Hallo Allemaal, Zijn er hier meerdere die eigenlijk 10x niks aan het zwanger zijn vinden?? Tot 25 weken was het oke ik had weinig buik en nog geen last van vocht vasthouden etc. Maar nu inmiddels bijna 34 weken zwanger en ik vind het verschrikkelijk, heb er geen ander woord voor. Ik ben doodsbang voor de bevalling maar ik tel letterlijk af tot ons kindje geboren is! Ik voel me dik en net een waggelende panda beer, zelfs mijn gezicht is opgeblazen, hou ontzettend veel vocht vast en er is niks meer over van mijn mooie gespierde benen, en dan nog maar niet te spreken over die dikke buik en borsten voor aders.... Ben nu al zo ongeveer 14KG aangekomen en mis mijn maatje 36 . Dit klinkt als klagen en zeuren, maar vind het zo verschrikkelijk en snap dan ook niet dat er mensen zwangere vrouwen mooi kunnen vinden en op een roze wolk kunnen zitten van het zwanger zijn? Tuurlijk ben ik hartstikke dankbaar dat ik wel gewoon zo makkelijk zwanger kan worden en straks on kleintje hebben.. Maar het zwanger zijn zelf... ZIjn er hier meer met dit gevoel?
Meid die veertien kilo is er binnen paar weken na de bevalling weer af en die gespierde benen heb je ook zo weer terug. Maar ik snap wat je bedoeld ; het dikker worden , minder kunnen bewegen, en de zorgen tijdens zwangerschap en over de bevalling zijn geen pretje maar die ben je denk ik ook zo vergeten als je de kleine in je armen hebt
Dat denk ik ook wel dat ik het er weer af krijg, en wil eigenlijk ook helemaal niet zeuren, uiteindelijk zelf samen met mijn man voor gekozen, en wij mocht het voorrecht hebben makkelijk zwanger te raken. Maarrr oeff wat vind ik het zwanger zijn verschrikkelijk, voor ik zwanger was en ik zag zwangere vrouwen dacht ik altijd wauww moet dat fijn zijn zwanger zijn. Tot ik het zelf was, nu als mensen zeggen ik ben ook zwanger (minder weken dan ik) dan denk ik aaagh jeetje arme meid wacht maar het is verschrikkelijk, maargoed dat ken ik moeilijk zeggen natuurlijk
14 kilo is inderdaad niet veel, die ben je vast zo kwijt. Ik snap je gevoel wel, ik had maat 34 en kwam 25 kilo!!!! aan waarvan het meeste vocht was door PE/HELLP. Ook ik was het heel snel kwijt. Nog een paar weekjes & dan heb je je kleintje in je armen. Maar het dikker worden, steeds minder kunnen doen, slecht slapen niet goed kunnen omdraaien etc is heel naar
Ik begrijp het wel hoor. Ik ben ook heel blij dat wij een kindje krijgen en verheug me er ook echt op dat het er dadelijk is enzo. Maar mijn veranderende lichaam, verminderde mobiliteit, verminderde energie, het feit dat ik emotioneel minder stabiel ben, de mening van andere over alles.. Daar moet ik toch erg aan wennen en vind ik echt niet leuk.. Maar als mijn zoontje dan zijn hand op mijn buik legt om de baby te voelen of tegen mijn buik praat en zingt om zich voor te stellen "hallo ik ben je grote broer " dan is het het allemaal wel waard
Ik snap het ook wel Heb tot nu toe altijd aan het einde van de zwangerschap medelijden gehad met de meiden die nog een hele tijd moesten Was zo blij dat ik er vanaf was! Ik heb geen idioot grote buik, iedereen vind me toch zo mooi dragen. Bescheiden en naar voren, hou niet veel vocht vast maar kan zeker nog komen. Maar toch mis ik mijn eigen lichaam, het fit zijn en alles kunnen. Toch is het ook wel weer speciaal en had ik het nooit willen missen.
Ik begrijp helemaal hoe je je voelt! Ik vond het zwanger zijn ook bepaald geen pretje. De steeds groter wordende buik, een baby die steeds harder schopt, elke dag weer iets minder kunnen, de extra kilo's en het slaapgebrek, stressen over de bevalling: ik krijg er bijna een jaar later nog de rillingen van. Nu willen we binnenkort voor een tweede gaan maar ik zie toch wel erg tegen die zwangerschap op. Niet elke vrouw is er blijkbaar even goed in, dat zwanger zijn. Wel vond ik de zwangerschap zeker op het einde zo vervelend dat ik de eerste maanden na de geboorte echt op een roze wolk zat, hopelijk is dat bij jou ook zo straks.
Ik kan me er niet druk over maken. We hebben er 4 jaar over gedaan en zal de laatste zijn die ergens over klaagt. Het mooiste cadeau vind ik het bewegen van de kleine in mijn buik, ik krijg daar echt een big smile van. Het zwanger zijn op zich zou ik zo weer doen.
Ik snap het wel een beetje. Ik had echter totaal geen moeite met hoe ik eruit zag. Daar was ik juist blij en dankbaar voor, voor die buik en dat plofgezicht. Ik was zwanger en ik was trots op mijn veranderende lichaam. Ik werd juist ziek door de zwangerschap! Bij Finley was ik tot een week of 24 extreem misselijk. Kon alleen maar platliggen en kotsen. Van het gezinsleven kreeg ik nauwelijks iets meer mee. Lag boven op bed in stilte. Lawaai bezorgde mij namelijk ook weer een overgeefaanval. Wat een lol is een zwangerschap in dat geval dan! Heb zelfs eens geroepen dat het voor mij zo niet hoefde! Ik vond dat echt verschrikkelijk.
Mijn eerste zwangerschap ging nog, maar de tweede heb ik niet als fijn ervaren. De verandering van mijn figuur heb ik geen problemen mee gehad. Ik ben een doener maar werd door de bekkenklachten al vroeg in de zwangerschap beperkt. Dan alsnog door gaan (want je hebt nog een kind) en veel pijn gehad. Weken niet geslapen, al was ik dood op, slapen lukte niet. En het allerergste de hormonen. Pff wat ben ik die laatste weken depressief geweest en helaas ook de eerste maanden na de geboorte. Dus ja ik heb mijn tweede zwangerschap ook als verschrikkelijk ervaren en hoop nooit meer zwanger te hoeven zijn. Ik ben dol gelukkig ben mijn twee kindjes en vind ons gezin compleet.
Ja weet je ik kan wel zeggen dat ik totaal niet snap waar je het over hebt en dat doe ik ook niet maar iedereen heeft het recht om zijn ei kwijt te kunnen. Heel vervelend dat je de zwangerschap zo ervaart. Ik ben elke dag weer dankbaar voor het feit dat we dit mooie geschenk mogen ontvangen omdat het voor ons niet vanzelfsprekend is gegaan. De misselijkheid, risico op zwangerschapsvergiftiging, hoge bloeddruk en hoofdpijn neem ik maar voor lief omdat ik weet wat ik er voor terug krijg straks in november. Nogmaals wil ik je heel veel sterkte wensen met je zwangerschap en dat je bang bent voor de bevalling is heel begrijpelijk. Ik denk dat ik ook peentjes zou zweten tegen het einde van de zwangerschap. Liefs.
Oja ik herken het zo. Nu net zwanger van de vierde en denk alweer waarom wou ik ook alweer nog eens zwanger zijn. Ik heb bij alle drie de vorige zwangerschappen al gezegd dat het niks voor mij is. Ik weet waar ik het voor doe en zal straks ook blij zijn als de misselijkheid weg is, maar dan komt er wel weer iets nieuws voor terug. Het moeilijkst van het zwanger zijn vind ik de misselijkheid, heb een fobie voor braken iew. En ik wordt zo een ontzettend kreng als ik zwanger ben. Net of ik mezelf niet meer ben. Ik snauw iedereen af die iets verkeerds tegen me zegt. Normaal kan ik me wel inhouden maar als ik zanger ben komt alles eruit.
Ik wou dat ik me ook zo kon voelen hoe jij je voelt als jenirt zwanger ben. Ik ben door gezondheidsproblemen en medicatie nooit echt fit of slank geweest. Niet om zielig te doen hoor! Maar misschien zet dat jouw gedachten in een ander licht! Natuurlijk mag jij je rot voelen maar wees blij dat het maar tijdelijk is! Voor mij word het waarschijnlijk best afzien deze zwangerschap maar ik heb het er dubbel en dwars voor over en jij vast ook wel Straks heb je dat prachtige wondertje in je armen en ben je alles weer vergeten! Probeer te genieten! Succes!
Ik ben er nu ook wel klaar mee. Niet beschikbaar zozeer mn figuur, maar wel dat ik steeds minder kan door bi. Ik ben ook al vanaf week 30 aan het aftellen en zou willen dat ik de tijd kon doorspoelen. Dit wordt ons 3de kindje en het lijkt of ik iedere zwangerschap meer klachten heb. Ik heb het er heel graag voor nieuwe over, maar ik zou toch blij zijn als de bevalling zich aandient. Maar wel met pas na de 37weken. Genieten doe ik nog zeker wek van mn buik en het wondertje dat erin zit. Ook al doet het soms best zeer als ik weer een trap krijg tegen mn ribben of als mn blaas weer als boksbal gebruikt wordt. Nog even en dan kan het genieten van de baby beginnen. Sterkte met de laatste loodjes.
Oh ja, ik vond het ook altijd verschrikkelijk. Ik kwam bij de tweede 25 kilo aan en kon niet meer lopen en slapen van de pijn in mijn bekken bij alle zwangerschappen. Ik voelde me net een ei met beentjes, maar dan wel een heel groot ei De volgende keer wil ik echt minder aankomen en al goed in shape zijn, zodat het minder zwaar is.
Ik vind mijn zwangerschap ook verschrikkelijk, Ik ben vanaf week 6 ziek zwak moe en misselijk, hou niets aan vocht binnen, kan mezelf soms niet eens uit bed hijsen laat staan de kleding aan trekken ik heb ondertussen twee keer opgenomen geweest in 3 weken tijd met uitdroging en kalium te kort, ben nu in 4 weken tijd 7,5 kilo kwijt en het afvallen gaat nog verder zoals het er nu naar uit ziet, Ik heb nog drie andere kinderen ik ben al weken niet op voetbal geweest van onze zoon, niet bij de majorette van onze oudste dochter en ik mis de streken van onze jongste, ik heb overal hulp bij nodig, wil ik douchen ... Word ik duizelig en heb ik hulp nodig, bloeddruk is veel te laag veel zout eten..,maarja hou het maar eens binnen als je alleen maar spuugd. Zoals maandag en dinsdag heeft mijn man nacht dienst, mijn jongste gaat dan bij mijn ouders slapen omdat zij nog vaak wakker is in de nacht en als ik meteen opsta val ik flauw, de volgende dag brengt mijn man de kids naar school, tussen de middag worden ze opgehaald door mijn schoonvader, ik woon te dicht bij school om met de fiets te gaan en ik mag geen auto rijden met de medicatie die ik heb,als ik ga lopen heb ik het zweet op de rug en word ik duizelig, dus schoonvader word van stal gehaald die hier komt eten met de kids en ze dan weer naar school brengt, om kwart over drie is manlief weer wakker die de kids ophaalt van school, Dan hebben we nog koken, ik kan echt geen eten ruiken of ik ga al over mijn nek dus ook dat komt op mijn man neer, moet hij werken.. Eten de kinderen mee bij opa en oma Ik vervloek deze zwangerschap, ik zou zo graag desnoods 20 kilo aankomen als ik me dan goed voel ! Al krijg ik maatje 44, dat komt dan na bevalling wel weer goed als ik me daar goed genoeg voor motiveer, voor nu zou ik zoooo graag gewoon weer mama willen zijn
Ik ook hoor! Vind het ook heel bijzonder en geniet van de schopjes enes voorbereiden. Maar als ik door stad loop ook al die leuke kleren, wil gewoon weer mezelf zijn kunnen shoppen en alles aan kunnen. Ik voel me soms net een oud wijf als ik door de stad sjok. Nu al 14 kilo aangekomen en moet nog even..
Nogmaals echt waar ik waardeer het zo veel dat ik bevoorrecht ben zwanger te zijn, ik realiseer me ook dat dit voor vele een droom blijft of een hele lastige weg. Maar ik kan me gewoon niks voorstellen bij roze wolk idee wat iedereen heeft. Ik vind verschrikkelijk 100 x per dag te moeten horen hoe geweldig het zwanger zijn is en ik vast zo moet genieten etc etc. Ik wil gewoon mijn eigen lichaam terug weer, ben het zat. Ik werk nu dan ook nog steeds stug 7 dagen in de week door en wandel iedere dag half uur. En echt ik heb een droomzwangerschap na 12 weken nergens meer last van gehad, paardgereden tot 23 weken nog, iedere dag werken. Vind uiteraard geweldig als de kleine schopt en ik hem allemaal moeilijke bewegingen zie maken in mijn buik.. maar kan mij niet voorstellen dit te gaan missen. Vind fijn om te lezen dat ik toch niet de enige ben die dit gevoel heeft. Hebben jullie er ook moeite mee dat iedereen van je omgeving zo probeert te bemoeien ermee en zo overdreven doet alsof dit de laatste baby op de wereld is?? Daar gaan mijn hormonen namelijk helemaal van op hol haha.
Ook hier is zwanger raken absoluut niet vanzelfsprekend. Toch vind ik zwanger zijn helemaal niet leuk. Ik vind die dikker wordende buik heel vervelend, heb deze zwangerschap veel last van hormonen en vermoeidheid, herken mezelf af en toe niet daardoor. Ik ben blij dat er een 2e kindje onderweg is maar zwanger zijn? Iedereen heeft een mening over m'n lijf, men wil aan m'n buik zitten etc. Ik houd er absoluut niet van. En nee, dat betekent niet dat ik niet dankbaar ben enzo hoor
Ik snap gelukkig niet hoe je je voelt. Ik heb van elke seconde genoten, juist omdat ik wist dat ik bevoorrecht was en niet door de medische molen hoefde en geen 10 ivf/IUI/ICSI behandelingen nodig heb gehad. Ik kan heel goed begrijpen waarom anderen, die juist dolgraag een kindje zouden willen en zwanger zouden willen zijn, dit topic heel kwetsend en pijnlijk zouden vinden. Je mist je maatje 36?? Really?!