Zwangerschap vertellen aan vriendin die net twee miskramen heeft gehad

Wat verdrietig voor ze.. Allereerst gefeliciteerd voor jou natuurlijk! Een gepaste manier? Zoals jij het hier zegt, dat je het lastig vindt om te zeggen vanwege wat zij hebben meegemaakt, maar het toch heel graag met ze wil delen. Dan blijf je ook bij jezelf.. dit zijn ook lastige dingen.

 

Gewoon zo vertellen. Ik ben ook zwanger van de derde zelfs maar mijn zus en schoonzus zijn al erg lang bezig voor eerste kindje. Ik heb het gewoon gezegd dat ik het lastig vond. Maar ze waren overigens heel blij hoor. Maar vonden het wel fijn.

 

Ik zou er niet teveel poespas van maken maar gewoon zeggen, en ook aangeven dat je t lastig vindt.

 

Ja, volg je gevoel! Wat hier ook is genoemd misschien juist nu geen poespas, maar gewoon zeggen en, proosten?

 

Heb je al een echo gehad? Ik was zelf heel blij dat mijn vriendin het pas zei na hun echo zodat ik niet in angst hoefde te zitten dat het voor hun fout ging zeg maar. Andersom wil mijn vriendin het ook niet meer weten voordat ik een echo heb gehad, ik heb een bbz gehad en bij zwangerschap van onze jongste heb ik t wel gelijk gedeeld en heeft ze ook vreselijk in spanning gezeten tot de echo

Maar dit is mijn ervaring.

Mbt tot vertellen, pijn gaat het haar vast wel doen en door haar gevoelens te erkennen, ben je al een top vriendin! Heel lief van je Ik zou geen cadeautje oid geven, niet teveel gedoe ervan maken. Ook omdat een cadeautje iemand eraan kan herinneren aan 'zij wel, ik niet' zeg maar. Of je moet een verwencadeau maken voor haar persoonlijk dat je aan haar denkt ipv gekoppeld aan jouw zwangerschap zeg maar

(Ik vond het zelf ook altijd een dubbel gevoel, blij voor de zwangere maar ook verdriet omdat je zelf ook die zwangere wil zijn. Maar door ruimte te krijgen voor het verdriet, was het beter te behappen en meer ruimte om oprecht blij te zijn)

 

Geen ervaringen met miskramen, wel met het niet-zwanger worden terwijl veel bekenden dit wel werden.

Wat ik altijd waardeerde was dat de zwangere het eerst even apart aan mij vertelde (omdat ze het daarna in de grote groep ging gooien). Dan kon ik me er even op voorbereiden.
Maar vooral een stukje medeleven is heel belangrijk. Ook als het een bekendmaking bij alleen ons thuis was, vond ik het erg fijn als iemand het uitsprak dat ze het moeilijk vond om te vertellen. Gewoon, dat ze dan liet zien dat ze aan me dachten. Vaak had de zwangere er meer moeite mee dan ikzelf en kon ik daarna alleen maar blij zijn voor diegene.

Juist het moeilijkste vond ik toen iemand het mega enthousiast bekendmaakte dat ze zwanger was in de grote groep én luidkeels verkondigde dat het in een keer gelukt was en ze dit zoooooo niet hadden verwacht! en vervolgens deed alsof er niks aan de hand was, terwijl diegene heel goed van ons traject afwist. Dat kwetste me (zeker onbedoeld) behoorlijk. Dat zou ik dus afraden zou ook geen cadeautjes meenemen

 

Ja precies! Vooral die ruimte voor gevoel en laten zien dat je weet dat het moeilijk kan zijn voor ze. Wellicht ook goed om te vragen wat ze fijn vinden: willen ze op de hoogte gehouden worden van de dingen die gebeuren tijdens de zwangerschap (bv foto’s van echo’s krijgen, babykamer die verbouwt is, etc) of juist niet? Dat kan per persoon natuurlijk ook verschillen.
Ik wilde juist alles meekrijgen zoals ‘normaal gesproken’ ook zou gebeuren, dus niet dat mensen het onderwerp bij mij zouden mijden. Dat had ik heel erg gevonden, ook voor de aanstaande ouders

 

Ik heb zelf helaas ook een moeilijk verhaal wat dat betreft (miskramen, ICSI traject met ex, IUI met huidige partner, onverklaarbaar verminderd vruchtbaar).

En natuurlijk ook de ervaring dat zwangeren het mij moeten gaan vertellen en daar erg tegenop zien.

Ik denk dat het er ook aan ligt wat voor type je vriendin is en wat zij prettig vind...

Ikzelf vond het bijvoorbeeld best jammer dat anderen het zoooo ontzettend moeilijk vonden om het mij te vertellen, dat ze het vervolgens vertelden met een soort schuldgevoel ofzo. (Terwijl ik nooit echt moeite heb gehad met zwangerschappen van anderen. Uitzonderingen daargelaten )

Hierdoor lag de nadruk zo op dat ze het sneu vonden voor mij, dat het spontane blije moment weg was, terwijl ik altijd oprecht heel blij was voor de ander. Maar door zo'n medelijdende blik werd dat een beetje teniet gedaan.

Het is lastig uit te leggen merk ik al.

Nou ja, ik hoop vooral dat jullie een manier kunnen vinden van vertellen die bij jullie alle vier past.

 

Jaa klopt, eindelijk!
Alleen het echte genieten is er nog niet helaas, daarvoor heb ik al teveel meegemaakt merk ik. Ik hoop dat ik de baby snel ga voelen

Succes met je zwangerschap en de aankondiging. Ik denk dat je nooit 100% de juiste manier van vertellen kunt vinden.

 

zo gaf mn schoonzusje schoorvoetend aan dat ze zwanger was, wij hadden een lekker k. jaar achter de rug met een overlijden en 2mk.

Wij waren eerst verbaasd, hadden niet verwacht dat ze voor een tweede gingen, maar wel super blij voor ze.

Kon alleen paar dagen later mededelen dat we de achtervolging ingezet hadden...

Was t van hun niet verwacht, kwamen wij helemaal uit een onverwachte hoek (ook voor ons zelf).

Kijk gewoon hoe de sfeer is, gaven zij bij de tweede ook vroeg aan dat ze zwanger waren of wachtten ze daarmee tot de echo? Dat zou je eventueel als referentie kunnen gebruiken.

Hier geven we t stug aan na een positieve test, maar dat komt omdat we een BBZ in de familie hadden en niemand wist dat ze zwanger was behalve haar partner, ze wist het zelf net. Duurde even voordat we doorhadden wat er mogelijk kon spelen en toen was t bloedspoed.

 

Fijn dat het hoge woord eruit is! Hopelijk voelt het voor jullie allebei goed na vandaag