes. 1 voor ons kindje, 1 voor ons en hetzelfde voor ons zoontje van twee. We weten nog steeds niet of we hem mee willen nemen naar huis. We zijn bang dat het kindje er minder mooi uit gaat zien. Ook weten we nog niet wanneer we de crematie willen en hoe we dat willen doen. Wel klein, of alleen onszelf of ouders erbij. Geen grote dienst ofzo. Maar verder echt geen idee wat mooi zou zijn. Zo moeilijk en ik kan er op de een of andere manier niet zo goed over nadenken nog.. Lief dat jullie berichtjes sturen en ideetjes! Hebben we veel aan!
Wat een vreselijk nieuws Mijn advies: doe waar jij je goed bij voelt. Wij hebben onze dochter mee naar huis genomen en haar na twee dagen bij ons in de tuin begraven. We hebben alles zo gedaan zoals wij dat wilden. Ons was al zoveel ontnomen, dit wilden we echt zelf doen. Onze ouders, broers en zussen en aanhang waren erbij. Ik denk dat het voor je zoontje niet zo eng is als wij zouden vrezen. Hij is daar echt nog te klein voor om dat te snappen. En bovendien kun je hem erbuiten houden. Voor jezelf is het gewoon heel fijn te weten dat je kindje toch thuis is geweest, toch in zijn kamertje heeft gelegen. Maar nogmaals: doe waar jij je goed bij voelt. Heel veel licht en liefde gewenst, hou je vast aan elkaar.
Veel sterkte! Doe wat goed voelt voor jullie. Onze dochter was bijna 2 toen ons zoontje geboren werd. Wij vonden het erg fijn dat ons zoontje thuis was de dagen voor zijn begrafenis. Onze dochter heeft haar broertje ook gezien, zij vond er niks vreemd aan, voor haar was haar broertje hetzelfde als een pop en zeker niet eng. Ze zag wel dat wij verdrietig waren. De eerste dagen wilde ze regelmatig gaan kijken. Ons zoontje lag in een mandje wat op onze slaapkamer stond, dus kon ze er niet zelf naar toe gaan. Nu wil ze nog zo nu en dan foto's bekijken. Wij zijn blij dat we haar er bij betrokken hebben. Maar nogmaals doe wat goed voelt voor jullie!
We zijn vandaag weer in het ziekenhuis geweest. Laatste echo gehad en mooie 3d foto. We willen ons zoontje nu steeds meer mee naar huis nemen. Vraag aan de meiden hier die dat hebben gedaan. Hoe dan? Hoe ging dat praktisch gezien met koelen en hoeveel dagen kan dat? Mensen in onze omgeving vinden het eng. Dus ik denk dat het meer voor onszelf is.
Lieve meid, ik wens jullie zoveel sterkte en wijsheid toe de komende periode. Jou, je partner en jullie zoontje. Ik weet dat iemand op internet je niet echt een hart onder de riem kan steken, maar echt mijn gedachten gaan naar jullie uit. Het is echt vreselijk, je hoopt dat niemand dit ooit hoeft mee te maken en toch gebeurd het.. Het leven is zo hard!
Veel sterkte Daisy. Ons zoontje was 20 maanden toen ik ging bevallen van ons dochtertje na 23 weken zwangerschap. Wij hebben er niet voor gekozen om haar mee naar huis te nemen omdat ons zoontje toch ook rond loopt. Na de bevalling heeft ze uren in mijn armen gelegen, daardoor werd ze ook niet gekoeld en ging ze wel best snel achteruit. Ik vond dat niet erg omdat ik ook op dezelfde dag afscheid wilde nemen. Als je ervoor wil kiezen dat het lichaampje langer mooi blijft, dan moet hij op een koelplaat liggen, maar wat dus inhoud dat je hem dan wel kunt aanraken enzo, maar echt in je armen knuffelen gaat dan niet. Dus dat is een afweging wat je voor jezelf moet maken wat je dan wil. Langer zien, of langer vasthouden. Verder zijn er al heel veel tips gegeven. Ons werd toen door het ziekenhuis bijvoorbeeld ook verteld dat een uitvaart voor kindjes onder de 24 weken zwangerschap niet werd vergoed. Mijn man vond dat ik toch gewoon onze uitvaartverzekering moest bellen om naar de mogelijkheden te vragen en toen bleek dus dat zij wel de uitvaart vergoeden voor kindjes tussen 16 en 24 weken zwangerschap. Wij waren verzekerd bij Dela. Ons zoontje is trouwens ook niet op de crematie geweest. Ik heb hem eigenlijk wel zoveel mogelijk er buiten gehouden en hij heeft zijn zusje daarna op de mooiste foto's zeg maar gezien en we hebben hem gewoon verteld hoe en wat. Hij heeft er dan toch een beetje een beeld bij. Wij hadden ook een mandje gekocht bij de winkel in Apeldoorn. Ook met bijpassende kaarsen etc erbij en het kledingsetje wat bij het mandje paste. Ik heb later nog een kledingsetje extra besteld om het zelf te bewaren. Ik wil je veel sterkte wensen morgen, het zal verdrietig worden maar het zal ook een mooie dag worden (vond ik). Morgen zie je je zoontje en heb je de tijd om hem te bewonderen, herinneringen vast te leggen, probeer echt zoveel mogelijk foto's te maken, alles wat je de aankomende dagen zal doen om herinneringen te maken zal je in de komende periode helpen.
Wij hadden ons mannetje ook in het ziekenhuis gelaten zoiezo voor de obductie en hadden een mooi mandje voor hem... Ik heb hem ook nog lang vastgehouden,was toen om 00.17 bevallen en daarna is de fam nog geweest en denk dat ik om half 5 hem aan de verpleging heb gegeven en afscheid heb genomen... kan je vertellen dat als ik dit nu zo schrijf,weer de tranen in me ogen schieten,dat beeld blijft altijd op je netvlies gebrand staan... Heel héél veel sterkte meis!! Dikke knuf!!
Wij hebben de zwangerschap bij 23w ook afgebroken vanwege chromosomale afwijking, hersenafwijking en hartafwijking. Wij hebben ons zoontje in het zkh gelaten voor obductie. Wij wilden toch graag weten of alles "mis" was wat ze zeiden. Hij is gecremeerd met lotgenootjes, dat vonden wij een fijne gedachte dan was hij niet alleen. Hebben ook geen kaartjes verstuurd, vonden dat heel dubbel. Maar 1 ding ben ik super blij mee! Van (toen) earlybirds, is nu make a memory, hebben fotos gemaakt! Zo mooi! Kan er iedere dag naar kijken! Wij hebben vanuit het zkh een heel mooi mandje gekregen! En hadden zelf een wikkeldoek gekocht en een knuffeltje die wij thuis ook hebben staan. In het zkh hebben ze een geboortekaartje gemaakt voor ons en hand en voetafdrukjes! Doe wat jullie zelf willen en trek je niks aan van anderen! Jullie eigen keuze is de beste keuze en alles is al moeilijk genoeg! Heel veel sterkte! Ik weet hoe moeilijk het is!
Ik heb van zijn voetje een gouden afdruk laten maken bij de juwelier en die hangt sindsdien om me nek...
Met tranen in mijn ogen lees ik je verhaal en alle liefdevolle reactie. Ik kan jou, je man en jullie zoontje alleen maar heel veel sterkte wensen vandaag en de komende tijd. Een hele dikke knuffel en we denken allemaal aan jullie en leven met jullie mee xx