Even van me afschrijven..... Nog 3 weekjes te gaan, maar wat vallen de laatste weken me erg tegen. Twee jaar geleden werd ik ziek. Gewoon te veel gewerkt was mijn idee, oververmoeid en gewoon doorgaan. Zoals zo velen van ons zouden doen, tot dat ik mijn pen niet meer vast kon houden, hele dikke opgezwollen vingers. En toch maar besloten me ziek te melden en met als doel gewoon uitrusten en bijkomen. Maar als snel kwamen er meer klachten. Dikke knieeen alles stijf van een 21 jarige na een hoog bejaarde. Al snel werd ik doorgestuurd na reumatoloog maar geen ontstekingswaarden te ontdekken na een jaar een second opinien aangevraagd en daar kwam in het Radboud uit fibromyalgie. Van iemand die alles dik voor elkaar had ( net afgestudeerd, rijbewijs en eigen auto, een baan en samen wonen ) werd er steeds een stukje van me afgenomen. Auto rijden lukte niet meer want had geen kracht meer om te schakelen, en al die tijd werkte ik ook niet, vriendinnen die je in de steek laten. En mijn grootste passie ( twirlen ) heb ik moeten opgeven omdat ik het lichamelijk niet meer aan kan. Nu 2,5 jaar verder probeer ik het allemaal zo positief mogelijk in te zien. Inmiddels ben ik voor 50% afgekeurd maar gaat het lichamelijk en geestelijk al een stuk beter met me. En ben ik dolgelukkig dat ik zwanger ben van ons eerste kindje!! Veel mensen vragen wel als het een verstandige keus is, het gene waar ik het goed met mijn man over heb gehad is als we het nu proberen of over een paar jaar, hoe dan ook ik zal deze pijn houden!! Door de zwangerschap ben ik me beter gaan voelen. 7,5 maand weinig pijn gehad, maar nu, nu heb ik het zwaar, lichamelijk komen er steeds meer klachten en de wel bekende loodjes waar iedereen last van heeft. Ik slik sinds 2 weken iedere dag 6 paracetamol omdat ik de pijn anders niet kan verdragen. Dit in overleg met vk en apotheek omdat ik andere pijnstillers nu niet mag hebben. Morgen heb ik mijn controle bij de vk maar vraag me af hoe lang ik dit lichamelijk nog vol kan houden en als mijn kindje geen gezondheid problemen oploopt door de vele paracetamol. De kleine ligt boven het gemiddelde qua groei zouden ze het eventueel niet eerder kunnen halen... Of is het beter om de natuur zijn gang te laten gaan... Geen idee wat ik met dit topic wil, maar het voelt wel erg goed om het even van me af te schrijven.
Meid, van je afschrijven is altijd goed. Ik heb ook geen flauw idee wat ik moet schrijven, maar ik wens je veel wijsheid mbt kindje eerder halen of wachten. Veel sterkte met je laatste loodjes
Heel herkenbaar, ik werkte fulltime. Totdat ik niks meer kon, lag maar in bed zo doodmoe (zoontje was toen 1,5) en alles deed zeer. Ze dachten aan een burnout. Kreeg uitvalsversschijnselen en zelfs de trap oplopen was te veel. Ik moest naar een revalidatie centrum wat ik zelf niet wilde. Na lang sukkelen, zelfs de psych stopte me in een bomen groep ('voel je als een boom' brrr) met onverklaarbare klachten. Uiteindelijk bij de neuroloog terecht gekomen omdat men dacht aan ms. Die stuurde me door naar de reumatoloog en toen kwam het verlossende woord fibromyalgie. Het is moeilijk.. Lange weg geweest, maar het belangrijkste is luister naar je lichaam. Let op je grenzen. Lijkt me super zwaar om zwanger te zijn en ook FM te hebben. Mijn zoontje is inmiddels 6,5 en wij zijn ook al een tijdje bezig voor een tweede wonder. Met mijn berichtje wilde ik je even een steuntje geven, je verhaal is heel herkenbaar. Nog een paar weekjes en dan heb je je mooie wonder in je armen! Dikke knuffel
Je titel niet klagen maar dragen.. meid, jij hebt het recht om af en toe te klagen. Dat je met 6 paracetamol de pijn niet doorkomt zegt genoeg. Ik hoop voor jou dat je niet lang meer hoeft te wachten alvorens je kindje komt. Dat kleine wonder zal je even alle pijn doen vergeten. Heel veel sterkte!
Sterkte met je gezondheid! Ik weet van iemand in mijn omgeving dat ze het kindje met 37 weken gehaald hebben i.v.m. reuma. Dus je zou het bespreekbaar kunnen maken bij de verloskundige. Persoonlijk zou ik er in jouw situatie wel voor kiezen als je die keuze hebt. Na 37 weken is de baby in principe klaar om geboren te worden. Dus mijn gevoel zegt dan dat het minder schadelijk is dat hij/zij nu geboren wordt dan dat de paracetamol bij hem terecht komt.
Ik weet er alles van!! Heb sinds mijn 26ste 3 hernia's, 7 versleten nek- en rugwervels en behoorlijk fibromyalgie, ben 100% afgekeurd levenslang (was verpleegkundige) en slik dagelijks een dosis morfine om de dag door te komen zonder al te veel pijn. Gelukkig mag ik morfine t/m de 8ste maand slikken en de laatste maand niet ivm het risico dat het kindje geboren wordt met een ademdepressie. Een natuurlijke bevalling zal nooit lukken dus wordt waarschijnlijk een keizersnede en heel misschien toch een natuurlijke bevalling maar dan wel met een epiduraal (ruggenprik) als het mogelijk is. Lichamelijk is het niet ideaal om een kindje te krijgen maar ik heb al genoeg in mijn leven moeten laten en dat zal alleen maar erger worden, ik wil al lang een kindje en met de juiste begeleiding en steun zal het heus wel lukken.
Wat vervelend dat je je zo voelt! Ik snap dat je niet wil wachten tot 42 weken of zoiets. Maar toch zou ik je aanraden het proberen te rekken tot in ieder geval 38-39 weken. Mijn dochter is met 37+2 geboren, ze zou er klaar voor moeten zijn geweest (inleiding ivm zwangerschapsvergiftiging), maar ze was er echt niet klaar voor, onrijpe longen, klaplong, etc. Ik vind mensen hier soms wat te lichtzinnig adviseren aan anderen dat een kindje met 37wk er wel klaar voor is. Je houdt het al 3 wk vol met pijn, misschien nog even een weekje doorbikkelen? Hoe verder je bent hoe beter de kans op een goede start van je kindje. Zou idd met je vk gaan praten, misschien kun je vast de inleiding plannen, dan heb je ook een termijn om je op te richten. Het is makkelijker volhouden als je kan denken 'nog 5 dagen'. Sterkte!
Lijkt me best heftig als je zoveel pijnstilling nodig hebt. Het lijkt mij in jou situatie ook helemaal niet gek om eventueel inleiden te bespreken. Wel moet je rekening houden met dat het dan een medische indicatie worden je in het ziekenhuis onder begeleiding van ziekenhuis verloskundige moet bevallen (misschien loop je al in ziekenhuis maar zoniet dan weet je het nu hihi). Ook kan een inleiding sneller op een keizersnede uitlopen heb ik begrepen. Zelf ben ik bij mn zoontje ook ingeleid met 40 weken omdat hij al zo groot was en ik ivm hoog bmi ook meer risico liep. Succes!