Ik moet ff iets van me afschrijven. Wij hebben mijn schoonzusje overal bij betrokken. Toen we gestopt waren met de pil en toen ik zwanger was hebben we hun 3 dagen na de positieve test al verteld dat we zwanger zijn. Dit hebben we gedaan omdat zij waarschijnlijk geen tweede zullen krijgen en als dat wel gebeurt is dat een wonder. Hun eerste kwam via ICSI en die zwangerschap is met nogal veel complicaties verlopen. Dus dat leek ook ons een goede keuze om dit zo te doen. Nu heb ik spijt dat we dat gedaan hebben en waarom dat zal ik uitleggen. Sinds dat ze weten dat we zwanger zijn heb ik nog niet één keer de vraag gehoord hoe dat het met me gaat of een opmerking over mijn nu al groeiende buik. Met onze eerste kregen we van hun meteen een hele grote kaart en cadeautjes en nu helemaal niks. Maar dan ook echt niks. Mijn schoonouders vinden het allemaal te snel na Bas. Bas is 21 maanden al de tweede komt. Ik vind dat best meevallen qua leeftijd. Wij hebben voor deze tweede gekozen en zullen het op moeten voeden dus ik vraag me ook echt af waar ze zich druk om maken. Helaas kan ik het niet van me afzetten. Mijn man zegt dat ik dat wel moet doen, maar dat kan ik niet. Ik voel me gewoon gekwetst. Laatst zei mijn schoonmoeder dat iedereen vond dat ik alweer snel zwanger was. Mijn man reageerde hier wel meteen op, maar toch het feit dat ze het zeggen. Gisteren waren we bij mijn schoonouders op visite en mijn schoonzusje kwam ook. Ze vroeg dan ook helemaal niks aan mij over de zwangerschap. Mijn schoonmoeder vroeg in het begin dat we er waren of dat ik nog misselijk was .. uh nee dat ben ik al 5 weken niet meer maar goed. Fijn dat je ook zo goed luistert al we wat vertellen. Later vroeg mijn schoonmoeder aan mijn schoonzusje iets over een vriendin van haar. Die vriendin haar eerste wordt bijna 2 en ze vroeg of dat die vriendin nog geen tweede zou willen. Nee zijn mijn schoonzusje.. die wil eerst genieten van de eerste. Ja dat leek mijn schoonzusje ook wel fijn dat als haar dochter op school zat dat zij weer zwanger zou zijn (mocht dat lukken) maar zei ze dat moet iedereen natuurlijk zelf weten. AHHHH dat laatste moest er ff bijgezegd worden. Dat is gewoon niet leuk om te horen. Ik snap gewoon niet waar mensen zich druk om maken. Ze uiten dit wel, snappen ze dan niet dat het voor iemand anders niet leuk kan zijn om te horen. Tuurlijk mogen ze hun eigen mening hebben, maar nu weet ik het wel. Zij vinden het te snel en wij niet klaar. Maar het moet er steeds weer ingewreven worden. Ik voel me hierdoor heel erg verdrietig en kan dit moeilijk van me afzetten. Ik ben zelf enigskind en heb dus van mijn man alleen maar mijn schoonzusje als directe familie van mijn leeftijd. En dan zou het toch fijn zijn als er dingen gedeeld kunnen worden. Maar helaas. Wat denken jullie zie ik het nu allemaal zo zwart/wit? X Linda
denk dat ze ook jaloers is ofso .. domme opmerking indd! jullie kiezen voor een 2e moeten jullie toch weten wanneer jullie dit doen ..
Wij denken ook dat ze jaloers is, maar dan nog. Doe dan één keer alsof. Dat is toch niet zo moeilijk.
Tja ik vind het lastig, ik weet niet of ik heel enthousiast zou kunnen doen. Wellicht wil ze ontzettend graag een tweede kindje en vind ze het gewoon moeilijk.?
Maar dat is toch geen reden om zo te doen? Als ze tegen iedereen zo doet die (weer) een baby krijgt, maakt het ze zichzelf (en anderen) wel moeilijk. Ik begrijp dat ze het moeilijk vindt en het zelf ook zo graag zou willen, maar ze kan niet van andere mensen verwachten dat ze rekening houden met haar situatie, in de zin van dat mensen geen kinderen mogen krijgen omdat het bij haar niet lukt. Natuurlijk is het zuur en dat zal de TS ook echt wel begrijpen, en hopelijk is ze ook wel zo wijs dat ze rekening houdt met de gevoelens van haar schoonzusje en -moeder. Maar zoals ik het lees doet ze dat ook, omdat ze een weloverwogen keuze hebben gemaakt om het zo vroeg te vertellen en haar schoonzusje haar zo veel mogelijk te betrekken bij alles. Hoe die daar vervolgens op reageert, kan TS van te voren niet weten. Daarbij, als ze haar schoonzusje het echt zo moeilijk vindt, zou ze dat ook uit kunnen spreken, dan kan TS daar weer op in spelen. Maar waarom bespreek je het niet eens met haar? Lastig verhaal hoor! Sterkte iig!
Ja ik begrijp wel dat het niet leuk is, maar denk niet dat je daar teveel aan moet hangen. Wellicht vliegt het wel weer over. Gelukkig kan ik wel kinderen krijgen maar zou misschien ook diep in een dal zitten wanneer dit niet ging, weet ook niet hoe ik dan zou reageren. Daarbij moet ik zeggen dat zowat mijn hele omgeving het niet leuk vind dat ik zwanger ben, mijn eigen ouders heb ik niet veel contact mee en wonen 100 km verderop. Mijn schoonfamilie woont wel vlakbij maar ben nu zoals je ziet al over de helft van mijn zwangerschap en niemand die me nog gefeliciteerd heeft. Vind het ook niet boeiend meer, dit is een kindje van mij en mijn man.. ik ga me niet naar beneden laten halen door zulke figuren.
Nou bij deze een dikke proficiat! Hihi ik ben dan wel geen familie maar goed. Wel knap hoor dat je het zo van je af kunt zetten. En dat je er boven staat.
haha ja dank je wel.. Ja bij het begin vond ik het ook wel lastig hoor. In de periode van onze dochter had ik niet eens contact met ze, pas toen ze 1 jaar was geworden. Nu vinden ze haar ook nog te klein voor een broertje heb ik van horen zeggen, ga nu ook niet echt meer langs. Ze bekijken het maar. Het scheelt dat mijn man ook achter me staat.
Mischien vat je sommige dingen anders op dan hoe het bedoelen? En ja tuurlijk is het niet leuk voor hun dat het allemaal iets moelijker gaat bij hunzelf maar daar kunnen jullie ook niks aan doen...het is een beetje dubbel want ik snap best dat het voor haar iets moeilijker is. Maar goed de domme opmerkingen hoeven natuurlijk ook niet...
Allereerst heel erg gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik denk ook dat je schoonzusje misschien wel jaloers is. Maar vind je het gek als ze met veel moeite zwanger is geraakt en er een tweede niet in gaat zitten. Geef haar de ruimte en neem haar niks kwalijk. Tuurlijk is ze blij voor jullie. Maar misschien kost het haar iets meer moeite om aan het idee te wennen. Succes met de situatie.
Heel even off topic, maar ik lees op verschillende topics steeds TS. maar wat is dat eigenlijk?? oh oh oh, nu voel ik me best wel dom geloof ik
TS betekend Topic Schrijver/ster of Titel Schrijver/ster heeft bij mij ook wel een poosje geduurd voor ik er achter was had ook echt geen idee wat daar mee bedoeld werd.
Ik denk dat je schoonzusje inderdaad gewoon wat jaloers is, ergens ook wel logisch, niet erg eerlijk om dat zo af te reageren, maar mensen doen gekke dingen uit jaloezie. Mijn broertje en ik schelen ook maar 18 maanden (ok is iets meer) maar ideale is dat mijn ouders op hun 45ste alles konden doen met hun relatief volwassen kids die voor zichzelf konden zorgen. Mijn schoonouders zijn alweer in de 60 en mijn schoonzusje is net een jaartje de deur uit omdat hun wel meer tijd tussen de kids hadden zitten. Ieder zijn eigen keus natuurlijk maar zelf lijkt het me ideaal hoor ze dicht bij elkaar te hebben, het ene jaar kind 1 de deur uit en het volgende jaar kind 2, en dan lekker dure ver weg vakanties boeken Maar vraagje....als jij ongeveer dezelfde leeftijd hebt als het zusje van je man, dan zitten die toch ook behoorlijk dicht op elkaar? Of verschillen jullie meer?
Dat is wél moeilijk! Mensen die wat dat betreft niets hebben meegemaakt hebben makkelijk praten. IK weet hoe moeilijk het is om te doen alsof. Nouja, niet te doen alsof, maar om uberhaupt iets te zeggen zonder in snikken uit te barsten. Dan houd ik ook liever mn mond, dan blijven de tranen langer weg. Ik vind dit héél gemakkelijk gezegd hoor... "dat is toch niet zo moeilijk" Ik zit in soortgelijk situatie, alleen ben ik degene met lege handen. Mijn schoonzusje en ik scheelden 2 weken... bij mij is het 2 weken geleden helemaal misgegaan zie onderschrift. Ik gun het mijn schoonzusje van harte!! En ben héél blij voor hun... mijn situatie gun ik niemand! Maar het is verrekte moeilijk om openlijk blij te zijn zonder tranen... moeilijk als ze dadelijk door iedereen gefeliciteerd worden... moeilijk als ze een buik krijgt... en dan zowiezo 7 maanden lang moeilijk. Voor TS; het is heel vervelend ook voor jullie. Jullie zijn gelukkig maar voelen alsof dat niet mag door toedoen van familie. Geef ze de tijd... vooral je schoonzusje, die heeft dat nodig, geloof me. En het woord jaloezie zou ik niet zomaar gebruiken... klinkt zo naar, alsof ze het jullie niet gunt. Ze heeft het er gewoon moeilijk mee. En dat is zeer zeker te begrijpen. Komt allemaal goed!
By the way... je zou natuurlijk een keer met je schoonzusje kunnen praten (zonder verwijten) Heb ik ook gedaan een week na mijn bbz operatie. Dit lucht voor beiden erg op! Schoonzusje weet dat ik heel blij voor hun ben, maar verdrietig voor ons zelf. En ik weet dat mijn schoonzusje het me niet kwalijk neemt als ik een rot humeur heb. Neemt niet weg dat het minder moeilijk voor me is hoor... tijd heelt de wonden zeggen ze altijd... En vervelende opmerkingen, nee.. dat is zeker niet leuk.
Cyntje ik vind doen alsof ook niet goed, maar als jij mijn schoonzusje zou zijn zou je me best huilend mogen vertellen dat je het mij wel gunt, maar dat het voor jou zoveel pijn doet Je gunt het je schoonzusje dus je doet niet net alsof, je kan dit alleen niet tonen zonder te huilen, maar dat hoeft toch ook niet? Dat haar schoonzusje het vreselijk vindt is logisch, maar dan kan ze in ieder geval toch (al is het huilend en snotterend) dat ze het haar gunt en haar feliciteren?
Tja, helaas zit niet iedereen het zelfde in elkaar. Ik ben wat dat betreft heel erg open... dat is misschien een voordeel. Ik viel heel erg over de opmerking die ik had ge-quote... dus moest het ook even kwijt. Ik heb trouwens wel zelf de stap genomen door mijn schoonzusje een berichtje te sturen om uit te nodigen. Schoonzusje heeft me de tijd gegeven die ik nodig had om de stap te maken. Dus ook dat ligt weer anders dan dat de TS omschrijft. Ik hoop dat het voor de TS beter word... want zo is het ook niet leuk.
Maar niet iedereen heeft toch zo'n band met haar schoonzusje, wellicht slaat ze ontzettend dicht.. weet ze niet hoe ze met haar gevoelens moet omgaan en komt het er zo uit. Denk dat ts het beste zelf voorzichtig in gesprek kan gaan met haar schoonzusje en vragen of ze het er erg moeilijk mee heeft en zo nodig wat kan troosten.