Mijn man en ik hebben ongeveer 6 maanden geleden besloten niet nog een derde te willen, dus liet ik een koperspiraaltje zetten. Helaas heb ik deze per ongeluk tijdens gebruik van mijn menstruatiecup naar beneden getrokken en moest deze worden verwijderd. In tegenstelling tot wat ik had verwacht werd ik heel emotioneel en kan ik mij er niet toe zetten een nieuw spiraaltje te laten zetten. De sluimerende wens voor een derde is weer helemaal naar boven gekomen. Maar ik heb me bij beide zwangerschappen vreselijk gevoeld, ik ben tot meer dan 20 weken vol continu misselijk geweest en daarna kreeg ik erg last van bekkenklachten. De bevallingen gingen wel prima, maar na ongeveer 2 weken kreeg ik bij beide depressieve gevoelens welke uiteindelijk ruim een jaar (na elk kind) mijn leven heel grijs maakten. Ik heb het toentertijd niet gezien als depressie omdat ik wel functioneerde, maar ik weet wel dat ik die tijden niet meer mee wil maken. En dat is dus voor mij de voornaamste reden om niet een derde te durven. Ik wil me niet weer ruim 1,5 jaar zo vreselijk voelen. Dat is voor mij, mijn man en onze relatie en de kinderen niet goed. Maar ik vraag mij wel af of er mogelijkheden zijn om dit te voorkomen. Wat betreft de misselijkheid, ik heb emesafene gebruikt en dat hielp wel een beetje, maar haalde eigenlijk alleen de scherpe kantjes eraf. Het was beter te doen, maar ik moest nog steeds om de dag overgeven. Ik heb er dus geen vertrouwen in om alleen daarop te steunen. Zijn er meer mogelijkheden en wie kan mij daarin helpen? Bij de vorige zwangerschap wezen verloskundige en huisarts een beetje naar elkaar en kwam ik niet echt verder. Nog veel belangrijker,waar vind ik hulp als ik merk dat ik weer in het grijze gat val? Ik heb het nooit goed durven aangeven (vond dat ik gewoon niet moest zeuren op dat moment) dus wat zou ik vantevoren al kunnen doen? Excuses voor het lange verhaal, maar ik durf deze stap niet te maken zonder betere voorbereiding.
Hoi Femkes, heel goed van je dat je je vragen en angsten opschrijft en benoemt. Dat is stap 1! Stap 2 is dat je er open met je man over spreekt. Jij kan dingen anders beleven/beleeft hebben dan hij en het is belangrijk dat je van elkaar weet hoe de ander er in staat en dat jullie elkaar steunen in je gevoelens. Verder is het voor jullie denk ik heel belangrijk om op een preconceptioneel spreekuur een afspraak te maken. De meeste verloskundigen bieden deze consulten aan (wel tegen eigen vergoeding, ik meen 90 euro). Daar kun je met (mogelijke) zwangerschapswens terecht en zij/hij kan je van tevoren al een hoop vertellen en adviseren en je naar de juiste personen doorverwijzen, zodat je inderdaad op tijd alles in beeld brengt voor jezelf en om beter voorbereid te zijn. Dan lopen je lijntjes maar alvast. En wellicht denk je na de gesprekken anders over een derde; juist wel of juist niet doen. Er bestaan bij de gynaecologen POP-poli's waar zwangeren met een belaste voorgeschiedenis op psychisch gebied terecht kunnen. Ook kun je via de huisarts doorverwezen worden om eens te praten met een psycholoog of psychotherapeut. Online zijn ook verschillende fora te vinden over post partum depressies. Je kunt er informatie vinden en eventueel in contact komen met lotgenoten. (bv. mamazorg of inDepressie) De misselijkheid is echt een vervelende kwaal en als je er al 2 keer last van hebt gehad is de kans groot dat het een derde keer ook weer gebeurd. Emasefene helpt inderdaad vaak een beetje. Er zijn ook andere medicijnen te krijgen, maar die worden vaak niet als eerste voorgeschreven. Dat zou je eens met je huisarts kunnen bespreken. Je kunt dus ook best met je huisarts een afspraak maken met de vragen waar je mee zit. Die kan je eventueel ook naar een diëtiste sturen als je zwanger bent om eens te kijken of je op die manier je misselijkheid kunt verminderen. Kortom, er is niet dé oplossing, maar er zijn genoeg mensen die je ermee kunnen helpen. Iedereen bewandelt een andere weg en iedereen heeft andere behoeftes. Ik zou inderdaad eerst uitzoeken wat jij belangrijk vindt en ik adviseer je wel echt een gesprek óf met de huisarts óf met de verloskundige te regelen. Veel wijsheid! groetjes Brigitte