depressief?

Aw ik hoop het heel hard voor je, en als je het niet trekt zeker met iemand over praten hoor. Ikzelf heb ook niet die fantastische roze wolk waar de meesten op zitten hoor. Ik ben blij met ons kindje en we keken er al lang naar uit, alleen had ik het mij het zwanger zijn anders voorgesteld denk ik. (Het is mijn eerste). Soms kan ik zelf ook wel eens negatieve gedachten hebben, zoals dat ik 't gevoel heb nergens meer bij te horen (mijn leeftijdsgenoten zijn allemaal nog met andere dingen bezig) soms wil ook gewoon mee lekker uit iets drinken maar blijkbaar word ik nu heel hard over het hoofd gezien en dat kwetst me. Dan kan ik wel al eens denken pff is dit het nou.. Maar ik kijk wel uit tot het moment dat ik mijn kindje in men armen zal hebben.

Heb je een idee hoe het komt dat je er niet naar uit kijkt? Ben je soms overspannen, heb je het heel druk met je andere kindje? Misschien helpt het om iets te gaan doen van ontspanning, yoga ofzo ik roep maar iets.. Zodat je even helemaal kan relaxen en een band kan proberen op te bouwen met je ongeboren kindje..
Hoe staat je partner tegenover je zwangerschap? En weet hij dat je het zwaar hebt?
Ik hoop voor je dat je er snel bovenop komt hoor.

 

Als t zo blijft zou ik je aanraden om toch even langs je huisarts te gaan. Sterkte meid.

 

Ik zou het wel in de gaten blijven houden en aan de bel trekken mocht het niet beter worden.

 

Ik heb het bij de eerste gehad, kon af en toe niet gaan werken omdat ik niet kon stoppen met huilen
Als je het idee hebt dat het erger wordt kun je beter je vk en of huisarts even bellen. Zou het sowieso aangeven bij je volgende controle.
Hormonen zijn rare dingen, hoop dat het een fase is waar je snel weer door bent zodat je kan gaan beginnen met genieten van je wonder.