Twijfels

Zover moet je eigenlijk niet denken.
Jij bent toch ook vast gelukkig ondanks alle ellende op de wereld?
Zo kun je bij alles wel gaan nadenken.
Wat is er nu mooier dan een kindje van jullie zelf.

 

Ik heb dit ook wel hoor. Moeten we nu kinderen op de wereld zetten, terwijl het geweld in de hele wereld zo toe neemt en zeker ook in ons land.
Zometeen kunnen de kinderen geneens meer lekker buiten spelen zonder dat je daar continu bij blijft.
Dan denk ik wel eens, moet ik zo egoistisch zijn???

En ondanks dat gaan wij er toch helemaal voor en gaan het beste ervan proberen te maken. Want als we nu allemaal zo gaan denken.....daar schiet de wereld en de economie natuurlijk ook niks mee op.

 

Ja, ik ken het wel een beetje....
Ik heb een vriendin gehad waarvan de man absoluut geen knderen wilde om die reden.

Ik wil wel heel graag kinderen, en er vooral voor zorgen dat er thuis zo'n veilig en vertrouwde omgeving is dat ze daar zichzelf kunnen zijn en gelukkig zijn.

Je kunt ze er nooit van af sluiten, ik heb ook genoeg van dichtbij gezien, druggs, geweld, alles.
Ik ben er alleen sterker door geworden, en denk dat ik daardoor mijn kinderen ook beter kan voorbereiden op het echte leven.......

 

Ik ken dat wel... ook ik vraag me af waarom je nu in deze tijd en deze wereld nog zo graag een kind op de wereld wil zetten.. Hoe is de wereld over 10 jaar? Is het nog beroerder, of zullen de gemoederen juist wat gesust zijn..

Vind het moeilijk. Ik heb zelf een fijne jeugd gehad, ben van '81, en zo lang is het niet geleden. Alleen als ik nu al terugkijk, lijkt het allemaal zoveel simpeler te zijn geweest. De maatschappij is ook zo materialistisch vind ik, dat komt er ook nog eens bij. Als je kijkt wat kinderen 'eisen' met sinterklaas, omdat vriendjes, vriendinnetjes en dat soort dingen dat ook krijgen, lijkt me toch best moeilijk. Ik ben meer van het knusse type, blij zijn met wat je hebt.

Ach, ik denk dat veel mensen zich dit zullen afvragen. Ik weet gewoon dat een ukkie dat uit mij en mijn vriend geboren gaat worden heel veel liefde zal gaan krijgen en het huis echt als een veilige plek zal mogen/kunnen beschouwen.. Meer kun je niet doen denk ik..

 

Ik heb dat zelf niet, al begrijp ik de angst wel.
Vroeger was er ook al van alles gaande en dat zal ook altijd zo blijven.

 

Ik heb die twijfels gehad toen ik zwanger wilde worden van onze oudste .
Nu weet ik dat wij het heel goed doen , evenals onze kids .
Tuurlijk , de maatschappij word steeds geweldadiger .
En tuurlijk is de maatschappij heel materialistisch .
Ik leer mijn kids dat ze niet alles kunnen hebben wat een ander ook heeft en dat ze dankbaar moeten zijn voor wat ze wel krijgen .
Nu merk ik aan mijn oudste dat het echt werkt , ze is altijd heel blij met alles wat ze krijgt .
Hoe klein dat dan ook mag zijn .
Ik denk zelf dat je niets met deze twijfels opschiet , omdat het verlangen naar een kindje toch blijft .
Ook als je besluit om om die reden geen kindje te nemen .
Daar maak je jezelf alleen maar erg ongelukkig mee .
Nu denk ik er niet meer bij na , vooral ook omdat wij 2 hele gelukkige kids hebben .
Ze krijgen heel veel liefde en aandacht en wij proberen ze de ouderwetste opvoeding te geven .
Dus goede manieren ( netjes dank je wel zeggen , of alsjeblieft , eten met mes en vork ) en moralen (pikken mag niet , iemand slaan mag niet enz ) .
Onze oudste weet ook al heel goed wat wel en niet kan .
Als ze bv iemand ziet die een ander slaat roept ze al : ophouden je doet hem/haar pijn en dat mag niet
Nu proberen we haar wel te leren dat ze zich niet met alles mag bemoeien , maar dat is nog wat moeilijk

Dus wat ik bedoel met dit eigenlijk veel te lange verhaal is : je kunt ook je kids een gelukkig leven bieden in deze maatschappij .
Zolang je zelf maar weet dat je het goed doet

Groetjes Joyce

 

Misschien dachten je ouders dit vroeger ook wel .. en ze hebben er toch voor gekozen. En kijk maar hoe je er zelf doorheen bent gekomen. . En je zal zelf alles doen om je kindje te beschermen en al moet je de hele dag op het speelplein zitten ... dat doe je mischien toch wel . Mijn moeder was al in paniek als ik iets later uit school was (en die was om de hoek) dus het zal ook wel van nature een angst zijn. Of niet???

liefs,

 

Hallo allemaal,

Ik had die twijfels ook, totdat iemand uit mijn directe omgeving iets zei waar ik het eigenlijk helemaal mee eens ben. Wij kunnen er met zijn allen voor zorgen dat onze wereld wordt uitgebreid met goed-opgevoede, intelligente, sociale mensen. Hopelijk wordt de wereld dan weer een stukje beter! Misschien een beetje perfectionistisch geformuleerd, maar zo is het wel!

groetjes,
Suus

P.S. Ben weer terug van (even) weggeweest, heb jullie verhalen allemaal gevolgd en wens iedereen weer veel succes!

 

Ik heb die twijfels niet. Wat Deborah al schreef, ben ik het volledig mee eens. Vroeger gebeurde er ook van alles. Kijk bijv naar WO I en II. Natuurlijk lijkt het dat de wereld steeds bozer en groter wordt. Dat is ook zo in je eigen beleving. Als kind zijnde heb je minder zorgen en denk je minder na over de toekomst. Ik denk dat dat voor iedere generatie geldt. Verder denk ik dat je zelf heel veel kunt doen om je kind prettig op te laten groeien. Biedt je kind veiligheid en onvoorwaardelijke liefde dan ben je al een heel eind.