Ik was benieuwd of er meer vrouwen zijn met zo'n vriend als ik. Ondertussen ben ik eraan gewend. Bij mijn eerste zwangerschap vond ik het niet zo leuk. Ik zei ook steeds, moet je voelen. Ik merkte dat hij dat meer voor mij deed dan voor zichzelf. Hij leek het eerder een beetje eng te vinden. Mijn vriend heeft niet zoveel met mijn zwangere buik. Zoals je soms leest dat de partner steeds wil voelen als het kindje beweegt of het supermooi vind als vriendin zwanger is enz. Mijn vriend vind het gewoon erbij horen, vraagt niet om de baby te voelen ofzo. Zou ook niet mee gaan naar een pufcursus ofzo. Hij helpt me wel door me te ontlasten en te helpen waar hij kan. Als de baby er eenmaal is, is hij een geweldige lieve vader die veel doet met de kinderen. Of met krampjes ik het begin uren rondloopt met de kleine. Hij is ook heel handig met een klein babytje. Maar het romantische plaatje van samen zwanger zijn zit er niet in. Zijn er meer zwangeren met zo'n type vriend?
Hier zo'n zelfde type. Zal ook niet uit zichzelf zijn hand op mijn buik leggen en vindt die dikke buik ook niet bijzonder mooi ofzo. (overigens ook niet lelijk hoor ) Als ik zelf een opmerking maak over mijn omvang, zegt hij wel heel lief dat ik mooi ben. Maar het zegt hem gewoon erg weinig. Is ook begrijpelijk als je bedenkt dat hij het kindje niet steeds voelt bewegen vanbinnen en de lichamelijke ongemakken niet voelt. Als vader ook echt een topper! Helemaal verliefd op zijn kind en heel behulpzaam naar mij. Heeft ook vol overgave aan het kamertje gewerkt! Ik vind het niet erg. Als hij me bij de bevalling maar steunt, voor onze kindjes een geweldige vader is en voor mij een lieve partner is, ben ik dik tevreden!
Die van mij begint het nu net een beetje leuk te vinden, hij gaat nu af en toe de kleine zoeken in mn buik door zachtjes te drukken... Verder geeft ie wel eens een aai over mn buikje, maar verder?? Ik vraag regelmatig heb je vandaag al tegen je zoon gepraat Maar dat vind ie maar stom geloof ik... Agh sommige mannen zijn daar denk ik gewoon erg nuchter in...
Denk dat sommige mannen heel anders met een zwangerschap omgaan dan vrouwen. Mijn vriend is ook een grote, stoere bouwvakker die alleen aan mijn buik voelt als ik z'n hand pak. Voor de rest gelooft ie het allemaal wel. Hij is ook geen type die urenlang met een pasgeboren baby op de bank kan zitten en knuffelen. Na 5 min. heeft ie het wel weer gezien. Betekend niet dat hij niet van z'n kindje houdt, maar heeft gewoon minder met dit soort getuttel en daar is ie ook eerlijk in.
Die van mij vind het wel leuk. Hij legt elke ochtend als de wekker gaat even zijn hand erop. Dan heeft de baby ook vaak zijn feestuurtje maar soms ook intereseert het hem minder hoor. Maar dat komt door mezelf. Ik heb de neiging om elke beweging te melden en ik geniet er ook van om dan mijn buik te zien golven maar hij heeft dan vaak zoiets: ja dat weten we nu wel. Hij is wel weer een pestkop. Als ik in bed lig en de baby eindelijk rustig ligt komt hij eraan en schud even mijn buik heen en weer. Dan begint de kleine weer overnieuw met feesten en loopt hij gierend weer weg.
Nou ik denk dat veel mannen zo zijn hoor. Die van mij zal ook niet uit zichzelf even z'n hand op mijn buik leggen ofzo. Ik vind het soms wel jammer maar ach, het is voor hun natuurlijk ook gewoon heel anders. Komt straks wel als de baby geboren is.
Mijn partner is ook niet erg betrokken bij mijn zwangere buik. Maar hij wil wel graag mee naar echo's en doet dan altijd heel vertederd als hij zijn zoontje ziet Maar verder als ik hem vertel dat ik hem voel of iets, dan toont hij eigenlijk weinig interesse. Hij is gelukkig wel een super lieve papa! En ik kan het me best voorstellen dat het voor een man pas echt wordt als het geboren is.
Mijn man is ook te nuchter voor het 'romantisch samen zwanger zijn'. Hij vind het mooi en komt af en toe zelf voelen als ik zeg dat hij weer s schopt. Of als ik sta t koken dan komt ie bij me houdt hij m'n buik vast. En als ik ga slapen zegt hij ons beide welterusten. Mijn man gaat dan wel mee naar een cursus, ook meer omdat ik dat wil. Hij heeft niet zoveel met baby's enzo, ik veel meer. En ik wil er vertrouwen in krijgen dat het straks met de bevalling goed gaat, ook met hem.
Mijn man vind mijn buik ook niet zo boeiend. Hij vind het mooi en wil wel dat ik iedere maand een foto maak maar dat is het ook.
Mijn vriend was in het begin ook zo... maar gaat nu steeds vaker aan m'n buik zitten hij vindt het leuk dat de baby op hem reageert, bv als hij zachtjes op m'n buik klopt dan schopt ze terug
Die van mij vind het erg leuk om op mijn buik te voelen en praat ook regelmatig met zijn zoon, maar meegaan naar een pufcursus....ehhhh nee....dat zie ik niet gebeuren haha Zo is er altijd wel wat! Toch zijn ze wel lief hoor, die mannen.
Toen ik begon te groeien zei mijn man eens: 'ik zal blij zijn als je weer gewoon weer de oude bent!' Ik zei: 'hoe bedoel je?' Hij: 'nou, gewoon weer dun' Eh... Ok...
Mijn man vind het prachtig! Hij is enorm trots en vind het leuk als ik kleren aan doe waar je mijn buik goed in zit. Hij vind dat ik er echt mee mag showen. Ook is hij heel lief. Zorgt goed voor mij en mijn buik. Heeft Pas 1 afspraak bij de verloskundige gemist en doet van alles voor me. Ook leest hij sinds een aantal weken iedere avond een verhaaltje voor uit het 365 dagen verhaaltjes boek. Daar kwam hij zelf mee om te doen en dat vind hij ook erg leuk! Hij praat ook tegen zijn dochter via mijn navel wat wij het 'spreekgat' noemen. En voelt ook regelmatig aan mijn buik.
Mijn vriend vindt het ook fantastisch. Hij kletst tegen mijn buik, probeert de baby onder zijn voeten te kietelen als die zijn kleine voetje tegen mijn buik aandrukt en dinsdag viel hij in slaap met zijn wang en handen op mijn buik Hij gaat mee naar de vlk als hij niet hoeft te werken en stelt ook een heleboel vragen aan haar. Alleen een zwangerschapscursus wil hij absoluut niet naartoe. Liet hij al heel snel weten toen ik zwanger was. Ik denk omdat een vriend van hem perse mee moest van zijn vrouw... Gelukkig doe ik zwangerfit en daarbij zit geen partnerdeel. En anders, als hij niet wilde dan hoeft ie van mij niet. Straks moet ik ook nog perse mee naar een wedstrijd van NAC
Hier ook een man die niet uit zijn eigen aan mn buik voelt. Was bij de eerste zo en nu weer. Vind het soms wel jammer. Hij is er niet echt mee bezig heb ik het idee. Belt meestal wel op als ik controle heb gehad bij de gyn. Zorgt wel dat alles straks spik en span in orde is als de baby komt. Is nu druk bezig met een nieuwe kamer voor ons zoontje. En is wel super gek met ons zoontje van net 2
Hier ook een vriend die weinig met mijn buik heeft. Maakt niet echt contact met mijn buik en er tegen praten doet hij ook echt niet. Heeft er nu gewoon niet zoveel mee, terwijl ik zeker weet dat als de kleine er straks is dat hij niet bij haar is weg te slaan. Had er in het begin ook een veel romantischer beeld bij (samen aan de buik voelen en tegen haar praten enzo), maar heb me er nu gewoon bij neergelegd dat hij daar niet zoveel mee heeft. Wel is hij er tot nu toe bij elke afspraak met de verloskundige en echo's bijgeweest, zelf een avond met de borstvoedingscursus en gaat binnenkort ook mee met de partneravond bij de zwangerschapscursus, dus op die manier is hij er wel heel erg bij betrokken. Alleen met die buik en het contact maken ermee heeft hij gewoon wat minder, heb me daar inmiddels maar bij neergelegd. Stiekem wel fijn om te lezen dat hij dus echt niet de enige man is die geen liedjes of verhalen voor de kleine in de buik zingt.