Dankjewel allemaal voor de steun en medeleven! Hier voel ik me vooral emotioneel en alleen...... Ik weet dat het overgaat, maar deze hormonale ellende samen met dit verlies is toch niet zo,n makkelijke combi..... X
Ach wat een ellende hè.... Kon je de klok maar een flinke slinger geven zodat de pijn een stuk minder is als je er weer naar kijkt... Ik heb met je te doen! Hopelijk is de bevalling voorspoedig gegaan ( voor zover dan kan natuurlijk) en voel je je lichamelijk ok! Doe rustig aan en denk vooral lekker aan je zelf eventjes! Knuf
pffff wat een groot verlies en wat een grot verdriet... ik ken je dan wel niet maar mijn hart huilt mee... wat erg om zoiets te moeten meemaken heel veel sterkte!!!
Elke dag gaat het iets beter, dat is fijn om te merken. Werd vanmorgen al niet meteen huilend wakker en heb voor het eerst weeer goed geslapen. Lichamelijk herstel gaat goed, sinds gisteren wel stuwing, niet zo erg als "normaal" maar toch best vervelend en pijnlijk. Dankjewel allemaal voor jullie lieve reacties en medeleven. X
Fijn om te horen dat je je langzaam weer wat beter begint te voelen zowel psychisch als lichamelijk.Heel veel sterkte de komende tijd! X
Beste sept2014, Helaas herkenbaar, erg triest en zijn keuzes die je niet wil maken. Ben zelf 2 weken geleden bevallen met 14 weken, ons meisje had down en een hartafwijking die niet ' gerepareerd kan worden. Op een dinsdag kreeg ik de eerste medicatie, en ja ik was ook bang dat het al zou kunnen gebeuren. De kans is echter klein. Donderdag opname en inleiding gestart, 4 maal op een dag krijg je vaginaal de tabletten ingebracht. Bij mij was de tweede om 14.00 s' middags al voldoende en ben toen bevallen. Het gaat vrij snel met wel weeen allicht maar die waren kort durend. Ik heb bewust gekozen voor het niet zien van mijn kindje, dit omdat ik een eerdere ervaring heb met 19 weken in 2010 en dit als traumatisch heb ervaren. Na de bevalling kan het zijn dat de moederkoek niet los wil laten en je daarvoor naar de ok moet voor curretage, was althans bij mij het geval. Je merkt hier niets van, volle narcose, en afhankelijk hoe het met je gaat kan je naar huis of moet je ter observatie blijven. Zit zelf nog volop in het rouwen, want het is niet niks. Hoop je hiermee wat van hulp te zijn en veel sterkte gewenst.
Ik ben het toevallig met Lissl eens. Als je iets plaatst, mag er op gereageerd worden en vragen gesteld worden. Anders had ze het maar in een dagboek moeten schrijven ofzo. Is toch logisch als je plaatst dat je een zwangerschap afbreekt, dat er vragen komen? Niks ongepast vind ik. Daar is een forum voor, ter informatie, voor ervaringen ed. Mitty
Sept2014, heel veel sterkte de aankomende tijd. Hebben jullie je zoontje een naam gegeven? Of wil je dat hier niet delen?
Hallo allemaal, Ik heb helaas het zelfde meegemaakt. Het begon allemaal op 17 maart, we gingen heel vrolijk naar de pretecho om het geslacht te zien van ons kindje, helaas kregen we al snel te horen dat het slecht was en dat hij een vochtophoping had rond zijn lichaampje ( hygroma colli). Wij in paniek en zijn de volgende dag gelijk naar het ziekenhuis gegaan, en kregen meerdere onderzoeken, na een vruchtwaterpuntie veel bloed afgenomen, kwam er uit dat ons zoontje het syndroom van down had en een ernstige hartafwijking. Dit was de moeilijkste beslissing ooit !!! We hebben voor afbreking gekozen, omdat het niet van levensvatbaar was en kon al overlijden in me buik of vlak na me bevalling. Na drie pillen vaginaal te hebben gekregen heb ik 9 u Ur over de bevalling gedaan .. Flinke weeën gehad. 1 april om 20:25 is onze kleine Xen bevallen ik was toen 18 weken zwanger. 10 dagen later ben ik nog gecuretteerd ookal was mijn placenta gelijk meegenomen .. Ik bleef onwijs veel bloeden. 2 weken later kreeg ik heftige pijn in me onderbuik aan de linkerkant, het blijkt een cysten van 5,5 cm te zijn en gaat hoop ik vanzelf weg met behulp van hormonen ... Dit was mijn verhaal hebben mensen het zelfde mee gemaakt ???
Wat vreselijk! Onze dochter* had ook een ernstige hartafwijking.. De hele achtbaan hebben wij ook afgelegd en uiteindelijk gekozen voor afbreken vd zwangerschap op 23.3 weken. Ik wil je heel veel sterkte wensen, het zal een moeilijke weg worden maar uiteindelijk zal de zon weer gaan schijnen tussen de wolken door. Zorg dat je vooral door mensen omringt bent die oprecht met jullie meeleven. Sterkte!
Dankjewel het is idd moeilijk vooral als je dacht er weer klaar voor te wezen kregen we te horen dat ik een cyste heb van 5,5 cm ... En nu is de kans er wel om zwanger te worden maar toch zie ik het nog negatief ... Je ziet en hoort zoveel verschillende verhalen
Dankjewel het is idd moeilijk vooral als je dacht er weer klaar voor te wezen kregen we te horen dat ik een cyste heb van 5,5 cm ... En nu is de kans er wel om zwanger te worden maar toch zie ik het nog negatief ... Je ziet en hoort zoveel verschillende verhalen
Hoi Dames, Een lange tijd niet op het forum geweest. Toch wordt er nog geschreven op het onderwerp zie ik. En wat vreselijk om jouw verhaal te leven LinkeV, het is een enorme schok waar je nooit goed op voorbereid bent. En JoyofL; wat hefig zeg om zo'n beslissing nog te moeten nemen met 23 weken, ontzettend verdrietig! Hier gaat het inmiddels weer goed. Het lichamelijke herstel duurde alles bij elkaar toch wel twee weken. We zijn na 3,5 week met zn tweeen op vakantie gegaan en hebben het gevoel dat we deze gebeurtenis een plaats hebben kunnen geven. Al zal ik mijn mini-mannetje natuurlijk nooit vergeten..... Mijn wens voor nog een kindje is nog niet weg, maar ik wil niet meteen weer zwanger zijn. Daardoor bij de start van mijn eerste menstruatie begonnen met de pil (na een jaar gestopt te zijn). Maar nu ben ik nog steeds ongesteld..... Ik heb nog 8 pillen te gaan voor de stopweek, maar nu dus nog steeds ongesteld..... een betere anticonceptie lijkt me niet mogelijk..... Maar goed, ik baal er goed van, want ik ben onderhand wel weer eens toe aan wat intimiteit...... Ik hoop dat het na de stopweek klaar is. Iemand ervaringen met zo lang ongesteld zijn met start vd pil? X