Hallo, Helaas heb ik vandaag te horen gelregen dat ik 13 weken zwanger ben van een kindje dat trisomie 18 heeft. Tijdens de combinatietest vorige week kwam hiervoor een kansberekening uit van 1/2, dus de kans was erg klein dat er niets zou zijn (nekplooi van ruim 8 mm), maar het resultaat is natuurlijk een klap na deze onzekere dagen. De gynaecoloog die ik sprak aan de telefoon heeft uitgelegd dat ik (nadat we tijdens de vlokkentest al hadden aangegeven dat als 18 eruit zou komen, wij voor afbreken zouden kiezen ivm geen levensverwachting kind) nog net kunnen kiezen voor curretage, maar een (mini)bevalling is ook mogelijk. De afgelopen tijd heb ik al wat gelezen op internet hierover en ik neig nu naar bevalling ivm verwerking. Ook zouden wij graag het kindje nog willen zien ter afscheid. Verder was de gynaecoloog een beetje vaag over hoe het verder in zijn werk gaat. Je krijgt vaginale tabletten en die doe je thuis in, daarna wacht je op de bevalling dat kan gewoon thuis, maar je mag ook naar het ziekenhuis komen bij erge pijn. Ik moet zeggen dat mij het niet echt prettig lijkt om dit allemaal thuis te doorstaan. Ik vroeg mij af wat andere ervaringen hiermee zijn. Daarnaast vroeg ik wat hierna met het kindje gebeurd, maar dat mag je zelf weten. Ga je dan zelf naar een crematie of begrafeniscentrum? Het is allemaal nog erg onwerkelijk en ik hoop dat iemand tips heeft (al vind ik het natuurlijk verschrikkelijk dat anderen ook afscheid hebben moeten nemen van hun kindje) waar je bijv. op kan letten of wat je kan doen qua voorbereiding om op een goede manier afscheid te nemen van ons lieve kindje. Groet, Tinussie
Jee wat een klap hebben jullie gekregen zeg. Als je kiest voor een bevalling dan keijg je inderdaad tabletten die de weeen opwekken. Dat kun je thuis allemaal doen. Als je je daar niet peettig bijvoelt zou ik het echt aangeven bij de gyn en dat het in het zh gebeurd. Je zou het kindje daarna inderdaad kunnen zien evt foto's maken enzo. Ook daarna zijn er meerdere mogelijkheden. Je zou het kindje in het zh kunnen laten en cremeren hun het. Of je neemt het mee en koop een mooi kistje om het dan zelf ergens te begraven. Heel veel sterkte!
Lieve tinussie, Vreselijk wat jullie moeten meemaken , helaas kan ik je vertellen hoe dit in zijn werk gaat In september 2012 kregen wij een slechte uitslag na 14 weken ( wij zijn drager van een dodelijke hersenafwijking ) waarna wij besloten de zwangerschap van onze zoon af te breken . Wij zijn in 2010 ook een zoon na de geboorte verloren aan dezelfde afwijking. Onze eerste zoon is begraven. In eerste instantie wilde ik een curettage , ik kreeg idd tabletten mee naar huis en moest deze in de ochtend zelf inbrengen zodat de baarmoedermond zou verweken , en moest me in de ochtend melden in het ziekenhuis , helaas ( bij nader inzien gelukkig ) liep dit uit en ben ik in de wachttijd heel er gaan twijfelen . Deed ik hier goed aan ? Wilde ik geen plekje waar ik heen kan gaan , gunde ik de broers een gezamenlijk plekje . Na een flinke huilbui heb ik mijn jas aangetrokken en ben ik vertrokken uit het ziekenhuis. Ik heb mijn arts in het Sophia kinderziekenhuis gebeld en zij heeft een bedje voor ons geregeld ( mij en mijn man ) , zodat ik toch nog vaginaal kon geen bevallen De tabletten hadden nog niks gedaan . De gynaecoloog is smiddags begonnen met om de drie uur tabletten inbrengen. Helaas deden de tabletten niet veel en heb ik uiteindelijk 4 dagen in het ziekenhuis gelegen om van onze zoon te bevallen . Ik kreeg pas na drie dagen en tig tabletten weeeen en deze waren kort ( uur of twee ) maar wel erg heftig.( je kan uiteraard pijnstilling krijgen) Ons zoontje hebt ik niet geboren voelen worden , vaak blijven deze jonge kindjes in het geboorte kanaal liggen en met een heel klein beetje persen werd hij geboren .( was niet pijnlijk ) Na de bevalling kwam de placenta niet los en moest ik nog naar de ok waarbij de placenta onder plaatselijke verdoving verwijderd moest worden ( ik had nm net een broodje op, en dan mag je niet onder narcose) Wij hadden een mandje besteld en we hebben ons kindje daarin mee naar huis genomen en hem na twee dagen bij zijn grote broer begraven, ze hebben nu een gezamenlijk grafje en ik ben blij dat ik voor de bevalling heb gekozen . Zo heb ik het allemaal bewust beleefd en daar heb ik ondanks ons verdriet en toch fijne herinneringen aan , en ben ik blij dat ik mijn zoontje goed heb kunt bekijken en foto,s heb kunnen maken . Ik wens je veel succes met je keuze , en heel veel sterkte voor de komende tijd . Liefs mjs
Bedankt voor jullie lieve woorden. Ik vind het allemaal nog moeilijk te bevatten. Caruli, vreselijk dat jullie afscheid hebben moeten nemen van jullie zoon in 2007, zo kort na de geboorte. Mjs, jeetje jij hebt ook al veel meegemaakt zeg. Ik krijg er tranen van in mijn ogen. Wel heel mooi dat jullie zoontjes bij elkaar begraven liggen. Vervelend dat de bevallng in 2010 zo lang en heftig is geweest met uiteindelijk nog een currettage van de placenta. Ik denk wel zoals jij ook beschrijft dat het wel heel fijn is om je kindje nog te zien. Het is toch al helemaal gevormd, zoals we op de echo zagen. Ik zie dat je inmiddels ruim 21 weken zwanger bent. Gefeliciteerd, ik hoop dat alles goed gaat met jullie kindje en jullie er volop van kunnen genieten, want de angst blijft kan ik mij indenken. We laten het allemaal nog bezinken en maandag bespreek ik dan met de gynaecoloog wanneer ik de medicijnen zal gaan nemen. Wat een mooie afsluiting van 2013 beloofde te worden, is helaas verandert in een nachtmerrie...