HG is vreselijk! Ik heb het ook gehad en niet eens tot de bevalling en ik vond het al hels. Laat staan als het gaat zoals bij jou. Kwam de TIA ook door de HG? Of was dat separaat? Heb je inmiddels lotgenoten gevonden? Er is een vrij grote fb groep namelijk (ook voor vrouwen die het al gehad hebben). Als je wilt kan ik je het adres geven. Ik zeg altijd dat ik niet goed ben in alles wat met kinderen krijgen te maken heeft: het duurde 6 jaar voor ik uberhaupt blijvend zwanger was, toen had ik hg en de bevalling duurde 48 uur... Ik hou het bij eentje
Ik heb echt een fijne zwangerschap 🙈 Bijna geen kwaaltjes gehad en nog steeds gaat het prima, nadeel is wel dat ik vaak heb gedacht: gaat het nog wel goed? Maar daar heb ik nu een Angelsound voor 😁🙏🏻
Ik heb me vooral verkeken in het zorgen maken, vanaf het moment dat ik erachter kwam dat ik zwanger was tot nu heb ik me zo vaak zorgen gemaakt, en vaak onterecht, dat had ik niet verwacht. Qua klachten mag ik niet klagen en dat doe ik dus ook niet, nou ja niet vaak, soms kan ik wel is mopperen als ik weer eens sta te hijgen na een kleine inspanning, of ergens echt te moe voor ben en dan moet zeggen dat iets niet gaat.
Ik heb altijd geroepen dat ik 5 kinderen wilde. De eerste zwangerschap ging perfect en voelde me geweldig..zo ook met de tweede. Nu met de derde pffff er gaat volgens mij geen dag voorbij dat ik niet denk aan ..zoveel weken nog te gaan. Ik ben er zo ontzettend klaar mee. Die buik die maar in de weg zit, het lopen als een pinguin, de vermoeidheid enz enz. Nee het ik hou het tocht echt bij drie kindjes. Als ik dan denk dat hij er nog tot 42 weken kan zitten wordt ik gewoon chagrijnig. Ik ga er ook niet om liegen hoor, genoeg mensen in mijn omgeving weten dat ik er helemaal klaar mee ben.
Ik heb dat ook wel. Ja, je lijf is log en zwaar, maar hormonaal voelt het prima en m'n humeur en gemoed is gewoon beter met een baby in m'n buik. Ik ben wat rustiger, milder en kan wat beter ontspannen.
Enige waar ik happy van word tijdens m'n zwangerschap is als ze aan het schoppen is en ik haar voel bewegen. Ook als ik haar op de echo's zie en ik haar hartje hoor kloppen. De voorbereidingen van alle babyspullen kopen e.d. Vind ik ook geweldig. Maar alle klachten die ik ondervind en de groeiende buik nee vind ik niet fijn. Heb elke dag pijn, slaap slecht etc. Tot 16 w misselijk en nu nog sommigegeuren niet verdragen en bekkenklachten en rugpijn is gewoon n hel .
eerste zwangerschap was echt heerlijk , een eitje!! Deze zwangerschap is gewoon klote met een hoofdletter K!! Extreme misselijkheid, overgeven, bekkeninstabiliteit , bandenpijn,hormonen en slapen....wat is dat? Ik kan niet wachten tot de kleine man zich aandient
Ik vond zwanger zijn heel bijzonder, omdat je veel positieve aandacht krijgt van zowel bekenden als onbekenden en je natuurlijk een baby aan het maken bent. Fysiek vond ik het vooral vermoeiend, maar toen wist ik nog niet hoe het was om een kind te hebben
De eerste zwangerschap was ik zwanger van de verste tp na onze IVF behandeling. Ik ben tot week 17 hartstikke beroerd geweest maar wat was ik dankbaar en blij. Ik sta stralend op iedere foto en ik was zo trots op die buik. Hoewel ik deze zwangerschap eigenlijk beter doorgekomen ben qua misselijkheid valt het me toch zwaar allemaal. Dat komt met name door de ziekte van mijn moeder. Ik vind het lastig om in die schaduw de roze wolk te vinden. Ook voel ik me echt enorm dik en vind ik mezelf zeker niet zo mooi als bij de eerste. Maar verder gaat alles goed en aangezien dit de laatste keer is, wil ik er ook zo graag van genieten. Dat komt waarschijnlijk pas op het moment dat ik ons meisje echt duidelijk voel. Ik merk wel dat weken nu veel sneller gaan. Als het straks mooier weer is zal het met mijn humeur ook wel beter gaan
Ik heb het deze ronde juist andersom, was heel erg bang dat ik heel erg misselijk zou zijn de eerste 12 weken en bang dat ik door hyperflexibiliteit heel erg last van mijn bekken zou krijgen. was wel een beetje beroert tot 13 weken, maar minimaal. En nu word ik sinds ongeveer week 30 ergens van 1 tot 3 keer snachts wakker voor toilet. Af en toe een dag met heartburn. Soms een beetje rugpijn. Dus kan gelukkig niet klagen. Succes voor jullie dames die het wel wat moeilijker hebben! <3
Hier kreeg ik al snel in mijn omgeving te horen dat zwanger zijn geen ziekte is en ik gewoon moest blijven doen wat ik deed. Ik was doodmoe... Heb wel gewoon doorgewerkt met alles er op en er aan. Rond de 20 weken heb ik een kneuzing/scheuring door overbelasting opgelopen aan een van mijn banden. Hierna kon ik niks meer en had ik veel pijn. Ik had continu pijn en extra pijnscheuten als me kleine man er tegen aan zat. Nog altijd zei mijn omgeving dat ik me niet moest aanstellen en gewoon moest doorgaan. Gelukkig hier zelf wel besloten een stapje terug te doen en iig te stoppen met werken. Met 35 en een beetje gingen we op het huis van vrienden in belgië passen. Op de woensdag na een dagje Brussel wist ik dat het niet lang meer ging duren. Ik had voorweeën. Ik zei dit tegen mijn man en die had zoiets van ja tuurlijk... je bent net 36 weken... Toch aanblijven dringen dat ik naar huis wilde. Uiteindelijk samen besloten dat we die vrijdag naar huis zouden gaan. Die vrijdagochtend werd ik wakker met weeën. Onderweg naar huis de vk. gebeld. Mochten gelijk doorrijden. Daar bekeken en ik had geen weeën zei ze. Ook was er geen ontsluiting of rijping te zien. Ik zou haar volgende week weer zien en moest voor de ontspanning maar lekker een bad nemen. Na een bad bij mijn schoonouders gaan slapen. Ik beneden omdat ik het nog altijd niet vertrouwde (hebben een zolder met hele smalle steile trap. Wil je niet met weeën af moeten). 's ochtends om 6.00 moest ik naar de wc en braken mijn vliezen. Gelijk door naar het ziekenhuis met 36.4. Hier had ik wederom weeën, maar hun gaven aan van niet. Ik heb daar gelegen tot 37.0 Ben ingeleid... Met mijn eigen weeën erbij had ik een weeënstorm. Nog altijd geen wee te zien op de monitor... Ik heb dus al die tijd weeën gehad... Binnenweeën... zijn niet te zien. Ik weet nu duvels goed dat ik naar mijn eigen lichaam moet luisteren. Nu sinds heel kort weer zwanger. Heb geen kwaaltjes, wel weer heel moe. Ik hoop dit keer meer te kunnen genieten. Ik weet dat het mijn eigen keus is om zwanger te zijn, maar op die extreme vermoeidheid en pijn van vorige keer zit ik niet te wachten. Ik was niet te genieten...