Afgelopen maandag heb ik met 6+0 een miskraam gehad. Keihard van de roze wolk gedonderd. Dit was mijn eerste zwangerschap en we waren er zo ontzettend blij mee. Toen ik zondagavond begon te bloeden vreesde ik al dat het mis was en maandagavond heb ik ons kindje verloren. De miskraam was heel kort en heftig. Ik bloede de dag erna al niet meer. Binnen een paar uur slonken mijn borsten van een e-cup weer naar hun c-tje. Buikje verdween (was natuurlijk alleen nog opgezette darmen, maar het buikje was er toch) en ik voelde me absoluut niet zwanger meer. Net zo hard als we van de roze wolk donderden ging het hCG volgens mij naar beneden. Van een knal positieve test op maandag naar nu al zo wit als maar zijn kan. Ik had de behoefte om een brief naar ons kleintje te schrijven en die heb ik hier gezet. Misschien helpt het anderen met verwerken. Wij blijven in ieder geval beduusd achter met de vraag waarom? Lief kleintje, Wat waren we blij met ons gevulde paasei. Twee weken lang hebben we over je gedroomd, gelachen om de kwaaltjes die je meebracht en intens naar je verlangd. Lief kleintje pappa en mamma hielden al zo veel van jou, we voelden ons al echt je ouders. Struinden het hele internet af naar spullen voor je. Hadden al bijna een kinderwagen aangeschaft en we waren zo ontzetten in de wolken. We hebben een naam voor je verzonnen en je was al echt ons ukje. Ons kleine lieve kindje, zo welkom bij ons thuis. Helaas mocht het niet zo zijn. Je was te mooi voor deze wereld. Je hebt onze stemmen nooit kunnen horen en nooit geweten hoeveel we van je houden. Je hartje heeft waarschijnlijk nooit geklopt. Maar mijn hart schreeuwt om jou. Lief kleintje ik hou van jou. Kusjes en knuffels van Mamma en Pappa.
Mooi geschreven en... Ik voel mij ook moeder over onze zes kindjes die niet verder mochten groeien... Mama wordt je niet alleen als een kindje met alles erop en eraan geboren wordt. Moeder wordt je in je hart. Goed dat je deze eerste stap naar verwerking hebt gezet.
Mooi geschreven...altijd een brok in m'n keel van topics als deze...ook al ben je als vrouw nog maar kort zwanger, je hebt toch al het gevoel dat er leven in je groeit, dat het jullie kindje al is. En als het dan zo loopt is dat inderdaad heel verdrietig en heftig. Ik wens je heel veel sterkte.
Hoi muis78 Dit zou zomaar ook mijn verhaal kunnen zijn ik was ook 6 weken zwanger en wat waren we blij we zaten al namen te bedenken en mijn man zat al tegen de buik te praten.en inderdaad ook al naar spulletjes gekeken op internet.dinsdag avond kreeg ik een bloeding en mensen zeiden dat kan gebeuren het hoeft niks te zeggen maar mijn gevoel zei ukkie ik ga je kwijt raken.ik wist het al vandaag toch hoop hebben en een echo gedaan maar toen meekijken op het scherm en keihard van je roze wolk vallen.muis78 ik wens jouw en je partner heel veel sterkte. Maar lieve lieve ukkie wat was je gewenst bij ons. Groetjes pascalle