Ik ben al mijn hele leven bekend met ernstige depressies. Jarenlang heb ik hiervoor amitryptiline geslikt maar dat is niet veilig bij een zwangerschap. Daarom ben ik een paar maanden geleden overgestapt op nortrilen een middel met dezelfde werkzame stof maar waar je wel veilig mee zwanger kan worden. Dit is het enige middel wat werkt op noradrenaline waarmee dat kan en ik heb dit echt nodig. Nu blijkt echter dat dit middel niet voldoende is voor mij. Ik raak weer in een depressie. Mijn psychiater heeft zijn hele netwerk benaderd en het internet afgespeurd naar een middel wat ik erbij zou kunnen nemen. Alle ssri's vallen af omdat die combinatie hartproblemen kan veroorzaken en alle nieuwe antidepressiva zijn nog niet voldoende onderzocht om risico op aangeboren afwijkingen uit te sluiten. Dat valt dus ook af. Nu stelde hij Lithium voor. Er werd altijd aangenomen dat dat veel bijwerkingen heeft en ook niet veilig is. Maar recent onderzoek heeft uitgewezen dat het enige echt aangetoonde gevolg een bepaalde hartafwijking is. De kans daarop gaat van 1 op 20.000 naar 1 op 5000. Hij zei heel realistisch dat de kans op een kindje met Down syndroom op mijn leeftijd (36) zelfs nog groter is dan het risico op afwijking door de Lithium. Ik vind het moeilijk hier in een beslissing te nemen. Aan de ene kant wil ik natuurlijk geen enkel risico nemen. Aan de andere kant is mijn leven nu niet leefbaar en de kans dat dat vanzelf verandert nihil. Mijn kinderwens is er al jaren en ik ben al ruim een jaar bezig alle medicatie af te bouwen of om te zetten naar een veilige variant. Het is dus niet zomaar iets en ik ben al onwijs ver gekomen. Mijn psychiater denkt dat een zwangerschap heel goed voor mij zou zijn in verband met de hormonen die dan aangemaakt worden dus dat dat ook nog iets met mijn stemming kan doen. Maar aan de andere kant zou het ook juist kunnen verslechteren door nog meer kwaaltjes en extra vermoeidheid. Dus het aankijken en hopen dat het dan verbetert is een grote gok en kan natuurlijk nog een tijd duren. Dat is moeilijk en betekent voor nu in ieder geval geen leven. Wat zouden jullie doen?
Wat heftig! Ik heb niet zoveel verstand van depressies, dus mijn reactie is vanaf de zijlijn. Ik hoop ook niet dat die te hard is, maar bij het lezdn van jouw post, vraag ik me wel heel erg af of het wel ‘verstandig’ is. Ik snap je wens heel goed, maar in jouw situatie zwanger worden en een kindje krijgen lijkt mij niet helemaal een goede keuze. Als je je nu al zo voelt dat bijna geen medicijn helpt tegen je zware depressies, hoe gaat dat dan straks als er een zwangerschap is, met misschien wel heel veel nare kwalen? En een kindje, met gebroken nachten, en alles wat erbij komt kijken. Ja, het heeft ook heel veel leuke kanten hoor! Maar ik vraag me af of je die wel gaat zien... heel veel sterkte iig!
Dank je wel voor je eerlijke mening. Toch is dat niet waar ik me druk om maak. Ik ben al 13 jaar volop in therapie en die is nu bijna afgerond. Alle specialisten om me heen die mij echt al lang en goed kennen, zijn van mening dat ik moederschap heel goed aan zou kunnen. Daar baseer ik mijn vertrouwen op.
Gek dat jouw behandelaar dat zo genoemd heeft. Hier hebben mijn behandelaars destijds meerdere keren aangegeven dat Lithium absoluut NIET de bedoeling is tijdens een zwangerschap en dat er bewezen is dat het nierschade tot gevolg heeft bij langdurig gebruik (daarbij denkend aan dialyse of noodzakelijke transplantatie), laat staan wat het doet met een ongeboren kindje. Ik zou het dus nogmaal bekijken. Heb ook wel eens Nortrilen gehad, maar kan de dosis die je nu hebt niet verhoogd worden?
Overigens voelde ik me tijdens de tweede zwangerschap beter dan ik sinds lange tijd voelde! Ik had na de eerste een postpartum depressie. En tijdens de 2e zwangerschap kon ik zelfs zonder medicatie. Nergens last van!
Dat dachten ze oorspronkelijk van Lithium inderdaad. Nu is bewezen dat het nierfalen leeftijdsgebonden is en niets met Lithium te maken heeft. Zoals ik al schreef is het middel de afgelopen tijd intensief onderzocht en blijkt het dus amper bijwerkingen te hebben. En is het op dat ene risico na volkomen veilig voor zwangerschap. Ik slik al een dosering van de nortrilen die ver boven de maximaal aanbevolen dosering om de spiegel in mijn bloed hoog genoeg te krijgen. En nog hogere dosering geeft een te hoge bloedspiegel met alle bijwerkingen die daar dan weer bij horen. Ik heb een middel nodig wat werkt op de serotonine en dat doet nortrilen minder dan de amitryptiline die ik eerst had. Daar gaat het fout .lithium zou dat kunnen compenseren
Pff... Moeilijk he?! Maar het gegeven dat je zo bewust afbouwt en zoekt naar de beste opties zegt voor mij dat je er absoluut verantwoordelijk mee omgaat. Op het moment dat je er al “niet stabiel” aan begint lijkt het me erg moeilijk van je zwangerschap te genieten en dat neem je de eerste periode met je kindje ook mee..... Ik zou dus eerst zoeken naar een “zo goed mogelijke variant” en jezelf de kans gunnen de risico’s te minimaliseren, maar te accepteren dat volledig uitbannen niet altijd gaat. Ik zit hier met een soortgelijk dilemma. Ik gebruik escitolapram. Zit al ruim een jaar in een fertiliteitstraject. Halverwege kwam ik weer op het punt dat bleek dat ik toch niet meer wegkwam met structureel dingen negeren die gewoon niet lekker zitten. Ben nu gediagnostiseerd met een verlatingsdepressie vanuit een complex trauma (chronische ptss vanuit een misbruikverleden en emotionele verwaarlozing). Ik vind de wereld tof en mooi, maar ik haat mezelf en moet vechten tegen een vrij hardnekkig laag zelfbeeld. De psych zegt dat dit jaren duurt voordat het opgelost is en dat het absoluut verantwoord is het traject voort te zetten. Ik denk dat ik niets kan, haha dus ik geloof hem maar... Hier wordt het dus toch zwanger worden met een SSRI...
Heb je meer informatie naar dat onderzoek, ben namelijk wel benieuwd. Hier wordt het nog steeds absoluut niet gedaan ivm enorm grote kans op afwijkingen bij het kindje.
Ah ja, dat was ook de reden dat ik zelf stopte met Nortrilen. Elke week bloedprikken om de spiegel maar goed te krijgen, die dosis was gewoon niet verantwoord voor mezelf (had ook veel last van de bijwerkingen). Blijft toch een grote puzzel he
Ik heb zelf naast de deoressiestoornis oa ook CPTSS ontstaan in mijn jeugd verergerd in mijn adolescentie. Jarenlang traumaverwerking gedaan in alle mogelijke vormen. In februari heb ik dat traject afgerond met de wetenschap dat ik zal moeten leren leven met de vrij forse restverschijnselen. Een lager zelfbeeld hoort daar ook bij al heb ik op dat gebied wel echt veel vooruitgang geboekt. Knap dat jij die strijd ook aan gaat want makkelijk is het zeker niet. Maar alles wat je leert neem je mee voor de rest van je leven en kun je ook weer doorgeven straks aan je kinderen! Helaas is een SSRI alleen niet voldoende voor mij en geeft de combi van een SSRI met nortrilen (een TCA) voor mij het risico op hartproblemen. Dus voor een baby zou het veilig zijn alleen ik als moeder kan dat niet aan. Dat niet alles op te lossen is weet ik heel goed. Ik heb ook een hele berg kennis en vaardigheden om daar mee om te kunnen gaan. Alleen een echte depressie valt echt niet te negeren helaas
Als je kijkt op www.poppoli.nl en dan het tabblad medicatie. Daar staat het bij stemmingsstabilisatoren - Lithium carbonaat. Deze bron gebruiken artsen ook om te checken of medicatie veilig is of niet
Maar dus denk ik dat je je eigen antwoord stiekem al wel weet. Je bouwt al zo lang bewust af, je hebt een psych die je begeleidt. Als je hem vertrouwt op zijn oordeel dat je het moederschap goed aankunt, zou ik hem ook vertouwen over zijn mening en ervaringen met medicatiegebruik....
Mijn artsen niet, ook niet die van de poppoli Maar volg je gevoel hierin. Voelt het voor jou goed met de steun en begeleiding van je behandelaar, is dat het belangrijkst. Hopelijk doet de Lithium wat je verwacht, succes!
Dat is dus het hele punt, hij heeft geen mening. Hij heeft de feiten verteld. Het kan maar er is een risico. En of ik het dat risico waard vind laat hij aan mij om te bepalen. En daar twijfel ik dus over.
De psychiater van de pop poli die ik eerder gesproken heb voor advies over iets anders, heeft mij deze website gegeven. Zij gebruikt die wel en mijn psychiater en zijn collega's ook. Dat zijn allemaal ervaren en kritische mensen. Wat mij betreft is het dus een zeer betrouwbare bron Edit: anders staat het hier: http://www.allesoverlithium.nl/home/ufaqs/zwangerschap/ ook goed beschreven met name in de folder waar naar doorgelinkt wordt
Goedenavond, mijn tante gebruikte lithium in alle 3 haar zwangerschappen. Zij heeft in ieder geval 3 prachtige en gezonde kinderen op de wereld gezet!
Hier zelf ook middenin het afbouwen van paroxetine naar Sertraline ivm de risico's in een zwangerschap, ben ook 36, en de wens voor een 2de kindje is ontzettend groot. Een oude vriendin van mij gebruikte ook lithium, en was bezig met voor een eerste kindje, helaas ging dit bij haar keer op keer mis. Maar of dit door de lithium kwam zijn ze niet over uit.
Wat een moeilijke beslissing voor je TS. En bewonderingswaardig hoe gedegen je het aanpakt allemaal. Wat nog in mij opkomt: stel dat je de lithium gaat gebruiken zouden ze dan kunnen monitoren of je kindje die hartafwijking heeft?