hormonen, twijfel relatie, gek van me zelf, combinatietest

Discussie in 'Zwangerschap' gestart door finallyzwanger, 22 jan 2016.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. finallyzwanger

    finallyzwanger Actief lid

    4 jan 2016
    103
    0
    0
    NULL
    NULL
    Lieve meiden,

    Ik ben nu 8 wkn zwanger. jaren lang geprobeerd met ex man en hele mm gehad. Nu nieuwe korte relatie, waarbij ik soms echt mn twijfels had of ik door moest. (we latten)
    En dus nu zwanger. Hij blij, ik erg blij, maar het knaagt. weet het allemaal niet zo goed even nu. Wordt gek van de hormonen.Bang dat het fout gaat met de zwangerschap.
    Voel me jankerig, moe en onzeker.

    met 11 wken straks de echo om te kijken of het goed is (7.5 wk was goed, kloppend hartje), en daarna de combinatietest (weer stress) want we zijn beide 35 en 41..

    Zit thuis geen werk meer ivm langdurig ziek zijn burn out/stress klachten. Was ook nog niet helemaal op en top fit nu.

    Pffffffff jaren lang wilde ik deze grote wens vervullen en nu? Nu lijkt het me allemaal teveel ineens.
    Ik houd me stil tov ouders enzo qua gevoelens. bang omdat ik nu dus zwanger ben en dit niet het juiste moment is qua relatie en timing. en mensen me veroordelen. En mn vader gelijk al ongerust was toen ik het grote nieuws kwam vertellen..
    Voel me gewoon wat eenzaam, angstig en onzeker of ik het ga trekken straks.

    ben vandaag even uit mn hum en uit mn doen...:( voel me down.
    Zouden het ook de hormonen zijn die dit versterken?
     
  2. Mevrouw Pinguin

    Mevrouw Pinguin Fanatiek lid

    22 mrt 2015
    1.042
    8
    38
    Vrouw
    Herken ik wel hoor. Heb ik ook in het begin van deze zwangerschap gehad. Misschien is het bij jou niet zozeer dat je twijfelt over de baby maar dat alles er omheen gewoon Veel is. Wij zaten destijds tussen 2 verhuizingen in, was Door de zwangerschap heel erg moe, ml die alleen maar aan het overwerken was, en dan dus zwanger. Ik vond het echt zwaar. Maar toen er meer rust kwam ging ik ook genieten van de zwangerschap. Ik denk dat het ook de hormonen zijn op dit moment.
     
  3. Keke91

    Keke91 Bekend lid

    3 jul 2014
    644
    336
    63
    Vrouw
    Gelderland
    Denk dat de hormonen hier zeker mee spelen inderdaad. Ik heb ook af en toe hele angstige momenten waarbij ik ineens allerlei beren op de weg kan zien. Ik denk dat dat ook heel logisch is als het ineens zo dichtbij is.


    Maar je zwangerschap is een bewuste keuze en ik lees dat je er ook erg blij mee bent dus ik zou gewoon echt proberen te bedenken dat het erbij hoort en dat je je over een paar dagen vast weer beter voelt en het er allemaal weer beter uit ziet.
     
  4. finallyzwanger

    finallyzwanger Actief lid

    4 jan 2016
    103
    0
    0
    NULL
    NULL
    Met de zwangerschap ben ik heeeeeeel blij idd! Tis erg gewenst:)
    Een groot kado na jaren van verlangen.

    Tis idd de omstandigheden ook. we wonen apart. Ik wil niet naar zijn stad te wonen (3 kwartier rijden) omdat ik hier mn ouders vlakbij heb en die me kunnen helpen met de baby enzo. ook mn zus en broer wonen hier vlakbij.
    En ik soms ook twijfel of het goed komt tussen ons...

    Daarnaast kan hij niet altijd zijn hier ivm het bedrijf wat ie daar heeft en moet binnen bepaalde tijd ergens kunnen zijn.
    Aangezien hij druk is wil ik mn ouders als backup hebben. Die willen ook dat ik hier blijf. En het voelt hier vertrouwd.
     
  5. Taart1611

    Taart1611 Fanatiek lid

    18 jan 2012
    1.084
    0
    36
    Lieve Finally....

    Toen ik in 2012 in verwachting raakte van mijn lieve zoon, was ik eigenlijk net hersteld van een angststoornis/depressie.
    Mijn kinderwens bestond al langer, maar door de psychische klachten die ik had, besloten we steeds om het uit te stellen. En toen ik eenmaal zwanger bleek.... Toen viel ik echt in een gat. Soms hoopte ik stiekem dat het mis zou gaan. Zo erg was het.Sorry als ik hier mensen mee kwets... maar het was toen echt zo en kan het me niet absoluut niet meer voorstellen.
    Ik twijfelde opeens aan mijn capaciteiten als moeder, en of de relatie met mijn man wel stand zou houden. Wat als we uit elkaar zouden gaan "later"? Wat als het kindje niet gezond is?

    Om een lang verhaal kort te maken: Na een week of 16 ging het beter en verdwenen alle negatieve gevoelens.
    Je hebt pas kort een relatie en ik kan me indenken dat dat je onzeker maakt. Daarnaast ben je soms labiel (geweest) en zit je boordevol met hormonen, waardoor je alle gevoelens uit zijn verband trekt.

    Ik weet bijna zeker dat het helemaal goed komt! Het lijkt me sterk dat dit je hele zwangerschap duurt. Maar mocht dat wel zou zijn: het kijken naar die kleine kraaloogjes van je eigen kindje, doet je beseffen dat niets ter wereld belangrijker is dan de liefde die je dan voelt!

    Wanneer je echt bezorgd bent, dan zou ik zeker aanbevelen om met iemand te praten. Je partner, een goede vriendin of een psycholoog.
    Als je wil, mag je me ook zeker een pb sturen.
    xxxxxxx
     

Deel Deze Pagina