Allereerst: wat ontzettend lief dat je zo aan je collega denkt. En van harte met je zwangerschap! Ik heb zelf ook in het IVF traject gezeten en heb meerdere collega's gehad die het altijd even apart kwamen vertellen, voordat ze het aan de rest vertelden. Ik vond dat altijd heel prettig. Eigenlijk reageerde ik altijd heel blij voor deze collega's, maar dan kwamen later toch de tranen en dat geeft niet. Ik was altijd heel blij dat ze er uberhaupt bij nadachten. Ik zou het toch persoonlijk vertellen en erbij zeggen dat je het heel goed begrijpt dat het voor haar moeilijk is. Ik denk dat ze dat heel erg op prijs stelt.
Pff, zoiets blijft moeilijk! Om te horen én zeker ook om te vertellen.. Het is mij op verschillende manieren verteld. Persoonlijk, mailtje, sms of gewoon helemaal niet (dan kwam ik er vanzelf achter). Bij mij maakte het niet echt veel verschil hoe het verteld werd. De teleurstelling dat het iemand anders wéér wel was gelukt en mij nog steeds niet, was er toch wel. En na die eerste teleurstelling kon ik altijd blij zijn voor de ander, maar ik had daar gewoon echt wat tijd voor nodig. Geef je collega dus sowieso die tijd. En het feit dat je hier nu zo mee bezig bent en het voor haar zo goed mogelijk probeert aan te pakken, zegt genoeg over jou! Veel mensen denken hier uberhaupt niet over na, dus daar gaat ze sowieso ook blij mee zijn.
Lastig! Ik heb ook een collega die bezig is met IVF. Toen ik zwanger was heb ik gevraagd of ze in de pauze mee ging wandelen (dan halen we broodjes bij de appie). Zo zag ik haar toch even alleen. Ik vond het in ieder geval belangrijk het persoonlijk te vertellen. Ik heb het gewoon verteld en aangegeven dat ik het heel moeilijk vind het haar te vertellen, maar dat ik het wel belangrijk vind het haar persoonlijk te vertellen (ik zou het erger vinden als ze het via via hoort). Ze reageerde heel hartelijk en ze was erg blij voor ons. Ze gaf ook aan dat ze het fijn vond dat ik het haar persoonlijk vertelde en dat het los stond van hun problemen met kindjes krijgen. Een hele fijne reactie dus, al was iedere reactie natuurlijk prima geweest en had ik me op wat ergers voorbereid. Succes!
Hallo meiden, Ook even vertellen hoe het afgelopen is! Ik wilde eigenlijk gisteren met haar terugrijden maar een andere collega schoot me aan of ik meereed dus dat plan ging niet door. Ik heb daarom besloten om savonds een appje te sturen waarin ik aangaf dat ik het heel moeilijk vind om te zeggen, dat ik het haar ook zo ontzettend gunde, dat ze niet blij hoefde te zijn en ook niet meteen hoefde te reageren en dat ik hoopte dat ze begreep dat ik deze manier koos om het te vertellen. Ze reageerde eigenlijk al heel snel dat ze het heel erg waardeerde dat ik het op deze manier liet weten en ze feliciteerde ons. Ze zei dat ik me niet schuldig hoefde te voelen want er is geen rij in kinderen krijgen en ze gaf aan dat ze mn appje ontroerend lief vond. Echt een hele fijne lieve reactie!! En natuurlijk wéét ik wel dat ze het er absoluut ook moeilijk mee zal hebben en dat misschien niet zegt of dat dat later nog komt, maar ik heb in ieder geval een goed gevoel over hoe ik het haar gezegd heb. De komende tijd zal ik natuurlijk nog steeds zoveel mogelijk rekening met haar houden. Geen roze-wolk-babypraat voor haar neus en het nieuws ook niet in de vergadering aan de andere collega's vertellen maar per mail oid. Ik hoop dat ik haar hiermee een beetje kan helpen, ook al blijft het gewoon moeilijk!! En ondertussen spaar ik me suf voor MvM zodat zij dat kan gebruiken en snel ook zwanger is! Bedankt voor alle reacties! Dat heeft me echt geholpen om het op een goede manier te doen en verwoorden!
Fijn dat het zo liep Attent dat je het ook hier nog even komt melden Net zo attent als je naar je collega bent Geniet v je zwangerschap!
Ik moest mijn zus ook vertellen dat ik zwanger ben. Zij zit jaren later en vele miskramen verder nog met lege handen. Ik vond dit vreselijk moeilijk maar heb het toch persoonlijk verteld. Ik zou het jou collega dus ook persoonlijk vertellen.